دو دقیقه اخبار بد 👇👇⬇️

حیرت آوره!
پایان روز چهارشنبه 2 نوامبر. نتایج آراء در آریزونا و نوادا حاکی از عقب افتادن کلینتون است. چنین لحظه ای را درخواب هم نمی دیدند هیچ یک ازطرفین! بازی به مویی برسد. اضطراب در بزرگان دموکرات...

پایان روز2نوامبر.
در آریزونا و نوادا ترامپ جلوافتاده ولی درفلوریدا و پنسیلوانیا همچنان کلینتون جلوتر است. هرچند رقابت در فلوریدا نزدیک است. اوباما چنین روزی راباور می کرد؟
یک کازینودار چنین به صدر رسد

پنجشنبه 3نوامبر.
الآن؛ اوباما در میامی فلوریدا صحبت میکنه.
از آبرویِ اوباما خرج کردن آخرین برگ برنده ی کمپین کلینتون هست در این روزهای آخر. اما آیا فایده ای دارد؟
@solseghalam

مثل اساتیدی که یک پاورپوینت دارن وسر همه کلاسها همون روتکرار میکنن،اوباما هم یک متن برای حمایت هیلاری آماده کرده همه جا میگه!
البته حمایتی که اوباما از هیلاری داره میکنه احمدی نژاد ازمشائی نکرده😳☺️😱

امروز هم اوباما و هم ترامپ
هردو در فلوریدا هستند و مشغول سخنرانی.
چرا؟ نتایج آراء جالب است. هردو کاندیدا تا الان %45.
رقابت بسیار نزدیک.
پنجشنبه 3 نوامبر.
@solseghalam

پنجشنبه 3 نوامبرساعت 8:15شب:
در ایالت کارولینای شمالی به طور همزمان ترامپ و هیلاری در دو شهر مختلف درحال سخنرانی هستند. سندرز هم کلینتون راهمراهی می کند.
[صبح در فلوریدا همزمان ترامپ و اوباما بودند]

پایان روز پنجشنبه 3 نوامبر.
اینکه چرا دو ایالت فلوریدا و کارولینای شمالی مهم هستند و چرا این چند روز آخر کاندیدا ها به همراه اوباما و سندرز در این دو ایالت شدیدا فعالیت میکنند در این نقشه توضیح داده شده👇👇⬇️

حیرت همچنان ادامه دارد!
جمعه 4 نوامبر.
تصویر: افزایش آراء الکترال ترامپ در ایالت های تعیین کننده. هنوز برنده هیلاری است ولی این روند بالا آمدن ترامپ شدیداً برای رقیب نگران کننده شده.
@solseghalam

توضیحی راجع به ساختار انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا- جمعه شب 4 نوامبر

سه روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری و بحث آراء الکترال در ایالت های حساس مطرح هست. یک کاندیده برای برنده شده به 270 رأی الکترال نیاز دارد.
ولی این به چه مفهوم است؟
توضیحی راجع به روند پیچیده ی انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا لازم است .
انتخابات رئیس جمهور در ایالات متحده در حقیقت به صورت دو مرحله‌ای انجام می‌شود. مردم در روز انتخابات، از یکسو بطور مستقیم به نامزد ریاست جمهوری[و معاون وی] رأی می‌دهند و از سوی دیگر اعضای هیئت‌های انتخاباتی(الکترال) را برمی گزینند[که هر کدام شان « الکتر»(ellector) نامیده می شوند]. بر اساس قانون اساسی، تعداد اعضاء هیئت‌های انتخاباتی هر ایالت(الکترال ها) معادل مجموعِ تعداد نمایندگان مجلس نمایندگان ایالت و سناتورهای همان ایالت است. هر چه ایالتی پر جمعیت تر باشد، تعداد اعضاء هیئت‌ الکترال آن نیز بیشتر خواهد بود. به همین دلیل نقش ایالت‌هایی نظیر کالیفرنیا، تگزاس و نیویورک به نسبت ایالت‌هایی همانند یوتا، وایومینگ و یا مونتانا در انتخاب رئیس جمهور آمریکا به مراتب بیشتر است.

درحال حاضر بیشترین تعداد هیئت‌های الکترال، به کالیفرنیا با ۵۵ عضو تعلق دارد و پس از آن تگزاس با ۳۸ عضو در مکان بعدی قرار می‌گیرد. می توان گفت که انتخابات در آمریکا، از طریق رأی غیر مستقیم مردم، انجام می‌گیرد، یعنی، مردمِ هر ایالت به کاندیداهای هیئت های انتخاباتی مورد نظر خود(الکترال) رأی می‌دهند، و هر کاندیدای ریاست جمهوری که برنده اکثریت آراء در آن ایالت شود، تعداد آرای الکترالِ آن ایالت را، از آن خود می‌کند؛ مثلا اگر یک کاندیدا از 700 هزار رای ایالت ایکس بتواند 400 هزار رای را از آن خود کند، تمام آرای الکترال آن ایالت به وی تعلق خواهد گرفت. نهایتا هر کسی که تا 270 رای الکترال به دست آورد، رییس جمهور آمریکا قلمداد خواهد شد.
پس رأی انتخاباتی مشتق از دو عدد است. رای مستقیم مردم به کاندیدا و جمع الکترال ها.

این دو مرحله‌ای بودن انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا مشکلاتی نیز به همراه آورده‌است. مهم‌ترین عامل در پیروزی و یا شکست یک نامزد، تعداد آرای مردمی آنان نیست، بلکه میزان کسب آرای هیئت‌های انتخاباتی الکترال، سرنوشت انتخابات را رقم می‌زند. چون هر نامزد برای پیروزی درانتخابات ریاست جمهوری از مجموع ۵۳۸ رای الکترال به حداقل ۲۷۰ رأی نیاز دارد، به همین دلیل ممکن است فردی دارای آرای الکترال بیشتر و همزمان "آرای مردمی" کمتر باشد ولی به پیروزی دست یابد، در حالی که رقیبِ وی، رأیِ مردمی بیشتری بدست آورده باشد.
تاکنون چندین بار رؤسای جمهور منتخب بدون آنکه ۵۰ درصد آراء مردمی را بدست آورده باشند، تنها با اتکا به کسب حداقل ۲۷۰ رای الکترال وارد کاخ سفید شده‌اند. این دسته از روسای جمهورآمریکا را اصطلاحاً ” روسای جمهور اقلیت ” می‌نامند.
@solseghalam

وضعیت الکترال ها.
جمعه شب 4 نوامبر
@solseghalam

چیزهایی که نمی فهمم.
شنبه 5 نوامبر.
در یوتاه، ایالتی که مسیحیان مورمون هستند با آن مسلک مذهبی-سنتی چرا نتایج اینگونه؟ترامپ %33 و هیلاری%24
@solseghalam

یک رقابت تمام عیار بر سر کارولینای شمالی و فلوریدا.
نتایج در فلوریدا همچنان 45-45 !
اوباما خودش رو کشت ولی این 45 عوض نمیشه😳
@solseghalam

الآن ؛ کارولینای شمالی 👇👇⬇️
انگلیسی اش خوب شده 😳🙈😇

«بهشت ، نشنیدن و تلگرام »

بهشت کجاست؟ در اینکه بهشت چجور جایی است و چه مشخصاتی دارد تعاریف گوناگونی شده اما یک تعریف از همه گویی جذاب تر هست: «بهشت جایی است که برخی حرف ها رو نمی شنوی» . این تعبیر* از آن جهت جذاب تر می شود که می بینیم وزنِ شنیدن و اعتبار دادن به آزارهایی که انسان از "شنیدنِ حرف" متحمل می شود بارها در قرآن مورد اشاره قرار گرفته. اینکه فلانی چقدر از حرفهایی که می شنید آزرده می شد و ... لذا در قرآن در تعریف بهشت یکی از مواردی که به آن اشاره شده «حرف نشنیدن» است. تو ، یک جایی می روی، که خیلی حرف ها رو دیگر نمی شنوی و چقدر خوب! چه فوق العاده. اینکه بشود برخی حرف هایی که سینه را به تنگ می آورد، نشنید. بهشت فقط جایی نیست که باغ ها و رودها را می بینی نه! نشنیدن هم نعمتی است! می گوید فلان پیامبر را فرستادیم و چقدر از حرف هایی که شنید اذیت شد. یا می گوید فلانی صبر کن بر این حرفهایی که می شنوی. "وصبِر عَلی ما یَقولون". راستش این "ما یقولون" گاهی اینقدر چیز آزاردهنده و چندش آور و زننده ای است که حاضری چقدر پول بدهی و درعوضش خیلی چیزها رو دیگر نشنوی...
این روزها که تلگرام و وایبر و واتس آپ و هزارجور اَپ دیگر طوری راه افتاده که همۀ حرفها را کف دست ات می شنوی و به دقیقه ده جور حرفی که ده جور آدم مختلف زده اند کف دستت می نشیند و بر روی صفحه موبایلت می آید آن "نشنیدن" را آدم بیشتر آرزو می کند. فلانی رگبار فوروارد حرفهای یاس آلود است. چیزی نمی فرستد جز یاس و کلام خاکستری. فلان دیگری تا رنگ تلگرامش سبز می شود می گویی کاش می شد نشنوم. انگار فیس بوک و تلگرام و این جور شبکه ها اسباب آشنایی های بیشتر {لِتَعارَفوا} نشده، باعث شده از آن بابای تکراری که هزار بار آیه ی یاس شنیده ای باز هم بشنوی. باعث شده تا هر روز هزار حرفی که دوست نداشتی بشنوی را نه از دهان و در دیدار چهره به چهره بشنوی ، که لامصب از روی گوشی ات به گوش ات برسد...
دنبال یک بهشتم . یک بهشتی که فقط صدای غزل درش هست و سه تار و کمانچه و آسمانی روشن و ابرهایی سپید . جایی که نغمه ی هزار می شنوی و صدای خود شمس الدین محمد حافظ را که نشسته می گوید: «از ما بجز حکایت مهر و وفا مپرس»... جایی که در زیر سپید ابرهایش گوش هایم نشنوند اینقدر آیه ی یاس و ناله و غرناله.
دنبال یک بهشتم.
- - - - - - - -
*سوره مریم - آیه 62
سوره واقعه - آیه 25
سوره نباء - آیه 35
https://telegram.me/solseghalam

اینقدر که اوباما این چند روزه برای هیلاری کلینتون کار کرد برای خودش تلاش نکرده بود😳🏃 زور که بالای سر آدم باشه اینطور میشه😎. وحشت رای آوردن ترامپ ظاهرا بیشتر ازترس از رأی نیاوردن خودشه
@solseghalam

یکشنبه 6 نوامبر
این انتخابات: ساختارها، تنش ها، همگرایی بزرگان دموکرات، آبروی اوباما، نتیجه و...

خب این ساعات پایانی انتخابات[که حدود چهل میلیون از دویست میلیون واجد شرایط رای داده اند] بد نیست که با ذکر چند نکته مروری به بحث اتفاقات جاری داشته باشیم:
یک– ساختارها: در این مدت که پرتنش ترین انتخابات (به تعبیر برخی از رسانه ها) در جریان است بنا به شرایط کاری ناچار به اسباب کشی و تغییر محل کار شدم و این فرصتی شد تا از همکارانم در دانشگاهی درشمال، به گروه جدیدی از همکاران درجنوب ملحق شوم. در هر دو دپارتمان عمران تعداد زیادی از اساتید (همچون بسیاری از دانشگاههای آمریکا)، غیر آمریکایی هستند. با بالا گرفتن تنش های اخیر، رفتارهای این افراد برایم محل سوال بود. اینکه نگرانی ای از اینکه نتیجه چه باشد ندارند و عموما رغبتی هم به گفتگو در زمینه انتخابات ندارند. چه بر این باورند که ساختارهای کشور طوری طراحی شده که حتی با حضور پدیده ی شگفتی مثل ترامپ هم به عنوان رییس جمهور، فرق چندانی رخ نخواهد داد. در درستی یا غلطی این گزاره بحثی ندارم اما این ازباب مشاهده ام از احساس افرادی که با آنها کار می کنم، عرض شد.
دو- تنش ها: خب همه می دانیم که فحشی نبوده که در این مدت مبادله نشود. حرفی نبوده که به هم نزنند. اما تا امروز که دو روز مانده به انتخابات است تنش های فیزیکی ، شلیک، کتک کاری های گسترده بین هواداران و... رخ نداده. دو مورد رکورد شد یکی تنشی که ماه اپریل در دانشگاه ایلی نوی (کمپس شیکاگو) رخ داد و طرفداران ترامپ عده ای از هواداران هیلاری را از سالن بیرون کردند و یکی هم دیروز در نوادا که نیروهای امنیتی ترامپ را از روی استیج بیرون کشیدند چون ظن حمله یک هوادار کلینتون پیش آمد ولی بعد معلوم شد طرف مسلح نبوده. پیوسته برایم سوال است که در کشور اسلحه که همه، همه جور سلاحی دارند اینکه یک روند پرتنش مشابه این ماجرا، تا بدین مرحله بدون اتفاق تلخی جلو رفته آیا نشان از ظرفیت سیستم است؟
باید نشست و دید که بعد از اعلام نتایج هم آیا همچنان چنین خواهد ماند؟
سه– همگرایی بزرگان دموکرات: واقعیت این است که تا همین چند هفته پیش که نظرسنجی ها با قطعیت پیروزی هیلاری را نشان می دادند در رفتار دموکرات ها یک تحرک عادی مشاهده میشد. اما به محض اینکه احساس شده خطر بیخ گوش است و واقعا احتمالی هست که این بابا رای بیاورد یک حضور لشکرگونه و منسجم از بزرگان دموکرات را در ایالت ها شاهدیم. تفاوتی بین سندرز با میشل اوباما با جوبایدن با برخی از سناتورها نیست. همه خیلی منسجم به میدان آمده اند تا این غول تنها را به زانو در آورند.
{در سمت ریپابلیکن ها اینگونه نیست و عمده بزرگان خوشنام، ساکت نشسته اند گوشه ای. دیروز بالاخره برای اولین بار پل رایان (سخنگوی ریپابلیکن ها در مجلس) رخ نمایی کرد و در یک کمپین کنار معاون ترامپ (پنس) ظاهر شد وافاضاتی ایراد فرمود در تایید نامزد حزب متبوعش!}
چهار– از آبروی اوباما: این هفته ای که گذشت اوباما سنگ تمام گذاشت. برای بار دوم به اوهایو رفت، در سه شهر کارولینای شمالی و در دو شهر فلوریدا و ... سخنرانی های بلیغ و آتشین کرد و خلاصه چیزی نبود که نگوید. انصافا مقایسه کردن سخنرانی های اوباما با دیگران ( حتی مثلا معاونش جناب همیشه عصبانی جو بایدن یا مثلا خود ترامپ) مثل سخنوری سعدی هست در برابر کودکی پنچ شش ساله که تازه سخن گفتن شروع کرده. گویا، رسا، شفاف، پرانرژی و همزمان ارتباط بصری و گفتاری گرفتن با مستمعین. خلاصه که بخشی از رای هیلاری را باید از آبرویی دانست که اوباما برایش خرج کرد. آنهم باآن خطبه های آتشین.
پنج- نتیجه: همچنان عمده نظر سنجی ها بالاتر بودن هیلاری را نشان می دهند. آرای الکترال هم که نشان می دهد هیلاری 268 است و فقط به بُردن یکی از ایالت های کارولینای شمالی یا فلوریدا نیاز دارد. این از نظر سنجی ها. با بچه های لیسانس و ارشد که صحبت می کنم اینجا(برخلاف میشیگان)عموما همه می گویند ما به ترامپ رای می دهیم. میدانیم که امیدی به برنده شدنش نیست اما نمی گذاریم "نماد فساد سیستمی" با رایِ بالا برود روی صندلی آفیس بنشیند. رای می دهیم تارأی هیلاری بالا ننماید.
این یک واقعیت است که ترامپ رای دخترهای دانشجو را ندارد و ماجرای نوار ویدئویی برایش خیلی گران تمام شد. خیلی.
شش – با نمک: در میان نکته های با نمک این انتخابات { که کم هم نبودند!} ماجرای "آرزوی" کتک کاری کردن جوبایدن و ترامپ پشت دیوار دبیرستان همچنان ادامه دارد. هفته پیش در یک سخنرانی ، جو بایدن عصبانی شد و گفت این آدم نفرت آور است. آرزو می کردم که دبیرستانی بودیم و بعد از مدرسه پشت دیوار جیم (ورزشگاه) میگرفتمش و تا می خورد می زدمش. به فاصله کوتاهی ترامپ هم در سخنرانی جواب داد : میخوای منو بزنی ؟ اتفاقا من آرزوم هست که پیش دیوار جیم دستم بهت برسه...خلاصه این رد و بدل شدن گفتگوی دبیرستانی ا