✍️سرگرم کردن بچه ها در قرنطینه کرونا
🖊محمدرضا اسلامی
🔹یکی از مشکلات این روزها برای میلیونها خانواده در دنیا، مسئله مشغول نگه داشتن و سرگرم کردن بچه ها در خانه است.
برای تکمیل مقاله ای که در حال نگارش آن هستم با همکارم در کلورادو تماس گرفتم که نظراتش را بفرستد. از آنهایی است که شیفته خانواده هست و حتی عکسش در صفحه مشخصات هیات علمی در وبسایت دانشگاه کلورادو، عکس پرسنلی نیست(!) و تصویری هست با سه دخترش.
در پاسخ ایمیل چیزی نوشته بود قریب به این مضمون که: دیگه واقعا نمی دونم با وجود بچه ها چطور میشه در خانه کار کنم؟!
☺️😳
قراره «یک ترم کامل» کار و تدریس از خانه باشه آنهم با بچه هایی که تا همین جایِ ماجرا «تحمل» کرده اند و نیاز به بازی با همسن و بیرون رفتن دارند.
🔹این مقاله نیویورک تایمز و این مقاله در نشریه تایم به همین سوال پرداخته اند که: «چطور یک روز دیگر را با بچه ها در خانه سر کنیم (دوام بیاریم)؟!»؛ مقاله اول از کلمه «survive» استفاده کرده است!
How will I survive another day stuck indoors with my kids?
🔹از قول یک مادر چینی نوشته:
«بچه ام یکسره به من چسبیده. اگه پنج دقیقه من رو نبینه فریاد می زنه مامااان!
مجبورم همه کارهام رو شبها، وقتی که خوابید اینجام بدهم! »
🔹مقاله از قول یک مادر دیگر که یک کودک هفت ساله و یک فرزند چهار ساله دارد نوشته:
«تا چند هفته بچه ها نسبتا خوب بودند و تلاشم رو می کردم که نرمال باشند، ولی بعد از چند هفته، رفتارهای عجیب غریب از خودشون در میارن" (!) »
«صبح که از خواب که بیدار می شوند اولین سوالشون اینه که: "میشه آی-پد نگاه کنیم؟" گاهی اوقات می روم توی حمام قایم میشم تا لااقل بتونم چند دقیقه از دستشون آروم داشته باشم(!) »
🔹در این چنین شرایطی همه ما باید مراقب بهداشت ذهنی و روحی خودمان باشیم. هیچ یک از ما انسانهای کاملی نیستیم ولی در چنین شرایط (حبس در خانه) «نواقص ما» بیشتر عیان می شود. سعی کنیم مراقب همدیگر باشیم.
✅ توصیه ها:
✔️⭕️ساعات صبحانه را منظم تنظیم کنیم (مثلا ۸ تا ۸:۳۰) تا بچه ها (غیرمستقیم) متوجه شوند که در یک دوره تعطیلیِ طولانی «نیستند».
✔️⭕️یک روال "روتین" برای ساعات روز تنظیم کنیم. مثلا ساعت درس خواندن، ساعت تلویزیون نگاه کردن، ساعت زبان خواندن، مشخص باشد. بچه ها وقتی بیدار می شوند بدانند که با «یک روز منظم» مواجه اند.
✔️⭕️ورزش و نرمش بسیار مهم است. وقتی به مدت طولانی در خانه هستیم زود عصبانی می شویم. خانواده ها باید زمانی را برای نرمش و ورزش با ویدئوهای آنلاین یا موسیقی اختصاص بدهند. در واقع بخشی از انرژی صرفِ تحرّک بشود. امروزه ویدئوهای متعدد مناسبی برای نرمش و ورزش موجود است.(البته خردادیان گزینه مناسبی نیست☺️)
✔️⭕️پیوسته اخبار بد یا #ابهام درباره #کرونا می شنویم. (در چنین شرایطی) افراد وقتی در محیطِ محدود به مدت طولانی باهم در تماس باشند با «افزایش سطح استرس» مواجه می شوند. درکنار برنامه های گروهی مذکور، زمانهایی را هم برای «جدا از هم بودن» (!) اختصاص بدهیم.
در اصطلاح "بهداشت زمان" را رعایت کنیم، به نحوی که باهم بودن و باهم نبودنمان تا حد امکان برنامه ریزی شود.
✔️⭕️باهم غذای خانوادگی درست کنیم. مثلا در خانه «نان» پخت کنیم یا چیزهایی که تجربه ای جدید است. لذت غذا درست کردن را فراموش نکنیم.
✔️⭕️لذتِ «اسباب بازی درست کردن» گاه از هدیه گرفتنِ اسباب بازی برای بچه ها بیشتر است. می توانیم زمانهایی را به درست کردن اسباب بازی با کودکانمان اختصاص بدهیم. کانال تلگرامی زیر، کانالی است که در آن از چندماه پیش به کمک همسرم به شرح راههای ساده و کم هزینه درست کردن اسباب بازی برای کودکان پرداخته ایم:
https://t.iss.one/playful_learning
همگی ما هر روز با عجله به دویدن مشغول بودیم. هر روز صبح بچه ها را سرساعت به مدرسه برسانیم و به سرکار برویم. حال (به اجبار) فرصتی فراهم شده که اوقاتی را باهم باشیم. این «فرصتی» برای کم کردنِ سرعت زندگی است؛ همانکه ریاد و کیمینه آنرا Lazyslowdown.com خطابش می کنند. این مقطع همچون یک روز بلند برفی، در خاطره کودکانمان باقی می ماند. تلاش کنیم خاطره خوبی برایشان بسازیم؛ البته بعد از چند دقیقه پنهان شدن در حمام!
✔️⭕️بعد از بچه ها اگر که وقتی هم برای خودمان باقی ماند، از دیدن فیلمهای مربوط به مفهوم زندان لذت ببریم. «زندان» و حبس، از کلمات کلیدی در اشعار مولاناست. سالها پس از مولوی، دكتر شريعتي در کتاب #کویر به مفهوم زندان و «در زندان زیستن» پرداخت. او این بیت مولانا را استفاده کرد: «این جهان زندان و ما زندانیان/ حُفره کن زندان و خود را وا رهان»... این روزها فرصت اگر شد از ساخته های درخشان فرانك دارابونت اینها را ببینیم: فيلم «رستگاري در شائوشينک»؛ و فیلم «مسیر سبز (The Green Mile)»
حکایت، حکایت آدمی است و حبس کشیدن.
#قرنطینه
#کودک
#بازی
t.iss.one/solseghalam
🖊محمدرضا اسلامی
🔹یکی از مشکلات این روزها برای میلیونها خانواده در دنیا، مسئله مشغول نگه داشتن و سرگرم کردن بچه ها در خانه است.
برای تکمیل مقاله ای که در حال نگارش آن هستم با همکارم در کلورادو تماس گرفتم که نظراتش را بفرستد. از آنهایی است که شیفته خانواده هست و حتی عکسش در صفحه مشخصات هیات علمی در وبسایت دانشگاه کلورادو، عکس پرسنلی نیست(!) و تصویری هست با سه دخترش.
در پاسخ ایمیل چیزی نوشته بود قریب به این مضمون که: دیگه واقعا نمی دونم با وجود بچه ها چطور میشه در خانه کار کنم؟!
☺️😳
قراره «یک ترم کامل» کار و تدریس از خانه باشه آنهم با بچه هایی که تا همین جایِ ماجرا «تحمل» کرده اند و نیاز به بازی با همسن و بیرون رفتن دارند.
🔹این مقاله نیویورک تایمز و این مقاله در نشریه تایم به همین سوال پرداخته اند که: «چطور یک روز دیگر را با بچه ها در خانه سر کنیم (دوام بیاریم)؟!»؛ مقاله اول از کلمه «survive» استفاده کرده است!
How will I survive another day stuck indoors with my kids?
🔹از قول یک مادر چینی نوشته:
«بچه ام یکسره به من چسبیده. اگه پنج دقیقه من رو نبینه فریاد می زنه مامااان!
مجبورم همه کارهام رو شبها، وقتی که خوابید اینجام بدهم! »
🔹مقاله از قول یک مادر دیگر که یک کودک هفت ساله و یک فرزند چهار ساله دارد نوشته:
«تا چند هفته بچه ها نسبتا خوب بودند و تلاشم رو می کردم که نرمال باشند، ولی بعد از چند هفته، رفتارهای عجیب غریب از خودشون در میارن" (!) »
«صبح که از خواب که بیدار می شوند اولین سوالشون اینه که: "میشه آی-پد نگاه کنیم؟" گاهی اوقات می روم توی حمام قایم میشم تا لااقل بتونم چند دقیقه از دستشون آروم داشته باشم(!) »
🔹در این چنین شرایطی همه ما باید مراقب بهداشت ذهنی و روحی خودمان باشیم. هیچ یک از ما انسانهای کاملی نیستیم ولی در چنین شرایط (حبس در خانه) «نواقص ما» بیشتر عیان می شود. سعی کنیم مراقب همدیگر باشیم.
✅ توصیه ها:
✔️⭕️ساعات صبحانه را منظم تنظیم کنیم (مثلا ۸ تا ۸:۳۰) تا بچه ها (غیرمستقیم) متوجه شوند که در یک دوره تعطیلیِ طولانی «نیستند».
✔️⭕️یک روال "روتین" برای ساعات روز تنظیم کنیم. مثلا ساعت درس خواندن، ساعت تلویزیون نگاه کردن، ساعت زبان خواندن، مشخص باشد. بچه ها وقتی بیدار می شوند بدانند که با «یک روز منظم» مواجه اند.
✔️⭕️ورزش و نرمش بسیار مهم است. وقتی به مدت طولانی در خانه هستیم زود عصبانی می شویم. خانواده ها باید زمانی را برای نرمش و ورزش با ویدئوهای آنلاین یا موسیقی اختصاص بدهند. در واقع بخشی از انرژی صرفِ تحرّک بشود. امروزه ویدئوهای متعدد مناسبی برای نرمش و ورزش موجود است.(البته خردادیان گزینه مناسبی نیست☺️)
✔️⭕️پیوسته اخبار بد یا #ابهام درباره #کرونا می شنویم. (در چنین شرایطی) افراد وقتی در محیطِ محدود به مدت طولانی باهم در تماس باشند با «افزایش سطح استرس» مواجه می شوند. درکنار برنامه های گروهی مذکور، زمانهایی را هم برای «جدا از هم بودن» (!) اختصاص بدهیم.
در اصطلاح "بهداشت زمان" را رعایت کنیم، به نحوی که باهم بودن و باهم نبودنمان تا حد امکان برنامه ریزی شود.
✔️⭕️باهم غذای خانوادگی درست کنیم. مثلا در خانه «نان» پخت کنیم یا چیزهایی که تجربه ای جدید است. لذت غذا درست کردن را فراموش نکنیم.
✔️⭕️لذتِ «اسباب بازی درست کردن» گاه از هدیه گرفتنِ اسباب بازی برای بچه ها بیشتر است. می توانیم زمانهایی را به درست کردن اسباب بازی با کودکانمان اختصاص بدهیم. کانال تلگرامی زیر، کانالی است که در آن از چندماه پیش به کمک همسرم به شرح راههای ساده و کم هزینه درست کردن اسباب بازی برای کودکان پرداخته ایم:
https://t.iss.one/playful_learning
همگی ما هر روز با عجله به دویدن مشغول بودیم. هر روز صبح بچه ها را سرساعت به مدرسه برسانیم و به سرکار برویم. حال (به اجبار) فرصتی فراهم شده که اوقاتی را باهم باشیم. این «فرصتی» برای کم کردنِ سرعت زندگی است؛ همانکه ریاد و کیمینه آنرا Lazyslowdown.com خطابش می کنند. این مقطع همچون یک روز بلند برفی، در خاطره کودکانمان باقی می ماند. تلاش کنیم خاطره خوبی برایشان بسازیم؛ البته بعد از چند دقیقه پنهان شدن در حمام!
✔️⭕️بعد از بچه ها اگر که وقتی هم برای خودمان باقی ماند، از دیدن فیلمهای مربوط به مفهوم زندان لذت ببریم. «زندان» و حبس، از کلمات کلیدی در اشعار مولاناست. سالها پس از مولوی، دكتر شريعتي در کتاب #کویر به مفهوم زندان و «در زندان زیستن» پرداخت. او این بیت مولانا را استفاده کرد: «این جهان زندان و ما زندانیان/ حُفره کن زندان و خود را وا رهان»... این روزها فرصت اگر شد از ساخته های درخشان فرانك دارابونت اینها را ببینیم: فيلم «رستگاري در شائوشينک»؛ و فیلم «مسیر سبز (The Green Mile)»
حکایت، حکایت آدمی است و حبس کشیدن.
#قرنطینه
#کودک
#بازی
t.iss.one/solseghalam
NY Times
Under Lockdown for Coronavirus, Parents Struggle to Deal With Their Kids
A reporter explains how she’s managing her kids and personal fears while trapped inside a small Shanghai apartment.
کمبود جوجه در آمریکا!
✳️ چند هفته پیش و در روزهای اولِ جدی شدنِ بحث #کرونا در آمریکا، یکی از دوستان پیغام داد که:
برای این مدتِ (نامعلوم) خانه نشینی بچه ها فکرهایی کرده، و یکی از فکرها هم اینکه #جوجه بخریم تا در طول روز بچه ها در منزل با جوجه ها مشغول باشند.
گفت: تو هم سریعا برو و دوتا جوجه بخر! گفتم تصدقت در این همه وانفسا و گرفتاری، فقط همین هم کم مانده که دو عدد (فروند؟/بهله؟) جوجه به خانه اضافه شود و جیرجیر این اعصابِ چکشکاری شده را، کلا متلاشی نماید. بیت شاعر شیرازی (سمندر) را هم نقل‌کردم که:
دلِ ما که خودِش کبابه، کِنجَش نکنی/
با پِنجیرِ هجر، مَخجه مَخچه اش نکنی
✳️ چند روزی گذشت و دوستمان تماس گرفت که عملکرد و پرفورمنس جوجه ها بسیار فراتر از انتظار بوده و در طول روز با بچه ها خوب معاشرت می کنند و بچه ها سرگرم شده اند. خصوصا که یکی از جوجه ها سوشال (اجتماعی) تر است. زودتر دوتا جوجه بخر!
(که الیوم یکی از راههای رهایی از چنگال آی-پد همین است)
✳️ جستجویی در اینترنت کردم که در منطقه ما کجا می شود جوجه خرید؟ شگفت زده متوجه شدم مردم ریخته اند و هرچه جوجه بوده خریده اند و اساسا دیگر دیر شده و کلا جوجه ای موجود نیست که نیست.
بیت از حافظ شیرازی:
غیرِ این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است/
در سراپای وجودت، هنری نیست که نیست
✳️ امروز دیدم #نیویورک_تایمز مقاله ای منتشر کرده درباره اینکه جوجه در آمریکا نایاب شده و هشدار داده: ای ملتی که ریخته اید و جوجه می خرید، آیا فکرِ چند هفته دیگر که جوجه ها مرغ می شوند هم هستید؟!
اصلا هم شوخی نیست و خیلی جدی این مقاله به مسائل مرتبط با #کرونا و بحران #کمبود_جوجه پرداخته است.😉 توضیح داده که در ایالت آیووا بحران جوجه شانه به شانه بحران کمبود دستمال کاغذی دارد حرکت می کند و تا چهار هفته آینده همه جوجه های ایالت #پیش_فروش شده اند. ترکیبی از وقتِ اضافی مردم بعلاوه "نگرانی" از کمبود مواد غذایی (و حساب باز کردن روی تخم مرغ در ایام بی غذایی) باعث افزایش تقاضا و کمبود عرضه! گردیده است. چنانچه مایل به کسب اطلاعات تکمیلی در خصوص این #بحران هستید می توانید لینک زیر را از نیویورک تایمز ملاحظه نمائید. باشد تا عبرتی شود برای دیگر کشورهایی که آمارشان در حال تغییر است و مدیریتِ بحران را مهیا گردند.
✍محمدرضا اسلامی
@solseghalam
“People are panic-buying chickens like they did toilet paper,” said Tom Watkins, the vice president of the company.
https://www.google.com/amp/s/www.nytimes.com/2020/03/28/style/chicken-eggs-coronavirus.amp.html
#کودک #قرنطینه
#کرونا #جوجه
📎پی نوشت: اینستاگرامِ نیویورک تایمز هشتگ "مرغ در حیاط" را هم معرفی نموده (Backyardchickens#) که در حال حاضر یک میلیون و دویست هزار پُست (فرسته)😳 در خصوص این مبحث مهم در اینستاگرام موجود است! در این چهار روز عمر چه چیزها که ندیدیم.
✳️ چند هفته پیش و در روزهای اولِ جدی شدنِ بحث #کرونا در آمریکا، یکی از دوستان پیغام داد که:
برای این مدتِ (نامعلوم) خانه نشینی بچه ها فکرهایی کرده، و یکی از فکرها هم اینکه #جوجه بخریم تا در طول روز بچه ها در منزل با جوجه ها مشغول باشند.
گفت: تو هم سریعا برو و دوتا جوجه بخر! گفتم تصدقت در این همه وانفسا و گرفتاری، فقط همین هم کم مانده که دو عدد (فروند؟/بهله؟) جوجه به خانه اضافه شود و جیرجیر این اعصابِ چکشکاری شده را، کلا متلاشی نماید. بیت شاعر شیرازی (سمندر) را هم نقل‌کردم که:
دلِ ما که خودِش کبابه، کِنجَش نکنی/
با پِنجیرِ هجر، مَخجه مَخچه اش نکنی
✳️ چند روزی گذشت و دوستمان تماس گرفت که عملکرد و پرفورمنس جوجه ها بسیار فراتر از انتظار بوده و در طول روز با بچه ها خوب معاشرت می کنند و بچه ها سرگرم شده اند. خصوصا که یکی از جوجه ها سوشال (اجتماعی) تر است. زودتر دوتا جوجه بخر!
(که الیوم یکی از راههای رهایی از چنگال آی-پد همین است)
✳️ جستجویی در اینترنت کردم که در منطقه ما کجا می شود جوجه خرید؟ شگفت زده متوجه شدم مردم ریخته اند و هرچه جوجه بوده خریده اند و اساسا دیگر دیر شده و کلا جوجه ای موجود نیست که نیست.
بیت از حافظ شیرازی:
غیرِ این نکته که حافظ ز تو ناخشنود است/
در سراپای وجودت، هنری نیست که نیست
✳️ امروز دیدم #نیویورک_تایمز مقاله ای منتشر کرده درباره اینکه جوجه در آمریکا نایاب شده و هشدار داده: ای ملتی که ریخته اید و جوجه می خرید، آیا فکرِ چند هفته دیگر که جوجه ها مرغ می شوند هم هستید؟!
اصلا هم شوخی نیست و خیلی جدی این مقاله به مسائل مرتبط با #کرونا و بحران #کمبود_جوجه پرداخته است.😉 توضیح داده که در ایالت آیووا بحران جوجه شانه به شانه بحران کمبود دستمال کاغذی دارد حرکت می کند و تا چهار هفته آینده همه جوجه های ایالت #پیش_فروش شده اند. ترکیبی از وقتِ اضافی مردم بعلاوه "نگرانی" از کمبود مواد غذایی (و حساب باز کردن روی تخم مرغ در ایام بی غذایی) باعث افزایش تقاضا و کمبود عرضه! گردیده است. چنانچه مایل به کسب اطلاعات تکمیلی در خصوص این #بحران هستید می توانید لینک زیر را از نیویورک تایمز ملاحظه نمائید. باشد تا عبرتی شود برای دیگر کشورهایی که آمارشان در حال تغییر است و مدیریتِ بحران را مهیا گردند.
✍محمدرضا اسلامی
@solseghalam
“People are panic-buying chickens like they did toilet paper,” said Tom Watkins, the vice president of the company.
https://www.google.com/amp/s/www.nytimes.com/2020/03/28/style/chicken-eggs-coronavirus.amp.html
#کودک #قرنطینه
#کرونا #جوجه
📎پی نوشت: اینستاگرامِ نیویورک تایمز هشتگ "مرغ در حیاط" را هم معرفی نموده (Backyardchickens#) که در حال حاضر یک میلیون و دویست هزار پُست (فرسته)😳 در خصوص این مبحث مهم در اینستاگرام موجود است! در این چهار روز عمر چه چیزها که ندیدیم.
NY Times
America Stress-Bought All the Baby Chickens
In times of anxiety, we hoard the sources of eggs.
✍️سهند ایرانمهر، حسین دهباشی و وزیر بهداشت و معاونش
🔷 سهند ایرانمهر چند سال است که در عرصه کارهای قلمی فعال است و حضوری مستمر در عرصه نگارش دارد. هم طبع طنز دارد و هم وسعتِ مطالعات.
حسین دهباشی هم چندین سال است که در میخانه خدمت می کند به تعبیر حافظ. هم اهل قلم است، هم وسعت مطالعات تاریخی دارد و هم با اهالی وادی سیاست حشر و نشر دارد.
سهند ایرانمهر و حسین دهباشی، دو سه کلمه با هم "گفتگو" کرده اند و در عرض چند جمله، کارشان به فحش و فحش کشی کشیده و این به سابقه (شغلِ) پدر او اشاره کرده و آن به پدر(ان) و فرزندِ این اشاره کرده و... آنچنان به خدمتِ هم رسیده اند که گویی دو خصم کهَن به هم پریده اند. چه تلخ داستانی!
این هر دو، «اهل قلم» و اهل کتاب بوده/هستند (و حسب اتفاق هر دو «اهل قدرت» هم نیستند) اما در عرض یک «گفتگو» ی ساده، کارشان به چنان زد و خورد خشن و تُندی توئیتری/تلگرامی کشیده و چنان پنجه بر صورت یکدیگر کشیدند که به جز غصه و اندوه چیزی بر قلب انسان نمی نشیند.
🔷 دکتر محسن رنانی
دکتر رنانی مقاله ای دارد تحت عنوان: «ناتوانی در گفتگو، از امیرکبیر تا شیخ شجاع» و خلاصۀ کلامش در آن مقاله این است که: «یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های بلوغ عقلانی و روحی، چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی، "توانایی گفتگو" است». او پس از مروری تاریخی بر «مشکل» جاری در میان ما ایرانیان، توضیح می دهد که:
✔️امیر کبیر و ناصرالدین شاه مهارت گفتگو با یکدیگر نداشتند (ایکاش داشتند)؛
✔️محمدعلی شاه و مشروطه خواهان هم نتوانستند با یکدیگر گفتگو کنند و این دودمان قاجاران را درنوردید.
✔️رضاخان هم (با وجود خدماتی که به کشور کرد) گفتگو را نمی‌فهمید.
✔️رنانی می گوید: شاید اگر رضا شاه و #مدرس به عنوان رهبرِ اقلیت مجلس، مهارت گفتگو داشتند و به گونه‌ای عقلانی با هم گفتگو کرده بودند، ایران مسیرِ دیگری را طی کرده بود.
✔️رنانی ادامه می دهد: اگر محمدرضا شاه و مصدق و یارانشان تواناییِ درانداختن گفتگوهایی عمیق و جدی و صریح و منصفانه "بین خودشان" را داشتند، راهکارهایی برای تفاهم پیدا می کردند.
✔️او سپس به داستان #مهندس_بازرگان و عزل بنی صدر اشاره می کند.
✔️رنانی در این بحث حتی به ماجرای عزل آیت الله منتظری هم اشاره می کند و تا داستان مناقشه 88 پیش می آید.
✔️این بحث در میان سلسله بحثهایی که دکتر رنانی طی این سالها طرح کرده، دیده/شنیده شد ولی شاید در مقایسه با سایر مباحث ایشان، کمتر جدی انگاشته شد.
با این عقبه، بازگردیم و نگاهی کنیم به دو فقره رویداد اخیر که در تناظر با بحث دکتر رنانی قرار دارد و در انبوه اخبار جاری گم خواهد شد:
🔷نمکی و ملک زاده
از سهند ایرانمهر و حسین دهباشی بگذریم و به فقره بعدی بپردازیم؛ گفتگوی معاون وزیر بهداشت با رفیق/رئیس سابقش. یک پزشک و یک داروساز، که حسب اتفاق هر دو سالها تجربه تخصصی و سالها فعالیتهای عالیِ علمی داشته اند. این دو در یک ویژگی دیگر هم مشترک هستند: در بحران #کرونا، هر دو متولّی مدیریت #سلامت کشور هستند.
این دو متخصص عالیرُتبه چنان عقیم از گفتگو «با یکدیگر» هستند که حرفهایشان به یکدیگر را «در رسانه» و «مقابل دیدگان مردم» می زنند. حرف نه! پنجه بر صورت هم می کشند.
🔷 از رنجی که می بریم
زمانی که در مدارس ابتدایی ژاپنی تدریس می کردم، مهمترین انگیزه از حضور در فضای مدرسه این بود که بفهمم آن #ژاپن رویایی و آرمانی (که می خواستیم اسلامی اش را بسازیم)، در مدارسش چه رخ می دهد که خروجیِ بخشِ صنعتش، می شود تویوتا و هوندا؟
گمانم آن بود که شاید «کودک ژاپنی» خیلی متفاوت با کودک ایرانی است. شگفت آنکه پس از چند ماه متوجه شدم که در سالهای نخست کودکی، تفاوتِ چندانی بین رفتارهای کودک ژاپنی با #کودک_ایرانی نیست. در هر کلاس، چند بچۀ شیطان و بازیگوش بودند. چند بچۀ گوشه گیر و ساکت هم بودند. نظم در مدرسه ژاپنی عالی است ولی مدارسِ منظم، در ایران هم کم نداریم. پس ماجرا چیست که در انتهای مسیر، خروجیِ ما آن می شود که دو پزشک عالیرتبه آنگونه با هم صحبت می کنند و دو روشنفکر اینگونه؟
🔷 تویوتا
از زمان #مشروطه تا به امروز، ما ایرانیان در تلاش و تکاپو برای اصلاح ساختارهای #حاکمیتی هستیم (که البته امر مثبتی است) ولی هر گونه ساختارِ حاکمیتی هم که برقرار شود تا زمانی که سطحِ گفتگو میان ما در حد نمکی و ملک زاده، دهباشی و ایرانمهر... است از میانِ ما «شرکت» بیرون نخواهد آمد. نامهایی همچون تویوتا، فیس بوک، اَپل، سونی و... نامهایی است که بر روی «شرکت» ها گذاشته شده و #شرکت، یعنی چند نفر «انسان» که می توانند سالها با هم #تولید_ثروت کنند و اختلافاتشان را با گفتگو حل کنند.
...
افسوس
مايی كه می خواستیم
زمین را
مهدِ مهربانی کنیم
خود نتوانستیم با هم مهربان باشیم!
#برتولت_برشت
t.iss.one/solesghalam
▪️▪️▪️
*خبرآنلاین مورخ ۵ دی ۱۳۹۹
🔷 سهند ایرانمهر چند سال است که در عرصه کارهای قلمی فعال است و حضوری مستمر در عرصه نگارش دارد. هم طبع طنز دارد و هم وسعتِ مطالعات.
حسین دهباشی هم چندین سال است که در میخانه خدمت می کند به تعبیر حافظ. هم اهل قلم است، هم وسعت مطالعات تاریخی دارد و هم با اهالی وادی سیاست حشر و نشر دارد.
سهند ایرانمهر و حسین دهباشی، دو سه کلمه با هم "گفتگو" کرده اند و در عرض چند جمله، کارشان به فحش و فحش کشی کشیده و این به سابقه (شغلِ) پدر او اشاره کرده و آن به پدر(ان) و فرزندِ این اشاره کرده و... آنچنان به خدمتِ هم رسیده اند که گویی دو خصم کهَن به هم پریده اند. چه تلخ داستانی!
این هر دو، «اهل قلم» و اهل کتاب بوده/هستند (و حسب اتفاق هر دو «اهل قدرت» هم نیستند) اما در عرض یک «گفتگو» ی ساده، کارشان به چنان زد و خورد خشن و تُندی توئیتری/تلگرامی کشیده و چنان پنجه بر صورت یکدیگر کشیدند که به جز غصه و اندوه چیزی بر قلب انسان نمی نشیند.
🔷 دکتر محسن رنانی
دکتر رنانی مقاله ای دارد تحت عنوان: «ناتوانی در گفتگو، از امیرکبیر تا شیخ شجاع» و خلاصۀ کلامش در آن مقاله این است که: «یکی از اصلی‌ترین مولفه‌های بلوغ عقلانی و روحی، چه در سطح فردی و چه در سطح اجتماعی، "توانایی گفتگو" است». او پس از مروری تاریخی بر «مشکل» جاری در میان ما ایرانیان، توضیح می دهد که:
✔️امیر کبیر و ناصرالدین شاه مهارت گفتگو با یکدیگر نداشتند (ایکاش داشتند)؛
✔️محمدعلی شاه و مشروطه خواهان هم نتوانستند با یکدیگر گفتگو کنند و این دودمان قاجاران را درنوردید.
✔️رضاخان هم (با وجود خدماتی که به کشور کرد) گفتگو را نمی‌فهمید.
✔️رنانی می گوید: شاید اگر رضا شاه و #مدرس به عنوان رهبرِ اقلیت مجلس، مهارت گفتگو داشتند و به گونه‌ای عقلانی با هم گفتگو کرده بودند، ایران مسیرِ دیگری را طی کرده بود.
✔️رنانی ادامه می دهد: اگر محمدرضا شاه و مصدق و یارانشان تواناییِ درانداختن گفتگوهایی عمیق و جدی و صریح و منصفانه "بین خودشان" را داشتند، راهکارهایی برای تفاهم پیدا می کردند.
✔️او سپس به داستان #مهندس_بازرگان و عزل بنی صدر اشاره می کند.
✔️رنانی در این بحث حتی به ماجرای عزل آیت الله منتظری هم اشاره می کند و تا داستان مناقشه 88 پیش می آید.
✔️این بحث در میان سلسله بحثهایی که دکتر رنانی طی این سالها طرح کرده، دیده/شنیده شد ولی شاید در مقایسه با سایر مباحث ایشان، کمتر جدی انگاشته شد.
با این عقبه، بازگردیم و نگاهی کنیم به دو فقره رویداد اخیر که در تناظر با بحث دکتر رنانی قرار دارد و در انبوه اخبار جاری گم خواهد شد:
🔷نمکی و ملک زاده
از سهند ایرانمهر و حسین دهباشی بگذریم و به فقره بعدی بپردازیم؛ گفتگوی معاون وزیر بهداشت با رفیق/رئیس سابقش. یک پزشک و یک داروساز، که حسب اتفاق هر دو سالها تجربه تخصصی و سالها فعالیتهای عالیِ علمی داشته اند. این دو در یک ویژگی دیگر هم مشترک هستند: در بحران #کرونا، هر دو متولّی مدیریت #سلامت کشور هستند.
این دو متخصص عالیرُتبه چنان عقیم از گفتگو «با یکدیگر» هستند که حرفهایشان به یکدیگر را «در رسانه» و «مقابل دیدگان مردم» می زنند. حرف نه! پنجه بر صورت هم می کشند.
🔷 از رنجی که می بریم
زمانی که در مدارس ابتدایی ژاپنی تدریس می کردم، مهمترین انگیزه از حضور در فضای مدرسه این بود که بفهمم آن #ژاپن رویایی و آرمانی (که می خواستیم اسلامی اش را بسازیم)، در مدارسش چه رخ می دهد که خروجیِ بخشِ صنعتش، می شود تویوتا و هوندا؟
گمانم آن بود که شاید «کودک ژاپنی» خیلی متفاوت با کودک ایرانی است. شگفت آنکه پس از چند ماه متوجه شدم که در سالهای نخست کودکی، تفاوتِ چندانی بین رفتارهای کودک ژاپنی با #کودک_ایرانی نیست. در هر کلاس، چند بچۀ شیطان و بازیگوش بودند. چند بچۀ گوشه گیر و ساکت هم بودند. نظم در مدرسه ژاپنی عالی است ولی مدارسِ منظم، در ایران هم کم نداریم. پس ماجرا چیست که در انتهای مسیر، خروجیِ ما آن می شود که دو پزشک عالیرتبه آنگونه با هم صحبت می کنند و دو روشنفکر اینگونه؟
🔷 تویوتا
از زمان #مشروطه تا به امروز، ما ایرانیان در تلاش و تکاپو برای اصلاح ساختارهای #حاکمیتی هستیم (که البته امر مثبتی است) ولی هر گونه ساختارِ حاکمیتی هم که برقرار شود تا زمانی که سطحِ گفتگو میان ما در حد نمکی و ملک زاده، دهباشی و ایرانمهر... است از میانِ ما «شرکت» بیرون نخواهد آمد. نامهایی همچون تویوتا، فیس بوک، اَپل، سونی و... نامهایی است که بر روی «شرکت» ها گذاشته شده و #شرکت، یعنی چند نفر «انسان» که می توانند سالها با هم #تولید_ثروت کنند و اختلافاتشان را با گفتگو حل کنند.
...
افسوس
مايی كه می خواستیم
زمین را
مهدِ مهربانی کنیم
خود نتوانستیم با هم مهربان باشیم!
#برتولت_برشت
t.iss.one/solesghalam
▪️▪️▪️
*خبرآنلاین مورخ ۵ دی ۱۳۹۹
