✍️بازهم تیراندازی در آمریکا

🔹تيراندازى اخير در #فلوريدا دوباره جامعه را در بهت و حيرت فرو برده است (و مگر يك جامعه چندبار بايد در مورد يك موضوع به بهت و حيرت بنشيند؟).
هشتگ #اسلحه، و موضوع تیراندازی در آمریکا، یکی از هشتگ های این کانال است.
این موضوع برایم پررنگ نبود(یا حتی مطرح نبود) تا پیش از آمدن به این سرزمین. اما این، یکی از واقعیات آمریکاست.
واقعیتی که قبلا گمان می کردم علتش ، فقط #لابی های تولید کنندۀ اسلحه است، ولی بعدها در گفتگوها و صحبت ها با مردم متوجه شدم، ریشه های #فرهنگی موضوع، شاید عمیق تر از علل #اقتصادی/صنعتی ماجراست.

🔹هفته پیش (همین هفته پیش و قبل از ماجراى اخير دبيرستان فلوريدا) ظهر به مدرسه پسرم رفتم تا زودتر از زمان پایان مدرسه (و زمان معمولِ آمدنش با سرویس) با هم به دندانپزشک برویم. این برای اولین بار بود که در چنین وقتی به #مدرسه ابتدایی اش می رفتم. چون قدری زود رسیده بودم، برای استفاده از وقت، تلفنی با دوستی صحبت می کردم و در حال گفتگو، مقابل مدرسه قدم می زدم.

🔹تقریبا فضای تصویر بالا را در حال صحبت با تلفن، طی کردم و رسیدم به حوالیِ محل بازی بچه ها.

بچه های پشت نرده در حال بازی و ورزش در حیاط بودند و دیدن بازی بچه ها لذت بخش بود. هوا پر از عطر بهار بود و صدای شادی کودکان در فضا، بوی زندگی می داد. یکباره دیدم یک خانم، بی سیم در دست و مضطرب در حال دویدن به سمت من هست و یک افسر پلیس هم پشت سر او در حال دویدن. به نرده ها رسیدند و دری را باز کردند و به محوطه تصویر بالا آمدند و خانم در حالی که استرس تمام سیمایش را گرفته بود گفت آقا! قدم زدن در نزدیکی محل بازی بچه ها ممنوع است. چرا اینجائید؟
گفتم منتظر ساعت پایان کلاس هستم تا فرزندم را به منزل ببرم.

توضیح داد که بنا به ملاحظات امنیتی کسی نباید به محل بازی بچه ها نزدیک شود(باوجود اینکه بچه ها پشت نرده ها هستند). با همان استرسی که داشت بی سیم زد که «مورد» (case) خطرناک نیست (؟! 😳) و ما با او به فرانت (دفتر) می آئیم. به اتفاق ایشان و جناب افسر درشت هیکل (که بسیار هم مؤدب بود) به دفتر مدرسه رفتیم و ...

▪️ ▪️ ▪️ ▪️ ▪️
🔹این، میزانِ التهاب و استرسی هست که در متولیان حفظ امنیت مدرسه ، در یک شهر دانشگاهی (و نه در شیکاگو یا میامی) انسان با چشمانش مشاهده می کند.

خانم، واقعا وحشت زده بود و واقعا ملتهب.

دلیلش واضح است. در کشور سیصد و بیست میلیون نفری، سیصد میلیون #سلاح در دست مردم است.
اما چرا این ماجرا حل نمی شود؟

🔹حکایتِ حل نشدنِ این ماجرا در آمریکا، همان حکایتِ حل نشدنِ موارد مشابه اش در سایر کشورهاست.
در برابرِ برخی ریشه های فرهنگی (که به هر دلیلی شکل گرفته)، مردمِ یک کشور، دوپاره می شوند، و از این نقطه به بعد، موضوع، آسیب هایش را می رساند ولی، حل نمی شود.

🔹شاید بیشترین استرس را در آمریکا، شهروندی دارد که شغلش "پلیس" است. واقعا کار عجیبی است. تو در هر لحظه از حرفه ات «در معرضِ» چنین شرایطی باشی.
https://t.iss.one/solseghalam

یادداشت های مرتبط:
✍️تاتامی در ژاپن، اسلحه در آمریکا و ...
https://t.iss.one/solseghalam/21
✍️دو آمریکا، دو انگلیس، دو ترکیه
https://t.iss.one/solseghalam/784
✍️گزارش بی بی سی جهانی از کشته های اسلحه در شیکاگو
https://t.iss.one/solseghalam/140
✍️آمار 24ساعت کشته های اسلحه در آمریکا
https://t.iss.one/solseghalam/1089
✍️دو آمریکا، کدام آمریکا؟
https://t.iss.one/solseghalam/1002

▪️ ▪️
📌پی نوشت: در تصویر بالا، پرچم های مقابل مدرسه ، نیمه افراشته است. تصویر مربوط به پس از زمان فاجعه اخیر در دبیرستان فلوریدا است.

یک تیراندازی دیگر در دبیرستانی در سانتا کلاریتا؛ کالیفرنیا (کمتر از دو ساعت پیش). مسئله آزادی اسلحه و آسیبهای دائمی این ماجرا، نماد و نمونه ای از تقابلِ دو دیدگاه مختلف در داخل یک کشور است. یک دیدگاه، آزادی #سلاح را از ارزشهای بنیادی آمریکا برمی شمرد، و یک دیدگاه هر روز که می گذرد بر وجود این ارزش، بیشتر متاسف می شود... مشکل حل نمی شود، پیوسته "قربانی" می گیرد ولی دو طیف فکری، به نتیجه مشترکی نمی رسند. تجربه های خونین بشر... انگار میلیمتری، نزدیک شدنِ ذهنها به همدیگر، اینقدر دشوار است. در فرسته بالا🔺 مروری بر #آمار حیرت آور این بحث کرده بودم‌. (اگر کلمه "اسلحه" را حذف کنیم و بجایش کلمات دیگری را جایگزین کنیم، حیرت آور خواهد بود که مشابه این ماجرا در کشورهای دیگر بسیار است. ارزشهایی که پیوسته قربانی می گیرند، ولی از سبک زندگی جاری، براحتی حذف شدنی نیستند😔).

- - - -
*مجری می پرسید: جدای از آن دانش آموزی که کشته شد (و دو نفری که مجروح هستند)، بهای اضطراب و استرسی که اول صبح به دیگر دانش آموزان وارد شد را چگونه پرداخت خواهیم کرد؟!

*تصویر: پخش زنده دانش آموزان پراکنده در محوطه حیاط مدرسه.

@solseghalam