🌑 کشتارِ کولبران؛ این‌بار توسطِ مرزبانی ترکیه
#بخش_اول
✍ #عثمان_مزین / وکیل دادگستری
هر روزه اخبار ناخوشایندی از مرگ یا مجروحیت کولبرها منتشر می‌شود؛ به طوری که چندین رسانه در فضای مجازی با عناوین مختلف صرفاً اخبار رویدادهای مربوط به کولبران را پوشش می‌دهند. افزایش اخبار یک واقعه تلخ و تکرار هر روزه و مداوم آن باعث شده افکار عمومی و مسئولین امر آن را به عنوان یک امر عادی و طبیعی نگریسته و هیچ واکنشی نسبت به آن نشان ندهند.
این سئوال همواره ذهن هر ناظر دغدغه‌مندی را به خود مشغول ساخته که: مرگِ کولبرها تا چه زمانی ادامه دارد؟
کولبری انتخاب و شغل مطلوب مردم در کردستان نیست؛ بلکه کاری‌ست غیراستاندارد که بر آنها تحمیل شده که آشکارا کرامتِ انسانی‌شان را زائل می‌کند؛ اما چون سیر کردنِ شکم خود و فرزندان بدیهی‌ترین هدفِ آنان است، چاره‌ای جز روی‌آوردن به کولبری ندارند؛ آن‌هم در شرایطی که نیک می‌دانند سرنوشت آنان یا کشته‌شدن در اثر تیراندازی‌ست یا مواجه‌شدن با مین‌های موجود در این مناطق و یا گرفتارشدن در بهمن و سقوط به دره. اگر باز هم دچار یکی از این سرنوشت‌ها نشوند، بعد از چند سال توانِ کارکردن را از دست داده و تا ابد زمین‌گیر خواهند شد.
روی‌آوردن مردم به کولبری ناشی از اراده آزاد مردم در کردستان نیست؛ چون تنها راه برایِ سیرکردن شکم خود و خانواده در این مناطق فقط کولبری وجود دارد که آن‌هم محصول سال‌ها تبعیض و عدم اختصاصِ امکانات برابر برای کردستان متناسب با دیگر مناطق است.
متاسفانه در سال‌های گذشته، برخی افراد بجای توجّه به تکلیف بدیهی دولت در ایجاد مشاغل استاندارد برای همه و رفع تبعیض و نابرابری‌ها آن‌هم طبقِ اصل ۲۸ قانون اساسی، در مانوری تبلیغاتی مدعی ساماندهی کولبری و صدور کارت‌ها و مجوّزهای کولبری برای مردم شده در تشدید این وضعیّت ناگوار مقصّر و مسئول هستند؛ چون هر گاه نیروی آماده بکار جهت اشتغال به آنان مراجعه می‌کرد این مسئولین تنها شغل را کولبری پیشنهاد کرده و در جامعه‌ای که دستگاه قانون‌گذاری و نماینده منتخب مردم قصد داشته باشد که کولبری را وارد مجموعه قوانین آن کشور کند نمی‌توان امیدی به اصلاح و بهبودِ امور داشت و این گونه قانون‌نویسی موجب عقب‌گرد و قهقرا در آن جامعه می‌باشد.
پس از گرفتار شدن ۵ کولبر در برف و ممانعت نیروهای مرزبانی ترکیه جهت امدادرسانی خانواده‌ها که منجر به مرگ سوزناک آنان شد؛ اکنون خبر شکنجه و جراحت شدید دو کولبر دیگر توسط همان نیروها منتشر شده که متاسفانه منجر به مرگ یکی از آنان گردیده است.
این گونه برخورد خلاف اصول و موازین و تکالیفِ نیروهای مرزبانی است چون آنان باید حافظ جان و مال هر انسانی بدون توجه به تابعیّت و ملیّت وی باشند که ارتکاب این اعمال توسط نیروهای ترکیه دارای سابقه و تکرار موارد بیشمار قبلی است؛ به طوری‌که حتی دامداران و یا افرادی که برای جمع‌‌آوری گیاهان بهاری به مناطق کوهستانی مراجعه کرده با حملات هوایی این نیروها مواجه شده‌اند؛ حتی اتباع ترکیه هم مشمول این حملات بوده و در برخی موارد بمب‌های این کشور افراد و مناطق مسکونی داخل کشور را نیز منهدم ساخته است که در این شرایط توجّه به نکات زیر ضروری به نظر می‌رسد:
#ادامه_در_پست_بعد
@sirwan_weekly
#بخش_اول
✍ #عثمان_مزین / وکیل دادگستری
هر روزه اخبار ناخوشایندی از مرگ یا مجروحیت کولبرها منتشر می‌شود؛ به طوری که چندین رسانه در فضای مجازی با عناوین مختلف صرفاً اخبار رویدادهای مربوط به کولبران را پوشش می‌دهند. افزایش اخبار یک واقعه تلخ و تکرار هر روزه و مداوم آن باعث شده افکار عمومی و مسئولین امر آن را به عنوان یک امر عادی و طبیعی نگریسته و هیچ واکنشی نسبت به آن نشان ندهند.
این سئوال همواره ذهن هر ناظر دغدغه‌مندی را به خود مشغول ساخته که: مرگِ کولبرها تا چه زمانی ادامه دارد؟
کولبری انتخاب و شغل مطلوب مردم در کردستان نیست؛ بلکه کاری‌ست غیراستاندارد که بر آنها تحمیل شده که آشکارا کرامتِ انسانی‌شان را زائل می‌کند؛ اما چون سیر کردنِ شکم خود و فرزندان بدیهی‌ترین هدفِ آنان است، چاره‌ای جز روی‌آوردن به کولبری ندارند؛ آن‌هم در شرایطی که نیک می‌دانند سرنوشت آنان یا کشته‌شدن در اثر تیراندازی‌ست یا مواجه‌شدن با مین‌های موجود در این مناطق و یا گرفتارشدن در بهمن و سقوط به دره. اگر باز هم دچار یکی از این سرنوشت‌ها نشوند، بعد از چند سال توانِ کارکردن را از دست داده و تا ابد زمین‌گیر خواهند شد.
روی‌آوردن مردم به کولبری ناشی از اراده آزاد مردم در کردستان نیست؛ چون تنها راه برایِ سیرکردن شکم خود و خانواده در این مناطق فقط کولبری وجود دارد که آن‌هم محصول سال‌ها تبعیض و عدم اختصاصِ امکانات برابر برای کردستان متناسب با دیگر مناطق است.
متاسفانه در سال‌های گذشته، برخی افراد بجای توجّه به تکلیف بدیهی دولت در ایجاد مشاغل استاندارد برای همه و رفع تبعیض و نابرابری‌ها آن‌هم طبقِ اصل ۲۸ قانون اساسی، در مانوری تبلیغاتی مدعی ساماندهی کولبری و صدور کارت‌ها و مجوّزهای کولبری برای مردم شده در تشدید این وضعیّت ناگوار مقصّر و مسئول هستند؛ چون هر گاه نیروی آماده بکار جهت اشتغال به آنان مراجعه می‌کرد این مسئولین تنها شغل را کولبری پیشنهاد کرده و در جامعه‌ای که دستگاه قانون‌گذاری و نماینده منتخب مردم قصد داشته باشد که کولبری را وارد مجموعه قوانین آن کشور کند نمی‌توان امیدی به اصلاح و بهبودِ امور داشت و این گونه قانون‌نویسی موجب عقب‌گرد و قهقرا در آن جامعه می‌باشد.
پس از گرفتار شدن ۵ کولبر در برف و ممانعت نیروهای مرزبانی ترکیه جهت امدادرسانی خانواده‌ها که منجر به مرگ سوزناک آنان شد؛ اکنون خبر شکنجه و جراحت شدید دو کولبر دیگر توسط همان نیروها منتشر شده که متاسفانه منجر به مرگ یکی از آنان گردیده است.
این گونه برخورد خلاف اصول و موازین و تکالیفِ نیروهای مرزبانی است چون آنان باید حافظ جان و مال هر انسانی بدون توجه به تابعیّت و ملیّت وی باشند که ارتکاب این اعمال توسط نیروهای ترکیه دارای سابقه و تکرار موارد بیشمار قبلی است؛ به طوری‌که حتی دامداران و یا افرادی که برای جمع‌‌آوری گیاهان بهاری به مناطق کوهستانی مراجعه کرده با حملات هوایی این نیروها مواجه شده‌اند؛ حتی اتباع ترکیه هم مشمول این حملات بوده و در برخی موارد بمب‌های این کشور افراد و مناطق مسکونی داخل کشور را نیز منهدم ساخته است که در این شرایط توجّه به نکات زیر ضروری به نظر می‌رسد:
#ادامه_در_پست_بعد
@sirwan_weekly