نظر #مورخ_سويسي درباره #کوروش، فرضیه جامعه مشترک المنافع جهانی او و ايرانيان
پنجم فوريه زادروز #اجيديوس_تشودي (آژيديوس) Aegidus Tschudi تاريخنگار و فيلسوف سويسي است كه در 1505 به دنيا آمد و 67 سال عُمر كرد و سه اثر بزرگ از او باقي مانده است. وي در تاليفات خود اشاره كرده است كه تا جهان به صورت يك جامعه مشترک المنافع و كنفدراسيون درنيايد كه هر جامعه آن يك كاميونيتي دمكراتيك باشد، بشر روي آرامش و آسايش كامل به خود نخواهد ديد و در چنين وضعيتي، ملل كوچك و ضعيف مجبورند دائما از ملل قويتر در هراس باشند و در جوامع داخلي نيز مبارزه و درگيري برسر كسب قدرت مانع از تأمين حَلاوت زندگاني براي افراد (اتباع معمولي ـ عوام الناس) خواهد شد و به عبارت ديگر؛ انسان در اين وضعيت، زندگاني خوش و ارزشمند نخواهد داشت. رئيس و مديران يک ملت بايد #صديق و بي نظر و هدفشان تامين سعادت همگان باشد [ذاتا خویشتَن خواه نباشند].
آژيديوس عقيده داشته است که تا روزي كه ايجاد يك كنفدراسيون جهاني ـ #فرضیه_کوروش ـ عملي نشود، بايد مللي كه داراي فرهنگ و تبار مشترك هستند و در طول زمان به عللي از هم جدا افتاده اند برادروار و بدون دشواري هاي مرزي و از اين قبيل با يكديگر روابط، همگاري و همياري داشته باشند.
Aegidus Tschudi
در کتاب خود ـ کنفدراسیون ـ نوشته است که راه حل مسائل انسان از جمله قطع #جنگ، #جنایت، #فقر و بدبختی ایجاد یک جامعه مشترک المنافع جهانی و نوعی کنفدراسیون مرکب از همه ملل است و این، راه حل تازه ای نیست؛ کوروش بزرگ ـ رهبر ایرانیان پنج قرن پیش از ولادت مسیح فرضیه ایجاد یک #جامعه_مشترک_المنافع جهانی را اعلام داشت و به اجرا درآورد که پس از او، ناسیونالیسم ایرانی غلبه کرد و انترناسیونالیسم کوروش در آن محو شد.
آژيديوس (تلفظ فرانسوي اين نام)، #كوروش ایرانی را شايسته ترين رهبر، فرضیه پرداز و #انساندست و فرهنگ خواه در طول تاريخ معرفي كرده و نوشته است: از ديد کوروش (سايرس = سيروس) انسان بدون داشتن جهانی #کنفدراتیو زندگاني خوش و ارزشمند نخواهد داشت.
آژیدیوس در نوشته های خود سپس وارد ریشه و نژاد کوروش شده و نوشته است: ایرانیانِ آرین که #کوروش (سایرس = سیروس) یکی از آنان بود هيچگاه بُت پرست نبودند، #زرتشت را يك آموزگار كامل و راهنما مي دانستند نه فرستاده از سوي خدا. در ميان آنان #روسپيگري (خودفروشي زنان كه در يونان باستان و ... ديده مي شد) وجود نداشت، #مهربان و باگذشت بودند، به مال و دسترنج ديگران طمع نمي كردند، $دروغ نمی گفتند، ریا و #تزویر را نمی شناختند و بنابراين شايسته صفت «نجيب = نوبل» هستند كه مورخانِ همراه اسکندر مقدونی در جریان تعرّض او به ایران این صفات را در میان ایرانیان کشف کرده و برنگاشته اند. #کوروش از میان این مردمِ دارای این صفات پا به عرصه وجود گذارد.
آژيديوس در تألیفاتش سويسي ها را ستوده و آنان را انسانهايي كه باهم دشمني و سر نزاع ندارند توصيف كرده است. وي نوشته است كه يك دولت رشيد، بالغ و بدون عيب همواره نگران رفاه و احوال اتباع بويژه سالخوردگان است ـ اتباعي كه به پايان عُمر چشم دوخته اند و اميد ندارند.
///
پنجم فوريه زادروز #اجيديوس_تشودي (آژيديوس) Aegidus Tschudi تاريخنگار و فيلسوف سويسي است كه در 1505 به دنيا آمد و 67 سال عُمر كرد و سه اثر بزرگ از او باقي مانده است. وي در تاليفات خود اشاره كرده است كه تا جهان به صورت يك جامعه مشترک المنافع و كنفدراسيون درنيايد كه هر جامعه آن يك كاميونيتي دمكراتيك باشد، بشر روي آرامش و آسايش كامل به خود نخواهد ديد و در چنين وضعيتي، ملل كوچك و ضعيف مجبورند دائما از ملل قويتر در هراس باشند و در جوامع داخلي نيز مبارزه و درگيري برسر كسب قدرت مانع از تأمين حَلاوت زندگاني براي افراد (اتباع معمولي ـ عوام الناس) خواهد شد و به عبارت ديگر؛ انسان در اين وضعيت، زندگاني خوش و ارزشمند نخواهد داشت. رئيس و مديران يک ملت بايد #صديق و بي نظر و هدفشان تامين سعادت همگان باشد [ذاتا خویشتَن خواه نباشند].
آژيديوس عقيده داشته است که تا روزي كه ايجاد يك كنفدراسيون جهاني ـ #فرضیه_کوروش ـ عملي نشود، بايد مللي كه داراي فرهنگ و تبار مشترك هستند و در طول زمان به عللي از هم جدا افتاده اند برادروار و بدون دشواري هاي مرزي و از اين قبيل با يكديگر روابط، همگاري و همياري داشته باشند.
Aegidus Tschudi
در کتاب خود ـ کنفدراسیون ـ نوشته است که راه حل مسائل انسان از جمله قطع #جنگ، #جنایت، #فقر و بدبختی ایجاد یک جامعه مشترک المنافع جهانی و نوعی کنفدراسیون مرکب از همه ملل است و این، راه حل تازه ای نیست؛ کوروش بزرگ ـ رهبر ایرانیان پنج قرن پیش از ولادت مسیح فرضیه ایجاد یک #جامعه_مشترک_المنافع جهانی را اعلام داشت و به اجرا درآورد که پس از او، ناسیونالیسم ایرانی غلبه کرد و انترناسیونالیسم کوروش در آن محو شد.
آژيديوس (تلفظ فرانسوي اين نام)، #كوروش ایرانی را شايسته ترين رهبر، فرضیه پرداز و #انساندست و فرهنگ خواه در طول تاريخ معرفي كرده و نوشته است: از ديد کوروش (سايرس = سيروس) انسان بدون داشتن جهانی #کنفدراتیو زندگاني خوش و ارزشمند نخواهد داشت.
آژیدیوس در نوشته های خود سپس وارد ریشه و نژاد کوروش شده و نوشته است: ایرانیانِ آرین که #کوروش (سایرس = سیروس) یکی از آنان بود هيچگاه بُت پرست نبودند، #زرتشت را يك آموزگار كامل و راهنما مي دانستند نه فرستاده از سوي خدا. در ميان آنان #روسپيگري (خودفروشي زنان كه در يونان باستان و ... ديده مي شد) وجود نداشت، #مهربان و باگذشت بودند، به مال و دسترنج ديگران طمع نمي كردند، $دروغ نمی گفتند، ریا و #تزویر را نمی شناختند و بنابراين شايسته صفت «نجيب = نوبل» هستند كه مورخانِ همراه اسکندر مقدونی در جریان تعرّض او به ایران این صفات را در میان ایرانیان کشف کرده و برنگاشته اند. #کوروش از میان این مردمِ دارای این صفات پا به عرصه وجود گذارد.
آژيديوس در تألیفاتش سويسي ها را ستوده و آنان را انسانهايي كه باهم دشمني و سر نزاع ندارند توصيف كرده است. وي نوشته است كه يك دولت رشيد، بالغ و بدون عيب همواره نگران رفاه و احوال اتباع بويژه سالخوردگان است ـ اتباعي كه به پايان عُمر چشم دوخته اند و اميد ندارند.
///