پیشنهاد نویسندگان این کتاب، #هم‌اندیشی_همدلانه است
چگونه #گفت‌وگوهای دشوار را انجام داد/ بررسی کتاب
در یک #گفتوگو کسی به سخنرانی و حرف‌های از بالا به پایین شما علاقه‌ای ندارد. زیرا، حرف‌های یک‌جانبه و خطابهای، هر چقدر بلیغ و مبتنی بر شواهد و قوی هم باشد، موثر نیست؛ چرا که مخالف #گفت‌وگوی_همدلانه است. گفتوگو به عنوان امری دوجانبه، باید استوار بر این دیدگاه باشد که «جانب مقابل #شریک شماست، نه #دشمن‌تان.» برای همین، برای تاثیرگذاری و #تغییر_ذهنیت‌ها، نیاز به «ایجاد روابط و حفظ دوستی از طریق مهربانی و همدلی، و برخوردی توام با کرامت و احترام با افراد است.»
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/42053/
چگونه #گفت‌وگوهای دشوار را انجام داد/ بررسی کتاب
در یک #گفتوگو کسی به سخنرانی و حرف‌های از بالا به پایین شما علاقه‌ای ندارد. زیرا، حرف‌های یک‌جانبه و خطابهای، هر چقدر بلیغ و مبتنی بر شواهد و قوی هم باشد، موثر نیست؛ چرا که مخالف #گفت‌وگوی_همدلانه است. گفتوگو به عنوان امری دوجانبه، باید استوار بر این دیدگاه باشد که «جانب مقابل #شریک شماست، نه #دشمن‌تان.» برای همین، برای تاثیرگذاری و #تغییر_ذهنیت‌ها، نیاز به «ایجاد روابط و حفظ دوستی از طریق مهربانی و همدلی، و برخوردی توام با کرامت و احترام با افراد است.»
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/42053/
لحظۀ بحرانی #گفتوگو: چطور در #شبکه‌های_اجتماعی بهتر گفتوگو کنیم؟
وقتی با کسی بحث می‌کنیم، باید به این فکر کنیم او چگونه می‌تواند هم‌زمان هم ذهنش را تغییر دهد و هم تصویر اجتماعی خود را حفظ کند یا حتی ارتقا ببخشد. اغلب، انجام این کار حین منازعه دشوار است. در لحظۀ منازعه نظر فرد بیش از قبل و بعد منازعه با هویتش گره می‌خورد.
با‌این‌حال، اگر به طرف مقابل نشان دهیم به او گوش می‌دهیم و به دیدگاهش احترام می‌گذاریم، احتمال این که فرد بعداً تغییر موضع دهد، افزایش می‌یابد. اگر و هر زمان که فرد مقابل تغییر موضع داد، نباید سرزنشش کنیم که از ابتدا با ما موافق نبوده است.
جالب است بدانیم در بحث‌هایی که دو سر بحث کاملاً با یکدیگر مخالفند، سرزنش‌کردن طرف مقابل به کرات اتفاق می‌افتد. سرزنش‌کردن سبب می‌شود فرد مقابل به‌سختی نظرش را تغییر دهد. به خاطر داشته باشیم، آنها که نظرشان را تغییر می‌دهند به چیزی دست می‌یابند که ما به آن دست نمی‌یابیم: تغییر ذهن.
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://kpri.ir/?p=5827
وقتی با کسی بحث می‌کنیم، باید به این فکر کنیم او چگونه می‌تواند هم‌زمان هم ذهنش را تغییر دهد و هم تصویر اجتماعی خود را حفظ کند یا حتی ارتقا ببخشد. اغلب، انجام این کار حین منازعه دشوار است. در لحظۀ منازعه نظر فرد بیش از قبل و بعد منازعه با هویتش گره می‌خورد.
با‌این‌حال، اگر به طرف مقابل نشان دهیم به او گوش می‌دهیم و به دیدگاهش احترام می‌گذاریم، احتمال این که فرد بعداً تغییر موضع دهد، افزایش می‌یابد. اگر و هر زمان که فرد مقابل تغییر موضع داد، نباید سرزنشش کنیم که از ابتدا با ما موافق نبوده است.
جالب است بدانیم در بحث‌هایی که دو سر بحث کاملاً با یکدیگر مخالفند، سرزنش‌کردن طرف مقابل به کرات اتفاق می‌افتد. سرزنش‌کردن سبب می‌شود فرد مقابل به‌سختی نظرش را تغییر دهد. به خاطر داشته باشیم، آنها که نظرشان را تغییر می‌دهند به چیزی دست می‌یابند که ما به آن دست نمی‌یابیم: تغییر ذهن.
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://kpri.ir/?p=5827
چطور باید یک #گفت‌وگوی خسته‌کننده را تمام کرد؟
تمام‌کردن #گفتوگو واقعاً کار سختی است. معمولاً به نقطه‌ای می‌رسیم که حرف‌هایمان تمام شده، حوصله‌مان سر رفته، یا دیرمان شده و می‌خواهیم خداحافظی کنیم، اما احساس می‌کنیم بی‌ادبی است اگر طوری رفتار کنیم که طرف مقابل متوجه شود به ادامۀ گفتوگو علاقه‌ای نداریم.
برای همین دنبال بهانه‌های عجیب‌و‌غریب می‌گردیم تا پایان‌دادن به گفتوگو را موجه جلوه دهیم. تحقیق جدیدی در دانشگاه هاروارد نشان می‌دهد ماجرا می‌تواند خیلی ساده‌تر باشد.
در ادامه با #شارا همراه باشید
https://www.shara.ir/view/47662/
تمام‌کردن #گفتوگو واقعاً کار سختی است. معمولاً به نقطه‌ای می‌رسیم که حرف‌هایمان تمام شده، حوصله‌مان سر رفته، یا دیرمان شده و می‌خواهیم خداحافظی کنیم، اما احساس می‌کنیم بی‌ادبی است اگر طوری رفتار کنیم که طرف مقابل متوجه شود به ادامۀ گفتوگو علاقه‌ای نداریم.
برای همین دنبال بهانه‌های عجیب‌و‌غریب می‌گردیم تا پایان‌دادن به گفتوگو را موجه جلوه دهیم. تحقیق جدیدی در دانشگاه هاروارد نشان می‌دهد ماجرا می‌تواند خیلی ساده‌تر باشد.
در ادامه با #شارا همراه باشید
https://www.shara.ir/view/47662/
مجيد رضاييان، استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورناليسم راهكارهاي ارتباطي براي بازگشت جامعه به آرامش را تشريح مي‌كند
#راه‌هاي_گشايش_بن‌بست
#محدوديت‌هاي_رسانه‌اي گفتوگو را مختل مي‌كند
بررسي بازگشت از اعتراضات به تجمعات قانوني، تحليل مطالبات دهه هشتادي‌ها و وظايف روزنامه‌نگاران در مواجهه با نخبگان و حاكميت
مهدي بيك اوغلي| چگونه مي‌توان مسير پيگيري مطالبات اقشار گوناگون جامعه را به گونه‌اي تنظيم كرد كه نهايتا در راستاي منافع ملي كشور عمل كند؟
#هابرماس به عنوان انديشمندي كه در اين زمينه ديدگاه‌هاي خاصي مطرح مي‌كند، مثلثي را ذيل عنوان «اعتراضات خياباني»، «تجمعات قانوني» و نهايتا «#گفتوگو» طراحي كرده و تلاش مي‌كند مبتني بر اين سه ضلع اصلي تفاسير تازه‌اي از اصل ارتباطات پويا ارايه كند.
بر اساس اين مدل ارتباطي، هر اندازه كه سياستگذاران و تصميم‌سازان مسيرهاي كنشگري مدني، سياسي، رسانه‌اي و... را بيشتر محدود سازند، زمينه براي حضور جوانان در خيابان بيشتر فراهم مي‌شود. در نقطه مقابل هر اندازه زمينه براي كنشگري‌هاي معقول در عرصه‌هاي انتخاباتي، حزبي، فرهنگي و رسانه‌اي بيشتر فراهم شود، اتمسفر وسيع‌تري براي «#گفتوگو» شكل مي‌گيرد و پويايي بيشتري ايجاد مي‌شود. اما چگونه مي‌توان يك چنين فضايي را ايجاد كرد؟
#مجيد_رضاييان، استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورناليسم با واكاوي تئوري خيابان و مدل ارتباطي هابرماس و انطباق آن با شرايط فعلي كشورمان تلاش مي‌كند، روايت ارتباطي تازه‌اي از رخدادهاي اخير ارايه كند.
يكي از وجوه مهم رخدادهاي اخير، وجه ارتباطي و رسانه‌اي آن است. از منظر ارتباطي چگونه مي‌توان رخدادهاي اخير را بررسي كرد؟
در مورد بن‌بست ارتباطي و نسبت آن با اعتراضات موجود بر اساس مدل هابرماس ديدگاه‌هايي را مي‌توان طرح كرد. بر اساس مدل هابرماس ما با سه سطح ارتباطي مواجه هستيم. سطح نخست، اين است كه كنشگري قفل است؛ سطح دوم اين است كه پويش فهم يا فهم متقابل وجود ندارد و سطح پايين‌تر نيز در خصوص اين واقعيت اين است كه در جامعه گفتوگو يا تبادل معنا صورت نمي‌گيرد. اگر قرار باشد براي وضع كنوني كشورمان بر اساس مدل هابرماس تحليلي ارايه شود، مي‌توان گفت كه بايد راهكاري انديشيده شود تا كنشگري ارتباطي كه فعلا قفل است و منجر به اعتراضات خياباني شده به يك سطح پايين‌تر (پويش فهم) برود. يعني اعتراض خياباني بدل به تجمع قانوني شود و در سطوح بعدي نيز تجمع، بدل به گفت‌وگوهاي رودررو شود. به عبارت روشن‌تر بر اساس اين مدل ارتباطي، براي اينكه جامعه‌اي كه دچار بن‌بست ارتباطي شده، از اعتراض به «تجمعات قانوني» و «جنبش‌هاي مدني» ورود كند و از آنجا به سطح «گفتوگو و تبديل معنا» بيايد، بايد فضاي اعتراضات قانوني باز شود تا در نهايت، فضاي عمومي جامعه به تجمعات قانوني و گفتوگو ورود كند.
تصميم‌سازان و نظام حكمراني چگونه مي‌توانند اين پروسه معكوس يعني بازگشت از خيابان به گفتوگو را تسريع ببخشند؟
از نظر ما به عنوان معلمان روزنامه‌نگاري، حاكميت در نخستين اقدام بايد قفل سطح دوم (فهم متقابل) را باز كند. يعني اعتراضات خياباني را بدل به تجمعات قانوني كند تا زمينه گفتوگو فراهم شود. در بطن هر جامعه‌اي كه تجمعات قانوني، رسانه‌هاي آزاد، جنبش‌هاي مدني و مهم‌تر از آن گفتوگو وجود دارد پويايي نيز تسري پيدا مي‌كند. البته گفتوگو شرايطي دارد كه بدون آنها گفتوگو معنايي ندارد. نخستين شرط #گفتوگو اين است كه بايد پذيرفت دو طرف در گفتوگو وجود دارند. يعني مونولوگ نيست و ديالوگ است و شرط دوم اين است كه در آن معنا مبادله مي‌شود. اين گفتوگو به تحقق مطالبات نيز منجر مي‌شود.
چه زماني قفل خيابان به عنوان راه كنشگري ارتباطي و اعتراضي باز مي‌شود و نسل‌هاي جوان خيابان را به عنوان يگانه راه كنشگري انتخاب مي‌كنند؟
تئوري‌هاي خاصي تلاش مي‌كنند «حضور در خيابان» را تشريح كنند. به طور كلي زماني كه فعاليت‌هاي رسانه‌اي در جامعه‌اي با انسداد و محدوديت مواجه شود، اعتراضات خياباني بيشتر مي‌شود. هر اندازه انسداد رسانه‌اي بيشتر باشد، افراد مطالبات و خواسته‌هاي خود را به جاي تجمعات قانوني، رسانه‌ها، جنبش‌هاي مدني و... در خيابان جست‌وجو مي‌كنند. يعني نسبتي ميان انسداد رسانه‌اي و اعتراضات خياباني وجود دارد و هر چقدر انسداد رسانه‌اي بيشتر شود كنشگري ارتباطي در خيابان‌ها نيز بيشتر مي‌شود. گفته مي‌شود حضور افراد جامعه در خيابان با دو تئوري بررسي مي‌شود. تئوري نخست، كنشگري ارتباطي است و تئوري بعدي روايت رسانه‌اي. به عبارت روشن‌تر افرادي كه وارد خيابان مي‌شوند، «خيابان» را در شمايل رسانه‌اي براي خود مي‌بينند و آن را روايت رسانه‌اي مي‌دانند. به خيابان مي‌آيند تا ديده شوند و صداي‌شان به گوش برسد. در تئوري خيابان، افراد خيابان را به عنوان بستر ارتباطي مي‌دانند.
#راه‌هاي_گشايش_بن‌بست
#محدوديت‌هاي_رسانه‌اي گفتوگو را مختل مي‌كند
بررسي بازگشت از اعتراضات به تجمعات قانوني، تحليل مطالبات دهه هشتادي‌ها و وظايف روزنامه‌نگاران در مواجهه با نخبگان و حاكميت
مهدي بيك اوغلي| چگونه مي‌توان مسير پيگيري مطالبات اقشار گوناگون جامعه را به گونه‌اي تنظيم كرد كه نهايتا در راستاي منافع ملي كشور عمل كند؟
#هابرماس به عنوان انديشمندي كه در اين زمينه ديدگاه‌هاي خاصي مطرح مي‌كند، مثلثي را ذيل عنوان «اعتراضات خياباني»، «تجمعات قانوني» و نهايتا «#گفتوگو» طراحي كرده و تلاش مي‌كند مبتني بر اين سه ضلع اصلي تفاسير تازه‌اي از اصل ارتباطات پويا ارايه كند.
بر اساس اين مدل ارتباطي، هر اندازه كه سياستگذاران و تصميم‌سازان مسيرهاي كنشگري مدني، سياسي، رسانه‌اي و... را بيشتر محدود سازند، زمينه براي حضور جوانان در خيابان بيشتر فراهم مي‌شود. در نقطه مقابل هر اندازه زمينه براي كنشگري‌هاي معقول در عرصه‌هاي انتخاباتي، حزبي، فرهنگي و رسانه‌اي بيشتر فراهم شود، اتمسفر وسيع‌تري براي «#گفتوگو» شكل مي‌گيرد و پويايي بيشتري ايجاد مي‌شود. اما چگونه مي‌توان يك چنين فضايي را ايجاد كرد؟
#مجيد_رضاييان، استاد دانشگاه و پژوهشگر ژورناليسم با واكاوي تئوري خيابان و مدل ارتباطي هابرماس و انطباق آن با شرايط فعلي كشورمان تلاش مي‌كند، روايت ارتباطي تازه‌اي از رخدادهاي اخير ارايه كند.
يكي از وجوه مهم رخدادهاي اخير، وجه ارتباطي و رسانه‌اي آن است. از منظر ارتباطي چگونه مي‌توان رخدادهاي اخير را بررسي كرد؟
در مورد بن‌بست ارتباطي و نسبت آن با اعتراضات موجود بر اساس مدل هابرماس ديدگاه‌هايي را مي‌توان طرح كرد. بر اساس مدل هابرماس ما با سه سطح ارتباطي مواجه هستيم. سطح نخست، اين است كه كنشگري قفل است؛ سطح دوم اين است كه پويش فهم يا فهم متقابل وجود ندارد و سطح پايين‌تر نيز در خصوص اين واقعيت اين است كه در جامعه گفتوگو يا تبادل معنا صورت نمي‌گيرد. اگر قرار باشد براي وضع كنوني كشورمان بر اساس مدل هابرماس تحليلي ارايه شود، مي‌توان گفت كه بايد راهكاري انديشيده شود تا كنشگري ارتباطي كه فعلا قفل است و منجر به اعتراضات خياباني شده به يك سطح پايين‌تر (پويش فهم) برود. يعني اعتراض خياباني بدل به تجمع قانوني شود و در سطوح بعدي نيز تجمع، بدل به گفت‌وگوهاي رودررو شود. به عبارت روشن‌تر بر اساس اين مدل ارتباطي، براي اينكه جامعه‌اي كه دچار بن‌بست ارتباطي شده، از اعتراض به «تجمعات قانوني» و «جنبش‌هاي مدني» ورود كند و از آنجا به سطح «گفتوگو و تبديل معنا» بيايد، بايد فضاي اعتراضات قانوني باز شود تا در نهايت، فضاي عمومي جامعه به تجمعات قانوني و گفتوگو ورود كند.
تصميم‌سازان و نظام حكمراني چگونه مي‌توانند اين پروسه معكوس يعني بازگشت از خيابان به گفتوگو را تسريع ببخشند؟
از نظر ما به عنوان معلمان روزنامه‌نگاري، حاكميت در نخستين اقدام بايد قفل سطح دوم (فهم متقابل) را باز كند. يعني اعتراضات خياباني را بدل به تجمعات قانوني كند تا زمينه گفتوگو فراهم شود. در بطن هر جامعه‌اي كه تجمعات قانوني، رسانه‌هاي آزاد، جنبش‌هاي مدني و مهم‌تر از آن گفتوگو وجود دارد پويايي نيز تسري پيدا مي‌كند. البته گفتوگو شرايطي دارد كه بدون آنها گفتوگو معنايي ندارد. نخستين شرط #گفتوگو اين است كه بايد پذيرفت دو طرف در گفتوگو وجود دارند. يعني مونولوگ نيست و ديالوگ است و شرط دوم اين است كه در آن معنا مبادله مي‌شود. اين گفتوگو به تحقق مطالبات نيز منجر مي‌شود.
چه زماني قفل خيابان به عنوان راه كنشگري ارتباطي و اعتراضي باز مي‌شود و نسل‌هاي جوان خيابان را به عنوان يگانه راه كنشگري انتخاب مي‌كنند؟
تئوري‌هاي خاصي تلاش مي‌كنند «حضور در خيابان» را تشريح كنند. به طور كلي زماني كه فعاليت‌هاي رسانه‌اي در جامعه‌اي با انسداد و محدوديت مواجه شود، اعتراضات خياباني بيشتر مي‌شود. هر اندازه انسداد رسانه‌اي بيشتر باشد، افراد مطالبات و خواسته‌هاي خود را به جاي تجمعات قانوني، رسانه‌ها، جنبش‌هاي مدني و... در خيابان جست‌وجو مي‌كنند. يعني نسبتي ميان انسداد رسانه‌اي و اعتراضات خياباني وجود دارد و هر چقدر انسداد رسانه‌اي بيشتر شود كنشگري ارتباطي در خيابان‌ها نيز بيشتر مي‌شود. گفته مي‌شود حضور افراد جامعه در خيابان با دو تئوري بررسي مي‌شود. تئوري نخست، كنشگري ارتباطي است و تئوري بعدي روايت رسانه‌اي. به عبارت روشن‌تر افرادي كه وارد خيابان مي‌شوند، «خيابان» را در شمايل رسانه‌اي براي خود مي‌بينند و آن را روايت رسانه‌اي مي‌دانند. به خيابان مي‌آيند تا ديده شوند و صداي‌شان به گوش برسد. در تئوري خيابان، افراد خيابان را به عنوان بستر ارتباطي مي‌دانند.
هيچ‌وقت براي #گفتوگو دير نيست
#احمد_مازنی - در جريان اعتراضات اخير يكي از صداهايي كه به گوش مي‌رسد صداي «گفتوگو» به عنوان راه‌حل اختلافات و اعتراضات است.
اما در عين حال صداهاي مخالفت با گفتوگو نيز به گوش مي‌رسد. به نظر مي‌رسد اصرار برخي عناصر بر دير شدن زمان #گفتوگو و انسداد باب گفتوگو نه تنها مشكلي را حل نمي‌كند بلكه بر مشكلات موجود خواهد افزود، چرا كه نتيجه اجتماعات و اعتراضات و حتي جنگ‌هاي خونين در نهايت به گفتوگو ختم مي‌شود و طرف‌هاي دعوا براي حل مسائل و مشكلات في مابين دور يك ميز مي‌نشينند و باهم گفتوگو مي‌كنند.
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/50610/
#احمد_مازنی - در جريان اعتراضات اخير يكي از صداهايي كه به گوش مي‌رسد صداي «گفتوگو» به عنوان راه‌حل اختلافات و اعتراضات است.
اما در عين حال صداهاي مخالفت با گفتوگو نيز به گوش مي‌رسد. به نظر مي‌رسد اصرار برخي عناصر بر دير شدن زمان #گفتوگو و انسداد باب گفتوگو نه تنها مشكلي را حل نمي‌كند بلكه بر مشكلات موجود خواهد افزود، چرا كه نتيجه اجتماعات و اعتراضات و حتي جنگ‌هاي خونين در نهايت به گفتوگو ختم مي‌شود و طرف‌هاي دعوا براي حل مسائل و مشكلات في مابين دور يك ميز مي‌نشينند و باهم گفتوگو مي‌كنند.
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/50610/
🌈
فعال سیاسی اصلاح‌طلب: دعوت به #گفتوگو با بستن #اینترنت نمی‌خواند / تمام پلتفرم‌های گفتوگو محور را از دسترس خارج کرده‌اند
همدلی نوشت حق شناس گفت: شاهد رشد و توسعه فضاهای مبتنی بر مونولوگ در جامعه بودیم. شاهد شکل‌گیری صدها تریبون نماز جمعه در کشور و همین طور تریبون‌های مستقر در مساجد و منبرهایی که بر آنها اضافه شد، بودیم. مثلا اضافه شدن مداح‌ها نماد توسعه این رویکرد بوده است.
در نهایت این روند در رسانه جدید و مدرنی هم مثل رادیو و تلویزیون اتفاق افتاد ... یک‌سویه با مردم سخن می‌گویند و فکر می‌کنند می‌توانند موثر باشند.
گفتوگو و ضرورت شکل‌گیری آن به موضوع اول سیاسیون تبدیل شده است. مقامات ارشد کشور از آن دفاع می‌کنند و می‌گویند از منتقدان استقبال و دعوت می‌کنیم. با این حال برخی از منتقدین می‌گویند هرچند که مقامات سخن از شکل‌گیری گفتوگو را مطرح کرده‌اند، اما رویکردها به سمتی است که نشان می‌دهد هنوز اراده جدی برای این کار وجود ندارد.
محمدجواد حق‌شناس می پرسد چگونه ممکن است گفت وگویی شکل بگیرید در حالی که پلتفرم‌های مبتنی بر گفتوگو و مخاطب از دسترس خارج شده‌اند.؟
منبع: خبرآنلاین
///
فعال سیاسی اصلاح‌طلب: دعوت به #گفتوگو با بستن #اینترنت نمی‌خواند / تمام پلتفرم‌های گفتوگو محور را از دسترس خارج کرده‌اند
همدلی نوشت حق شناس گفت: شاهد رشد و توسعه فضاهای مبتنی بر مونولوگ در جامعه بودیم. شاهد شکل‌گیری صدها تریبون نماز جمعه در کشور و همین طور تریبون‌های مستقر در مساجد و منبرهایی که بر آنها اضافه شد، بودیم. مثلا اضافه شدن مداح‌ها نماد توسعه این رویکرد بوده است.
در نهایت این روند در رسانه جدید و مدرنی هم مثل رادیو و تلویزیون اتفاق افتاد ... یک‌سویه با مردم سخن می‌گویند و فکر می‌کنند می‌توانند موثر باشند.
گفتوگو و ضرورت شکل‌گیری آن به موضوع اول سیاسیون تبدیل شده است. مقامات ارشد کشور از آن دفاع می‌کنند و می‌گویند از منتقدان استقبال و دعوت می‌کنیم. با این حال برخی از منتقدین می‌گویند هرچند که مقامات سخن از شکل‌گیری گفتوگو را مطرح کرده‌اند، اما رویکردها به سمتی است که نشان می‌دهد هنوز اراده جدی برای این کار وجود ندارد.
محمدجواد حق‌شناس می پرسد چگونه ممکن است گفت وگویی شکل بگیرید در حالی که پلتفرم‌های مبتنی بر گفتوگو و مخاطب از دسترس خارج شده‌اند.؟
منبع: خبرآنلاین
///
✍️✍️
چگونه #گفت‌وگوهای_دشوار را انجام داد/ بررسی کتاب
#گفتوگو با دیگران به‌رغم سادگی ظاهری‌اش، می‌تواند خیلی زود به مباحثات خسته‌کننده و بی‌فایده منجر شود. شاید یک دلیلش این باور جاافتاده باشد که مواضع ما برحق است و می‌توانیم – به زعم خود، با منطق و استدلال قوی جانب مقابل را متقاعد کنیم.
بر همین اساس، جیمز لیندسی، پژوهشگر، و پیتر باغوسیان، استاد فلسفه در دانشگاه پورتلند آمریکا، در کتاب جدید خود بر این باورند که شما با #گفتوگو و #استدلال به تنهایی نمی‌توانید ذهنیت افراد را تغییر دهید.
#گفتوگو زمانی سازنده و موثر خواهد بود که دیدگاه شما از حالت دشمنی با مخالف‌تان بیرون آمده، و قصد نهایی‌تان روشن شدن مسائل باشد تا زمین زدن حریف.
در یک #گفتوگو کسی به سخنرانی و حرف‌های از بالا به پایین شما علاقه‌ای ندارد. زیرا، #حرف‌های_یک‌جانبه_و_خطابهای، هر چقدر بلیغ و مبتنی بر شواهد و قوی هم باشد، موثر نیست؛ چرا که مخالف گفت‌وگوی همدلانه است.
گفتوگو به عنوان امری دوجانبه، باید استوار بر این دیدگاه باشد که «جانب مقابل شریک شماست، نه دشمن‌تان.» برای همین، برای تاثیرگذاری و تغییر ذهنیت‌ها، نیاز به «ایجاد روابط و حفظ دوستی از طریق مهربانی و همدلی، و برخوردی توام با کرامت و احترام با افراد است.»
#باغوسیان و #لیندسی اعتقاد دارند که انگ زدن، متهم کردن و تاختن به مخالفان، راه به جایی نمی‌برد. پیشنهاد آنها، «#هم‌اندیشی_همدلانه» است که در این روند می‌توان از یکدیگر آموخت و به کمک هم تغییر کرد.
اگر مردم احساس کنند به حرفهایشان گوش می‌دهید و برای آنها اهمیت قائل هستید، حرف‌های شما را نیز جدی می‌گیرند. ضرب‌المثلی در جنوب آمریکا می‌گوید: «برای هیچ‌کس مهم نیست که چقدر می‌دانید، تا زمانی که بدانند چقدر به آنها اهمیت می‌دهید.»
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/42053/
////
چگونه #گفت‌وگوهای_دشوار را انجام داد/ بررسی کتاب
#گفتوگو با دیگران به‌رغم سادگی ظاهری‌اش، می‌تواند خیلی زود به مباحثات خسته‌کننده و بی‌فایده منجر شود. شاید یک دلیلش این باور جاافتاده باشد که مواضع ما برحق است و می‌توانیم – به زعم خود، با منطق و استدلال قوی جانب مقابل را متقاعد کنیم.
بر همین اساس، جیمز لیندسی، پژوهشگر، و پیتر باغوسیان، استاد فلسفه در دانشگاه پورتلند آمریکا، در کتاب جدید خود بر این باورند که شما با #گفتوگو و #استدلال به تنهایی نمی‌توانید ذهنیت افراد را تغییر دهید.
#گفتوگو زمانی سازنده و موثر خواهد بود که دیدگاه شما از حالت دشمنی با مخالف‌تان بیرون آمده، و قصد نهایی‌تان روشن شدن مسائل باشد تا زمین زدن حریف.
در یک #گفتوگو کسی به سخنرانی و حرف‌های از بالا به پایین شما علاقه‌ای ندارد. زیرا، #حرف‌های_یک‌جانبه_و_خطابهای، هر چقدر بلیغ و مبتنی بر شواهد و قوی هم باشد، موثر نیست؛ چرا که مخالف گفت‌وگوی همدلانه است.
گفتوگو به عنوان امری دوجانبه، باید استوار بر این دیدگاه باشد که «جانب مقابل شریک شماست، نه دشمن‌تان.» برای همین، برای تاثیرگذاری و تغییر ذهنیت‌ها، نیاز به «ایجاد روابط و حفظ دوستی از طریق مهربانی و همدلی، و برخوردی توام با کرامت و احترام با افراد است.»
#باغوسیان و #لیندسی اعتقاد دارند که انگ زدن، متهم کردن و تاختن به مخالفان، راه به جایی نمی‌برد. پیشنهاد آنها، «#هم‌اندیشی_همدلانه» است که در این روند می‌توان از یکدیگر آموخت و به کمک هم تغییر کرد.
اگر مردم احساس کنند به حرفهایشان گوش می‌دهید و برای آنها اهمیت قائل هستید، حرف‌های شما را نیز جدی می‌گیرند. ضرب‌المثلی در جنوب آمریکا می‌گوید: «برای هیچ‌کس مهم نیست که چقدر می‌دانید، تا زمانی که بدانند چقدر به آنها اهمیت می‌دهید.»
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/42053/
////
شارا - شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران
چگونه گفت‌وگوهای دشوار را انجام داد/ بررسی کتاب - شارا - شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| ایده‌آل‌ترین بخش یک گفتوگو، رسیدن به توافق روی نکات و ارزش‌های مشترک است. شما به عنوان یک لیبرال خیلی مشتاقید - و حتی این را ماموریت تاریخی و انسانی خود می‌دانید، که نهایتاً دوستان محافظه‌کار و مذهبی خود را متقاعد…
#گفت‌وگوهایی که جهان را تغییر می‌دهند
ایجاد «#زمینه_مشترک» تنها قدم اول است. شما قطعا نیاز به حفظ آن و ادامه گسترش زمینه گفتوگو دارید. وقتی مکالمات آشکار می شوند، مجموعه ای از مراحل قابل پیش بینی را طی خواهند کرد. در اولین مرحله، حتی وقتی شما در مورد مسائل دشوار صحبت می کنید، این «زمینه مشترک» هنوز نسبتا ضعیف است. افراد مودبانه و سطحی با یکدیگر #گفتوگو می کنند.
در واقع آنها با یکدیگر مواجه نمی شوند. این مرحله را «#مرحله_ادب» می نامیم. زمانی که شرکت کنندگان از این ادب و احترام خسته شدند، مرحله دوم ایجاد می‌شود: #فروپاشی.
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/28487/
ایجاد «#زمینه_مشترک» تنها قدم اول است. شما قطعا نیاز به حفظ آن و ادامه گسترش زمینه گفتوگو دارید. وقتی مکالمات آشکار می شوند، مجموعه ای از مراحل قابل پیش بینی را طی خواهند کرد. در اولین مرحله، حتی وقتی شما در مورد مسائل دشوار صحبت می کنید، این «زمینه مشترک» هنوز نسبتا ضعیف است. افراد مودبانه و سطحی با یکدیگر #گفتوگو می کنند.
در واقع آنها با یکدیگر مواجه نمی شوند. این مرحله را «#مرحله_ادب» می نامیم. زمانی که شرکت کنندگان از این ادب و احترام خسته شدند، مرحله دوم ایجاد می‌شود: #فروپاشی.
در ادامه با #شارا همراه باشید:
https://www.shara.ir/view/28487/
🔺️روزنامه اعتماد: جناح سیاسی حاکم گفتگو با معترضان را نمی‌پذیرد
روزنامه اعتماد نوشت:
🔹هنوز هم برخی شواهد پرشمار نشان می‌دهد باور به #گفتوگو در بین جناح مستقر در ساختار قدرت وجود ندارد یا ضعیف است. نمونه آن اخراج یکی از جامعه‌شناسان اصولگرا از برنامه زنده تلویزیونی یا لعنت فرستادن یکی از وعاظ اصولگرا به کسانی است که رفتار خشونت‌بار از سوی طلبه‌ها را نمی‌پذیرند!
🔹انسان از شنیدن چنین ادبیات ناسازگار با دین که از سوی منادیان دینداری به کار گرفته می‌شود، متحیر و نگران می‌شود.
🔹از سوی دیگر، هنوز هیچ گفت‌وگویی انجام نشده بر مبنای پیش‌فرض‌هایی، شروطی برای آن تعیین می‌شود برای نمونه این شرط که افراد شرکت‌کننده در #گفتوگو، تحت‌تاثیر رسانه‌های بیگانه نباشند!
🔹چنین شرطی بر این فرض استوار است که هر نقد و اعتراضی از سوی بیگانگان برنامه‌ریزی می‌شود حتی اعتراضات صنفی.
///
روزنامه اعتماد نوشت:
🔹هنوز هم برخی شواهد پرشمار نشان می‌دهد باور به #گفتوگو در بین جناح مستقر در ساختار قدرت وجود ندارد یا ضعیف است. نمونه آن اخراج یکی از جامعه‌شناسان اصولگرا از برنامه زنده تلویزیونی یا لعنت فرستادن یکی از وعاظ اصولگرا به کسانی است که رفتار خشونت‌بار از سوی طلبه‌ها را نمی‌پذیرند!
🔹انسان از شنیدن چنین ادبیات ناسازگار با دین که از سوی منادیان دینداری به کار گرفته می‌شود، متحیر و نگران می‌شود.
🔹از سوی دیگر، هنوز هیچ گفت‌وگویی انجام نشده بر مبنای پیش‌فرض‌هایی، شروطی برای آن تعیین می‌شود برای نمونه این شرط که افراد شرکت‌کننده در #گفتوگو، تحت‌تاثیر رسانه‌های بیگانه نباشند!
🔹چنین شرطی بر این فرض استوار است که هر نقد و اعتراضی از سوی بیگانگان برنامه‌ریزی می‌شود حتی اعتراضات صنفی.
///
آقای #رئیسی! تا به حال با معترضان #گفتگو داشتید؟
امیر اقتناعی، عضو حزب کارگزاران سازندگی ایران در یادداشتی با عنوان «کو گوش شنوا » نوشت: روز گذشته، سید ابراهیم رئیسی نیز در جلسه هیات دولت -بالاخره و تا حدی- از صدور گزاره‌های شعارگونه نسبت به وقایع اخیر عقب نشست و اعلام کرد: «دولت برای #شنیدن حرف معترض و مخالف، #گوش_شنوا دارد».
امیر اقتناعی، عضو حزب کارگزاران سازندگی ایران در یادداشتی با عنوان «#کو_گوش_شنوا » نوشت: روز گذشته، سید ابراهیم رئیسی نیز در جلسه هیات دولت -بالاخره و تا حدی- از صدور گزاره‌های شعارگونه نسبت به وقایع اخیر عقب نشست و اعلام کرد: «دولت برای شنیدن حرف معترض و مخالف، گوش شنوا دارد».
آنچه در ماه‌های اخیر -و پیش‌تر نیز در مقاطعی از سال‌های ۹۶ و ۹۸- در قالب اعتراضات مدنی و بعضاً درگیری‌های خیابانی شاهد بوده و هستیم، در واقع واکنش‌های ناشی از بی‌اثر پنداشتن گفتوگو از سوی مردمی بود که حرفهایشان را بارها، به‌صورت روزانه و به اشکال و با ابزارهای مختلف گفته بودند، اما کسی نشنید.
نگاهی که #گفتوگو را فقط برای گفتوگو می‌خواهد و کماکان بر این باور است که می‌شود با این روش، بخش قابل توجهی از هیجانات جامعه را تخلیه کرد و در مقابل، یکسری شعار و وعده را جایگزین هیجانات تخلیه شده کرد.
به‌جای تاکید بر راهبرد «#گفتوگو» -به‌‌معنای صِرف سخن گفتن- تمرکز خود را بر راهبرد جدیدی تحت عنوان «گفت‌وشنود» –به معنای شنیدن نقدها و جامه عمل پوشاندن به انتظارات- معطوف دارید.
رئیس‌جمهور لازم است در مقام پاسخ برآید که در طول دو ماه گذشته چه اقدام عملی‌ای در راستای رفع این احساس سوء (دیده و شنیده نشدن) در معترضان انجام داده است؟
زیاده‌خواهی خواهد بود انتظار اعتماد از سوی جامعه به دولتی که رئیسش نه تنها وضعیت معاش، اشتغال، مسکن و حتی اینترنت را بهبود نبخشید، بلکه به‌عکس؛ آن هنگام که تورم گریبانگیر جامعه شده بود، به‌‌نام جراحی اقتصادی، همان سفره‌های کوچک مردم را نیز خالی‌تر کرد.
عجیب‌تر آنکه با مسدودسازی اینترنت، هم مابقی کسب‌وکارها را از رونق انداخت و هم دایره سرگرمی بخش وسیعی از مردم که به همین اندک دل‌خوش بودند را محدود و محدودتر کرد.
بله جناب رئیسی؛ بپذیرید که نمی‌شود پیوسته دایره رفاه و انتخاب مردم را تنگ‌تر کرد و در ازای آن نه چیزی به مردم داد و نه چشم‌انداز واقعی و روشنی ترسیم کرد، ولی پیوسته از «ایران قوی» سخن راند.
#غضنفر🎯🎯 کیفیت گفتگوی نمایندگان شما (مهره‌های سوخته) را روزهای اخیر دیدیم.
🎯
امیر اقتناعی، عضو حزب کارگزاران سازندگی ایران در یادداشتی با عنوان «کو گوش شنوا » نوشت: روز گذشته، سید ابراهیم رئیسی نیز در جلسه هیات دولت -بالاخره و تا حدی- از صدور گزاره‌های شعارگونه نسبت به وقایع اخیر عقب نشست و اعلام کرد: «دولت برای #شنیدن حرف معترض و مخالف، #گوش_شنوا دارد».
امیر اقتناعی، عضو حزب کارگزاران سازندگی ایران در یادداشتی با عنوان «#کو_گوش_شنوا » نوشت: روز گذشته، سید ابراهیم رئیسی نیز در جلسه هیات دولت -بالاخره و تا حدی- از صدور گزاره‌های شعارگونه نسبت به وقایع اخیر عقب نشست و اعلام کرد: «دولت برای شنیدن حرف معترض و مخالف، گوش شنوا دارد».
آنچه در ماه‌های اخیر -و پیش‌تر نیز در مقاطعی از سال‌های ۹۶ و ۹۸- در قالب اعتراضات مدنی و بعضاً درگیری‌های خیابانی شاهد بوده و هستیم، در واقع واکنش‌های ناشی از بی‌اثر پنداشتن گفتوگو از سوی مردمی بود که حرفهایشان را بارها، به‌صورت روزانه و به اشکال و با ابزارهای مختلف گفته بودند، اما کسی نشنید.
نگاهی که #گفتوگو را فقط برای گفتوگو می‌خواهد و کماکان بر این باور است که می‌شود با این روش، بخش قابل توجهی از هیجانات جامعه را تخلیه کرد و در مقابل، یکسری شعار و وعده را جایگزین هیجانات تخلیه شده کرد.
به‌جای تاکید بر راهبرد «#گفتوگو» -به‌‌معنای صِرف سخن گفتن- تمرکز خود را بر راهبرد جدیدی تحت عنوان «گفت‌وشنود» –به معنای شنیدن نقدها و جامه عمل پوشاندن به انتظارات- معطوف دارید.
رئیس‌جمهور لازم است در مقام پاسخ برآید که در طول دو ماه گذشته چه اقدام عملی‌ای در راستای رفع این احساس سوء (دیده و شنیده نشدن) در معترضان انجام داده است؟
زیاده‌خواهی خواهد بود انتظار اعتماد از سوی جامعه به دولتی که رئیسش نه تنها وضعیت معاش، اشتغال، مسکن و حتی اینترنت را بهبود نبخشید، بلکه به‌عکس؛ آن هنگام که تورم گریبانگیر جامعه شده بود، به‌‌نام جراحی اقتصادی، همان سفره‌های کوچک مردم را نیز خالی‌تر کرد.
عجیب‌تر آنکه با مسدودسازی اینترنت، هم مابقی کسب‌وکارها را از رونق انداخت و هم دایره سرگرمی بخش وسیعی از مردم که به همین اندک دل‌خوش بودند را محدود و محدودتر کرد.
بله جناب رئیسی؛ بپذیرید که نمی‌شود پیوسته دایره رفاه و انتخاب مردم را تنگ‌تر کرد و در ازای آن نه چیزی به مردم داد و نه چشم‌انداز واقعی و روشنی ترسیم کرد، ولی پیوسته از «ایران قوی» سخن راند.
#غضنفر🎯🎯 کیفیت گفتگوی نمایندگان شما (مهره‌های سوخته) را روزهای اخیر دیدیم.
🎯