@@@یادداشت استاد #ناصر #بزرگمهر/ چرا به روابط عمومی نیاز داریم؟

#روابط #عمومی

https://www.shara.ir/view/32321/%DA

##کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذو الجلال و الاکرام

استاد ارجمند جناب آقای #ناصر #بزرگمهر

خبر درگذشت پدر چنان سنگین و جانسوز است که به دشواری به باور می‌نشیند، ولی در برابر تقدیر حضرت پروردگار چاره‌ای جز تسلیم و رضا نیست.
خداوند قرین رحمتش فرماید.

تسلیت قطره ایست در برابر غم دریا گونه شما
از خداوند صبری عظیم برای شما و خانواده محترمتان خواستارم

و هر از گاه در گذر زمان در گذر بی صدای ثانیه های دنیای فانی
جرس کاروان از رحیل مسافری خبر می دهد
که در سکونی آغازی بی پایان را می سراید

#موسسه #کارگزار #روابط #عمومی



🕌🕌🕌🕌


نشانی تلگرام شارا: https://telegram.me/sharaPR

قتل #بزرگمهر ـ كنار گذاشتن و بازداشت مديران مجرّب و ايراندوست و پايان کار ساسانيان ـ اهميت #انديشه، #دانش و #تجربه براي يک ملت

مورخان اروپايي ماه مي سال 590 ميلادي را به دلايل متعدد آغاز پايان كار دودمان ساسانيان ايران نوشته اند كه يكي از اين دلايل؛ كنار گذاشتن، بازداشت و احيانا قتل مديران مجرّب و ايراندوست كشوري و لشكري بود. در اين ماه، «#بزرگمهر» وزير معروف و باتدبير خسروانوشيروان نيز به دستور خسروپرويز كشته شد و ايرانيان از داشتن يك مدير شايسته، مدبّر، انديشمند و #ميهندوست عاري شدند.

يك سال پس از قتل بزرگمهر، خسروپرويز به توصيه دلسوزان ايران كه اسپهبد #بهرام_چوبين را ببخشد و اين نابغه نظامي را از دست ندهد اعتنا نكرد و در سال 594 هم نقشه قتل سپهبد بستام ساساني (بيستام، امروزه: بَسطام) را كشيد كه فرار كرد و در غربت درگذشت. در عهد خسروپروير بسياري از ژنرالهاي برجسته ايران در جنگهاي غير ضروري او كشته و يا قرباني سوء ظن وي شدند و جان باختند. مديران اداري شايسته هم از گزند او در امان نماندند، بنابراين ديگر شخصيتي باقي نمانده بود كه امپراتوري كهنسال ايرانيان را با تدبير و نيرو حفظ كند و ظرف چند دهه از هم گسيخت.

در كتاب «#مديريت_در_ايران‌باستان» تاليف «تاراپور» آمده است كه از زمان تاسيس ايران واحد به دست #كوروش بزرگ، رسم بود كه از #مديران_شايسته (نظامي و اداري) و #مردان_انديشه و دانش تا سالهاي پاياني عُمر استفاده مي كردند و در مورد مديران امور كه گردانندگان چرخهاي امپراتوري بودند؛ زماني از كارشان (به صورت مدير و مقام) و زماني ديگر از تجربه و مغز آنان (به صورت مشاور و اندرزگو).

اين رسم پسنديده پس از سلطه عرب و تا حمله مغول هم كم و بيش رعايت مي شد و امويان و عباسيان روش ها و تجربيات #مديريت_امپراتوري_ايرانيان را بكار بستند و موفق بودند. ايلخانان مغول و اميرزادگان تيموري نيز اين روش را تا حدي دنبال مي كردند ولي با اندك سعايتي، مدير ايراني را منهدم و يا از صحنه بيرون مي انداختند و به همين دليل دركار خود موفق نبودند و دولتي مستعجل داشتند. صفويه، جز شاه عباس يكم، معتقد به نقش تجربه و مغز (انديشه و دانش) نبود كه افشاريه و به ويژه زنديه بازگشت به اصل (دوران امپراتوري باستاني) كردند.

در عصر قاجاريه، تنها #اميركبير را با #بزرگمهر قابل مقايسه دانسته اند.

در كشورهاي پيشرفته، از دير زمان وزيران، مديران و ژنرالها را پس از اتمام دوره و يا در زمان بازنشستگي به عنوان مشاور، استاد و اندرزگو بكار مي گيرند. حتي رسانه هاي اين ممالك هنگام ضرورت نظر آنان را درباره «موضوع روز» مي پرسند و راهنمايي هايشان را منتشر مي سازند و روي اين نظرات بحث طولاني مي كنند تا جامعه به بيراهه نيافتد.

منبع: iranianshistoryonthisday

////