از خود در حیرت بودم. غمگین و افسرده و به‌هم‌ریخته بودم و پریشان‌خاطر. تن در یاسوج و جان در نجف و کربلا. به ناچار تفأل کردم به «کوه‌زاد» با این نیّت که منِ لر که در یاسوج هم غریبه‌ام، که هستم و آمد:
«از شانۀ صخرۀ عطش‌باری
آویخته پیچک نگون‌ساری
گنجشک غریبی‌ام که از دنیا
قانع شده‌ام به بوتۀ خاری»
و با هر بیت، اشک بی‌اختیار می‌آمد:
«چنبر زده بر دلم غمی، گویی
لم داده به روی صخره‌ای ماری
خاموشم و سینه‌ام پر از نغمه‌ست
چون چلچلۀ شکسته‌منقاری»
و با بیت بعد، یاد این مصرع خود از مثنوی «سیاکو» افتادم و عنانم از کف رفت:
«منمه بی چار و چدر چی دال پیری
هام دلیز خوم چی دس بسی اسیری»
گریستم مصرع به مصرع:
«سر برده به زیر بال خود روحم
مانند عقاب پیر بیماری»
و تا آخر این مویه بود و به تعبیر خود شاعر:
«این شعر غزل نمی‌شود، بگذر
بذر علفی است در نمکزاری»

*متن این پیام از صفحۀ شخصی یوسفعلی میرشکاک و تصویر آن مربوط به صدا و سیمای مرکز یاسوج است*

#یوسفعلی_میرشکاک
#صدا_سیما_یاسوج
#کوه‌زاد
#قادر_طراوت‌پور
#نشر_شهرستان_ادب
@shahrestanadab

«اگرچه در كوه‌زاد ابیات قابل توجهی از طریق همدلی و یگانگی شاعر با طبیعت شكل گرفته‌است، اما بیشتر از همۀ این‌ها با «حلول» مواجهیم؛ در چنین حالتی از منِ شاعر، شخصیتی مجزا باقی نمی‌ماند، بلكه «من» در جهان و اجزای آن حل می‌شود و شاعر به شكل طبیعت درمی‌آید، در این صورت نه تنها خود شاعر، بلكه پدر و مادر و اجدادش هم ممكن است بدل به درخت و كوه و صخره و... ‌شوند...»

یادداشت کامل حسنا محمدزاده بر کتاب کوه‌زاد را از پیوند زیر بخوانید:
https://shahrestanadab.com/Content/ID/12453/

#قادر_طراوت‌پور
#کوه‌زاد
#حسنا_محمدزاده
@shahrestanadab

نقد و بررسی «کوه‌زاد» اثر قادر طراوت‌پور را از پیوند زیر ببینید:
https://ketab.tv/video/نقد-و-بررسی-کتاب-کوه-زاد-اثر-قادر-طراوت-پور

#کوه‌زاد
#قادر_طراوت‌پور
#نقد_کتاب
@shahrestanadab