دشنه به اختیار
خیلی وقت است اخبار مملکتم را که میشنوم فقط به نفرتی که از حاکمانش دارم افزوده میشود. نفرتی کهنسال از آخوندها و چپاولگرانی که به اسم دین، بختک زده اند روی زندگی ما و شیره ی حیات و جوانی و طراوت ما را میمکند .دچار عصبانیتی بی حد و مرز میشوم. می خواهم دشنه قدیمی پدربزرگ را بردارم و یک راست بروم آخوند کلاش مسجد محله را از گلو پاره کنم. یا فلان مسئول بی شرفی که مردم وطنم، بازیچه ی هوا و هوس و خرافات بیابانی اش شده اند را دنده به دنده جدا کنم. اخبار را که میشنوم دچار حزن و اندوه شرقی تمام ناشدنی ای میشوم که قرن هاست گَردش را روی خاک خسته ام گسترانیده است.دچار اندوه میشوم از اینکه مردم کشورم دیگر آب و خوراک و برقی ندارند که ملاهای دروغ گو بخواهند آن ها را مجانی کنند . مردمم دیگر سفره ای ندارند که بخواهند نفت را بر سر آن بیاورند. مردمم دیگر هوا ندارند. تورم،گرانی،آلودگی آب، تجاوز،اختلاس، دزدی و هزار و یک نوع بی کفایتی و وطن فروشی و خیانت، دلم را با درد خراش میدهد. اما خیلی وقت بود که اشکم در نیامده بود. خیلی وقت بود که اخبار،فقط آتش فشان درونم را گدازه میزد.اما فاجعه سرد و ناگهانی بود و خبر بسیار ساده. خشونتی محض و عریان و وحشی. فاشیسم اسلامی با قدرت تمام، انسانیت را دوباره له کرده بود. مردمک هایم کوچک شد و قلبم گرفت و چین و چروک صورتم در هم رفت. اشک های فشرده شده ام از چشم هایم بیرون زد و تا انتهای وجودم گُر گرفت. خبر بسیار ساده بود. دختری ۱۷ ساله را آورده بودند جلوی دوربینِ نجس صدا و سیما و او را تحقیر کرده بودند و اشکش را درآورده بودند. او هق هق میکرد و میگفت من کاری نکرده ام که بد باشد. انگار قاتلی گرفته بودند سریالی. جنایتکاری مخوف که کشور را به ورطه ی نابودی کشانده است. انگار دزد و کلاه بردار و متجاوز گرفته بودند. به راستی چه اندازه پستی و بیشرفی می خواهد که دختری جوان را به جرم فقط رقصیدن تا این اندازه تحقیر و خُرد کنند. اگر او را دستگیر و زندانی می کردند و شلاق میزدند تا این حد دردناک نبود. اینکه دختری دبیرستانی را مجبور کرده اند که جلوی دوربین و جلوی هموطنانش اظهار پشیمانی و ندامت کند و اشک های معصومانه اش روبروی گزارشگران کثیف صدا و سیما روان شود ، نهایت پستی و مریضی سیستم حاکم را نشان می دهد.
هنوز از فکر #مائده بیرون نیامده بودم که خبر ۲۰ سال زندانی #شاپرک_شجری_زاده از دختران انقلاب،باقی مانده رمقم را گرفت. ۲ سال حبس تعزیری و ۱۸ سال تعلیقی. یعنی ۲۴ ماه حبس و زندان حتمی . یعنی ۷۳۰ روز زندان فقط به جرم برداشتن روسری . یعنی ۷۳۰ روز ندیدن طلوع خورشید و مهتاب و دور بودن از خانواده و دوستان و جامعه و زندانی بودن در قفس تنگ و تاریک دیکتاتور. جرم چیست؟!! اعتراض. به شیوه ای مدنی و مدرن و به دور از خشونت. اما جواب؟! خشونتی حیوانی که ۷۳۰ روز از زندگی یک انسان شریف و پاک و معصوم را تباه میکند. زنی که فقط خواسته است به شیوه ای مدنی اعتراضش را به قانونی بدوی و عصر حجری نشان دهد.
همین دو اتفاق بیانگر نوع نگاه عقب افتاده و فاشیستی ای است که حاکمان وحشی و فاسد امروزه ی ایرانمان به زن و مردم و آزادی و عدالت دارند. نگاهی شوم که تا به حال در تاریخ هزاران ساله ی این مرز و بوم سابقه نداشته است.
گوشی را کنار میگذارم و اخبار را ول میکنم. تحمل خبر بد بعدی را ندارم. بغضم که روان شده است قطع نمیشود. در سرم آونگ میخورد که ما هم مثل این وحشیان مجرمیم. مجرم و گناهکار و شریک در جنایت. جرم ما هم مثل اخبارهایی که میشنویم بیرحمانه است. پذیرا بودن از جنایتکاران ظالم و متجاوزان زن و بچه و دوستان و هموطنانمان. جرم ما اگر بیشتر نباشد کمتر هم نیست. جرم ما تماشاچی بودن و دست زدن در هنگامه ی رقص آزادانه ی فاشیست است.
تنم میلرزد.../سوی چشمهایم مدام به طرف دشنه قدیمی خم میشود.../من و دشنه و گلویی که جر خورده.../عدالتی که جاری میگردد
#مائده_هژبری
#شاپرک_شجری_زاده
#آرش_ماهشید/تیر ۹۷/روزهایی که سقوط دیکتاتور را فریاد میکشد
@SepehrAzadi
خیلی وقت است اخبار مملکتم را که میشنوم فقط به نفرتی که از حاکمانش دارم افزوده میشود. نفرتی کهنسال از آخوندها و چپاولگرانی که به اسم دین، بختک زده اند روی زندگی ما و شیره ی حیات و جوانی و طراوت ما را میمکند .دچار عصبانیتی بی حد و مرز میشوم. می خواهم دشنه قدیمی پدربزرگ را بردارم و یک راست بروم آخوند کلاش مسجد محله را از گلو پاره کنم. یا فلان مسئول بی شرفی که مردم وطنم، بازیچه ی هوا و هوس و خرافات بیابانی اش شده اند را دنده به دنده جدا کنم. اخبار را که میشنوم دچار حزن و اندوه شرقی تمام ناشدنی ای میشوم که قرن هاست گَردش را روی خاک خسته ام گسترانیده است.دچار اندوه میشوم از اینکه مردم کشورم دیگر آب و خوراک و برقی ندارند که ملاهای دروغ گو بخواهند آن ها را مجانی کنند . مردمم دیگر سفره ای ندارند که بخواهند نفت را بر سر آن بیاورند. مردمم دیگر هوا ندارند. تورم،گرانی،آلودگی آب، تجاوز،اختلاس، دزدی و هزار و یک نوع بی کفایتی و وطن فروشی و خیانت، دلم را با درد خراش میدهد. اما خیلی وقت بود که اشکم در نیامده بود. خیلی وقت بود که اخبار،فقط آتش فشان درونم را گدازه میزد.اما فاجعه سرد و ناگهانی بود و خبر بسیار ساده. خشونتی محض و عریان و وحشی. فاشیسم اسلامی با قدرت تمام، انسانیت را دوباره له کرده بود. مردمک هایم کوچک شد و قلبم گرفت و چین و چروک صورتم در هم رفت. اشک های فشرده شده ام از چشم هایم بیرون زد و تا انتهای وجودم گُر گرفت. خبر بسیار ساده بود. دختری ۱۷ ساله را آورده بودند جلوی دوربینِ نجس صدا و سیما و او را تحقیر کرده بودند و اشکش را درآورده بودند. او هق هق میکرد و میگفت من کاری نکرده ام که بد باشد. انگار قاتلی گرفته بودند سریالی. جنایتکاری مخوف که کشور را به ورطه ی نابودی کشانده است. انگار دزد و کلاه بردار و متجاوز گرفته بودند. به راستی چه اندازه پستی و بیشرفی می خواهد که دختری جوان را به جرم فقط رقصیدن تا این اندازه تحقیر و خُرد کنند. اگر او را دستگیر و زندانی می کردند و شلاق میزدند تا این حد دردناک نبود. اینکه دختری دبیرستانی را مجبور کرده اند که جلوی دوربین و جلوی هموطنانش اظهار پشیمانی و ندامت کند و اشک های معصومانه اش روبروی گزارشگران کثیف صدا و سیما روان شود ، نهایت پستی و مریضی سیستم حاکم را نشان می دهد.
هنوز از فکر #مائده بیرون نیامده بودم که خبر ۲۰ سال زندانی #شاپرک_شجری_زاده از دختران انقلاب،باقی مانده رمقم را گرفت. ۲ سال حبس تعزیری و ۱۸ سال تعلیقی. یعنی ۲۴ ماه حبس و زندان حتمی . یعنی ۷۳۰ روز زندان فقط به جرم برداشتن روسری . یعنی ۷۳۰ روز ندیدن طلوع خورشید و مهتاب و دور بودن از خانواده و دوستان و جامعه و زندانی بودن در قفس تنگ و تاریک دیکتاتور. جرم چیست؟!! اعتراض. به شیوه ای مدنی و مدرن و به دور از خشونت. اما جواب؟! خشونتی حیوانی که ۷۳۰ روز از زندگی یک انسان شریف و پاک و معصوم را تباه میکند. زنی که فقط خواسته است به شیوه ای مدنی اعتراضش را به قانونی بدوی و عصر حجری نشان دهد.
همین دو اتفاق بیانگر نوع نگاه عقب افتاده و فاشیستی ای است که حاکمان وحشی و فاسد امروزه ی ایرانمان به زن و مردم و آزادی و عدالت دارند. نگاهی شوم که تا به حال در تاریخ هزاران ساله ی این مرز و بوم سابقه نداشته است.
گوشی را کنار میگذارم و اخبار را ول میکنم. تحمل خبر بد بعدی را ندارم. بغضم که روان شده است قطع نمیشود. در سرم آونگ میخورد که ما هم مثل این وحشیان مجرمیم. مجرم و گناهکار و شریک در جنایت. جرم ما هم مثل اخبارهایی که میشنویم بیرحمانه است. پذیرا بودن از جنایتکاران ظالم و متجاوزان زن و بچه و دوستان و هموطنانمان. جرم ما اگر بیشتر نباشد کمتر هم نیست. جرم ما تماشاچی بودن و دست زدن در هنگامه ی رقص آزادانه ی فاشیست است.
تنم میلرزد.../سوی چشمهایم مدام به طرف دشنه قدیمی خم میشود.../من و دشنه و گلویی که جر خورده.../عدالتی که جاری میگردد
#مائده_هژبری
#شاپرک_شجری_زاده
#آرش_ماهشید/تیر ۹۷/روزهایی که سقوط دیکتاتور را فریاد میکشد
@SepehrAzadi
💢 پهباد دردسر/ سرنوشت ساز
در زمینه پهبادی که سپاه زد، در همین زمان محدود تحلیل های فراوانی شده است. بعید نیست که بعدها از این پهباد زیاد یاد کنند و شاید لقب خاصی هم برایش پیدا گردد. اما در تحلیل هایی که تا به حال خواندم جای یک نکته کلیدی خالی بود و آن نکته این است : "انتخابات ایالات متحده آمریکای بزرگ"
در حال حاضر "ایران" می تواند در انتخابات آمریکا تاثیرگذار باشد. کشاندن ایران به پای مذاکره و یا جنگ-حتی به صورت محدود- آس های حیاتی ای هستند که می تواند در آخرین بازی ترامپ قبل از برگزاری انتخابات، او را به راند ۴ ساله بعدی بکشاند.
نزدن ایران در مقطع کنونی،حتی بعد از دود شدن پهباد میلیون دلاری، بسیار هوشمندانه بود. ترامپ و تیمش در حال بررسی جو روانی آمریکا و همچنین جهان است.
با نزدن ایران، جو داخلی آمریکا همچنان ملتهب می ماند و خشم و عصبانیت آنها روز به روز بالغ تر میگردد اگر تیم ترامپ با بررسی جو روانی آمریکا احساس کند که با زدن ج. اسلامی ایران انتخابات را می برد،مطمئنا این کار را قبل از انتخابات خواهد کرد.
اگر ترامپ بعد از نابودی پهبادش ایران را میزد، خود را در شرایطی وخیم، پیش‌بینی ناپذیر و شکننده قرار میداد. شرایطی که آینده اش مبهم بود و همچنین انتخابات را با خطری جدی روبرو میکرد و در ضمن از ترامپ رهبر کوچک منفوری می ساخت که عجولانه و از روی شکم تصمیم میگیرد و فقط از روی لجبازی به دنبال آتش بازی و اجرا کردن شیطنت های بچه گانه اش و نابودی ایران به هر قیمتی است.
ایران، کره شمالی، ونزویلا، مکزیک،سوریه،افغانستان و چین، برگ های برنده ترامپ هستند که ترامپ بسیار زیبا با همه ی آنها در حال لاس زدن و اجرای تانگوی گروهی خلسه آوری است که حامیانش را نشئه و سرمست کرده است.
حال از زاویه ای دیگر به قضیه نگاه کنیم. آیا آمریکا واقعا پهباد خود را از دست داده است؟! همانطور که شنیده اید بعد از زدن پهباد و بعد از چند توییت و جواب های چند کلمه ای ترامپ، قیمت نفت چندین درصد افزایش یافت.
بالاتر رفتن قیمت نفت و گاز و انرژی برای آمریکا که خود از تولید کنندگان و سرمایه گذاران بزرگ دنیا در این زمینه است، مطمینا ارزشی چندین برابر آن پهباد اسباب بازی ارزان(!) را دارد. و مطمینا برای مصرف کنندگانی چون چین و اروپا و ژاپن و کره و هند و ترکیه که از نزدیکان ایران (شاید اسمش را باید گذاشت شرکای تجاری بادی به هر جهت ایران) هستند خبر بدی است! و باز هم مطمینا برای رقبا و دشمنان ایران از جمله عربستان و عراق و قطر و امارات خبر بسیار خوبی است و برای خود ایران که راه های فروش نفتش بسته شده است و یا بالاجبار از تونل های تو در تو و هزارپیچ صعب العبور و تاریک تحریم می گذرد خبر مسرت بخشی نیست.
با انهدام پهباد و حمله نکردن مستقیم و بلافاصله آمریکا، ترامپ به نتایج بسیار گران قیمتی دست یافته است. قدرت نظامی دفاعی ایران را محک زده است. قیمت نفت را بالا برده است و تنش در منطقه را نیز نگاه داشته است و همچنان خود را آقای با شخصیتِ دلسوزِ نگرانِ حقوق بشر و ناجی جهان جا زده است و در ضمن برگ برنده جنگ و فشار بیشتر را نیز در دستانش دارد.
بازی ادامه دارد. پهباد دود شد و بوق و کرنای سپاه گوش مردم ستمدیده ی جان به لب رسیده و ناامیدِ گرفتار به غم نان را پر کرد. اما فرقه تبهکار آرزویش این است که کاش هرگز پهبادی به مرزهای وجودی اش نزدیک نمیشد که برایش چوب دو سر طلا باشد.
حکومت های دیکتاتور همگی سقوط کرده اند و جمهوری اسلامی نیز از گرفتار شدن به این فرایند تلخ و دردناک تاریخی گریزی ندارد. ج.ا بنا به ذات فاسد و دیکتاتور و ظالمش به زودی سقوط خواهد کرد. حتی اگر همه پهبادهایی که نزدیک مرزهای فیزیکی اش می شوند را نیز ساقط کند. ج.ا خیلی وقت است که سقوط کرده است و مرزهای روحی و فکری و مردمی خود را که تمام سرمایه یک حکومت است را از دست داده است و از آن ایدیولوژی انقلابی و توده ای، دیگر چیزی به جز خاطراتی تلخ و حسرتی دور و پشیمانی بر جا نمانده است.
✍️ #آرش_ماهشید/تیرِ داغ هزار و سیصد و نود و هشت هجری شمسی
@SepehrAzadi
در زمینه پهبادی که سپاه زد، در همین زمان محدود تحلیل های فراوانی شده است. بعید نیست که بعدها از این پهباد زیاد یاد کنند و شاید لقب خاصی هم برایش پیدا گردد. اما در تحلیل هایی که تا به حال خواندم جای یک نکته کلیدی خالی بود و آن نکته این است : "انتخابات ایالات متحده آمریکای بزرگ"
در حال حاضر "ایران" می تواند در انتخابات آمریکا تاثیرگذار باشد. کشاندن ایران به پای مذاکره و یا جنگ-حتی به صورت محدود- آس های حیاتی ای هستند که می تواند در آخرین بازی ترامپ قبل از برگزاری انتخابات، او را به راند ۴ ساله بعدی بکشاند.
نزدن ایران در مقطع کنونی،حتی بعد از دود شدن پهباد میلیون دلاری، بسیار هوشمندانه بود. ترامپ و تیمش در حال بررسی جو روانی آمریکا و همچنین جهان است.
با نزدن ایران، جو داخلی آمریکا همچنان ملتهب می ماند و خشم و عصبانیت آنها روز به روز بالغ تر میگردد اگر تیم ترامپ با بررسی جو روانی آمریکا احساس کند که با زدن ج. اسلامی ایران انتخابات را می برد،مطمئنا این کار را قبل از انتخابات خواهد کرد.
اگر ترامپ بعد از نابودی پهبادش ایران را میزد، خود را در شرایطی وخیم، پیش‌بینی ناپذیر و شکننده قرار میداد. شرایطی که آینده اش مبهم بود و همچنین انتخابات را با خطری جدی روبرو میکرد و در ضمن از ترامپ رهبر کوچک منفوری می ساخت که عجولانه و از روی شکم تصمیم میگیرد و فقط از روی لجبازی به دنبال آتش بازی و اجرا کردن شیطنت های بچه گانه اش و نابودی ایران به هر قیمتی است.
ایران، کره شمالی، ونزویلا، مکزیک،سوریه،افغانستان و چین، برگ های برنده ترامپ هستند که ترامپ بسیار زیبا با همه ی آنها در حال لاس زدن و اجرای تانگوی گروهی خلسه آوری است که حامیانش را نشئه و سرمست کرده است.
حال از زاویه ای دیگر به قضیه نگاه کنیم. آیا آمریکا واقعا پهباد خود را از دست داده است؟! همانطور که شنیده اید بعد از زدن پهباد و بعد از چند توییت و جواب های چند کلمه ای ترامپ، قیمت نفت چندین درصد افزایش یافت.
بالاتر رفتن قیمت نفت و گاز و انرژی برای آمریکا که خود از تولید کنندگان و سرمایه گذاران بزرگ دنیا در این زمینه است، مطمینا ارزشی چندین برابر آن پهباد اسباب بازی ارزان(!) را دارد. و مطمینا برای مصرف کنندگانی چون چین و اروپا و ژاپن و کره و هند و ترکیه که از نزدیکان ایران (شاید اسمش را باید گذاشت شرکای تجاری بادی به هر جهت ایران) هستند خبر بدی است! و باز هم مطمینا برای رقبا و دشمنان ایران از جمله عربستان و عراق و قطر و امارات خبر بسیار خوبی است و برای خود ایران که راه های فروش نفتش بسته شده است و یا بالاجبار از تونل های تو در تو و هزارپیچ صعب العبور و تاریک تحریم می گذرد خبر مسرت بخشی نیست.
با انهدام پهباد و حمله نکردن مستقیم و بلافاصله آمریکا، ترامپ به نتایج بسیار گران قیمتی دست یافته است. قدرت نظامی دفاعی ایران را محک زده است. قیمت نفت را بالا برده است و تنش در منطقه را نیز نگاه داشته است و همچنان خود را آقای با شخصیتِ دلسوزِ نگرانِ حقوق بشر و ناجی جهان جا زده است و در ضمن برگ برنده جنگ و فشار بیشتر را نیز در دستانش دارد.
بازی ادامه دارد. پهباد دود شد و بوق و کرنای سپاه گوش مردم ستمدیده ی جان به لب رسیده و ناامیدِ گرفتار به غم نان را پر کرد. اما فرقه تبهکار آرزویش این است که کاش هرگز پهبادی به مرزهای وجودی اش نزدیک نمیشد که برایش چوب دو سر طلا باشد.
حکومت های دیکتاتور همگی سقوط کرده اند و جمهوری اسلامی نیز از گرفتار شدن به این فرایند تلخ و دردناک تاریخی گریزی ندارد. ج.ا بنا به ذات فاسد و دیکتاتور و ظالمش به زودی سقوط خواهد کرد. حتی اگر همه پهبادهایی که نزدیک مرزهای فیزیکی اش می شوند را نیز ساقط کند. ج.ا خیلی وقت است که سقوط کرده است و مرزهای روحی و فکری و مردمی خود را که تمام سرمایه یک حکومت است را از دست داده است و از آن ایدیولوژی انقلابی و توده ای، دیگر چیزی به جز خاطراتی تلخ و حسرتی دور و پشیمانی بر جا نمانده است.
✍️ #آرش_ماهشید/تیرِ داغ هزار و سیصد و نود و هشت هجری شمسی
@SepehrAzadi