🎲 استفاده ابزاری ناتو از اقلیت قومی اویغور در سوریه؛ ابعاد حقوقی و پیامدهای بین‌المللی

✍️ #دکتر_احمد_کاظمی

🔻 در سال‌های اخیر، حضور گسترده اویغورها در گروه‌های تروریستی فعال در سوریه، توجه ناظران حقوق بشر را به نقش ناتو و برخی کشورها در استفاده ابزاری از این اقلیت قومی جلب کرده است. حمایت ساختاری ترکیه و سازماندهی نظامی اویغورها، نه‌تنها امنیت منطقه‌ای را تحت تأثیر قرار داده، بلکه به یکی از ابزارهای فشار علیه چین تبدیل شده است.

🔹 چگونه سیاست‌های ناتو بر وضعیت اقلیت‌های قومی تأثیر می‌گذارند؟ آیا این اقدام نقض تعهدات بین‌المللی محسوب می‌شود؟

📖 برای مطالعه کامل مقاله، به وب‌سایت مراجعه کنید: [لینک سایت]

#اویغورها #حقوق_اقلیت‌ها #بحران_سوریه #ناتو


©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین
┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا |

🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷

🎲 دیپلماسی پنهان؛ آیا کریدور زنگزور در حال شکل‌گیری است؟

🔻 تحرکات دیپلماتیک میان #ایران، آذربایجان و پاکستان و در قبال آن #آذربایجان، اسرائیل و #پاکستان و... بیش از آنکه اتفاقی باشند، نشانه‌هایی از یک بازی ژئوپلیتیکی گسترده را نمایان می‌کنند. ملاقات‌های هم‌زمان، واکنش‌های متقابل و روابط استراتژیک، همگی به طرحی بزرگ‌تر اشاره دارند—کریدور موسوم به #زنگزور، که هدف آن تغییر موازنه قدرت منطقه‌ای و دور زدن ایران در معادلات ارتباطی اوراسیاست. آیا این تحولات، مقدمه‌ای بر تغییرات ژئوپلیتیکی عمیق‌تری در منطقه خواهد بود؟

🟠۱. الگوی رفتاری مشاهده‌شده:
▫️موازی‌سازی دیپلماتیک: همان‌طور که اشاره کردیم، به‌محض سفر مقامات کشورهای همسایه (به‌ویژه ترکیه/پاکستان) به ایران، آذربایجان بلافاصله با آن‌ها تماس می‌گیرد یا از آن‌ها دعوت می‌کند. عکس این موضوع هم برای سفر مقامات ایرانی به باکو صادق است که با سفر سریع مقامات اسرائیلی همراه می‌شود.
▫️نمایش قدرت ژئوپلیتیک: این رفتار نشان‌دهنده رقابت بر سر نفوذ در منطقه و تلاش برای ایجاد موازنه قواست.

🟠۲. محور آذربایجان–اسرائیل:
▫️همکاری راهبردی: روابط امنیتی–نظامی باکو و تل‌آویو یک واقعیت ثابت‌شده است (فروش پهپادهای هارپی، سیستم‌های دفاعی، همکاری اطلاعاتی).
▫️واکنش به تحرکات ایران: سفرهای سریع مقامات اسرائیلی پس از دیدارهای ایرانی در باکو، می‌تواند نوعی "واکنش تهاجمی" برای خنثی‌سازی تأثیر دیپلماتیک ایران باشد.

🟠۳. پروژه دالان تورانی ناتو یا به اصطلاح زنگزور:
▫️اهداف استراتژیک:
▪️ اتصال زمینی ترکیه ⇄ آذربایجان از طریق ارمنستان (ایجاد کریدور ترانزیتی ناتو–ترک)
▪️ دور زدن ایران در کریدور شمال–جنوب
▪️ تبدیل آذربایجان به هاب انرژی/ترانزیت جایگزین

🟠 نقش بازیگران خارجی:
▪️ حمایت #ناتو و #اسرائیل از این طرح برای کاهش وابستگی به مسیرهای ایران/روسیه
▪️ مخالفت شدید ارمنستان (به‌دلیل تقسیم اراضی) و ایران (به‌دلیل حذف از معادلات ترانزیتی)

🟠 ۴. سناریوی محتمل:
تحرکات دیپلماتیک اخیر می‌تواند مرتبط با این موضوعات باشد:
▫️هماهنگی برای فشار بر ارمنستان جهت پذیرش دالان موسوم به زنگزور
▫️جلب حمایت پاکستان/ترکیه در نهادهای بین‌المللی
▫️تقسیم نقشه‌ها: اسرائیل (فناوری/اطلاعات)، ترکیه (پشتیبانی لجستیکی)، آذربایجان (فشار نظامی)

📌 جمع‌بندی:
🔺 الگوی رفتاری که مشاهده می‌کنید، قطعاً تصادفی نیست و نشان‌دهنده بازی بزرگ ژئوپلیتیک با محوریت انزوای ایران و تحقق کریدور زنگزور است.
🔺 همکاری مثلث باکو–آنکارا–تل‌آویو با حمایت پنهان ناتو، تلاش می‌کند با ایجاد دالان ترانزیتی ناتو، ایران را از معادلات ارتباطی اوراسیا حذف کند.
🔺 واکنش ایران نیازمند دیپلماسی فعال با #ارمنستان، #روسیه و #هند برای ایجاد کریدورهای رقیب (مثل مسیر ایران–ارمنستان–گرجستان) است.


©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین
┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا |

🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷

🎲 ۱۰ نکته درباره شائبات پیرامون کریدور جعلی زنگزور (دالان تورانی ناتو)

✍️ #دکتر_احمد_کاظمی

➖ همزمان با اشتغال کشور به مباحث مهمی مانند مذاکرات هسته‌ای، نسل‌کشی غزه و مسائل محور مقاومت در لبنان، عراق و یمن؛ و چالش‌های داخلی ناشی از ناترازی‌ها، دور جدیدی از تحرکات برخی عناصر و محافل برای ایجاد اشتباه محاسباتی در کشور در خصوص کریدور جعلی زنگزور آغاز شده است که همسو با فتنه جبهه صهیونی و لندنی برای پیشبرد ایده تأسیس باصطلاح جهان ترک از طریق دالان تورانی ناتو با سوءاستفاده از فضای ملتهب منطقه‌ای و جنگ اوکراین می‌باشد. نکته غامض و جالب این تحرکات همزمانی آن با اصرار رجب طیب #اردوغان بر همراهی تهران با کریدور جعلی زنگزور است.

🔸 دکتر احمد کاظمی استاد دانشگاه و پژوهشگر ارشد مسائل اوراسیا در این خصوص ده نکته تبیینی را به شرح ذیل تأکید کردند:

۱. تغییر گفتمان: پانترکیسم در تلاش است گفتمان رسمی کشور را درباره کریدور جعلی زنگزور تغییر دهد و مخالفت با این پروژه را اشتباه محاسباتی جلوه دهد.

۲. پیوند سه‌جانبه: اتحاد پانترکیسم، الیگارشی مالی باکو و آنکارا، و عناصر نفوذی وابسته به محور لندن-صهیونی، برای تغییر موضع ایران درباره این کریدور فعالیت می‌کنند.

۳. تأثیرات ژئوپلیتیکی: پروژه زنگزور توسط غرب برای تغییرات مرزی در قفقاز طراحی شده، در حالی که #ایران این تغییرات را خط قرمز خود اعلام کرده است.

۴. پنهان‌سازی تهدیدات: طرفداران کریدور زنگزور پیامدهای ژئوپلیتیکی، اقتصادی و فرهنگی آن را پنهان کرده و آن را به‌عنوان یک مسیر ترانزیتی عادی جلوه می‌دهند.

۵. طرح کهن لندن: #دالان_تورانی_ناتو بخشی از برنامه چند قرنی برای تأسیس جهان ترک است که ترکیه در چند دهه اخیر بر آن تأکید داشته است.

۶. مواضع روسیه و چین: این دو کشور مخالف کریدور جعلی زنگزور هستند، اما #پانترکیسم تلاش می‌کند حمایت آن‌ها را از این پروژه جعل کند.

۷. اهداف روسیه: مسکو به دنبال ایجاد یک مسیر ترانزیتی انحصاری در جنوب ارمنستان برای مقابله با نفوذ ترکیه و #ناتو است.

۸. نگرانی چین: این کریدور می‌تواند زمینه جدایی‌طلبی اویغورها را فراهم کند، ازاین‌رو پکن آن را تهدیدی برای ثبات خود می‌داند.

۹. محدودیت‌های ترکیه: به دلیل تعهدات ناتو، #ترکیه نمی‌تواند در برابر طرح‌های غربی برای مهار چین مقاومت کند، بنابراین نمی‌تواند مسیر زنگزور را مستقل مدیریت کند.

۱۰. وابستگی ایران: پیشنهاد بازگشایی خط آهن جلفا-نخجوان بدون اتصال به مسیر ایرانی ارس می‌تواند موجب وابستگی ایران به جمهوری آذربایجان و همراهی ناخواسته با کریدور جعلی #زنگزور شود.

©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین
┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا |

🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷

🎲 آیا دالان زنگزور؛ یک گذرگاه ارتباطی است یا تهدید ژئوپلیتیک؟

🔹 ۱: ضرورت بازگشایی راه‌های ارتباطی قفقاز

➖ دیدگاه حامیان بازگشایی راه‌ها (با تأکید بر زنگزور):
بازگشایی راه‌های مسدودشده پس از مناقشه قره‌باغ، کلید صلح بین #آذربایجان و ارمنستان و منفعت مشترک ایران، آذربایجان و ارمنستان است. شبکه ارتباطی قفقاز یکپارچه است و بازکردن تنها بخشی ممکن نیست. ایران منافع بزرگ اقتصادی (دسترسی به اوراسیا و اروپا از طریق مسیر شمالی-جنوبی موجود به ارمنستان، گرجستان و روسیه) و ژئوپلیتیکی در این بازگشایی دارد. مسدود ماندن راه اصلی ایران طی ۳ دهه، خسارات هنگفتی وارد کرده است. استفاده از الفاظی مانند "دالان" توسط ترکیه و باکو نباید ایران را از حمایت از اصل بازگرداندن شرایط ارتباطی دوران شوروی بازدارد و او را مخالف صلح جلوه دهد.

➕ دیدگاه مخالفان دالان زنگزور:
ایران مخالفتی با اصل بازگشایی راه‌ها و ارتباطات صلح‌آمیز ندارد. مشکل، ماهیت و اهداف پشت طرح خاص "دالان زنگزور/تورانی ناتو" است. تمرکز بر این طرح خاص، با وجود راه‌های جایگزین موجود (مانند مسیر شمالی-جنوبی ایران-ارمنستان) یا در دست توسعه (گذرگاه ارس)، غیرضروری و خطرناک است.

🔹 ۲: ماهیت و اهداف "دالان زنگزور/تورانی ناتو"

➖ دیدگاه حامیان بازگشایی راه‌ها (با تأکید بر زنگزور):
بحث بر سر الفاظ ("کریدور" یا "دالان") انحرافی است. مهم بازگشایی عملی راه‌هاست. مدیریت راه سیونیک (زنگزور) می‌تواند مشترکاً توسط ایران، روسیه و ارمنستان (مانند دوران شوروی) انجام شود. روسیه که سد اصلی ناتو است و ارمنستان، خود خواستار این بازگشایی هستند. مخالفت با آن منطقی نیست و ایران باید پویایی‌های ژئوپلیتیک و فرصت‌های اقتصادی (علاقه چین، هند و خلیج فارس به مسیرهای شمالی-جنوبی) را دریابد. ترکیه (مثلاً در پایانه دوغارون) عملی‌تر عمل می‌کند.

➕ دیدگاه مخالفان دالان زنگزور:
"دالان زنگزور" صرفاً یک نام یا پروژه حمل‌ونقلی بی‌طرف نیست؛ این طرح جزئی جدایی‌ناپذیر از پروژه گسترده‌تر "جهان ترک" تحت رهبری آنکارا و با حمایت ناتو است. اجرای آن (صرف‌نظر از نامش) به‌وضوح تغییر ژئوپلیتیک #قفقاز به ضرر منافع امنیتی و حیاتی ایران (قطع پیوند زمینی با ارمنستان، محاصره ژئوپلیتیک، نفوذ فزاینده ترکیه و ناتو) را در پی دارد. طبیعی است که دشمنان ایران، مخالفت با این طرح خطرناک را "مخالفت با ارتباطات" جا بزنند.

🔹 ۳: راهکار جایگزین ایران و مواجهه با فشارها

➖ دیدگاه حامیان بازگشایی راه‌ها (با تأکید بر زنگزور):
ایران نمی‌تواند به بهانه مخالفت با یک نام ("دالان")، از منافع ملی خود در بازگشایی راه‌ها و پیوند با اوراسیا چشم‌پوشی کند. باید هوشمندانه از ظرفیت‌های خود (مسیرهای شمالی-جنوبی) استفاده کرد.

➕ دیدگاه مخالفان دالان زنگزور:
#ایران طرح جایگزین و کم‌خطر "گذرگاه ارس" را پیشنهاد و پیگیری کرده است. این طرح:
▫️ارتباط زمینی با نخجوان و #ترکیه را از طریق مسیرهای موجود و قابل کنترل ایران فراهم می‌کند.
▫️تغییرات ژئوپلیتیک تهدیدکننده ایجاد نمی‌کند (برخلاف دالان زنگزور که خاک ارمنستان را قطع می‌کند).
▫️عملیاتی‌تر است (ساخت پل‌ها بر روی ارس در جریان، سرمایه‌گذاری انجام شده).
▫️تسلیم شدن در برابر فشار تبلیغاتی دشمن یا زورگویی آنکارا و باکو برای پذیرش دالان #زنگزور، غیرطبیعی و خیانت به منافع ملی است. تلاش ایران باید معطوف به تحقق #گذرگاه_ارس باشد، نه همراهی با طرحی که رقبا و دشمنان با اهداف ضدایرانی پیش می‌برند.

🎯 جمع‌بندی و تحلیل نهایی: دالان جعلی زنگزور؛ پروژه‌ای غیرقابل دفاع با پیامدهای فاجعه‌بار برای ایران
📌 ۱. سقف استدلال موافقان: بازی در زمین ابهام و غفلت راهبردی
🔸 ضعف بنیادین: استدلال موافقان صرفاً بر «ضرورت کلی بازگشایی راه‌ها» تکیه دارد، اما عمداً یا سهواً از پاسخ به این پرسش‌های حیاتی طفره می‌روند:
➖ چرا باید این مسیر خاص (زنگزور) با این مدیریت خاص (تحت کنترل ترکیه-باکو و نظارت ناتو) اجرا شود، در حالی که مسیرهای جایگزینِ کم‌خطرتر (مانند گذرگاه ارس یا مسیر ایران-ارمنستان) وجود دارد؟
➖ چگونه می‌توان ادعا کرد «مدیریت مشترک با روسیه و ارمنستان امکان‌پذیر است» در شرایطی که طراحان اصلی طرح (ترکیه و آذربایجان) به‌صراحت خواهان حذف هرگونه نظارت #ارمنستان و #ایران بر این دالان هستند و آن را «کریدوری خارج از حاکمیت ایروان» می‌نامند؟
➖ چرا «عملگرایی اقتصادی» باید به قیمت نادیده گرفتن تغییرات مهلک ژئوپلیتیکی تمام شود که حاکمیت ملی و امنیت مرزی ایران را تهدید می‌کند؟

🔸 غفلت از اهداف پنهان: موافقان، پروژه «جهان ترک» و نقش #ناتو در پشت پرده دالان زنگزور را کمرنگ یا نادیده می‌گیرند. این ساده‌انگاری است که تصور شود آنکارا و باکو—با پیشینه توسعه‌طلبی قومی—صرفاً به دنبال «راهی برای تجارت» هستند.

🔽ادامه دارد... ۱/۲🔽

⬆️ادامه بحث... ۲/۲⬆️

📌 ۲. قوت دیدگاه مخالفان: افشای ماهیت تهاجمی پروژه و پیامدهای شوم
دیدگاه مخالفان با استناد به اسناد، اعلامیه‌های رسمی #ترکیه-آذربایجان، و الگوهای رفتاری #ناتو، خطرات دالان زنگزور را به‌وضوح افشا می‌کند:

🔸 تهدید وجودی برای ایران: این دالان:
➖ پیوند زمینی ایران با ارمنستان و در نتیجه با روسیه/اوراسیا را قطع می‌کند و #ایران را در محاصره حلقه‌ای از متحدان ناتو (ترکیه، #آذربایجان، #گرجستان) قرار می‌دهد.
➖ محاصره اقتصادی ایران در قفقاز را تکمیل می‌کند: با کنترل ترانزیت منطقه توسط بازیگران خصم (ترکیه-باکو-ناتو)، ایران از دسترسی به بازارهای اوراسیا و اروپا از مسیر شمال محروم شده و به‌عنوان «هاب ارتباطی» حذف می‌شود.
➖ پروژه «جهان ترک» را عینیت می‌بخشد: این دالان، حلقه‌ای فیزیکی برای اتصال ترکیه به جمهوری‌های ترکزبان آسیای میانه (تحت نفوذ آنکارا) و دور زدن ایران است.

🔸 ابزاری برای ناتو: دالان زنگزور اولین قدم برای استقرار دائمی نیروهای ناتو در مرزهای شمال غربی ایران تحت عنوان «حفاظت از کریدور» است. این همان الگوی گسترش به شرق است که پیش‌تر در بالکان و اروپای شرقی اجرا شد.
🔸 تضعیف متحدان ایران: اجرای این طرح، ارمنستان را به کشوری شکسته و منزوی تبدیل می‌کند که کنترل بخشی از قلمرو خود (سیونیک) را از دست داده و عملاً به پل ارتباطی دشمنان ایران بدل می‌شود.

📌 ۳. نظر نهایی: مقاومت یا سقوط ژئوپلیتیک
با توجه به ضعف مفرط استدلال موافقان در پاسخ به پرسش‌های حیاتی و قاطع‌بودن ادله مخالفان درباره اهداف و پیامدهای دالان زنگزور، نتیجه‌گیری نهایی این است:
➕ دالان زنگزور یک پروژه ضدایرانی، تغییردهنده‌ی مرزها، و ابزار تحقق بلندپروازی‌های ژئوپلیتیک ترکیه و ناتو است.
➕ هرگونه همراهی ایران با این طرح—حتی تحت عنوان «بازگشایی راه‌ها»—خیانتی آشکار به منافع ملی و امنیت سرزمینی است که پیامدهای آن عبارتند از:
✅ محاصره اقتصادی کامل در شمال غرب: از دست دادن جایگاه ترانزیتی و انزوای بازار اوراسیا.
✅ تثبیت محور آنکارا-باکو-تاشکند: تقویت جریان پان‌ترکیسم و تهدید تمامیت ارضی ایران.
✅ نفوذ نظامی ناتو در آستانه مرزهای ایران: تبدیل قفقاز به پایگاه عملیاتی غرب علیه ایران.
✅ سقوط ژئوپلیتیک ایران به عنوان قدرت منطقه‌ای: از دست دادن اهرم‌های فشار و دیپلماسی در قفقاز.

🔸 راه برون‌رفت: گذرگاه ارس؛ تنها راهکار منطقی و دفاع‌پذیر
تنها گزینه‌ی قابل قبول برای ایران، تسریع در اجرای پروژه ملی «گذرگاه ارس» است که:
▫️ ارتباط با نخجوان و ترکیه را بدون تغییر مرزها و قطع خاک ارمنستان ممکن می‌سازد.
▫️ تحت حاکمیت و کنترل کامل ایران اجرا می‌شود.
▫️ توازن قوا در قفقاز را به نفع ایران و متحدانش (روسیه، ارمنستان) برقرار می‌کند.
▫️ توهم اجرای «دالان زنگزور» را با ارائه یک راه‌حل عملی و صلح‌آمیز، خنثی می‌کند.

پذیرش دالان زنگزور = امضای سند محاصره ژئوپلیتیک و اقتصادی ایران است. مقاومت در برابر آن، دفاع از موجودیت ملی است.


©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین
┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا |

🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷

🎲 واکنش رسانه باکو به اظهارات دکتر ولایتی درباره کریدور جعلی زنگزور

🔻 رسانه‌های جمهوری آذربایجان در واکنش به سخنان علی‌اکبر ولایتی، تلاش کرده‌اند تا تصویری ساختگی و یک‌سویه ارائه دهند؛ به‌گونه‌ای که جمهوری اسلامی #ایران نه به‌عنوان یک کنشگر منطقی منطقه‌ای، بلکه به‌عنوان یک عامل مانع‌تراشی و خرابکار معرفی شود. این رویکرد در چارچوب نگاه تاکتیکی و پروپاگاندایی قابل بررسی است.

📌 ۱. وانمودسازی دیپلماتیک با پوشش رسانه‌ای تهاجمی
در حالی که دولت #آذربایجان در ظاهر وانمود می‌کند در مسیر ترمیم روابط با ایران گام برداشته—نمونه‌اش سفر اخیر رئیس‌جمهور #پزشکیان به باکو است—اما در واقع با اتخاذ سیاستی دوسویه و ماهرانه در افکار عمومی بین‌المللی، به‌سبک سنتی سیاست انگلیسی، چهره‌ای واقع‌گرا و معتدل به خود می‌گیرد، در حالی که رسانه‌های کاملاً وابسته‌اش مأموریت دارند تصویر ایران را مخدوش کنند.

این دوگانگی رفتاری در عمل، نه نشانه‌ای از واقع‌گرایی سیاسی بلکه تلاشی برای خودداری از مواجهه مستقیم با جمهوری اسلامی ایران در عرصه رسمی و در عین حال تخریب چهره‌اش از طریق رسانه‌های داخلی است. رسانه‌هایی که فاقد استقلال حرفه‌ای بوده و در عمل بازوی تبلیغاتی نهادهای امنیتی و سیاسی آن کشور محسوب می‌شوند.

📌 ۲. تحریف ادعاها و تشویش افکار عمومی داخلی
یکی از ابزارهای رسانه‌ای که در متن منتشرشده از سوی رسانه‌های باکو به چشم می‌خورد، بزرگ‌نمایی و تغییر معنای سخنان ولایتی به‌گونه‌ای است که ایران را در موقعیت تهاجمی قرار دهد. برای مثال:
▫️ عبارت «ناکام‌سازی» به‌عنوان یک اقدام خصمانه تعبیر شده است، در حالی که این موضع‌گیری در چارچوب دفاع از منافع ملی ایران قرار دارد.
▫️ ولایتی اشاره کرده که جو بایدن گفته این کریدور آماده اجرا بوده، اما ایران مانع آن شده است. رسانه‌های باکو این را به‌عنوان «دروغی آشکار» معرفی کرده‌اند، بدون ارائه هیچ‌گونه استناد یا رد منطقی.

این نوع واکنش، بیشتر به‌دنبال ایجاد هیجان در افکار عمومی داخلی جمهوری آذربایجان است تا بتواند به مردم القا کند که ایران، دشمن توسعه و رشد آن‌هاست.

📌 ۳. نادیده‌گرفتن ماهیت پروژه زنگزور
در واکنش رسانه‌ای، کریدور زنگزور صرفاً به‌عنوان یک طرح توسعه‌ای و اقتصادی تصویر شده، در حالی که شواهد موجود حاکی از آن است که این پروژه دارای ابعاد ژئوپلیتیکی بسیار حساسی است و می‌تواند معادلات منطقه‌ای را به نفع حضور #ناتو، #ترکیه یا حتی #رژیم_صهیونیستی تغییر دهد. ایران بر همین اساس، با رویکرد پیشگیرانه و دفاع از منافع ملی خود، با آن مخالفت کرده است—نه از موضع دشمنی، بلکه از موضع راهبردی.

📌 جمع‌بندی نهایی و مسیر راهبردی برون‌رفت
مواضع ولایتی نشان‌دهنده راهبرد کلان جمهوری اسلامی برای مقابله با تغییرات ژئوپلیتیکی مضر در قفقاز جنوبی است. مخالفت با کریدور زنگزور، نه از سر تخاصم، بلکه دفاع از جایگاه ترانزیتی و امنیت ملی ایران است. در مقابل، رسانه‌های باکو با روایت‌سازی هدفمند، تلاش دارند ایران را عامل مانع‌تراشی و خرابکاری معرفی کنند، در حالی که رفتارهای دوگانه مقاماتشان—سیاست ظاهراً دیپلماتیک و رسانه‌های تهاجمی—بی‌اعتمادی را تعمیق می‌کند.

در این شرایط، مهم‌ترین مسیر برون‌رفت برای ایران، پیگیری فوری و فعال‌سازی پروژه استراتژیک «کریدور ارس» است؛ مسیری که توان رقابتی ایران در قفقاز را بازیابی و تهدیدات موازی را خنثی می‌کند.

متأسفانه شواهد میدانی و تأخیرهای مشکوک در پیگیری این مسیر نشان می‌دهد که در داخل کشور جریانی وجود دارد که یا نسبت به اهمیت این تحولات درک دقیقی ندارد، یا عامدانه تلاش می‌کند ایران را در وضعیت «عدم‌تصمیم‌گیری راهبردی» نگاه دارد. این انفعال می‌تواند در آینده به یک بحران لاینحل و فرصت‌سوزی استراتژیک منجر شود.

🔸 بنابراین، اگر ایران بخواهد از این معضل نه فقط عبور کند، بلکه آن را به یک فرصت ژئوپلیتیکی بدل نماید، باید:
➖ #پروژه_ارس را با اولویت ملی و فوریت عملیاتی پیش ببرد؛
➖ روایت رسمی خود را در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی با #دیپلماسی فعال و رسانه‌ای هماهنگ منتشر کند؛
➖ و از فضای سردرگمی داخلی نسبت به مسائل قفقاز عبور کرده، رویکردی واحد و هدفمند اتخاذ نماید.

چنین مسیری نه‌تنها بازدارندگی ایران را تثبیت می‌کند، بلکه آن را به بازیگر تعیین‌کننده‌ای بدل خواهد کرد که نمی‌توان در نقشه‌های منطقه‌ای از آن عبور کرد یا حذفش کرد.

©️ #سردبیر_سایت_ضیاءالصالحین
┘◄🌐| سایت | بله | تلگرام | ایتا |

🇮🇷 @sardabir313 🇮🇷