شیخ حسن زیغلی بادکوبه‌ای فرزند ملا ملك (ملا مليك) از عالمان و فاضلان حوزه مبارکه نجف اشرف بوده و پس از تربیت در مکتب پدر دانشمندش به اتفاق برادرش شیخ حسين زيغلي بادکوبه‌ای به عتبات عالیات سفر نمود و در حوزه علمیه نجف اشرف از محضر اساتید بزرگ آن دیار استفاده نمود و سپس به خدمات دینی پرداخت.
*****
شرح‌حال پدرش ملاملك و شیخ حسین زیغلی بادکوبه‌ای به شماره‌های ۷۵۱ و ۲۰۶ معرفی شده‌اند.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آیت‌الله آخوند شیخ حسن سبحانی لنکرانی فرزند حاج شیخ محمدقلی در سال ۱۲۶۱ق (۱۸۴۵م) در روستای شیخه کران از توابع لنکران دیده به جهان گشود. دروس مکتب‌خانه‌ای را در زادگاه خود آموخت، سپس به حوزه علمیه لنکران رفت و مقدمات و بخشی از سطوح عالی علوم دینی را از علما و روحانیون آنجا فرا گرفت. در ۲۲ سالگی به حوزه علمیه نجف اشرف هجرت کرد و از محضر بزرگانی چون آقا سیدحسین کوه‌کمری، مولی محمّد فاضل‌الله رشتی و مولی محمد فاضل شربیانی بهره برد و به مقامات عالی علمی و معنوی دست یافت. آنگاه پس از اقامت طولانی در نجف اشرف در حالی که به علم و فضیلت اشتهار یافته بود، به زادگاه خویش بازگشت و به تبلیغ و ترویج معارف دینی و احکام شرعی و نیز تدریس علوم اسلامی پرداخت و به‌زودی در ردیف عالمان طراز اول منطقه به‌شمار آمد و مورد توجه خاص و عام قرار گرفت.
پس از اسقرار حکومت کمونیستی ایشان همچون دیگر علمای وقت منطقه تحت آزار واذيت و تهدید و شکنجه رژيم الحادی واقع شد؛ اما از انجام وظایف و رسالت دینی خود باز نایستاد.
سرانجام در سال ۱۳۶۵ق (۱۹۴۶م) پس از عمری طولانی و بابرکت دارفانی را وداع گفت و به جوار رحمت حق شتافت.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آیت‌الله سیدحسن سیّدزاده گنجوی از علمای اعلام و روحانیون عالی‌قدر قفقاز است. ایشان بعد از سال ۱۲۷۶ق (۱۸۶۰م) در شهر گنجه دیده به جهان گشود. دروس مکتب‌خانه‌ای و مقدمات و بخشی از علوم حوزوی را نزد روحانیون و علمای منطقه فرا گرفت. در سنین جوانی به نجف اشرف هجرت کرد و سال‌ها از محضر بزرگانی چون حضرات آیات عظام:
مولی محمد فاضل ایروانی، سیدحسین کوه‌کمری و میرزا حبیب‌الله رشتی بهره برد و به مقام رفیع اجتهاد در علوم حوزوی نائل گشت. پس از رسیدن به مقامات عالیه علمی و معنوی در آغاز قرن بیستم میلادی به زادگاه خود بازگشت و به تبلیغ و ترویج معارف دینی و احکام شرعی و نیز تدریس علوم اسلامی پرداخت. فشار و خفقان حکومت تزاری در بخشی از دوران حضور وی در گنجه و سپس آغاز حوادث انقلاب کمونیستی، وی را واداشت تا با همکاری علمای بزرگ منطقه همچون مرحومین پیشنماززاده و عباس‌زاده، جبهه واحدی بر علیه دشمنان دین تشکیل دهد و به جهاد مبارزه فکری و عملی برخیزد.
پس از حاکمیت بلشويك سيد، مسجد شاه عباس گنجه را مرکز فعالیت‌های خویش قرار داد تا سال ۱۹۲۹م با تمام مرارت‌ها و تحمل زجر و تهدیدها به انجام وظایف خود ادامه دهد، لیکن در خلال این سال‌ها اموال و حتی خانه مسکونی‌اش مصادره گردید و شدت رنج و محنت به بیماری و مرگ همسرش انجامید. سرانجام در سال ۱۳۴۹ق (۱۹۳۰م) اقدام به دستگیری آن عالم مجاهد کردند و ایشان ناگزیر به شهرستان اهر واقع در آذربایجان شرقی هجرت کرد و مابقی عمر خود را به تدریس و انجام دیگر شئونات روحانی گذراند تا دارفانی را وداع گفت و به دیدار معبود شتافت. اکنون فرزندان ایشان در شهر مذکور اقامت دارند.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
حسن شیروانی فرزند رضا از پزشکان و دانشمندان علم طب بوده و کتاب های سراج الطب[۱] و نسخه های پزشکی[۲] در ردیف آثار او قرار دارد.
حسن شیروانی از دانشمندان سده چهاردهم هجری بوده و کتاب کشکول را به زبان عربی و فارسی تألیف نموده است.[۳]
۱. فهرستواره دستنوشتهای ایران (دنا) ، ج ۶، ص ۶۸.
۲. فهرستواره دستنوشتهای ایران (دنا) ، ج ۱۰، ص ۶۸۱.
۳. فهرستواره دستنوشتهای ایران (دنا) ، ج ۸، ص ۶۷۸.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آیت‌الله میرحسن علیزاده گنجوی از علمای اعلام و فقهای عالی‌مقام قفقاز است. وی فرزند سیدعلی و متولد در حدود سال ۱۳۰۴ق (۱۸۸۷م) در شهر گنجه می‌باشد. آقا میرحسن همچون برادر بزرگش آقا میر نصرالله دروس مکتب‌خانه‌ای و مقدمات و سطوح عاليه علوم حوزوی را از علما و روحانیون گنجه آموخت و در جوانی به همراه برادر عازم حوزه مقدسه نجف اشرف گردید و از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات عظام: سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، آخوند مــلا مـحـمـد کـاظـم خراسانی، ملا فتح‌الله شيخ‌الشريعه اصفهانی و در معقول از محضر حکیم متأله آیت‌الله آقا سیدحسین بادکوبه‌ای بهره برد و به مقامات عالیه علمی و معنوی نائل گشت. سید پس از تکمیل تحصیلات به زادگاه خود بازگشت و بساط وعظ و ارشاد و تبلیغ و ترویج معارف اسلامی و احکام شرعی و دیگر فعالیت‌های دینی را گسترد لکن از آزار و اذیت دژخیمان کمونیستی در امان نماند و سرانجام در سال ۱۹۳۷م دستگیر و زندانی شد و و خانواده‌اش را از گنجه پراکنده ساخته و فرزندش سیدمرتضی را نیز به شهر قبا تبعید و تحت نظر قرار دادند. پس از مدتی به دنبال اعتراضات مردمی و با مساعدت عده‌ای از مؤمنین از زندان آزاد شد و ناگزیر به شهر تبریز مهاجرت کرد و پس از مدتی تهران را جهت سکونت برگزید.
این عالم ربانی و سید جلیل‌القدر از شدت غم و غصه و رنج و محنت پس از اندك مدتی در حدود ۱۳۶۴ق (۱۹۴۵م) بدرود حیات گفت و به دیدار حق شتافت.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
حسن قره‌باغی فرزند محمد باقر عالمی فاضل و فرهیخته بود و در ردیف شاگردان شیخ مرتضی انصاری قرار داشت. آثار ایشان بدین قرار است:
۱. الاجماع؛
٢. التجويد؛
۳. التسامح في ادلة السنن، تاریخ فراغت ۱۲۶۵ ق؛
۴. التعادل و التراجيح؛
۵. التقية؛
۶. الضد؛
۷. رسالة السجدات، تاریخ فراغت ۱۲۶۲ ق؛
۸. شرح دعاء سمات، تاریخ فراغت ۱۲۶۱ ق؛
٩. قاعدة من ملك؛
١٠. مقدمة الواجب.
ایشان بعد از سال ۱۲۶۵ق (۱۸۴۸م) وفات نمود.[۱]
۱. الكرام البررة، ج ۱۰، ص ۳۱۴-۳۱۵؛ اعیان الشیعة، ج ۵، ص ۲۴۱؛ معجم المؤلفین، ج ۳، ص ۲۷۷.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
حاج شیخ حسن آخوند ملقب به لنکرانی و در ادارات رسمی به حاتمی، الوادی و آلوادی معروف بوده است. در قصبه تزه‌آلوادی از توابع شهرستان ماساللی در سال ۱۲۶۶ق (۱۸۵۰م) به دنیا آمد. تحصیلات اولیه را در قصبه احمدلی نزد روحانی به نام شیخ رحمت‌الله آخوند فراگرفت. بنا بر گفته بزرگسالان محلی، پدرش شکر کیشی او را جهت تحصیلات دینی به اردبیل فرستاد. وی بعد از یاد گرفتن زبان عربی و فارسی به شهر مقدس نجف اشرف رفت و در آن شهر مشغول به تحصیل شد و در اثر تلاش و جدیت به درجه اجتهاد رسید.
معظم‌له عالمی ذوفنون بود و در مراکز علمی بغداد به تدریس الهیات و فقه پرداخت.
در فقه و اصول آثار مهمی از او در بعضی از کتابخانه‌های بریتانیا و سن‌پترزبورگ نگه‌داری می‌شود.
حاج شیخ حسن آخوند در سال ۱۳۵۸ق (۱۹۴۲م) در ۹۲ سالگی درگذشت و در نجف اشرف مدفون گردید.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آخوند شیخ حسن لنکرانی فرزند کربلایی نوروز در سال ۱۲۹۲ق (۱۸۷۵م) در روستای آغاشبیلی از توابع شهرستان ماساللی منطقه لنکران دیده به جهان گشود. تحصیلات مکتب‌خانه‌ای را در زادگاه خود فراگرفت. سپس عازم حوزه علمیه اردبیل شد و مقدمات و بخشی از علوم حوزوی را از محضر اساتید آنجا همچون حاج میرصالح مجتهد و آقا سید مرتضی خلخالی آموخت و در حالی‌که توشه‌ای درخور از علم و فضیلت داشت به نجف اشرف وارد شد و به مقامات عالیه علمی و معنوی نائل آمد.
شیخ حسن در سال ۱۳۲۸ق (۱۹۱۰م) به زادگاه خود بازگشت و علاوه بر تبلیغ و ترویج معارف و احکام اسلامی و دیگر فعالیت‌های دینی به کار کشاورزی نیز اشتغال ورزید.
وی نیز همچون دیگر علماء و روحانیون وقت منطقه از آزار و اذیت و شکنجه حکومت الحادی کمونیسم در امان نماند و در سال ۱۳۴۹ق (۱۹۳۰م) تمامی اموالش مصادره گردید و به اجبار به شهرستان جلیل‌آباد منتقل شد. وی در آنجا به بیماری مزمن گرفتار شد و سرانجام در سال ۱۳۶۳ ق (۱۹۴۴م) وفات نمود و در قبرستان شهرستان جلیل‌آباد به خاك سپرده شد.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آخوند شیخ حسن لنکرانی در سال ۱۲۱۶ ق (۱۸۰۲م) در روستای کلب حسینعلی از توابع شهرستان ماساللی منطقه لنکران دیده به جهان گشود. دروس مکتب‌خانه‌ای را از مکتب‌داران زادگاهش آموخت. در نوجوانی عازم حوزه علمیه اردبیل شد و مقدمات و سطوح عالی علوم اسلامی را در آنجا فرا گرفت بعد از آن به نجف اشرف عزیمت کرد و به فراگیری علوم اسلامی از محضر استادان آنجا همت گمارد، از مدت اقامت، سطح علمی و استادان ایشان اطلاعی بدست نیامد.
وی در طب اسلامی نیز تبحر داشته و به طبابت می‌پرداخت و از این‌رو به شیخ حکیم معروف بود. او پس از انجام تحصیلات به زادگاه خود بازگشت و به انجام فعالیت‌های دینی و خدمات فرهنگی مبادرت کرد و سرانجام در سال ۱۳۰۵ق (۱۸۸۸م) دار دنیا را وداع گفت. فرزندش آخوند ملاعباس نیز از روحانیون با علم و فضیلت منطقـه بـه‌شمار می‌رود.
۱. مصاحبه با نوادگان معظم‌له و اهالی محل.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM
آخوند شیخ حسن لنکرانی در ۱۲۶۵ق (۱۸۴۹م) در روستای احمدلی از توابع شهرستان ماساللی متولد گردید. دروس مکتب‌خانه‌ای و بخشی از مقدمات علوم حوزوی را از مکتب‌داران و روحانیون محل آموخت. در نوجوانی به حوزه علمیه اردبیل عزیمت کرد و از اساتید آنجا بهره برد. بعد از آن راهی نجف اشرف شد و سالیانی چند از محضر بزرگان علمی و معنوی این حوزه مقدسه نجف مستفیض گشت از مدت اقامت و اساتید و سطح علمی وی اطلاعی حاصل نشد. وی پس از انجام تحصیلات به زادگاه خود بازگشت و در مسجد محل به اقامه نماز جماعت و تبلیغ و ترویج معارف و احکام شرعی پرداخت و با تأسیس مدرسه‌ای به تدریس و تعلیم و تعلم همت گمارد. پس از پیروزی انقلاب کمونیستی و حاکمیت دولت الحادی شیخ حسن نیز همانند دیگر عالمان دینی منطقه از آزار و اذیت مأموران حکومتی در امان نماند و سرانجام در ۱۳۵۸ق (۱۹۳۹م) بدرود زندگانی گفت.
۱. مصاحبه با اقوام معظم‌له و اهالی محل.
┘◄
Please open Telegram to view this post
VIEW IN TELEGRAM