https://s9.picofile.com/file/8293748068/IMG_20170502_110937.jpg

📚 #زندگینامه داستانی
🌺 #شهید_یدالله_ندرلو
📗 #جرعه_ی_آخر
📝 نویسنده: #مسعود_بابازاده

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

💠 #قسمت_28

یداله بند کفش هایش را بست و گفت: ننه! من امشب نمیام خونه. فردا نزدیک ظهر، لباسای من رو بفرست جلوی حموم قوشالار.
مادر گفت: میدونم! میخوای مثل هرسال قمه بزنی. نمیگم نزن؛ اما مواظب خودت باش.
- ننه! تا خون در بدن دارم، نوکر امام حسین(ع) و نوکر حضرت ابوالفضلم.
- آخه کوچه ها برفی و یخبندونه. بچه ها چطور بیارن؟
- اونا بیارن، من خودم می بینم و می گیرم.

عباس راشاد و برادرش حسن، شب های محرم در مسجد دمیریّه پای سخنرانی آیت الله واسعی می نشستند؛ پس از شرکت در عزاداری به خانه برمی گشتند.
شب عاشورا به خانه ی علی آقا رفتند. شب را کنار دیگ های حلیم ایستادند و کمک کردند. صبح روز عاشورا، حلیم در کاسه های مسی ریخته شد. بچه ها سینی حلیم را بر دوش گرفتند و به در خانه ها بردند و پخش کردند.
بعد از پخش حلیم، صاحبخانه گفت: از همه ی شماها، از آقا یداله و دوستاش و از بچه های محل ممنونم که از دیروز زحمت کشیدن و کمک کردن. حالا از همه تون میخوام که برای حضور در مراسم قمه زنی به محلی که پایین همین کوچه و پایین خیابون خیام هست تشریف ببرین. اجرتون با سقای کربلا.
عباس گفت: من از قمه زنها می ترسم. من نمیام.
برادرش گفت: نترس بابا! من پیشت هستم. دیگه سیزده، چهارده سال سن داری!
سوز سرمای زمستان تا استخوان عباس نفوذ میکرد. همراه با برادر و دوستانش به محل برگزاری مراسم قمه زنی رفتند. عباس پشت برادرش پنهان شد. ساعت مچی او، یازده صبح را نشان میداد.
کسانی که قصد قمه زنی داشتند، آستین هایشان را بالا زدند و وضو گرفتند. علی آقا پاسبان وسط آنها قرار گرفت و با چشم های گریان، این شعر را خواند.
حسین عاشقلری میدانه گَلسین
الینده شمشیری جولانه گلسین
کفن پوشانی که در دست خود قمه داشتند، شروع به خواندن اشعار عاشورایی و رباعی های حماسی کردند.
یاران قیامت اولدی میدان کربلا ده
ائولدوردولر حسینی صحرای کربلاده
عباس به هیزم هایی که می سوختند و دود ایجاد میکردند، نزدیک شد. با دقت به حرکات کفن پوشها نگاه میکرد و به اشعارشان گوش میداد. بعضی از آنها با سرهای تراشیده راجع به تعداد قمه هایی که باید بزنند با هم صحبت میکردند.
کسانی که در برگزاری مراسم عزاداری پیشکسوت بودند، اشعاری در وصف حضرت اباعبدالله(ع) و حضرت عباس(ع) و صحنه های عاشورا می خواندند و مردمی که دورتادور آنها را گرفته بودند، با چشم های اشکبار به صحنه نگاه میکردند.
تعداد قمه زنها زیاد بود. آنها یک به یک از صف جدا میشدند؛ در وسط دایره قرار می گرفتند و پس از خواندن یکی، دو رباعی و رجزهایی به زبان ترکی قمه میزدند.
یداله به خاطر بدن و هیکل درشت و قد بلندی که داشت، به قمه زنهایی که قصد زیاده روی داشتند، نزدیک میشد و با یک حرکت سریع، قمه را از دست آنها میگرفت.
نوبت به یداله رسید. به وسط دایره آمد و قمه در دست، این اشعار را خواند:
کیم عاشیق اولسا قان قینر باشیندا
یازار یا لیتنا خنجر باشیندا
یداله با چشمهایی گریان چند بار قمه زد. با اشاره ی علی آقا، یکی از پیشکسوتان مانع زیاده روی او شد. اطرافیان سر یداله را پانسمان کردند. یداله کنار خیمه هایی که برپا شده بود رفت. دوستانش دور او جمع شدند.
یداله، های های گریه کرد و با صدای بلند گفت: یا حسین! چرا ما در کربلا نبودیم تا تو رو یاری کنیم؟ اگه ما اونجا بودیم به برادرت ابوالفضل(ع) کمک میکردیم تا مشک آب رو به خیمه ها برسونه. نمی ذاشتیم کسی به تو و حریم خانواده ات چپ نیگاه کنه.
دوستان یداله به او کمک کردند تا از زمین بلند شود. عباس از دور همه ی این وقایع را نظاره میکرد و اشک از چشمانش جاری میشد.
عده ای که آمادگی داشتند، پشت سر روحانی مسجد باب الحوائج نماز ظهر عاشورا را خواندند و به دورِ خیمه هایی که آتش گرفته بودند و دود غلیظی از آنها برمی خاست، جمع شدند. بعد از سوختن خیمه ها، مردم از پیشکسوتها خواستند تا دعا کنند. علی آقا با سر باندپیچی شده، وسط مردم و قمه زنها قرار گرفت و دستهایش را به طرف آسمان، بالا برد.
- خدایا! تو را به امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) قسم میدم، برای قمه زنها و مردمی که توی این هوای سرد قمه زدن و عزاداری کردن، راه کربلا رو باز کن و زیارت کربلا رو به همه مون عنایت فرما.
- الهی آمین.
- خدایا! به احترام سقای کربلا، حضرت ابوالفضل العباس(ع) و شهدای کربلا، ما رو از شفاعت اون بزرگواران محروم نکن.
- الهی آمین.
- خدایا! حاجات شرعیه ی همه ی حاضرین در این مراسم رو برآورده کن، به احترام صلوات بر محمد و آل محمد.
- اللهم صل علی محمد و آل محمد.

🔵 #ادامه_دارد...

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 @pcdrab

🌺 دعای روز سوم ماه مبارک رمضان

🌸 التماس دعا

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab

🔴 دو توصیه ارزشمند به روزه داران بزرگوار، که ان شاءالله در هنگام روزه، کمتر تشنه و گرسنه شوند...

🌸 با آرزوی قبولی طاعات و عبادات

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab

https://s9.picofile.com/file/8293748068/IMG_20170502_110937.jpg

📚 #زندگینامه داستانی
🌸 #شهید_یدالله_ندرلو
📘 #جرعه_ی_آخر
📝 نویسنده: #مسعود_بابازاده

🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

💠 #قسمت_29

مردم و قمه زنها پراکنده شدند. بعضی از قمه زنها به طرف مسجد حسینیه ی اعظم رفتند تا به حمام بروند و لباسهایشان را عوض کنند و نماز بخوانند. بعضی هم به مساجد و تکیه های خود رفتند تا ناهار را با اهالی مسجد محلشان بخورند. یداله و دوستانش هم پیاده به طرف حمام محل خود به راه افتادند.
دخترک از کوچه پس کوچه های یخبندان و برفی گذشت و رو به روی درِ حمام ایستاد. یداله به طرف او آمد. دخترک سلام داد و پرسید: یدی جون! بازهم قمه زدی؟
یداله زنبیلِ لباسها را از دست خواهرش گرفت و جواب داد: آره. دستهات یخ زده. زود برگرد خونه.
✨✨✨
زیور خانم درِ خانه را قفل کرد و به سمت بازار جگرفروشها به راه افتاد.
مشهدی نعمت صبح به او گفته بود: اگر برای ناهار جغوربغور بپزی، میام خونه.
او بعد از خریدن نیم کیلو جگر، روبه روی مغازه ای ایستاد. دو دل مانده بود. اگر کسی او را در حال خوردن غذا در مغازه میدید، بد میشد.
بخار آش شیربرنج از پشت شیشه بالا میرفت و بوی عطر آن توی بازار پیچیده بود. خانمی توی مغازه در حال خوردن آش بود. زیور خانم هم چادرش را روی صورتش کشید و وارد مغازه شد. یک کاسه آش سفارش داد و آن را تا آخر خورد.
در حال درآوردن پول از توی کیفش بود که مغازه دار گفت: خانم! پول شما حساب شده. شما بفرمایین.
زیور خانم از مغازه تا خانه در حال فکر کردن بود. نمیدانست چه کسی او را شناخته و پول آش شیربرنج را حساب کرده است.
هنوز پایش را توی آشپزخانه نگذاشته بود که یداله وارد خانه شد و پرسید: ننه! چیکار داری میکنی.
- یه کم جگر خریدم. دارم برای ناهار میپزم.
یداله جلوتر آمد و پرسید: عجب پَکَری؟
مادر جواب داد: والا رفته بودم بازار جگرفروشها. دلم آش شیربرنج خواست. آش رو که خوردم، مغازه دار پول نگرفت و گفت: مادر حسابت کردن.
- حالا کی حسابت کرده بود؟
- والا نمیدونم.
یداله صورت مادر را بوسید وگفت: ول کن بابا! خیلی ها تو بازار با ما آشنا هستن!
- من که صورتم رو پوشونده بودم!
- بعدازاین هروقت دلت آش خواست، برو بخور.
✨✨✨
یداله ضبط صوت را روی تخت چوبی گذاشت و شاسی آن را فشار داد.
مادر صدا زد: اون نردبان رو تنهایی برندار! خیلی سنگینه.
یداله کنار چاه ایستاد و چرخ بزرگ آهنی را که برای کشیدن آب روی چاه گذاشته شده بود، برداشت. آن را بالای سَرش برد و با صدای خواندن شیر خدا دور حیاط چرخید. صدای خنده ی بچه ها بلند شد. کبوترهای ایمان از پرچین حیاط به یداله نگاه میکردند. کوبه ی آهنی در به صدا درآمد. بچه ها در را باز کردند. یکی از خانم های همسایه وارد خانه شد و نگاهش را به یداله دوخت. زیور خانم گفت: بیا تو! چیزی میخواستی؟
زن چادرش را جمع وجور کرد و جواب داد: اگه نون لواش دارین، چندتا قرض بدین.
زیور خانم گفت: یداله صبح زود بیرون رفته و نون و کله پاچه خریده. یه کاسه هم به شما میدم.
یداله چرخ را روی زمین گذاشت و نردبان بزرگ را بالای سَرش بلند کرد و با صدای شیرخدا هماهنگ شد که میخواند:

گرید و سوزد و افروزد و نابود شود
هرکه چون شمع بخندد به شب تار کسی
گــر که خواهی نکند رخنه کسی در حرمت
سر نکش جان دلم بر سر دیوار کسی

یداله، صدای پای مادر را شنید که به طرف او می آید. حوله را دور بالاتنه اش پیچید و به دیوار تکیه داد.
مادر پرسید: من از کار تو سَر در نمیارم! چرا اینقدر ورزش میکنی؟ از قدیم گفتن «هر زادین شورون چئخاردیران.»
یداله جواب داد: ننه! فدای تو بشم. ورزش که حد و حدود نداره. من عاشق ورزشم.
مادر گفت: والا، من هرروز صُب برات دعا میکنم و پشت سَرت فوت میکنم؛ اما دیگه وقتشه که خونه زندگی تشکیل بدی و سَر و سامون بگیری.

🔵 #ادامه_دارد...
🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 @pcdrab

🌸 تقدیم محضر روزه داران عزیز


🎙 از گنه دم به دمم، آتش توفنده شدم

🌺 بسیار شنیدنی

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 telegram.me/pcdrab

🌺 #شهید_آوینی:

🔵 #نماز بلندترین فریاد هاست و به جز نمازگزاران هیچ کس نیست که جرات فریاد کشیدن در برابر ظلم داشته باشد.

✅ کانال دل باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab

🔴تصویر خالکوبی #مستهجن #دیوید_بکهام در کتاب درسی دانش آموزان

🚫 راستی در کشور و آموزش و پرورش چه خبر است؟

⛔️ ننگ بر امضا کنندگان #سند_2030

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 @pcdrab

🔴 آن روزها از سه راهی شهادت گذشتند ..
اما امروز در دو راهی عافیت و دنیا پرستی مانده ایم ..

🔵 آن‌‌جا فقط خدا بود و اخلاص ..
اینجا کدخدا و"الذی یوسوس فی صدور الناس"

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 @pcdrab

از رسول خدا (ص) روایت است: هرکس سه آیه پایانی سوره حشر را قرائت کند گناهان گذشته وآینده اش بخشیده خواهد شد.
📚مجمع البیان، ج۹، ص۴۳۹

🌸 آیات پایانی سوره حشر با تلاوت زیبای استاد عبدالعدل

🇮🇷 @pcdrab

🎦 فیلمی تازه منتشر شده از اسارات و شهادت رزمندگان ایرانی در عملیات #کربلای_۴

🔴 آنان گمنام و بی ادعا رفتند تا عده ای آسوده مشغول ....

🌺 یا زهرا ...

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab

🎦 فیلمی دردناک و جانسوز از شکنجه رزمندگان ایرانی توسط مزدوران کثیف بعثی عراق

🔴 عده ای خون و جان دادند و مظلومانه کتک خوردند تا امروز ....

🌺 یا زینب ....

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab

🌐 دنیای ‌عجیبی‌ست!
برای ‌امنیت کسانی جنگیده و می‌جنگیم
که ما را
جنگ‌طلب ‌و‌ تندرو
می‌نامند!

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 @pcdrab

https://s9.picofile.com/file/8293748068/IMG_20170502_110937.jpg
📚 #زندگینامه داستانی
🌸 #شهید_یدالله_ندرلو
📙 #جرعه_ی_آخر

💠 #قسمت_30
اطراف حمام «قوشالار» شلوغ بود. مردم از سر و کول هم بالا میرفتند. پیرمردی روی خاک نشسته بود و با خودش حرف میزد.یداله جلوتر رفت و از یک نفر که به صحنه نگاه میکرد، پرسید: چه خبر شده؟
- اون مرد، یه پیمانکار آسفالته. با کارگرهاش تو محله ی اصغریه آسفالت می ریزه. کارگرا به گوسفند این پیرمرد،سنگ مینداختن و سَربه سَرش میذاشتن. پیرمرد اعتراض میکنه. اونا هم میریزن سَر این بیچاره و کُتکش میزنن. یداله گفت: نمیشه که همینطور نگاه کنیم. بکشین کنار ببینم! کی جرأت کرده یه پیرمرد چوپان رو اذیت کنه؟ جمعیت راه را برای او باز کردند. یداله پرسید: بزرگتر شما کیه؟
مردی که سر و رویش بوی آسفالت میداد، بیل خودش را بالا گرفت و جواب داد: به کسی مربوط نیست. یداله گفت: چرا این پیرمرد رو اذیت میکنین؟ چرا به گوسفندهاش سنگ میندازین؟
- بازهم میگم. به تو مربوط نیست. مرد بیلش را بلندتر کرد. یداله بیل را در هوا از دستش گرفت و به وسط میدان پرت کرد. گفت: من اون رو میشناسم. «حسین دایی» اهل یکی از روستاهای اطرافه. کارگرها به طرفش هجوم آوردند. مردم پادرمیانی کردند و با دلجویی از پیرمرد و یداله غائله را تمام کردند. مشهدی نعمت از ماجرای دعوا خبردار شد. خودش را به حسین دایی رساند و گفت: تو باعث شدی، دست پسرم زخمی بشه. حالا چیکار کنم؟
مش حسین جواب داد: اونا چهار، پنج نفر بودن. به گوسفندام سنگ پرت میکردن و مسخره ام میکردن. یدی خودش جلو اومد. من چیکار کنم!مشهدی نعمت جواب داد: میدونم! این عادت اونه. یداله از چهارراه امیرکبیر به طرف سبزه میدان درحرکت بود. وارد کوچه ای شد. یک نفر از پشت سر کارد شکاری را به کتف راست او فروبرد و فرار کرد. یداله از پله های کوچه به پایین غلتید و روی زمین افتاد. چند نفر داد زدند: بگیریدش! بگیریدش! زد و فرار کرد! مردم دور یداله جمع شدند. بعضی ها او را شناختند. یکی از بازاری ها گفت: این یدیه! کی جرأت کرده اون رو بزنه؟ یک نفر دیگر گفت: غافلگیرش کردن. کسی نمیتونه با اون رو در رو درگیر بشه. همهمه افتاد. دو سه نفر گفتند: ما دیدیم. رضا، پسرحاجی اون رو زد و فرار کرد. پسر جوانی جلو آمد و گفت: رضا هم هیکل درشت و بدن قوی ای داره. یک نفر داد زد:آقایون به جای حرف زدن، کمک کنین اون رو از پله ها بالا ببریم. خیلی سنگینه.مردم یداله را سوار تاکسی کردند. تاکسی با دونفر دیگر به طرف بیمارستان شفیعیه حرکت کرد. دکتر بالای سر او حاضر شد و گفت: کسی که این جوون رو زده، خیلی پرزور بوده. اگه یه کم کارد رو بیشتر فرو برده بود و شما دیرآورده بودین تا حالا تموم کرده بود. کسانی که به ملاقات یداله می آمدند، میدانستند که رضا آدم بِزن بهادری است؛ اما او کسی نیست که بتواند رو در روی یداله بایستد و با او دست وپنجه نرم کند.
یداله دو روز در بیمارستان بستری شد و مأمورین او را ازهمانجا یکراست یه پشت میله های زندان منتقل کردند. یداله و همه ی کسانی که او را میشناختند، میدانستند که نقشه ای در کاربوده و الّا مضروب به جای ضارب دستگیر نمیشود. نزدیک به چهل روز از زندانی شدن یداله میگذشت که پدر رضا، به شهربانی مراجعه کرد. او شرط گذاشت در صورتی برای آزادی یداله رضایت میدهد که تعهد بدهد بعد از آزادی، با پسرش کاری نداشته باشد. زیور خانم از صبح زود اتاقها را جارو کرده بود و گلهای باغچه را از آب، سیراب کرده بود. شیر حوض را هم تا آخر باز کرده بود تا یداله بتواند بازی ماهی ها را تماشا کند.
مقبوله از در وارد شد. کیفش را توی اتاق انداخت و به طرف آشپزخانه دوید. بو کشید و پرسید: مادر! هنوز خبری نشده؟ ربابه هم گفت: بوی غذا تا کوچه پیچیده! خانمها، دَم در جمع شدن و پِچپِچ میکنن.
مادر فتیله ی چراغ نفتی را کمی بالا کشید و گفت: اگه یه کم دیگه صبرکنین، ناهار رو میارم. شما سفره رو بندازین. ربابه بالاو پایین پرید و گفت: جانمی جان! دلم براش یه ذره شده. از بیرون خانه صدای همهمه بلند شد. یداله با سَرِ تراشیده، وارد حیاط شد. کبوترها سروصدا راه انداختند و از پشت بام به طرف حیاط بال وپر گشودند. ربابه خود را در آغوش برادرش انداخت. مقبوله روی برادرش را بوسید و ساک دستی را از دستش گرفت. مادر باپای برهنه به طرفش دوید. یداله مادرش را بغل کرد و او را دور حیاط گرداند. گفت:ای مادرخوب من! ای مادر خوش مرام. من خاک پای توام. بچه ها دور یداله را گرفتند. ایمان از در واردشد و به طرف برادر دوید. یداله سر بر شانه ی او گذاشت. مادر با گوشه ی دامنش، اشک چشم های خود را پاک کرد و گفت: ننه جون! دیگه دعوانکن. دیگه زندون نرو. بچه ها خیلی غُصه میخورن. یداله از توی کیسه یک مشت گندم به طرف کبوترها پاشید وگفت: ننه جون! هیچکس دوست نداره بِره زندون.آخه میدونی؟نمیتونم زیرحرف زور برم
🔵 #ادامه_دارد
🇮🇷 @pcdrabِ

🎦 فیلمی از لحظه اسارات غواصان دلاور در عملیات #کربلای_۴

🔴 چقدر جوان و نوجوان درد اسارت کشیدن تا من و تو آزاد و آرام روزگار سپری کنیم.

🌺 سلام و درود بر شرفشان

✅ #دل_باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab

🇮🇷 #سردار_شهید_مهدی_باکری :

گام برداشتن در جاده عشــق ،
هزینه میخواهـد !
هزینه هایی که انسان را عاشـــــق 
و بعد شهیــــــد می کند .

🌸 #یاد_و_نامش_جاوید_گرامی

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 @pcdrab

https://s9.picofile.com/file/8293748068/IMG_20170502_110937.jpg
📚 #زندگینامه داستانی
🌺 #شهید_یدالله_ندرلو
📗 #جرعه_ی_آخر

💠 #قسمت_31
یداله به مغازه ی نجاری پدر رضا رفت و درِ چوبی آن را از پشت قفل کرد. گردوغبار و ذره های خاک اره، در هوا معلق بودند.
حاجی، اره را زمین گذاشت و دو سه قدم عقبتر رفت. گفت: آقا یدی! مگه تو ... تو قول نداده بودی که ... که سراغ ما ... نیای؟
یداله سرفه کرد و جواب داد: تو چطور اسم حاجی رو روی خودت گذاشتی، درحالیکه میدونستی حق با من بود! تو حق رو پایمال کردی.
حاجی روی زمین نشست و پرسید: تو من رو می بخشی؟
یداله او را از زمین بلند کرد و جواب داد: من اینقدر هم نامرد نیستم؛ ولی باید به رضا یه گوش مالی بدم و این کارش رو تلافی کنم.
حاجی به طرف صندوق رفت و درحالیکه چند اسکناس در دست داشت به طرف یداله آمد.
- این پول قابل تو رو نداره. بگیر و به پسرم کاری نداشته باش. مبادا اون رو با چاقو بزنی.
یداله جواب داد: حاجی! پول مال خودت. به خاطر تو قول میدم با چاقو نزنمش.
یداله به طرف باغ های پایین شهر به راه افتاد. رضا زیر درختی نشسته بود و سیب پوست میکند. یداله رو در روی او ایستاد و گفت: رضا! به چشمای من نگاه کن. تو نامردی کردی و من رو غفلتی زدی؛ اون هم با کارد شکاری.
رضا سلام داد. از جایش بلند شد و چاقو را محکم در دستش فشار داد و گفت: بفرما سیب. بیا توی سایه بشین.
یداله چاقو را از دست او گرفت و چند متر آن طرفتر پرت کرد و جواب داد: به لطف شما چهل روز توی سایه بودم و آبخنک خوردم.
رضا نگاهی به دور و برش کرد و گفت: میدونستم! میدونستم که به همین زودی سُراغم میای؛ اما من جوونی کردم. تو ... ببخش.
یداله یقه ی او را چسبید و پرسید: آخه نالوطی! من که هیچوقت به تو بدی نکرده بودم. چاقو زدنت رو بخشیدم، پس چرا دیگه به ناحق، توی زندون انداختین؟
رضا جواب داد: بالاخره من ... من به تنهایی این تصمیم رو نگرفته بودم. حالا تو ... تو به بزرگی خو ... .
یداله مشتش را گره کرد و جواب داد: به پدرت قول دادم که تو رو با چاقو نزنم؛ ولی باید یه گوشمالی حسابی بِهت بدم و تلافی کنم.

یداله میوه هایی را که خریده بود، در دوطرف خورجین موتور جاداد و دستمالی را که در آن گوشت گذاشته بود، گره زد و از فرمان آویزان کرد. با ضربه ی پا، موتور قرمز «یاماها- 125» را روشن کرد و چند بار گاز داد. موتور با ایجاد سروصدا و دود زیاد راه افتاد و تلوتلوخوران، هیکل درشت یداله را تا جلوی درِ خانه ی خواهرش، مقبوله خانم برد.
زنگِ درِ خانه را به صدا درآورد. همسایه ها، هیکل او را به هم نشان می دادند. مقبوله خانم، در را باز کرد. یداله سلام داد. اکبر کوچولو خودش را در آغوش یداله انداخت و از سَر و کولِ او بالا رفت.
مشهدی غیبعلی وارد راهرو شد و گفت: به به! یدی جون بیا تو.یداله گفت: ببخشین. بی موقع مزاحم شدم. دلم براتون تنگ شده بود.مشهدی غیبعلی جواب داد: «قوناقین روزوسی، ائوزوننن قاباخ گَلر.»
یداله وسایلی را که خریده بود، کنار درِ آشپزخانه گذاشت. مقبوله گفت: یدی جان! چرا باز به زحمت افتادی؟ یداله جوابی نداد و کنار حوض نشست. اکبر با دست های کوچکش به او آب پاشید و فرار کرد. یداله به دنبالش دوید و او را در اتاق گرفت و گفت: کجا؟ از دست من فرار میکنی؟ بچه را دو، سه بار تا سقف خانه بالا انداخت و گرفت. بعد روی دوشش نشاند و چند بار دورِ خودش چرخ زد.
مشهدی غیبعلی پرسید: از کاروبار چه خبر؟
یداله جواب داد: شکر خدا بد نیست. «روزی، الله الینده.»
مقبوله سینی چای را جلوی مهمان گرفت و گفت: یدی جون! خوب موقعی رسیدی. الان سفره رو می ندازم.
مشهدی غیبعلی گفت: مهمون حبیب خداس. مخصوصاً اینکه برادرخانم آدم باشه!
یداله زد زیر خنده. صدای اذان از پنجره توی اتاق پیچید. یداله با لیوان چای کنار پنجره ایستاد. مشهدی غیب علی کاسه و بشقابها را توی سفره چید. یداله روی جانمازی که خواهرش برای او پهن کرده بود به نماز ایستاد.
اکبر سیبی را که گاز زده بود به طرف یداله پرت کرد. مشهدی غیبعلی دست بچه را گرفت و او را کنار خودش نشاند؛ اما او از دستش فرار کرد.
یداله نمازش را تمام کرد و گفت: بچه! اگه بگیرم، می خورمت.
اکبر توپ کوچکش را به طرف دایی پرت کرد. دایی دنبالش دوید؛ اما اکبر از لای پاهای بزرگ یداله فرار کرد.
یداله گفت: ببین مش غیبعلی! گردن کلفتهای این شهر نمیتونن از دست من فرار کنن، این بچه ی فِسقلی میتونه.
غیبعلی بچه را سر سفره نشاند. یداله گفت: «اوشاق اولان یئرده، غیبت اولماز.»
مریم توی اتاق دیگری خوابیده بود. یداله پرسید: آبجی! چرا مریم خوابیده؟ بیدارش کن.
مقبوله جواب داد: یه کم مریضه. سرما خورده.
یداله گفت: بعد از ناهار ببریم دکتر؟
- دکتر بردیم.
- راس بگو! دکتر بردی یا نه؟
- به جون یدی قسم، راس میگم. میدونی که چقدر دوستت دارم.
- پس واسش یه دونه سیب رَنده کن. انشاالله خوب میشه.
🔵 #ادامه_دارد..
🇮🇷 @pcdrab

🌙 مواد غذايي كه در ماه مبارك رمضان #تشنگي را از شما دور ميكنند

🌺 هر وقت تشنگی امانت را برید به یاد فرات و لبای خشکیده علمدار باش

✅ کانال #دل_باخته
🇮🇷 t.iss.one/pcdrab