Forwarded from عکس نگار
✳️ نخست وزیری که از ترس عقرب به مار غاشیه پناه برد!
#سیدروح_الله_امین_آبادی
نوشته شده برای #مجله_مجازی_واو
مهر ماه ۱۳۳۰، مصدق نخست‌وزیر وقت در صدر هیئتی برای شرکت در جلسه شورای امنیت سازمان ملل و همچنین مذاکره با مقامات امریکا به نیویورک می رود، تصویر پیوست به تاریخ ۱۷ اکتبر ۱۹۵۱ / ۲۴ مهر ۱۳۳۰ مصدق را قبل از شروع جلسه شورای امنیت هنگام گفت و گو با ارنست گروس سفیر امریکا نشان می دهد، مشخص نیست که گروس به مصدق چه گفته و یا بر عکس که چنین نخست وزیر وقت ایران که برای احقاق حقوق ایران به امریکا رفته بود چنین قهقهه می زند ولی نگاهی به اسناد آن روزها نشان می دهد که مصدق علیرغم این بگو و بخندها با دستانی خالی به وطن برگشته بود!
«روزنامه داد» ۲۳ آبان ۱۳۳۰ و در ستون «آخرین خبر» می نویسد: مصدق نخست‌وزیر ایران ضمن نطق در کلوپ مطبوعات ملی آمریکا اعلام کرد که چون مسئله نفت به وسیله انجام مذاکرات مستقیم هنوز حل نشده و با در نظر گرفتن وعده‌های قبلی مقامات آمریکا دائر به کمک اداره همکاری اقتصادی آمریکا به ایران اینجانب تصمیم گرفتم که از دولت آمریکا تقاضای وام کنم.
مصدق در نطق خود به دشمنی‌های انگلیس اشاره و به زعم خود می‌خواهد برای عبور از این دشمنی آمریکا به داد او برسد و «از اینکه دولت آمریکا به ایران کمک اقتصادی ننموده گله کرده و می‌گوید مقامات آمریکایی پس از جنگ به ما وعده کمک اقتصادی داده بودند ولی تاکنون به نحو اکمل این وعده‌ها را انجام ندادند.»
مطبوعات امریکا نیز ۲۱ نوامبر ۱۹۵۱ حروف درشت خبر قطع کامل مذاکرات نفت را منتشر و به عنوان نمونه واشنگتن پست می نویسد: «تراژدی تهران یک بار دیگر در واشنگتن تکرار شد. مذاکرات آمریکا با نخست‌وزیر ایران قطع و مصدق دست خالی به ایران مراجعت کرد.»
اسناد نشان دهنده آن است که #مصدق هنگام تسلیم یکی از نامه‌های خود که خطاب به #ترومن رئیس‌جمهور وقت امریکا نوشته شده بود به #هندرسون سفیر امریکا، گفته بود: «ایران گدایی هدیه و بخشش نمی‌کند؛ [بلکه] فقط از دوست خود وام می‌خواهد. اگر امریکا مایل باشد، ایران آماده و علاقمند است در ازای کمک آمریکا، تمام نفتی را که درحال‌حاضر موجود دارد، با پنجاه‌درصد تخفیف به آمریکا بفروشد.»
ترومن به مصدق جواب مساعد نمی دهد و پس از او نخست وزیر وقت ایران دست به دامن «آیزنهاور» رئیس جمهور جدید می شود، پاسخ #آیزنهاور نیز مصدق را مایوس می کند، روزنامه سوئیسی «لاسویس» طی گزارشی که مجله «خواندنی ها» دوم اسفند ۱۳۳۱ آن را بازنشر می کند می نویسد: تا قبل از روی کارآمدن دولت فعلی آمریکا، در تهران امید و انتظار زیادی نسبت به روش آینده این دولت وجود داشت. هندرسن سفیر آمریکا در تهران هنوز سعی می کند این امید و انتظار از میان نرود، ولی دکتر مصدق مأیوس شده است و دیگر امیدی به حل مسأله نفت توسط دولت جدید آمریکا ندارد...»
مصدق مایوس، از حمایت امریکا هنوز ناامید نشده بود و این ناامیدی از بیگانه و کمک های او زمانی محقق شد که دیگر دیر شده بود، امریکا که به زعم مصدق می توانست در مقابل انگلیس و دست درازی های او به اموال ایران دولت او را یاری کند با همکاری لندن و در یک کودتا نخست وزیر ایران را برکنار و شاه را به قدرت بر می گرداند.
حکایت مصدق، حکایت مردی است که از ترس عقرب به مار غاشیه پناه برد و همه چیز را از دست داد!
instagram.com/seyedrohollahaminabadi
@oldnewspaper
#سیدروح_الله_امین_آبادی
نوشته شده برای #مجله_مجازی_واو
مهر ماه ۱۳۳۰، مصدق نخست‌وزیر وقت در صدر هیئتی برای شرکت در جلسه شورای امنیت سازمان ملل و همچنین مذاکره با مقامات امریکا به نیویورک می رود، تصویر پیوست به تاریخ ۱۷ اکتبر ۱۹۵۱ / ۲۴ مهر ۱۳۳۰ مصدق را قبل از شروع جلسه شورای امنیت هنگام گفت و گو با ارنست گروس سفیر امریکا نشان می دهد، مشخص نیست که گروس به مصدق چه گفته و یا بر عکس که چنین نخست وزیر وقت ایران که برای احقاق حقوق ایران به امریکا رفته بود چنین قهقهه می زند ولی نگاهی به اسناد آن روزها نشان می دهد که مصدق علیرغم این بگو و بخندها با دستانی خالی به وطن برگشته بود!
«روزنامه داد» ۲۳ آبان ۱۳۳۰ و در ستون «آخرین خبر» می نویسد: مصدق نخست‌وزیر ایران ضمن نطق در کلوپ مطبوعات ملی آمریکا اعلام کرد که چون مسئله نفت به وسیله انجام مذاکرات مستقیم هنوز حل نشده و با در نظر گرفتن وعده‌های قبلی مقامات آمریکا دائر به کمک اداره همکاری اقتصادی آمریکا به ایران اینجانب تصمیم گرفتم که از دولت آمریکا تقاضای وام کنم.
مصدق در نطق خود به دشمنی‌های انگلیس اشاره و به زعم خود می‌خواهد برای عبور از این دشمنی آمریکا به داد او برسد و «از اینکه دولت آمریکا به ایران کمک اقتصادی ننموده گله کرده و می‌گوید مقامات آمریکایی پس از جنگ به ما وعده کمک اقتصادی داده بودند ولی تاکنون به نحو اکمل این وعده‌ها را انجام ندادند.»
مطبوعات امریکا نیز ۲۱ نوامبر ۱۹۵۱ حروف درشت خبر قطع کامل مذاکرات نفت را منتشر و به عنوان نمونه واشنگتن پست می نویسد: «تراژدی تهران یک بار دیگر در واشنگتن تکرار شد. مذاکرات آمریکا با نخست‌وزیر ایران قطع و مصدق دست خالی به ایران مراجعت کرد.»
اسناد نشان دهنده آن است که #مصدق هنگام تسلیم یکی از نامه‌های خود که خطاب به #ترومن رئیس‌جمهور وقت امریکا نوشته شده بود به #هندرسون سفیر امریکا، گفته بود: «ایران گدایی هدیه و بخشش نمی‌کند؛ [بلکه] فقط از دوست خود وام می‌خواهد. اگر امریکا مایل باشد، ایران آماده و علاقمند است در ازای کمک آمریکا، تمام نفتی را که درحال‌حاضر موجود دارد، با پنجاه‌درصد تخفیف به آمریکا بفروشد.»
ترومن به مصدق جواب مساعد نمی دهد و پس از او نخست وزیر وقت ایران دست به دامن «آیزنهاور» رئیس جمهور جدید می شود، پاسخ #آیزنهاور نیز مصدق را مایوس می کند، روزنامه سوئیسی «لاسویس» طی گزارشی که مجله «خواندنی ها» دوم اسفند ۱۳۳۱ آن را بازنشر می کند می نویسد: تا قبل از روی کارآمدن دولت فعلی آمریکا، در تهران امید و انتظار زیادی نسبت به روش آینده این دولت وجود داشت. هندرسن سفیر آمریکا در تهران هنوز سعی می کند این امید و انتظار از میان نرود، ولی دکتر مصدق مأیوس شده است و دیگر امیدی به حل مسأله نفت توسط دولت جدید آمریکا ندارد...»
مصدق مایوس، از حمایت امریکا هنوز ناامید نشده بود و این ناامیدی از بیگانه و کمک های او زمانی محقق شد که دیگر دیر شده بود، امریکا که به زعم مصدق می توانست در مقابل انگلیس و دست درازی های او به اموال ایران دولت او را یاری کند با همکاری لندن و در یک کودتا نخست وزیر ایران را برکنار و شاه را به قدرت بر می گرداند.
حکایت مصدق، حکایت مردی است که از ترس عقرب به مار غاشیه پناه برد و همه چیز را از دست داد!
instagram.com/seyedrohollahaminabadi
@oldnewspaper
