‍ در واپسین روز از بهمن ماه ۱۳۵۲، خبر اعدام خسرو گلسرخی و کرامت الله دانشیان، فضای سیاسی کشور را به شدت متأثر از خویش ساخت. گلسرخی در سال ۱۳۴۷ ، سردبیر بخش هنری روزنامه کیهان بود. گلسرخی در سال ۱۳۵۱ به اتهام ترور #ولیعهد دستگیر شد و در دادگاه به رغم گرایشهای چپ، از نقش مذهب و روحانیت در مبارزات سده اخیر ایران تجلیل کرد. عاملان اصلی لو دادن او به #ساواک ، یا تبرئه و یا به زندانهای کوتاه مدت محکوم شدند و تا هم اینک نیز در ایران و خارج از ایران،به فعالیت های رسانه ای مشغولند.

اما بازخوانی تاریخ نشان می دهد #گلسرخی ، در حقیقت هیچ ارتباطی با گروه ترور شاه نداشت و ضعف و همکاری یکی از اعضای گروه با ساواک و البته یکدندگی و روحیات خاص گلسرخی، باعث اعدام وی شد.

ماجرا از این قرار بود که در سال ۱۳۵۰، «خسرو گلسرخی» به همراه « #عاطفه_گرگین » (همسرش) و «شکوه‌میرزادگی» (یا شکوه فرهنگ) که هر سه برای روزنامه « #کیهان » کار می‌کردند، به همراه چند نفر دیگر، محفلی را شکل داده و سعی می‌کنند تا « #محمدرضا_پهلوی » را ترور کنند. «شکوه میرزادگی» از طریق روابط خاصی که با خلبان مخصوص شاه داشته، در جریان رفت و آمدها و محل‌های که شاه در آن‌ها اقامت می‌کرده، قرار می‌گیرد و اطلاعات جمع آوری شده‌اش را در اختیار گروه قرار می‌دهد. طرح‌های ابتدایی متفاوتی ریخته می‌شود، ولی از آنجایی که هیچ یک از آن‌ها عملی نبودند، مساله ترور شاه منتفی می‌شود.

گروه گلسرخی به فکر شکل دادن یک گروه مطالعاتی مارکسیستی می‌افتند، البته این بار بدون حضور «شکوه میرزادگی». اعضای این گروه یعنی «خسرو گلسرخی»، «عاطفه گرگین» و «منوچهر مقدم سلیمی» همگی در همان ابتدای شکل‌گیری گروه، در بهار ۱۳۵۲، دستگیر می‌شوند.

عباس سماکار (فیلمبردار) و رضا علامه زاده (کارگردان) به این فکر می‌افتند تا در مراسم فستیوال کودک در سال ۱۳۵۲، #فرح_دیبا یا #رضا_پهلوی ولیعهد را به گروگان گرفته و شعار و مطالبه‌ی آزادی بدون قید و شرط زندانیان سیاسی را مطرح کنند. در رابطه با طراحی یا انجام این نفشه، «خسروگلسرخی» و دوستانش اصلا نقشی نداشتند چراکه آن‌ها ماه‌ها پیش از طراحی این نقشه دستگیر و در زندان به سر می‌بردند.

#شرح_عکس

#خسرو_گلسرخی ، #کرامت_الله_دانشیان و #شکوه_میرزادگی در دادگاه

#منبع

#موسسه_مطالعات_تاریخ_معاصر_ایران
پارسینه و ...

https://www.instagram.com/p/CaHm67HIliI/?utm_medium=share_sheet