Forwarded from عکس نگار
✳️ سیاستی که قرار بود ایران را در تولیدات کشاورزی مستقل کند ولی وابسته تر کرد!
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
Forwarded from عکس نگار
✳️ سیاستی که قرار بود ایران را در تولیدات کشاورزی مستقل کند ولی وابسته تر کرد!
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
Forwarded from عکس نگار
✳️ سیاستی که قرار بود ایران را در تولیدات کشاورزی مستقل کند ولی وابسته تر کرد!
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
✳️ سیاستی که قرار بود ایران را در تولیدات کشاورزی مستقل کند ولی وابسته تر کرد!
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper
اردیبهشت 1340 با فشار #کندی رئیس جمهور آمریکا #شاه #علی_امینی را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد و امینی نیز #حسن_ارسنجانی را به عنوان #وزیر_کشاورزی خود انتخاب کرد، #ارسنجانی #اصلاحات_ارضی را به عنوان سیاست اصلی خود در این وزارتخانه عنوان نمود.
وزیر کشاورزی دولت امینی طی سخنانی که متن آن در روزنامه های 20 اردیبهشت 1340 منتشر شده بود گفت: غالبا کسانی هستند که ۳۰ یا 40 پارچه دِه دارند و نمی توانند به همه آن ها برسند و این موجب شده که روز به روز محصول و تولید عقب رفته است و کار ما به جایی رسیده که گندم، پرتقال و حبوبات از خارج وارد می کنیم و با این طرز کار روزی می رسد که سبزی خوردن هم از خارج بیاوریم.
نتیجه #اصلاحات_ارضی که قرار بود استقلال ایران در تولید محصولات کشاورزی باشد به صورت تاسف باری به وابستگی شدید کشور و واردات گسترده مواد غذایی از خارج منتهی گردید.
به دنبال اصلاحات ارضی، بخش زیادی از کشاورزان به امید یافتن شغل به شهرها مهاجرت کردند. در این زمان مهاجرت گسترده روستایی ها به شهرها باعث شد سهم اشتغال کشاورزی در کل اشتغال کشور، از 56 درصد در سال 1335 به 46 درصد در سال 1345 سقوط کند. روند مهاجرت به شهرها در دهه 1340 به حدی بود که برای مثال سهم مهاجران به نسبت جمعیت شهر تهران به ۳۳ درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد بخش زیادی از جمعیتی که تا پیش از این تولیدکننده و تأمین‌کننده محصولات کشاورزی بودند، در اواخر دهه 1340 به مصرف‌کننده مواد غذایی تبدیل شدند.
این مسئله باعث شد ایران به واردکننده مواد غذایی از سایر کشورها تبدیل شود؛ برای مثال دولت هم‌زمان با اجرای اصلاحات ارضی مجبور شد شصت‌هزار تن گندم از شوروی، 25 هزار تن ذرت و چهارده‌هزار تن گندم از آمریکا وارد کند. آمارها نشان می‌دهد که بعد از اصلاحات ارضی، مدام سال‌به‌سال بر واردات محصولات کشاورزی افزوده شده است، برای نمونه، در سال 1351، ایران 13/7میلیارد ریال محصولات کشاورزی وارد کرد و این رقم در سال 1353 به 17/3 میلیارد ریال رسید. در سال 1353 روحانی، وزیر کشاورزی وقت، اعلام کرد که ایران نمی‌تواند مواد غذایی مورد نیاز خود را تأمین کند و در این زمینه کاملا به واردات وابسته است.
در این زمینه برای مطالعه بیشتر به یادداشت «محمدتقی امامی خویی، «اصلاحات ارضی و نتایج آن بر اقتصاد ایران»، مسکویه، ش 4 (تابستان 1387)، ص 81 » مراجعه کنید.
@oldnewspaper