سردشت و ضرورت خروج از بحران

سردشت، در چند سال گذشته، مینیاتوری از بهشت زاگروس نشان می داد. این شهر، گرچه به قدمت تاریخ، بحران در پی بحران، پشت سرگذاشته، اما روندگی زاب و استواری بلوط هایش، همواره الهام بخش پیوستگی و آهستگی و در حین حال تاب آوری مردمانش بوده است..

گرچه زخم دل و خراش روح و روان این شهروندان در گذر تاریخ، کم نبوده و همان نیز شاید توجیه گر رفتار نامتعارف برخی شهروندان در تعامل با دیگران و طبیعت و بلوط ها باشد(که البته نیست) ولی زمان آن رسیده تا در حدود چهاردهه پس از بمباران شیمیایی، کمی بر اعصاب خود تسلط یافته و روان و روح تسکین داده و طبیعت و محیط زیست جمعی مان را از هرگونه، آلودگی رفتاری بپالاییم...

در این مسیر، به همت جمعی و هموندی عمومی نیازمندیم و نشاید و نباید که این رسالت را وانهیم..

پس دل در دل و ذهن در اندیشه، گره زنیم و دستان همت مان را زنجیر کنیم، بلکه این سرمایه جمعی را حفظ کنیم..

کلیپ پیوست:
حدود ۸ دقیقه با زبان کوردی
https://t.iss.one/Oaktreeloverbikers/369

♻️🔥🚴
#بلوطبانان_پا_به_ركاب
#مهربانی_های_کوچک
#همت_جمعی
#حفاظت_از_ژینایی_بلوط ها

@Oaktreeloverbikers
____
https://www.instagram.com/tv/CN1G_HCAQH6/?igshid=uhys0t7ocjok