گشت اعتراضی بلوطبانان پا به رکاب
در سالیاد بمباران شیمیایی سردشت
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/966
هفتم تیرماه هرسال، مصادف است با سالگشت فاجعه تراژدیک بمباران شیمیایی شهر سردشت که در هفتم تیر تیر سال شصت و شش شمسی، اتفاق افتاد!
چهار بمب شیمیایی آوار شده بر شهر از آسمان غبار گرفته روزهای جنگ توسط خلبانان دست پرورده رژیم بعث، باعث شهید و مصدوم شدن حدود نصف جمعیت وقت شهر شد که علاوه بر تلفات جانی و مادی، اثرات زیست محیطی نیز برجای گذاشت به نحوی که خاک و مصالح آلوده به گاز شیمیایی، دهه ها بعد نیز جان می گرفت!
اما و هزار تٲسف و افسوس که در فاصله سی و شش سال گذشته، علی رغم تلاش ارزنده و الگویی که کنشگران صلح و میحط زیست شهر برای زدودن آثار جنگ و نهادینه کردن صلح در شهرستان داشتند، صدامیانی حداقلی در هیٲت مسئول، شهرنشین، روستایی و کشاورز و ... با الهام از روح سبُعیت صدام نیز جان گرفتند و با تشکیل شبکه های غیررسمی اما منسجم و پویا، اینبار به شکل دیگر و استراتژی متفاوت تر امازیانبارتری، بمب های طمع و فرصت طلبی خود را در جای جای جغرافیای شهر، کارگذاری کرده و سر فرصت منفجر نمودند که با ضرس قاطع، حجم تخریب و نَفس بُری و جان ستانی شان، بسیار بیشتر از فاجعه شیمیایی بود؛
مسئولانی که مسئولیت نشناختند و یا از سر تساهل یا حِقد جغرافیایی و سناریوی طراحی شده، پروژه های تخریب را اولویت کار خود قرار داده و جان و جهان جنگل و رودخانه همواره جاری زاب بگرفتند و شهرنشینانی که با خودزیرکی پنداری، ابزار دست قدرت مدار سودجویی شده و جنگل تراشیده و شهرک فلان و فلان عَلَم کردند یا کشاورز ودامدار و چوپانی که به قصد افزودن بر چند ده متر زمین، کبریت بر خرمن طبیعت کشیدند و مصادیق زنده آن را درپیشاهفتم و حین هفتم و پساروز نیز دیدیم که چه سان، طبعیت سردشت و بهشت کوردستان را زخمی کرده و بر این نمط، ساز طمعِ خود، کوک کردند.
بلوطبانان پا به رکاب، در پس هژمونی پارسالی، امسال عزم کردند تا در هفتم و هفت نفره، هفت دور به گرد شهر، بزنند که هفتم، دهم شد و هفت عددی نیز، به یک نقصان گرفتار گردید اما باری به هر جهت، گشت اعتراض به آزادی صدام های خودی و سناریوسازان تاراج شهری و تساهل مدیران مرتبط درقبال تخریب جنگل ها و انتقال آب زاب و کشیدن شیره زمین و حفر ده ها چاه عمیق و تاراج گران مراتع و سمپاشان مزارع، تحقق یافت و گشتی به سرانجام رسید که آغازش پارک لاله[نماد شهدا] و مقصدش به حلبچه[خیابان حلبچه] و سپس هیروشیما[عنوان بلواری درشهر]و میدان مام قادرمولانپور[روح سرگردان ملی]و مزار شهدا، منتهی شد که در حین مسیر و دربام شهر و بالادست مزار شهدا، تسهیلگر گروه، با اشاره به؛
فاجعه بمباران شیمیایی، صدامیان زمانه را هُشدار داد تا بلکه به آغوش جمع حداکثری شهروندان برگردند و بیش از این، جان طبیعت و ویژه حیات جنگل های بلوط، سفره های زیرزمینی و مراتع ملی را نگیرند و وطن داری و تیمار آن را جایگزین کرده، شاید پیمودن مسیر پروژه های توسعه ای سردشت، کمی و حداقل کمی، آسانتر از قبل دنبال شوند.
در ادامه، چرخی و دو، به دور میدان اصلی شهر[سرچشمه، محل اصابت چند بمب] و رکابزنی در بلوارشهدای هفتم تیر و آغوشی بر فلکه یادمان رو به پارک آشتی، و عهدی دوباره، پایان بخشِ دوچرخه سواری مسئولانه و کنشگرانه در سالیاد بود...
سردشت با عنوان داری نامبارک دگر تحمیل اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان، به حق شایسته انتخاب و گزینش عنوانی برازنده روح والای شهروندان و میزان تاب آوری فوق العاده شان در برابر فاجعه است که واجب می نماید گام های ارزشمند، در راستای تحقق این گام، جمع شمول برداشته شود و اهداف مقدس فعالان و کنشگران صلح و محیط زیست، تحقق یابد.
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#بمباران_شیمیایی
#سردشت
#گشتی_اعتراضی
#مسئولیت_اجتماعی
#تن_زخمی_وطن
#صدام_های_خودی
#تخریب_جنگل
#انتقال_آب
#حریق_کارخانه_اکسیژن_سازی
#تاراج_مراتع
#سمپاشی_مزارع
#بازنگری_مسئولانه
@oaktreeloverbikers
در سالیاد بمباران شیمیایی سردشت
https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/966
هفتم تیرماه هرسال، مصادف است با سالگشت فاجعه تراژدیک بمباران شیمیایی شهر سردشت که در هفتم تیر تیر سال شصت و شش شمسی، اتفاق افتاد!
چهار بمب شیمیایی آوار شده بر شهر از آسمان غبار گرفته روزهای جنگ توسط خلبانان دست پرورده رژیم بعث، باعث شهید و مصدوم شدن حدود نصف جمعیت وقت شهر شد که علاوه بر تلفات جانی و مادی، اثرات زیست محیطی نیز برجای گذاشت به نحوی که خاک و مصالح آلوده به گاز شیمیایی، دهه ها بعد نیز جان می گرفت!
اما و هزار تٲسف و افسوس که در فاصله سی و شش سال گذشته، علی رغم تلاش ارزنده و الگویی که کنشگران صلح و میحط زیست شهر برای زدودن آثار جنگ و نهادینه کردن صلح در شهرستان داشتند، صدامیانی حداقلی در هیٲت مسئول، شهرنشین، روستایی و کشاورز و ... با الهام از روح سبُعیت صدام نیز جان گرفتند و با تشکیل شبکه های غیررسمی اما منسجم و پویا، اینبار به شکل دیگر و استراتژی متفاوت تر امازیانبارتری، بمب های طمع و فرصت طلبی خود را در جای جای جغرافیای شهر، کارگذاری کرده و سر فرصت منفجر نمودند که با ضرس قاطع، حجم تخریب و نَفس بُری و جان ستانی شان، بسیار بیشتر از فاجعه شیمیایی بود؛
مسئولانی که مسئولیت نشناختند و یا از سر تساهل یا حِقد جغرافیایی و سناریوی طراحی شده، پروژه های تخریب را اولویت کار خود قرار داده و جان و جهان جنگل و رودخانه همواره جاری زاب بگرفتند و شهرنشینانی که با خودزیرکی پنداری، ابزار دست قدرت مدار سودجویی شده و جنگل تراشیده و شهرک فلان و فلان عَلَم کردند یا کشاورز ودامدار و چوپانی که به قصد افزودن بر چند ده متر زمین، کبریت بر خرمن طبیعت کشیدند و مصادیق زنده آن را درپیشاهفتم و حین هفتم و پساروز نیز دیدیم که چه سان، طبعیت سردشت و بهشت کوردستان را زخمی کرده و بر این نمط، ساز طمعِ خود، کوک کردند.
بلوطبانان پا به رکاب، در پس هژمونی پارسالی، امسال عزم کردند تا در هفتم و هفت نفره، هفت دور به گرد شهر، بزنند که هفتم، دهم شد و هفت عددی نیز، به یک نقصان گرفتار گردید اما باری به هر جهت، گشت اعتراض به آزادی صدام های خودی و سناریوسازان تاراج شهری و تساهل مدیران مرتبط درقبال تخریب جنگل ها و انتقال آب زاب و کشیدن شیره زمین و حفر ده ها چاه عمیق و تاراج گران مراتع و سمپاشان مزارع، تحقق یافت و گشتی به سرانجام رسید که آغازش پارک لاله[نماد شهدا] و مقصدش به حلبچه[خیابان حلبچه] و سپس هیروشیما[عنوان بلواری درشهر]و میدان مام قادرمولانپور[روح سرگردان ملی]و مزار شهدا، منتهی شد که در حین مسیر و دربام شهر و بالادست مزار شهدا، تسهیلگر گروه، با اشاره به؛
فاجعه بمباران شیمیایی، صدامیان زمانه را هُشدار داد تا بلکه به آغوش جمع حداکثری شهروندان برگردند و بیش از این، جان طبیعت و ویژه حیات جنگل های بلوط، سفره های زیرزمینی و مراتع ملی را نگیرند و وطن داری و تیمار آن را جایگزین کرده، شاید پیمودن مسیر پروژه های توسعه ای سردشت، کمی و حداقل کمی، آسانتر از قبل دنبال شوند.
در ادامه، چرخی و دو، به دور میدان اصلی شهر[سرچشمه، محل اصابت چند بمب] و رکابزنی در بلوارشهدای هفتم تیر و آغوشی بر فلکه یادمان رو به پارک آشتی، و عهدی دوباره، پایان بخشِ دوچرخه سواری مسئولانه و کنشگرانه در سالیاد بود...
سردشت با عنوان داری نامبارک دگر تحمیل اولین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی جهان، به حق شایسته انتخاب و گزینش عنوانی برازنده روح والای شهروندان و میزان تاب آوری فوق العاده شان در برابر فاجعه است که واجب می نماید گام های ارزشمند، در راستای تحقق این گام، جمع شمول برداشته شود و اهداف مقدس فعالان و کنشگران صلح و محیط زیست، تحقق یابد.
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#بمباران_شیمیایی
#سردشت
#گشتی_اعتراضی
#مسئولیت_اجتماعی
#تن_زخمی_وطن
#صدام_های_خودی
#تخریب_جنگل
#انتقال_آب
#حریق_کارخانه_اکسیژن_سازی
#تاراج_مراتع
#سمپاشی_مزارع
#بازنگری_مسئولانه
@oaktreeloverbikers
Telegram
بلوطبانان پا به ركاب
@oaktreeloverbikers