💻📱رسانه های جدید
⏺ مانوئل کاستلز، جامعه شناس اسپانیایی، معتقد است که ما در حال گذر از عصر مخاطبان انبوه به شرایطی رسیده‌ایم که ارتباطات جمعی حاکمیت خود را به نوعی دیگر از ارتباطات یعنی "ارتباطات خودگزین" داده است که از دل آنها رسانه های شهروندی به وجود آمد؛ رسانه هایی که امکان مشارکت شهروندان در تولید و پخش محتوا را افزایش داده و از سوی دیگر دریافت محتوا را نیز خودگزین کرده اند. ارتباطات از مرحله سهولت در دسترسی وارد مرحله سهولت در مشارکت می شود.
◻️خانیکی
استاد علوم ارتباطات اجتماعی
#کاستلز
🆔 @medialesson
⏺ مانوئل کاستلز، جامعه شناس اسپانیایی، معتقد است که ما در حال گذر از عصر مخاطبان انبوه به شرایطی رسیده‌ایم که ارتباطات جمعی حاکمیت خود را به نوعی دیگر از ارتباطات یعنی "ارتباطات خودگزین" داده است که از دل آنها رسانه های شهروندی به وجود آمد؛ رسانه هایی که امکان مشارکت شهروندان در تولید و پخش محتوا را افزایش داده و از سوی دیگر دریافت محتوا را نیز خودگزین کرده اند. ارتباطات از مرحله سهولت در دسترسی وارد مرحله سهولت در مشارکت می شود.
◻️خانیکی
استاد علوم ارتباطات اجتماعی
#کاستلز
🆔 @medialesson
⭕️ نقش رسانه‌ها در سیاست و قدرت
⬅️ مانوئل کاستلز معتقد است در جامعه شبکه‌ای، سیاست به معنای سیاست رسانه‌ها است. رسانه‌ها فقط به هنگامی که باید در انتخابات برنده شد، مورد نیاز نیستند. #رسانه‌ها پس‌زمینه همیشگی بازی سیاست و حوزه عمومی هستند که در آن قدرت به نمایش درمی‌آید و درباره‌اش داوری می شود.
⬅️ کاستلز معتقد است مهم‌ترین عامل موفقیت در انتخابات و کسب قدرت سیاسی، استفاده از تکنیک ترور شخصیت و رسواگری و جنجال است. البته او اعتراف می‌کند که برای پا گذاشتن در عرصه رقابت‌های سیاسی، قبل از هر چیز باید از پشتوانه مالی عظیمی برخوردار بود. این کار در امریکا و اروپا از عهده محدود گروه‌هایی خاص برمی‌آید.
⬅️ "سیاست رسواسازی" در موارد معدودی به مسائل اخلاقی و شخصی سیاست‌مداران مربوط می شود، مثل داشتن روابط جنسی غیرعرفی، اما در اکثر موارد به رسوایی‌های سیاسی و فساد اقتصادی مربوط می شود.
⬅️ البته اکثر این مطالب رسواکننده، توسط سیاست‌مداران رقیب به رسانه‌ها درز پیدا می‌کند؛ اما نکته مهم از نظر کاستلز این است که "افشای فساد، خود نشانه و معرف خوبی برای یک جامعه دموکراتیک و برای آزادی #مطبوعات است".
#کاستلز
🆔 @medialesson
⬅️ مانوئل کاستلز معتقد است در جامعه شبکه‌ای، سیاست به معنای سیاست رسانه‌ها است. رسانه‌ها فقط به هنگامی که باید در انتخابات برنده شد، مورد نیاز نیستند. #رسانه‌ها پس‌زمینه همیشگی بازی سیاست و حوزه عمومی هستند که در آن قدرت به نمایش درمی‌آید و درباره‌اش داوری می شود.
⬅️ کاستلز معتقد است مهم‌ترین عامل موفقیت در انتخابات و کسب قدرت سیاسی، استفاده از تکنیک ترور شخصیت و رسواگری و جنجال است. البته او اعتراف می‌کند که برای پا گذاشتن در عرصه رقابت‌های سیاسی، قبل از هر چیز باید از پشتوانه مالی عظیمی برخوردار بود. این کار در امریکا و اروپا از عهده محدود گروه‌هایی خاص برمی‌آید.
⬅️ "سیاست رسواسازی" در موارد معدودی به مسائل اخلاقی و شخصی سیاست‌مداران مربوط می شود، مثل داشتن روابط جنسی غیرعرفی، اما در اکثر موارد به رسوایی‌های سیاسی و فساد اقتصادی مربوط می شود.
⬅️ البته اکثر این مطالب رسواکننده، توسط سیاست‌مداران رقیب به رسانه‌ها درز پیدا می‌کند؛ اما نکته مهم از نظر کاستلز این است که "افشای فساد، خود نشانه و معرف خوبی برای یک جامعه دموکراتیک و برای آزادی #مطبوعات است".
#کاستلز
🆔 @medialesson
✅ تفاوت مک لوهان و مانوئل کاستلز
برخلاف عصر رسانه های جمعی که #مک_لوهان آن را از منظر "دهکده جهانی" نظریه پردازی کرده است که در آنجا "رسانه پیام است"، #کاستلز اعتقاد دارد طی دهه ۱۹۹۰ نظام های چندرسانه ای و توانایی آنها برای هدف گذاری مخاطبان متنوع به این معناست که "پیام رسانه است".
#مارشال_مک_لوهان
#مانوئل_کاستلز
🆔 @medialesson
برخلاف عصر رسانه های جمعی که #مک_لوهان آن را از منظر "دهکده جهانی" نظریه پردازی کرده است که در آنجا "رسانه پیام است"، #کاستلز اعتقاد دارد طی دهه ۱۹۹۰ نظام های چندرسانه ای و توانایی آنها برای هدف گذاری مخاطبان متنوع به این معناست که "پیام رسانه است".
#مارشال_مک_لوهان
#مانوئل_کاستلز
🆔 @medialesson