💢 #انحصار_رسانه‌ای
🔻بخش اول
🔹 مایکل پارنتی، نویسنده و دانشمند علوم سیاسی در مقاله‌ای درباره انحصار رسانه‌ای، روشی را تشریح می‌کند که رسانه‌های عمده ایالات متحده در گزارش‌های خود به کار می‌گیرند که در نهایت سبب ارائه #اطلاعات ناقص می‌شود.
🔸 وی می‌گوید: به رغم اینکه رسانه‌های عمده آمریکا ادعا می‌کنند آزاد، همگانی و واقع گرا هستند اما تکنیک‌هایی به کار می‌بندند که نتیجه آگاهانه یا ناآگاهانه آن این است که با ادعاهای آن‌ها تعارض‌های بنیادینی دارد. این روش‌ها که در رسانه‌های سایر کشورها، همانند #آمریکا کاربرد دارد، عبارتند از:
1️⃣ پنهان‌کاری از طریق حذف
🔹 وی اعتقاد دارد روشی که حتی از هوچی گری و دروغ پردازی‌های احساس برانگیز نیز بدتر می‌باشد؛ این روش است که به صورت ماهرانه از موضوعاتی که ممکن است واقعاً احساسی باشند، اجتناب کرد و به آن‌ها نپرداخت (موضوعات احساسی از موضوعات احساس برانگیز متفاوت است).
🔸 او می‌گوید چنین موضوعاتی اغلب بی‌اهمیت تلقی شده یا حتی به صورت صریح از آن اجتناب می‌شود و حتی گاهی #پنهان‌کاری نه تنها شامل جزئیات اصلی بلکه تمام موضوع نیز حذف می‌شود، حتی اگر مهم باشد.
2️⃣ حمله و انهدام #هدف
🔹 پارنتی، معتقد است در مواردی که ثابت شود «حذف» برای دستگاه #سانسور کارایی ندارد و عموم مردم در حال اطلاع یافتن از موضوع هستند، رسانه‌ها به روش تهاجم زود هنگام روی می‌آورند تا موضوع را بی اعتبار کنند.
🔸 در این روش، رسانه‌ها با بیان عبارتی مانند روزنامه نگاری ناپسند و نکوهیده و غیره تلاش می‌کنند تا #روزنامه_نگار را بی اعتبار جلوه دهند تا بدین وسیله وی را خاموش کرده یا افکار عمومی را از موضوع موردنظر منحرف سازند.
✏️ منبع: جنگ نرم (ویژه جنگ رسانه‌ای) به اهتمام حمید ضیایی پرور
⭕️ مسیر رسانه | مؤسسه تخصصی سواد رسانه‌ای ⭕️
🆔 @massir_resane
https://yon.ir/nzFy4
🔻بخش اول
🔹 مایکل پارنتی، نویسنده و دانشمند علوم سیاسی در مقاله‌ای درباره انحصار رسانه‌ای، روشی را تشریح می‌کند که رسانه‌های عمده ایالات متحده در گزارش‌های خود به کار می‌گیرند که در نهایت سبب ارائه #اطلاعات ناقص می‌شود.
🔸 وی می‌گوید: به رغم اینکه رسانه‌های عمده آمریکا ادعا می‌کنند آزاد، همگانی و واقع گرا هستند اما تکنیک‌هایی به کار می‌بندند که نتیجه آگاهانه یا ناآگاهانه آن این است که با ادعاهای آن‌ها تعارض‌های بنیادینی دارد. این روش‌ها که در رسانه‌های سایر کشورها، همانند #آمریکا کاربرد دارد، عبارتند از:
1️⃣ پنهان‌کاری از طریق حذف
🔹 وی اعتقاد دارد روشی که حتی از هوچی گری و دروغ پردازی‌های احساس برانگیز نیز بدتر می‌باشد؛ این روش است که به صورت ماهرانه از موضوعاتی که ممکن است واقعاً احساسی باشند، اجتناب کرد و به آن‌ها نپرداخت (موضوعات احساسی از موضوعات احساس برانگیز متفاوت است).
🔸 او می‌گوید چنین موضوعاتی اغلب بی‌اهمیت تلقی شده یا حتی به صورت صریح از آن اجتناب می‌شود و حتی گاهی #پنهان‌کاری نه تنها شامل جزئیات اصلی بلکه تمام موضوع نیز حذف می‌شود، حتی اگر مهم باشد.
2️⃣ حمله و انهدام #هدف
🔹 پارنتی، معتقد است در مواردی که ثابت شود «حذف» برای دستگاه #سانسور کارایی ندارد و عموم مردم در حال اطلاع یافتن از موضوع هستند، رسانه‌ها به روش تهاجم زود هنگام روی می‌آورند تا موضوع را بی اعتبار کنند.
🔸 در این روش، رسانه‌ها با بیان عبارتی مانند روزنامه نگاری ناپسند و نکوهیده و غیره تلاش می‌کنند تا #روزنامه_نگار را بی اعتبار جلوه دهند تا بدین وسیله وی را خاموش کرده یا افکار عمومی را از موضوع موردنظر منحرف سازند.
✏️ منبع: جنگ نرم (ویژه جنگ رسانه‌ای) به اهتمام حمید ضیایی پرور
⭕️ مسیر رسانه | مؤسسه تخصصی سواد رسانه‌ای ⭕️
🆔 @massir_resane
https://yon.ir/nzFy4
💢 پریسم (PRISM) چیست؟
🔻 قسمت اول
🔹پریسم برنامه‌ای است که توسط سازمان امنیت ملی ایالات متحده راه اندازی شده و برای جمع آوری داده‌های الکترونیکی کاربران از منابعی که در واقع همان خدمات دهندگان اصلی اینترنتی مانند جی میل، #فیسبوک، اوت لوک و غیره هستند، استفاده می‌شود. این برنامه در واقع آخرین پیشرفت دولت آمریکا به منظور نظارت الکترونیکی است. شروع کار آن در دوره ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش با تصویب قانون «پاتریوت» بود و بعدها با تصویب قانون «فیسا» ادامه یافت.
🔸 مطالبی که ادوارد اسنودن، پیمانکار فاش کننده این #اطلاعات منتشر کرده تنها بخش کوچکی از کل ماجرای در حال جریانی است که هنوز رسانه‌ها از بسیاری موارد آن اطلاع ندارند. اما آن چه مشخص شده این است که به موجب این برنامه، #NSA مجاز است از شرکت‌های بزرگ فناوری مانند گوگل، مایکروسافت، فیسبوک، اپل، یاهو و ... داده‌های اشخاص مورد نظر خود را درخواست و دریافت کند.
🔹 هم این شرکت‌ها و هم دولت #آمریکا مصرانه تأکید دارند که عملیات جمع کردن داده‌ها تنها با مجوز دادگاه و به منظور مقاصد خاص انجام گرفته است. اما مسأله ای که اینجا مطرح می‌شود اعتبار قانونی این مجوزها است. از آن جایی که این نوع عملیات مخفی انجام می‌گیرد و اخذ مجوزها هم از دادگاه آشکارا انجام نمی‌پذیرد باید پرسید که آیا ضمانتی برای عدم تخطی NSA از حدود تعیین شده در مجوز دادگاه وجود دارد یا خیر؟
✏️منبع: "ماهیت مجازی: درآمدی بر شبکه‌های اجتماعی" به اهتمام حسین امانلو و احسان شادمانی
⭕️ مسیر رسانه | موسسه تخصصی سواد رسانه‌ای ⭕️
🆔 @massir_resane
https://yon.ir/WpLlx
🔻 قسمت اول
🔹پریسم برنامه‌ای است که توسط سازمان امنیت ملی ایالات متحده راه اندازی شده و برای جمع آوری داده‌های الکترونیکی کاربران از منابعی که در واقع همان خدمات دهندگان اصلی اینترنتی مانند جی میل، #فیسبوک، اوت لوک و غیره هستند، استفاده می‌شود. این برنامه در واقع آخرین پیشرفت دولت آمریکا به منظور نظارت الکترونیکی است. شروع کار آن در دوره ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش با تصویب قانون «پاتریوت» بود و بعدها با تصویب قانون «فیسا» ادامه یافت.
🔸 مطالبی که ادوارد اسنودن، پیمانکار فاش کننده این #اطلاعات منتشر کرده تنها بخش کوچکی از کل ماجرای در حال جریانی است که هنوز رسانه‌ها از بسیاری موارد آن اطلاع ندارند. اما آن چه مشخص شده این است که به موجب این برنامه، #NSA مجاز است از شرکت‌های بزرگ فناوری مانند گوگل، مایکروسافت، فیسبوک، اپل، یاهو و ... داده‌های اشخاص مورد نظر خود را درخواست و دریافت کند.
🔹 هم این شرکت‌ها و هم دولت #آمریکا مصرانه تأکید دارند که عملیات جمع کردن داده‌ها تنها با مجوز دادگاه و به منظور مقاصد خاص انجام گرفته است. اما مسأله ای که اینجا مطرح می‌شود اعتبار قانونی این مجوزها است. از آن جایی که این نوع عملیات مخفی انجام می‌گیرد و اخذ مجوزها هم از دادگاه آشکارا انجام نمی‌پذیرد باید پرسید که آیا ضمانتی برای عدم تخطی NSA از حدود تعیین شده در مجوز دادگاه وجود دارد یا خیر؟
✏️منبع: "ماهیت مجازی: درآمدی بر شبکه‌های اجتماعی" به اهتمام حسین امانلو و احسان شادمانی
⭕️ مسیر رسانه | موسسه تخصصی سواد رسانه‌ای ⭕️
🆔 @massir_resane
https://yon.ir/WpLlx