🔴 کشورهای ثروتمند چگونه ثروتمند شدند؟!
تا پیش از دوران سلسله تیودور، #بریتانیا اقتصاد نسبتاً عقب مانده‌ای داشت و برای تأمین مالی وارداتش، به صادرات #پشم_خام اتکا میکرد؛ بریتانیا پشم خامش را صادر میکرد و سود مناسبی بدست می‌آورد اما خارجی‌ها که میدانستند چطور پشم را به #پوشاک تبدیل کنند سود بیشتری به کف می‌آوردند...
این وضعیت بریتانیا در اواخر قرن پانزدهم بود که #هنری_هفتم میخواست تغییرش دهد...
هنری هفتم، هیئت هایی سلطنتی را گسیل کرد تا محلهایی را که مناسب #تولید محصولات پشمی است شناسایی کنند، #مالیات بر صادرات پشم خام را افزایش داد و حتی با هدف فرآوری بیشترِ پشم خام در بریتانیا موقتاً #صادرات آن را ممنوع کرد؛ در سال ۱۴۸۹، برای ارتقای فرآوری بیشتر در داخل کشور، صادرات پارچه تکمیل نشده، به جز پارچه هایی زمخت و ارزان تر از یک حد مشخص را نیز ممنوع کرد...
هنری هشتم ممنوعیت صادرات پشم خام را موقعی سریعاً لغو کرد که مشخص شد بریتانیا ظرفیت فرآوری تمام محصول پشم خود را ندارد؛ تقریباً ۱۰۰ سال پس از آغاز "سیاستِ صنعتیِ جایگزینی واردات" در سال ۱۴۸۹ از سوی هنری هفتم، بریتانیا از چنان ظرفیت فرآوری برخوردار شده بود که صادرات پشم خام را بطور کامل ممنوع کرد و این ممنوعیت، تولید کنندگان رقیب در کشورهای خارجی را که حالا دیگر از مواد خام مورد نیازشان محروم شده بودند، به ورطه نابودی کشاند...
به این ترتیب تولید محصولات پشمینه مهم ترین صنعت صادراتی بریتانیا شد و درآمد ناشی از آن در تامین مالی وارداتِ گسترده‌ی مواد خام و مواد غذایی ای که #انقلاب_صنعتی را تغذیه میکرد بیشترین سهم را در کل درآمد صادراتی بریتانیا داشت...
این نه #بازار_آزاد بلکه حمایت‌ها و یارانه‌های دولتی بود که صنعت تولید محصولات پشمی بریتانیا را ایجاد کرد؛ هنری هفتم با سرپیچی از علائمِ بازار مبنی بر اینکه کشورش در تولید پشم خام کارآمد است و باید وضع موجود را حفظ کند، سیاستهایی را برای دگرگونیِ عامدانه این حقایقِ نامطلوب بکار گرفت و با این روند سرانجام بریتانیا را به کشوری پیشگام در عرصه #صنعت تبدیل کرد...
📚 نیکوکاران نابکار
✍ پرفسور هاجون چنگ
@mahdi_ghasemzadeh
تا پیش از دوران سلسله تیودور، #بریتانیا اقتصاد نسبتاً عقب مانده‌ای داشت و برای تأمین مالی وارداتش، به صادرات #پشم_خام اتکا میکرد؛ بریتانیا پشم خامش را صادر میکرد و سود مناسبی بدست می‌آورد اما خارجی‌ها که میدانستند چطور پشم را به #پوشاک تبدیل کنند سود بیشتری به کف می‌آوردند...
این وضعیت بریتانیا در اواخر قرن پانزدهم بود که #هنری_هفتم میخواست تغییرش دهد...
هنری هفتم، هیئت هایی سلطنتی را گسیل کرد تا محلهایی را که مناسب #تولید محصولات پشمی است شناسایی کنند، #مالیات بر صادرات پشم خام را افزایش داد و حتی با هدف فرآوری بیشترِ پشم خام در بریتانیا موقتاً #صادرات آن را ممنوع کرد؛ در سال ۱۴۸۹، برای ارتقای فرآوری بیشتر در داخل کشور، صادرات پارچه تکمیل نشده، به جز پارچه هایی زمخت و ارزان تر از یک حد مشخص را نیز ممنوع کرد...
هنری هشتم ممنوعیت صادرات پشم خام را موقعی سریعاً لغو کرد که مشخص شد بریتانیا ظرفیت فرآوری تمام محصول پشم خود را ندارد؛ تقریباً ۱۰۰ سال پس از آغاز "سیاستِ صنعتیِ جایگزینی واردات" در سال ۱۴۸۹ از سوی هنری هفتم، بریتانیا از چنان ظرفیت فرآوری برخوردار شده بود که صادرات پشم خام را بطور کامل ممنوع کرد و این ممنوعیت، تولید کنندگان رقیب در کشورهای خارجی را که حالا دیگر از مواد خام مورد نیازشان محروم شده بودند، به ورطه نابودی کشاند...
به این ترتیب تولید محصولات پشمینه مهم ترین صنعت صادراتی بریتانیا شد و درآمد ناشی از آن در تامین مالی وارداتِ گسترده‌ی مواد خام و مواد غذایی ای که #انقلاب_صنعتی را تغذیه میکرد بیشترین سهم را در کل درآمد صادراتی بریتانیا داشت...
این نه #بازار_آزاد بلکه حمایت‌ها و یارانه‌های دولتی بود که صنعت تولید محصولات پشمی بریتانیا را ایجاد کرد؛ هنری هفتم با سرپیچی از علائمِ بازار مبنی بر اینکه کشورش در تولید پشم خام کارآمد است و باید وضع موجود را حفظ کند، سیاستهایی را برای دگرگونیِ عامدانه این حقایقِ نامطلوب بکار گرفت و با این روند سرانجام بریتانیا را به کشوری پیشگام در عرصه #صنعت تبدیل کرد...
📚 نیکوکاران نابکار
✍ پرفسور هاجون چنگ
@mahdi_ghasemzadeh