💢 #لرهای_لیراوی 👇👇👇

لیراوی نام یک طایفه و ناحیه در کناره ی #خلیج_فارس
با بیش از 700 سال تاریخ روشن می باشد
و بلوک لیراوی به طور کامل در شهرستان #دیلم (استان بوشهر )
واقع شده است.
لیراوی در قرن هشتم هجری از طوایف مشهور لربزرگ
و دارای دوبخش #لیراوی_بالابند و #دشت_لیراوی بوده.

نخستین شخصیت تاریخی آن شیخ محمود لیراوی در اواخر سال 792 توسط شاه منصور آل مظفر حکومت قلعه گل و گلاب - زیدان و بندر مهروبان را به دست گرفت(مثلثی که حدود جغرافیایی دشت لیراوی را تعیین می کند). 
لیراوی ها در طول 700 -800 سال اخیر نقش برجسته ای در تاریخ ایران زمین داشته اند
مانند امیر جلال الدین مسعودشاه
لیراوی [867تا896] سرخیلی لشکر قراقوینلوها و امارت دیوان اغوزی آق قویونلو ها را برعهده داشت و در شمار "امرای کبار" فارس بود. 
لیراوی های ساکن در بالابند(کوه) به ایلات
بهمئی ،
طیبی،
خدری،
شیرعالی،
یوسفی
و ... و در دشت لیراوی(دامن بند) نیز به ایلات
خضری،
باباحسنی،
خواجه گیری،
اکبرغالبی،
چاه تلخی،
کاوی،
احمد حسینی،
بوالفتحی،
بویراتی،
گرّه ای
و ... تقسیم می شوند. 
پراکندگی و سکونت گاه های طوایف لیراوی پیش از صد ساله اخیر :
استان بوشهر ؛
علاوه بر دهستان های لیراوی در شهرستان دیلم
در شهرستان بوشهر
بلوک انگالی (هفت جوش و حیدری ) دشتستان :
سعدآباد ، شبانکاره، در تنگستان
(خضری تنگستانی مشهور به خذرو). 
استان فارس
بخش بالاده جره کازرون روستاهای سیف آباد شهرستان کازرون،
روستای گوریگاه و روستای بورکی در بخش خشت.
استان چهارمحال و بختیاری
روستای لیرابی(لیراوی) در شهرستان اردل.
طوایف لیراوی شهرستان کیار
و منطقه حفاظت شده لیراوی(لیرابی) در بخش پشت کوه خانمیرزا کنار بازفت. 
استان خوزستان
شهرستان های باغملک و رامهرمز
(بهمئی ها ).
شوشتر (با نام خانوادگی لیرابی و محرابی)
استان کوه گیلویه و بویر احمد شهرستانهای بهمئی ، گچساران و دهدشت.
💢 #لری_لیراوی
(به زبان لری: لیرو وویی) یکی از گویش‌های زبان لری رایج در بنادر
ماهشهر،
دیلم،
گناوه
و بوشهر می باشد
که بیشتر به طوایف
لر لیراوی،
حیات داوودی،
گشتیل
وبختیاری.. تعلق دارند.
ممکن است عده‌ای منسوب بودن این گویش را به لری را قابل تردید بدانند
اما کتاب‌های فرهنگ جغرافیایی آبادی‌های کشور،
چاپ ادارهٔ جغرافیایی ارتش
به صراحت وجود زبان لری در این بنادر را تأیید کرده‌است.
#لرهای_جنوبی

🇮🇷 @nayekash 👈
نای کش