❄️ #آسیاب های آبی و #آسیاب در #دره_شهر 👇👇👇👇
از قدیم الایام نان #گندم قوت غالب این دیار ودیگر مناطق گرمسیری بوده است . شاید به همین علت باشد ،
که کشت گندم اولین بار در جهان، در #دهلُران گرمسیر اتفاق افتاده است.
قبل از آمدن تکنولوژی و صنعت مدرن، گندم را بوسیله آسیاب های آبی آرد می کردند ، و منطقه #سیمره بخصوص دره شهر بعلت وفور آب یکی از مراکز آسیاب های آبی منطقه #لرستان بوده است ،
بطوری که حتی مردم #رومشگان بعلت نداشتن آب و آسیاب ، از طریق #میروره #گندم خود را به سیمره می آوردند و در آسیاب های سیمره آرد می کردند ، هر آسیاب برای به حرکت در آوردن پروانه که به اصطلاح امروز ( توربین) نیاز برابر ۱۲ اینج آب دارد.
در امتداد رودخانه و تنگه دره شهر آسیاب های متعدی وجود داشت که از همه مهمتر می توان آسیاب های #لفانه (دوتایی) را نام برد که هم اکنون آثار آنها در مسیر جاده #سراب دره شهر سمت راست رودخانه ،مشاهده می شود ، و دیگر آسیاب دو #گرامانه #گِرم در زبان لری لکی بمعنی صدا است ،در این آسیاب وقتی آب در تنوره می افتاد شدت آن به اندازه ای بود که با برخورد به توربین یا همان پروانه ایجاد ارتعاشات دو صدای توام می نمود، #دوگرمانه گفته می شد.
گفتن این نکته ضروری است که در گذشته بسیاری از ادوات وحتی احشام نام گذاری می شدند ، راندمان آرد کردن آسیاب ها به نسبت تکنولوژی امروزی بسیار اندک بود و صف انتظاران برای آرد کردن گندم زیاد بود، بطوریکه برای آرد کردن یک جوال گندم دو سه روز وقت لازم بود و می بایست در نوبت باشند ، لذا رعایت نوبت الزامی بود وضرب المثل #آسیاب به نوبت از این همین جا مشتق شد.
آسیابان را در اصطلاح مردم این دیار #لوینه می گفتند.
وکسی که اسیاب را راه اندازی می کرد او را #اوسا_آسیاو می گفتن
و یکی از این اساتید آسیاب معتقد به این بود که این آسیابهای فعلی بر خرابه های آسیابهای قدیمی که شاید مربوط به دوره ساسانی باشد ،بنا و مرمت شده اند .
از دیدگاه آن روز ها لوینه ها جایگاه اجتماعی خاص نداشتند و لوینه گری شغل مناسبی نبوده است گویا کمتر به کار و زندگی اهمیت می دادند ،
وقتی هم گندم برای آسیاب کردن نداشتند ،جار (صدا) می زدند :
هی #ودوله
دول یعنی سرازیر کردن و ریختن، ( نوبت هست )
ومثل #آسیاو_خرو_بی، لوینه هی لوینه گریه مه هی،
آسیاب خراب شد و لوینه ،لوینه گری می کند ،کنایه از ترک نکردن عادت بد است .
ضرب المثل یکی آسیابی درست کرد بدون آب و گفتند #سگ لوینه او عه کو بیری #سگ_لوینه آب از کجا بخورد کنایه از کار بدون مطالعه است..
آسیاو رِمیایه اما سگ لوینه وِلکَر نِیه ،
آسیاب منهدم و خراب شده است ولی سگ لوینه همانجا ست اشاره به عادت ودلبستگی به محیط است....
این گونه ضرب المثل هر چند که کاربرد کمتری دارند و به آسیاب های آبی پیوستن ، اما به یک نکته خاص می توان اشاره کرد که تجمع و اجتماعات انسان در هر نقطه و در هر زمان باعت تبادل افکار می شود و خلاقیت بوجود می آورد ولو خلق یک #ضرب_المثل عامیانه باشد.
✍علی آقایی
#سیمره_فرهنگ
🇮🇷 @nayekash 👈
نای کش
از قدیم الایام نان #گندم قوت غالب این دیار ودیگر مناطق گرمسیری بوده است . شاید به همین علت باشد ،
که کشت گندم اولین بار در جهان، در #دهلُران گرمسیر اتفاق افتاده است.
قبل از آمدن تکنولوژی و صنعت مدرن، گندم را بوسیله آسیاب های آبی آرد می کردند ، و منطقه #سیمره بخصوص دره شهر بعلت وفور آب یکی از مراکز آسیاب های آبی منطقه #لرستان بوده است ،
بطوری که حتی مردم #رومشگان بعلت نداشتن آب و آسیاب ، از طریق #میروره #گندم خود را به سیمره می آوردند و در آسیاب های سیمره آرد می کردند ، هر آسیاب برای به حرکت در آوردن پروانه که به اصطلاح امروز ( توربین) نیاز برابر ۱۲ اینج آب دارد.
در امتداد رودخانه و تنگه دره شهر آسیاب های متعدی وجود داشت که از همه مهمتر می توان آسیاب های #لفانه (دوتایی) را نام برد که هم اکنون آثار آنها در مسیر جاده #سراب دره شهر سمت راست رودخانه ،مشاهده می شود ، و دیگر آسیاب دو #گرامانه #گِرم در زبان لری لکی بمعنی صدا است ،در این آسیاب وقتی آب در تنوره می افتاد شدت آن به اندازه ای بود که با برخورد به توربین یا همان پروانه ایجاد ارتعاشات دو صدای توام می نمود، #دوگرمانه گفته می شد.
گفتن این نکته ضروری است که در گذشته بسیاری از ادوات وحتی احشام نام گذاری می شدند ، راندمان آرد کردن آسیاب ها به نسبت تکنولوژی امروزی بسیار اندک بود و صف انتظاران برای آرد کردن گندم زیاد بود، بطوریکه برای آرد کردن یک جوال گندم دو سه روز وقت لازم بود و می بایست در نوبت باشند ، لذا رعایت نوبت الزامی بود وضرب المثل #آسیاب به نوبت از این همین جا مشتق شد.
آسیابان را در اصطلاح مردم این دیار #لوینه می گفتند.
وکسی که اسیاب را راه اندازی می کرد او را #اوسا_آسیاو می گفتن
و یکی از این اساتید آسیاب معتقد به این بود که این آسیابهای فعلی بر خرابه های آسیابهای قدیمی که شاید مربوط به دوره ساسانی باشد ،بنا و مرمت شده اند .
از دیدگاه آن روز ها لوینه ها جایگاه اجتماعی خاص نداشتند و لوینه گری شغل مناسبی نبوده است گویا کمتر به کار و زندگی اهمیت می دادند ،
وقتی هم گندم برای آسیاب کردن نداشتند ،جار (صدا) می زدند :
هی #ودوله
دول یعنی سرازیر کردن و ریختن، ( نوبت هست )
ومثل #آسیاو_خرو_بی، لوینه هی لوینه گریه مه هی،
آسیاب خراب شد و لوینه ،لوینه گری می کند ،کنایه از ترک نکردن عادت بد است .
ضرب المثل یکی آسیابی درست کرد بدون آب و گفتند #سگ لوینه او عه کو بیری #سگ_لوینه آب از کجا بخورد کنایه از کار بدون مطالعه است..
آسیاو رِمیایه اما سگ لوینه وِلکَر نِیه ،
آسیاب منهدم و خراب شده است ولی سگ لوینه همانجا ست اشاره به عادت ودلبستگی به محیط است....
این گونه ضرب المثل هر چند که کاربرد کمتری دارند و به آسیاب های آبی پیوستن ، اما به یک نکته خاص می توان اشاره کرد که تجمع و اجتماعات انسان در هر نقطه و در هر زمان باعت تبادل افکار می شود و خلاقیت بوجود می آورد ولو خلق یک #ضرب_المثل عامیانه باشد.
✍علی آقایی
#سیمره_فرهنگ
🇮🇷 @nayekash 👈
نای کش