⚛لزوم عدم اتکاء صرف فرهنگ لری به فرهنگ ایلیاتی
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
✍#مرتضوی
از #شهرکرد(شهری که پوشش کوردین دوخته میشده)
قرنها تنیدگی عمیق این دو مفهوم در هم باعث شده تا امروز به اشتباه در بسیاری از موارد فرهنگ ایلیاتی به جای فرهنگ لری در نظر گرفته شود
مثلا در منطقه ایلاق بختیاری مردمی که در روستا ها و شهر های لر نشین زندگی میکنند به نواحی عشایری میگویند 'لرون'!!
والبته خود را هم جزیی از ایل بختیاری میدانند
و ادعای اصالت فراوان هم دارند اما چون یکجا نشین هستند،
عشایر را شایسته ی لفظ لر بیشتر می دانند.
یا شاید نماد معروف تر تفنگ و به خصوص برنو باشد که گویی برادر فرهنگ لریاتی گردیده است.
این ها در حالیست که مفاهیم کوچ نشینی و زندگی عشایری دردهه های اخیر به سرعت کم رنگ گردیده و تقریبا نابود شده است.
این اتفاق یکی از دلایل ضعف های فرهنگی در جغرافیای لرستان گردید
و اگر فکری به حال آن نشود
ما و فرهنگ ما با مرگ فرهنگ ایلیاتی به زودی خواهیم مرد و با خاموشی صدای برنو خواموش خواهیم شد.
🔹اما پیش نهاد هایی برای اصلاح وضعیت فعلی :
اول:
لزوم توجه شعراء و اهالی هنر به فرهنگ شهر نشینی و کلان شهری به جای کوچ. سرودن از انتظار اتوبوس به جای انتظار بارکردن و پرهیز از نمادگرایی بیش از حد و بردن مخاطب به دنیایی که هرگز ندیده است.
عشایر و روستا خوب است ولی تجربه زیست شده همه گویشوران لر نیست و فرهنگ و زبان لر نباید
با نمادگرایی افراطی منحصر به روستا و عشایر شود
بلکه باید عنصری زنده و پویا در شهر و جامعه مدرن هم باشد.
دوم:
ایجاد مناسبت ها و معادل های شهری برای مناسبت ها و رخداد های فرهنگی ایلیاتی به عنوان مثال همین گلوَنَی پوشی در خرم آباد ولرستان.
سوم:
لزوم توجه رسانه به فرهنگ شهری لری به جای روستا و ایل. شاید از صدا و سیما انتظاری نرود ولی دوستانی که کار خصوصی انجام می‌دهند
می توانند موضوعات خود را از دل شهر ها انتخاب کنند نه از قلب کوهستان.
🇮🇷 @nayekash
نای کش
👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇
✍#مرتضوی
از #شهرکرد(شهری که پوشش کوردین دوخته میشده)
قرنها تنیدگی عمیق این دو مفهوم در هم باعث شده تا امروز به اشتباه در بسیاری از موارد فرهنگ ایلیاتی به جای فرهنگ لری در نظر گرفته شود
مثلا در منطقه ایلاق بختیاری مردمی که در روستا ها و شهر های لر نشین زندگی میکنند به نواحی عشایری میگویند 'لرون'!!
والبته خود را هم جزیی از ایل بختیاری میدانند
و ادعای اصالت فراوان هم دارند اما چون یکجا نشین هستند،
عشایر را شایسته ی لفظ لر بیشتر می دانند.
یا شاید نماد معروف تر تفنگ و به خصوص برنو باشد که گویی برادر فرهنگ لریاتی گردیده است.
این ها در حالیست که مفاهیم کوچ نشینی و زندگی عشایری دردهه های اخیر به سرعت کم رنگ گردیده و تقریبا نابود شده است.
این اتفاق یکی از دلایل ضعف های فرهنگی در جغرافیای لرستان گردید
و اگر فکری به حال آن نشود
ما و فرهنگ ما با مرگ فرهنگ ایلیاتی به زودی خواهیم مرد و با خاموشی صدای برنو خواموش خواهیم شد.
🔹اما پیش نهاد هایی برای اصلاح وضعیت فعلی :
اول:
لزوم توجه شعراء و اهالی هنر به فرهنگ شهر نشینی و کلان شهری به جای کوچ. سرودن از انتظار اتوبوس به جای انتظار بارکردن و پرهیز از نمادگرایی بیش از حد و بردن مخاطب به دنیایی که هرگز ندیده است.
عشایر و روستا خوب است ولی تجربه زیست شده همه گویشوران لر نیست و فرهنگ و زبان لر نباید
با نمادگرایی افراطی منحصر به روستا و عشایر شود
بلکه باید عنصری زنده و پویا در شهر و جامعه مدرن هم باشد.
دوم:
ایجاد مناسبت ها و معادل های شهری برای مناسبت ها و رخداد های فرهنگی ایلیاتی به عنوان مثال همین گلوَنَی پوشی در خرم آباد ولرستان.
سوم:
لزوم توجه رسانه به فرهنگ شهری لری به جای روستا و ایل. شاید از صدا و سیما انتظاری نرود ولی دوستانی که کار خصوصی انجام می‌دهند
می توانند موضوعات خود را از دل شهر ها انتخاب کنند نه از قلب کوهستان.
🇮🇷 @nayekash
نای کش