🔹️تراکتوربازی🔹️


🔸 «خروج»، زمان و مکان ندارد نه به این علّت که حاتمی‌کیا بلد نیست بلکه به این علّت که داشتن زمان و مکان برای این خط قصّه خطرآفرین است. مکان قصّه باید ایران می‌بود در یکی از اقلیم‌هایش با ویژگی‌های مشخص و زمان قصّه باید امروزمان می‌بود که مردم در آن معترضِ صِرف نه، که واقعاً ناامیدند از صدر تا ذیل نظام. خیمه‌شب‌بازیِ موبایل‌ها و فضای مجازی در خروج آن را زمان‌مند نمی‌کند بلکه آن را تبدیل به روحوضی می‌کند.

🔸 باورم نمی‌شد که فیلمی از حاتمی‌کیا به این درجه از ابتذال رسیده باشد. تردیدهای اعتقادی درونی حاتمی‌کیا در نهایت کار دست او داد. به واقع منظور او از رییس‌جمهور چیست؟ آیا مردم در نظر حاتمی‌کیا این قدر خجسته و شنگول‌اند؟ دستِ بسته‌ی «حاج‌استاد» در نقد حاکمیت همان‌قدر تصویر بی‌ریخت و کج‌ومعوج و مضحکی ساخته که دستِ باز افق در ولخرجی نفتی برای زدن رییس نادلخواهِ کابینه‌.

🔸 ابراهیمِ سابقِ سینمای ایران دنبال مدال روی سینه بود و آن مدال را در بادیگارد به خودش داد. آنجا نمی‌دانست آیا «به همه‌چیز شک کرده» یا نه. حاتمی‌کیا در به وقت شام هوس هواپیمابازی کرد و باز هم به شکّ خود نپرداخت. حالا هم با بستن چشم خود به واضحات کف خیابان و سر زیر برف کردن، به بازی خود ادامه می‌داد با این تفاوت که به جای هواپیمابازی به تراکتوربازی بسنده کرده است.

#جشنواره_۳۸
#خروج
#ابراهیم_حاتمی‌کیا
#سجاد_نوروزی #رفقای_نقد
@rofaghaenaghd