جای خالی مهدی تیموری در پارک ملی گلستان
حسین آخانی
این نگارنده از سال ۱۳۶۶ که به عنوان کارشناس موزه تاریخ طبیعی اولین سفرم را به پارک ملی گلستان انجام دادم، حداقل دو سالی یکبار برای انجام تحقیقات، بازدید علمی و چند باری هم با خانواده به پارک رفته ام. پارک گلستان یکی از مقاصد اصلی سفرهای علمی با دانشجویانم است. نخست به این دلیل که در پارک ملی گلستان مهمانسراهای مناسبی، درست در وسط پارک برای اقامت دانشجویان است و دوم آنکه من پارک را بیش از هر جای ایران می شناسم و بهترین نقطه ایران برای آموزش های گیاهشناسی و تنوع زیستی است.
امسال هم قصد گلستان کردیم. از اول می دانستیم که دانشگاه به راحتی مجوز سفر نمی دهد (به این ماجرا در نوشتاری دیگری به تفصیل خواهم نوشت) به همین دلیل زود اقدام کردیم. هر گونه موافقت را منوط به تامین محل اسکان کردند. من خیالم راحت بود که در پارک ملی گلستان به ما جا می دهند. ابتدا تماس گرفتم و نامه هم نوشتیم. در عین ناباوری به من اطلاع دادند که با اسکان دانشجویان بر اساس بخشنامه ای توسط حراست سازمان حفاظت محیط زیست مخالفت شده است. این ماجرا سبب شد که رایزنی گسترده ای را شروع کردیم و ماجرا به اطلاع ریاست سازمان، آقای سلاجقه رسید. فشارهای ما جواب داد و درست کمتر از دو روز قبل از سفر مجوز را دادند. هر طوری بود موفق شدیم مجوز دانشگاه را هم بگیریم. متاسفانه به ما اطلاع ندادند که این مجوز - علیرغم درخواست ما- در مهمانسراهای تنگ گل نبوده و آنها یک مهمانسرای کنار جاده و بسیار پر خطر و یک اتاق دیگر در اداره پارک در تنگراه را داده اند. به دلیل طولانی مسافت و توقف های آموزشی حدود ۱۲ شب به تنگ گل رسیدیم. از ۵ مهمانسرا، ۴ مهمانسرا در اختیار خانواده های مدیران و کارمندان اداره کل بود! مهمانسرای خالی شماره ۱ هم مختص مقامات است! بعد از ساعتی معطلی اتاق نگهبانی را در اختیار ۱۶ دانشجوی دختر قرار دادند و ما ۱۱ پسر و آقا در اتوبوس خوابیدیم. البته در واقع هیچکس نتوانست تا صبح بخوابد. صبح که کارمان را شروع کردیم مامور حراست پارک درخواست های غیر موجه دیگری داشت که جلوی او ایستادم.
برای اولین بار، بعد از ۳۷ سال خاطرات خوب و همکاری همه مدیران پارک با سفرهای علمی، این برخورد هم برگ سیاهی شد در کارنامه آنها که بزرگترین دروغشان خدمت به مردم است. با یاد آوردی سفر سال گذشته با حضور متواضعانه مهدی تیموری، ریاست پارک ملی گلستان در جمع دانشجویی ما، شک ندارم، کسانی که مهدی تیموری را بر کنار کردند نامشان به 《نا نیکی》در تاریخ محیط زیست ایران خواهد ماند.
#حسین_آخانی
#مهدی_تیموری
#پارک_ملی_گلستان
https://www.ddinstagram.com/p/C7-t4uDCqgW/?igsh=MTkzNmhxazN3ZWJ3dQ==
حسین آخانی
این نگارنده از سال ۱۳۶۶ که به عنوان کارشناس موزه تاریخ طبیعی اولین سفرم را به پارک ملی گلستان انجام دادم، حداقل دو سالی یکبار برای انجام تحقیقات، بازدید علمی و چند باری هم با خانواده به پارک رفته ام. پارک گلستان یکی از مقاصد اصلی سفرهای علمی با دانشجویانم است. نخست به این دلیل که در پارک ملی گلستان مهمانسراهای مناسبی، درست در وسط پارک برای اقامت دانشجویان است و دوم آنکه من پارک را بیش از هر جای ایران می شناسم و بهترین نقطه ایران برای آموزش های گیاهشناسی و تنوع زیستی است.
امسال هم قصد گلستان کردیم. از اول می دانستیم که دانشگاه به راحتی مجوز سفر نمی دهد (به این ماجرا در نوشتاری دیگری به تفصیل خواهم نوشت) به همین دلیل زود اقدام کردیم. هر گونه موافقت را منوط به تامین محل اسکان کردند. من خیالم راحت بود که در پارک ملی گلستان به ما جا می دهند. ابتدا تماس گرفتم و نامه هم نوشتیم. در عین ناباوری به من اطلاع دادند که با اسکان دانشجویان بر اساس بخشنامه ای توسط حراست سازمان حفاظت محیط زیست مخالفت شده است. این ماجرا سبب شد که رایزنی گسترده ای را شروع کردیم و ماجرا به اطلاع ریاست سازمان، آقای سلاجقه رسید. فشارهای ما جواب داد و درست کمتر از دو روز قبل از سفر مجوز را دادند. هر طوری بود موفق شدیم مجوز دانشگاه را هم بگیریم. متاسفانه به ما اطلاع ندادند که این مجوز - علیرغم درخواست ما- در مهمانسراهای تنگ گل نبوده و آنها یک مهمانسرای کنار جاده و بسیار پر خطر و یک اتاق دیگر در اداره پارک در تنگراه را داده اند. به دلیل طولانی مسافت و توقف های آموزشی حدود ۱۲ شب به تنگ گل رسیدیم. از ۵ مهمانسرا، ۴ مهمانسرا در اختیار خانواده های مدیران و کارمندان اداره کل بود! مهمانسرای خالی شماره ۱ هم مختص مقامات است! بعد از ساعتی معطلی اتاق نگهبانی را در اختیار ۱۶ دانشجوی دختر قرار دادند و ما ۱۱ پسر و آقا در اتوبوس خوابیدیم. البته در واقع هیچکس نتوانست تا صبح بخوابد. صبح که کارمان را شروع کردیم مامور حراست پارک درخواست های غیر موجه دیگری داشت که جلوی او ایستادم.
برای اولین بار، بعد از ۳۷ سال خاطرات خوب و همکاری همه مدیران پارک با سفرهای علمی، این برخورد هم برگ سیاهی شد در کارنامه آنها که بزرگترین دروغشان خدمت به مردم است. با یاد آوردی سفر سال گذشته با حضور متواضعانه مهدی تیموری، ریاست پارک ملی گلستان در جمع دانشجویی ما، شک ندارم، کسانی که مهدی تیموری را بر کنار کردند نامشان به 《نا نیکی》در تاریخ محیط زیست ایران خواهد ماند.
#حسین_آخانی
#مهدی_تیموری
#پارک_ملی_گلستان
https://www.ddinstagram.com/p/C7-t4uDCqgW/?igsh=MTkzNmhxazN3ZWJ3dQ==
InstaFix
@hosseinakhani
جای خالی مهدی تیموری در پارک ملی گلستان
این نگارنده از سال ۱۳۶۶ که به عنوان کارشناس موزه تاریخ طبیعی اولین سفرم را به پارک ملی گلستان انجام دادم، حداقل دو سالی یکبار برای انجام تحقیقات، بازدید علمی و چند باری هم با خانواده به پارک رفته ام. پارک گلستا...
این نگارنده از سال ۱۳۶۶ که به عنوان کارشناس موزه تاریخ طبیعی اولین سفرم را به پارک ملی گلستان انجام دادم، حداقل دو سالی یکبار برای انجام تحقیقات، بازدید علمی و چند باری هم با خانواده به پارک رفته ام. پارک گلستا...