@ebteda_ir
🔺
از یک سو #بازار را منطبق بر یک ایدئولوژی کاملاً آشکار، رها می‌کنند و فضای اقتصاد را آگاهانه و عالمانه و عامدانه به سوی #آزادسازی نرخ‌ها می‌برند، از دیگرسو تظاهر می‌کنند که می‌خواهند بر بازار #نظارت کنند! حالا این نظارت اگر توسط #بسیج انجام شود، بازی‌شان برد_برد خواهد بود! هم نمایش نظارت راه می‌اندازند، هم به این نظارت، #قداست می‌بخشند. هزینه‌های درگیری با اصناف و کسبه هم می‌مانَد برای بسیج؛ بی‌هیچ ‌منتی!

جناب وزیر! یادتان هست بازیِ «قاشدی توتدی»؟ دورۀ این بازی‌ها گذشته است.

@ebteda_ir
🔺

نولیبرال‌های وطنی می‌گویند: تا #آزادسازی اقتصادی اتفاق نیفتد، #خصوصی_سازی خطرناک است.
اولاً دارند دبه درمی‌آورند؛ سه دهه است با زورِ باتوم و گاز اشک‌آور، سیاست خصوصی‌سازی را پیش برده و رسانده‌اند به امروز. حالا که آش خصوصی‌سازیشان را زیادی شور می‌بینند، یادشان افتاده که «آزادسازی» نفرموده‌اند! یعنی سه‌چهار دهۀ دیگر هم مملکت را بسپارید به ما تا آزادش کنیم، بعد می‌آییم از نو برایتان خصوصی‌سازی راه می‌اندازیم!
ثانیاً؛ اگر آزادسازی یعنی سپردن بازار به قانون عرضه و تقاضا و دست کشیدن دولت از سیاستگذاری و...، نتیجۀ این آزادسازی از الان معلوم است.

دهه‌هاست با ایده‌ی #تقدم_توسعه_بر_عدالت سد راه تحقق عدالت شده‌اند و نگذاشته‌اند غل و زنجیر از پای ملت باز شود (آزاد شوند!) و جامعه‌ای شکل داده‌اند با اقلیتی سرمایه‌دار رانتی و گردن‌کلفت و اکثریتی که هشتشان گروه نُه‌شان است. حالا می گویند اول باید آزادسازی کرد بعد خصوصی‌سازی.
چه کسی در این بازار آزادِ خیالی برنده خواهد شد؟
کسی که #قدرت دارد. قدرت کجاست؟ جایی که #ثروت است. ثروت دست کیست؟ دست خودشان.
درست‌تر این است بگوییم «تا #نابرابری از بین نرفته، آزادسازی، یعنی فساد، یعنی ظلم». در شرایط نابرابر، آزادسازی یعنی سیطرۀ بی‌چون و چرای گردن‌کلفت‌ها. رقابتی ‌کردن فضا، زمانی عادلانه است که همه‌ی مردم قدرت، قابلیت و امکانِ مساوی برای حضور در رقابت داشته باشند. پس نخست باید تن به عدالت بدهیم و توازن را در جامعه حاکم کنیم، پس از آن، سوتِ آزادسازی را بزنیم.
https://t.iss.one/ebtedamedia/56