مرز واقعیت با سیاه نمایی

📰 مطبوعات، رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها، بر سر #اطلاع_رسانی و ایفای وظایف خود همواره در برابر این سؤال قرار دارند که سیاه نمایی چیست؟ و مرز آن با واقع‌نمایی کجاست؟ عدم فهم و درک درست این پرسش بنیادی از سوی رسانه‌ها موجب #افراط و تفریط می‌شود؛ گاهی آنقدر سیاه‌نمایی و تخریب و مچ‌گیری صورت می‌گیرد که امیدی به کار نیست و گاهی از آن طرف اصلاً به روی خود نمی‌آورند که حادثه‌ای و رخدادی اتفاق افتاده است!

✍🏼 در این یادداشت ضمن برشمردن مواردی چون حاکم شدن روحیه محافظه‌کاری، چسبیدن به صندلی قدرت و پست و مسئولیت، ابلاغیه‌ها و دستورالعمل‌های محدودیتی، فقدان روحیه ریسک پذیری و #شجاعت که نظام رسانه‌ای ما را رنج می‌دهد، به مواردی چون کوتاه بودن سقف تحمل و مدارای #سیاسی مسئولان و مقامات مدیریتی که به غلط به مثابه نظام تلقی می شوند و فقدان پیشینه و تجربه پاسخگویی مسئولان نیز پرداختیم.

🔖 بازنمایی واقعیت‌های #جامعه نوعی تلنگر و بیدارباش به مسئولان است و از سوی دیگر رسانه‌ها نباید امیدواری کاذب و دروغین در جامعه ایجاد کنند. رسانه‌ها زبان مردم هستند و باید به نمایندگی از آنان مطالبات را مطرح کنند و مسئولان نیز پاسخگوی آنان باشند اگر این چرخه پرسشگری و #پاسخگویی درست عمل کند، به‌جای سایش اعتماد عمومی موجب افزایش اعتماد عمومی و کارآمدی نظام اجرایی و شکل‌گیری رسانه‌های مقتدر می‌شود.

برای مطالعه متن کامل این یادداشت به روزنامه #صبح_نو به آدرس زیر مراجعه کنید:
https://sobhe-no.ir/newspaper/194/3/7172

@Dr_alidarabi