چقدر امام صادق (ع) را می شناسیم؟
✍🏼 امام #جعفر_صادق (ع) از امام ششم شیعیان و موسس مذهب جعفری هستند. ایشان در ۳۱ سالگی به امامت نائل شدند و ۳۴ سال بعد، توسط منصور دوانیقی از خلفای دوران عباسی به #شهادت رسیدند. امامی که بیش از ۴هزار شاگرد پرورش داده و کلاس های درس بسیار زیادی دائر کرده است. (الارشاد، ج ۲، ص ۱۸۰)
◼️ضمن تسلیت شهادت این امام همام، امروز را فرصت مغتنمی می دانم تا به بازشناسی راه و روش این امام بپردازیم و تلاش کنیم تا فاصله خود را از مرام ایشان کمتر کنیم و به قولی، زندگی و زیست خود را با رفتارها و منش ایشان تنظیم نماییم.
https://t.iss.one/dr_alidarabi_media/17
1⃣ رواج مناظره و گفتگو: #امام_صادق (ع) مباحثه و مناظره علمی را در نظر و عمل، باعث شکوفایی و موجب حیات علم و دانش می دانستند. ایشان مناظره را برای تفوق بر دیگری، روا نمی دانستند و تنها در جهت روشن شدن حقیقت آن را توصیه می کردند همانطور که علامه طباطبایی در #المیزان (ج ۵ ص ۲۵۵) نوشته است که ۳۰۰ بار در قرآن، مردم به تفکر و تعقل فراخوانده شده اند، امام صادق نیز در راستای تفکر بیشتر، مناظره را صحیح می دانستند، نه خودخواهی و فخرفروشی به دیگران.
2⃣ تحمل مخالف و منتقد: ایشان با دشمن ترین دشمنان دین و مخالف ترین مخالفان اسلام نیز، گفتگوهای مفصلی داشتند. به هیچ وجه به خاطر داشتن تفکرات غلط، دیگران را از اطراف خود نمی راندند. کلاس های درس ایشان، خالی از تعصب‌ورزی های کور و محلی برای اندیشیدن بود. (ابن حجر الهیتمی، الصواعق المحرقة، ج۲، ص۵۸۶) #شاگردان بسیاری از مذاهب دیگر حضور داشتند و آزادانه می توانستند در کلاس ها حاضر شوند. (رجال النجاشی، ص۱۲) مثل ابوحنیفه، مالک بن انس، سفیان ثوری، یحیی بن سعید انصاری، سفیان بن عیینه و... که از بزرگان #اهل_سنت به شمار می روند.
3⃣ سخنان مستدل و علمی: امام صادق (ع) مانند دیگر ائمه، بر اساس منطق با دیگران رو به رو می شد و صرفا بر این اساس که من نواده پیامبر هستم، سعی نمی کرد دیگران را مجاب کند و حرف خود را بر کرسی بنشاند. بارها و بارها ایشان ضمن آوردن استدلال های عقلی، در برابر حکام اموی و عباسی، دانشمندان بسیاری، #مباحثه کردند و حقیقت را به آنها نشان دادند. (کشف الغمة، ج۲، ص۷۰۱) گفتگوهای عالمانه ایشان با ابن ابی العوجاء، عبدالله دیصانی، زندیق مصری و متکلم شامی وجود دارد.
4⃣ صبر و اندیشه سیاسی: آموزش دادن این دو عنصر و شناساندن زوایای گوناگون علم سیاست به شاگردان و پیروان خود، یکی دیگر از فعالیت های حضرت می باشد. ایشان به دلیل تحت فشار بودن #شیعیان ، کمرنگ شدن تعالیم پیامبر و جلوگیری از تفرقه بین مسلمین، فشارهای حکومت را تحمل کرد و در برابر ایجاد قیام ها و جنگ های فرسایشی مقاومت کردند. (الامالی شیخ صدوق، ص۹۴) در این دوره، شیعیان را دعوت به صبر نموده و تعلیم اندیشه سیاسی صحیح را به آنان آغاز کرد. جریان شناسی دشمنان و دوستان اهل بیت، در دوره ای که بنی امیه، جای خود را به #بنی_عباس می داد و عَلَم های بسیاری در جای جای جهان اسلام به پا می خواست، یکی از وجوه بارز امام صادق بود.
5⃣ تولید علم دینی: حضرت با پرورش شاگردان مومن و متعهد، آنان را برای فراگیری علوم روز مثل کیمیا و ستاره شناسی و... روانه بلاد دیگر می کرد و حتی از سرزمین های دوردست برای یادگیری نزد ایشان می آمدند. (تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۶۶) اخلاق حسنه با شاگردان و رفتارهای صحیح ایشان در کلاس ها، علاوه بر اینکه شاگردان را در فضایی مساعد، رشد می داد، علاقه مندی آنها به تحصیل #علم را بیشتر می کرد و زمینه‌ساز نوآوری و خلاقیت علمی در آنان می شد.
🌐 @Dr_alidarabi
✍🏼 امام #جعفر_صادق (ع) از امام ششم شیعیان و موسس مذهب جعفری هستند. ایشان در ۳۱ سالگی به امامت نائل شدند و ۳۴ سال بعد، توسط منصور دوانیقی از خلفای دوران عباسی به #شهادت رسیدند. امامی که بیش از ۴هزار شاگرد پرورش داده و کلاس های درس بسیار زیادی دائر کرده است. (الارشاد، ج ۲، ص ۱۸۰)
◼️ضمن تسلیت شهادت این امام همام، امروز را فرصت مغتنمی می دانم تا به بازشناسی راه و روش این امام بپردازیم و تلاش کنیم تا فاصله خود را از مرام ایشان کمتر کنیم و به قولی، زندگی و زیست خود را با رفتارها و منش ایشان تنظیم نماییم.
https://t.iss.one/dr_alidarabi_media/17
1⃣ رواج مناظره و گفتگو: #امام_صادق (ع) مباحثه و مناظره علمی را در نظر و عمل، باعث شکوفایی و موجب حیات علم و دانش می دانستند. ایشان مناظره را برای تفوق بر دیگری، روا نمی دانستند و تنها در جهت روشن شدن حقیقت آن را توصیه می کردند همانطور که علامه طباطبایی در #المیزان (ج ۵ ص ۲۵۵) نوشته است که ۳۰۰ بار در قرآن، مردم به تفکر و تعقل فراخوانده شده اند، امام صادق نیز در راستای تفکر بیشتر، مناظره را صحیح می دانستند، نه خودخواهی و فخرفروشی به دیگران.
2⃣ تحمل مخالف و منتقد: ایشان با دشمن ترین دشمنان دین و مخالف ترین مخالفان اسلام نیز، گفتگوهای مفصلی داشتند. به هیچ وجه به خاطر داشتن تفکرات غلط، دیگران را از اطراف خود نمی راندند. کلاس های درس ایشان، خالی از تعصب‌ورزی های کور و محلی برای اندیشیدن بود. (ابن حجر الهیتمی، الصواعق المحرقة، ج۲، ص۵۸۶) #شاگردان بسیاری از مذاهب دیگر حضور داشتند و آزادانه می توانستند در کلاس ها حاضر شوند. (رجال النجاشی، ص۱۲) مثل ابوحنیفه، مالک بن انس، سفیان ثوری، یحیی بن سعید انصاری، سفیان بن عیینه و... که از بزرگان #اهل_سنت به شمار می روند.
3⃣ سخنان مستدل و علمی: امام صادق (ع) مانند دیگر ائمه، بر اساس منطق با دیگران رو به رو می شد و صرفا بر این اساس که من نواده پیامبر هستم، سعی نمی کرد دیگران را مجاب کند و حرف خود را بر کرسی بنشاند. بارها و بارها ایشان ضمن آوردن استدلال های عقلی، در برابر حکام اموی و عباسی، دانشمندان بسیاری، #مباحثه کردند و حقیقت را به آنها نشان دادند. (کشف الغمة، ج۲، ص۷۰۱) گفتگوهای عالمانه ایشان با ابن ابی العوجاء، عبدالله دیصانی، زندیق مصری و متکلم شامی وجود دارد.
4⃣ صبر و اندیشه سیاسی: آموزش دادن این دو عنصر و شناساندن زوایای گوناگون علم سیاست به شاگردان و پیروان خود، یکی دیگر از فعالیت های حضرت می باشد. ایشان به دلیل تحت فشار بودن #شیعیان ، کمرنگ شدن تعالیم پیامبر و جلوگیری از تفرقه بین مسلمین، فشارهای حکومت را تحمل کرد و در برابر ایجاد قیام ها و جنگ های فرسایشی مقاومت کردند. (الامالی شیخ صدوق، ص۹۴) در این دوره، شیعیان را دعوت به صبر نموده و تعلیم اندیشه سیاسی صحیح را به آنان آغاز کرد. جریان شناسی دشمنان و دوستان اهل بیت، در دوره ای که بنی امیه، جای خود را به #بنی_عباس می داد و عَلَم های بسیاری در جای جای جهان اسلام به پا می خواست، یکی از وجوه بارز امام صادق بود.
5⃣ تولید علم دینی: حضرت با پرورش شاگردان مومن و متعهد، آنان را برای فراگیری علوم روز مثل کیمیا و ستاره شناسی و... روانه بلاد دیگر می کرد و حتی از سرزمین های دوردست برای یادگیری نزد ایشان می آمدند. (تذکرة الحفاظ، ج۱، ص۱۶۶) اخلاق حسنه با شاگردان و رفتارهای صحیح ایشان در کلاس ها، علاوه بر اینکه شاگردان را در فضایی مساعد، رشد می داد، علاقه مندی آنها به تحصیل #علم را بیشتر می کرد و زمینه‌ساز نوآوری و خلاقیت علمی در آنان می شد.
🌐 @Dr_alidarabi
Telegram
دکتر علی دارابی
Forwarded from محمدرضا حکیمی
#علامه_طباطبایی (ره) در تبیین علت نگارش تفسیر شریف المیزان می‌فرماید؛ مادرم به من گفت: "پسرم تو که همش دور و ور #فلسفه هستی فردای قیامت چه جوابی خواهی داد که عمر شریفت را در این راه مصرف کردی؟! برو دنبال قرآن..." از همان زمان تصمیم گرفتم و این #المیزان را نوشتم و این "المیزان" را با توجه به عنایت مادر می‌دانم...
علامه طباطبایی نیز در جلد پنجم المیزان چنین بیان می‌فرمایند:
بنابر آنچه گفتیم، راه معرفت و جستجوی حقایق و کشف آنها سه تا شد:
-ظواهر بیانات دینی، و
-بحث عقلی فلسفی، و
-تصفیه نفس.
هر یک از این سه راه را طائفه ای از مسلمین پیموده اند، و میان این سه، همواره کشمکش و حمله و درگیری بوده است. و جمع کردن میان این سه طائفه محال است مانند تغییر زوایای مثلث، که(۱۸۰ می‌باشد و) اگر بر یکی از آنها بیفزایی ناچار از دو زاویه دیگر کاسته ای و به عکس.
در تفسیر قرآن نیز اختلاف فاحشی میان مفسران بر پایه اختلاف مشرب علمی آنان وجود دارد، به این معنی که در غالب موارد، نظر علمی (فلسفی یا عرفانی) بر قرآن تحمیل شده است و نه عکس آن، مگر در جاهایی شاذ و اندک...
- "المیزان"، ج۵، ص ۲۸۲-۲۸۳، چاپ دوم (۱۳۹۰ ق). >>> در این جا به نقل از کتاب "الهیات الهی و الهیات بشری (نظرها)، تالیف #علامه_حکیمی، ص ۷۱۲ آورده شد.
@mohamadrezahakimi
علامه طباطبایی نیز در جلد پنجم المیزان چنین بیان می‌فرمایند:
بنابر آنچه گفتیم، راه معرفت و جستجوی حقایق و کشف آنها سه تا شد:
-ظواهر بیانات دینی، و
-بحث عقلی فلسفی، و
-تصفیه نفس.
هر یک از این سه راه را طائفه ای از مسلمین پیموده اند، و میان این سه، همواره کشمکش و حمله و درگیری بوده است. و جمع کردن میان این سه طائفه محال است مانند تغییر زوایای مثلث، که(۱۸۰ می‌باشد و) اگر بر یکی از آنها بیفزایی ناچار از دو زاویه دیگر کاسته ای و به عکس.
در تفسیر قرآن نیز اختلاف فاحشی میان مفسران بر پایه اختلاف مشرب علمی آنان وجود دارد، به این معنی که در غالب موارد، نظر علمی (فلسفی یا عرفانی) بر قرآن تحمیل شده است و نه عکس آن، مگر در جاهایی شاذ و اندک...
- "المیزان"، ج۵، ص ۲۸۲-۲۸۳، چاپ دوم (۱۳۹۰ ق). >>> در این جا به نقل از کتاب "الهیات الهی و الهیات بشری (نظرها)، تالیف #علامه_حکیمی، ص ۷۱۲ آورده شد.
@mohamadrezahakimi