درد بزرگ مرد تاریخ
#حضرت_علی علیه السلام با این عظمت هنوز در بین شیعیانش مجهول و ناشناخته مانده است. هنوز بسیاری از فضایل و ارزش های انسانی ایشان را نیافته ایم.
یكی از مسائلی كه درباره ایشان کمتر مطرح شده، مساله تنهایی علی (علیه السلام) است. كسی كه به یك معبود، به یك معشوق عشق می ورزد، با همه چهره های دیگر بیگانه می شود و جز در آرزوی او نیست، خود به خود وقتی كه او نیست، تنها می ماند. انسان هر چه به مرحله انسان بودن، نزدیكتر می شود، احساس تنهایی بیشتری می كند. و از #جامعه و زمان فاصله می گیرد.
در شرح حال نوابع می بینیم یكی از صفات شخصی آنان، تنهائیشان در زمان خود آنها است. در زمان خود مجهول اند، غریب اند و در وطن خویش بیگانه اند، و آیندگان بهتر می توانند، آنها، اثرشان، سخنانشان و سطح اندیشه و هنرشان را بهفمند.
از آن سو كسی كه با همه، یعنی در سطح همه است، كسی كه رنگ زمان به خود می گیرد، رنگ همه را به خود می گیرد و با همگان تفاهم دارد و در سطح موجود است و با وضع موجود، به هر شكلش و هر بُعدش منطبق است، احساس تنهایی نمی کند.
علی در طول تاریخ، تنها انسانی است كه در ابعاد مختلف و حتی متناقضی كه در یك انسان جمع نمی شود قهرمان است. مثل یك #كارگر ساده با دست و بازویش خاك را می كند و در آن سرزمین سوزان بدون ابزار، قنات می كند، مانند یك حكیم می اندیشد، همچون یك عاشق بزرگ و یك عارف عظیم عشق می ورزد، به سان یك #قهرمان شمشیر می زند و همانند یك سیاستمدار رهبری می كند و مانند یك معلم اخلاق مظهر و سرمشق فضایل انسانی برای یك جامعه است. هم یك #پدر است و یك دوست وفادار و هم یك همسر نمونه. چنین انسانی است كه در دنیا تنهاست.
ما تنها بر دردی می گرییم كه از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس می كند. اما، این درد علی (علیه السلام) نیست، دردی كه چنان روح بزرگی را به ناله آورده است، تنهایی است، كه ما آن را نمی شناسیم! باید این درد را بشناسیم، نه آن درد را؛ كه علی(علیه السلام) #درد_شمشیر را احساس نمی كند، و ... ما درد علی را حس نمی كنیم.
( برگرفته از کتاب علی (علیه السلام) دکتر #علی_شریعتی)
@Dr_alidarabi
#حضرت_علی علیه السلام با این عظمت هنوز در بین شیعیانش مجهول و ناشناخته مانده است. هنوز بسیاری از فضایل و ارزش های انسانی ایشان را نیافته ایم.
یكی از مسائلی كه درباره ایشان کمتر مطرح شده، مساله تنهایی علی (علیه السلام) است. كسی كه به یك معبود، به یك معشوق عشق می ورزد، با همه چهره های دیگر بیگانه می شود و جز در آرزوی او نیست، خود به خود وقتی كه او نیست، تنها می ماند. انسان هر چه به مرحله انسان بودن، نزدیكتر می شود، احساس تنهایی بیشتری می كند. و از #جامعه و زمان فاصله می گیرد.
در شرح حال نوابع می بینیم یكی از صفات شخصی آنان، تنهائیشان در زمان خود آنها است. در زمان خود مجهول اند، غریب اند و در وطن خویش بیگانه اند، و آیندگان بهتر می توانند، آنها، اثرشان، سخنانشان و سطح اندیشه و هنرشان را بهفمند.
از آن سو كسی كه با همه، یعنی در سطح همه است، كسی كه رنگ زمان به خود می گیرد، رنگ همه را به خود می گیرد و با همگان تفاهم دارد و در سطح موجود است و با وضع موجود، به هر شكلش و هر بُعدش منطبق است، احساس تنهایی نمی کند.
علی در طول تاریخ، تنها انسانی است كه در ابعاد مختلف و حتی متناقضی كه در یك انسان جمع نمی شود قهرمان است. مثل یك #كارگر ساده با دست و بازویش خاك را می كند و در آن سرزمین سوزان بدون ابزار، قنات می كند، مانند یك حكیم می اندیشد، همچون یك عاشق بزرگ و یك عارف عظیم عشق می ورزد، به سان یك #قهرمان شمشیر می زند و همانند یك سیاستمدار رهبری می كند و مانند یك معلم اخلاق مظهر و سرمشق فضایل انسانی برای یك جامعه است. هم یك #پدر است و یك دوست وفادار و هم یك همسر نمونه. چنین انسانی است كه در دنیا تنهاست.
ما تنها بر دردی می گرییم كه از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس می كند. اما، این درد علی (علیه السلام) نیست، دردی كه چنان روح بزرگی را به ناله آورده است، تنهایی است، كه ما آن را نمی شناسیم! باید این درد را بشناسیم، نه آن درد را؛ كه علی(علیه السلام) #درد_شمشیر را احساس نمی كند، و ... ما درد علی را حس نمی كنیم.
( برگرفته از کتاب علی (علیه السلام) دکتر #علی_شریعتی)
@Dr_alidarabi