#مدقق #اخوان #قربانی #مقدس_زاده #نصراللهی #ماموریت_خارجی_خبرنگاران #پوشش_خبری #لوی_اشتروس
با تشکر مجدد از نکات ارزشمند سروران عزیز از جمله آقایان قربانی،اخوان ،مقدس زاده و دکتر مدقق نکات دیگری به استحضار می رسانم با این توضیح که بیشر دیدگاههای خود را مطرح می کنند تا با راهنمایی و انتقاد دوستان اشکالات احتمالی را پیدا و نظر خود را اصلاح کنم :
1-اینکه ذهن ما به تعبیر لوی اشتروس ناخودآگاه به تقابل سازی مثل شب و روز ،خام و پخته و... گرایش دارد طبیعی است،چیز بدی نیست که احتمالا گفته شود نباید خبرنگار عمومی و تخصصی داشته باشیم و این #کلیشه_ها ،آزادی عمل را محدود می کند و اجماعی روی این دوگانه ها نیست ؛ اتفاقا در این خصوص تا حدود زیادی اجماع وجود دارد و کسی منکر ضرورت تغییر#نگاه و فواید جذب ،تربیت و تقویت خبرنگارتخصصی و #اقدام_تخصصی و #اقتضایی در #ماموریت_های_خبرنگاران نیست .
2-این اصل که در ادبیات روزنامه نگاری تصریح می شود : روزنامه نگار باید اقیانوسی باشد حتی اگر یک بند انگشت عمق داشته است "، موید این است که خبرنگاران باید در همه حوزه ها اطلاعات و مهارت حداقلی داشته باشند . دقیقا به همین دلیل است که دانشجویان رشته های ارتباطات و روزنامه نگاری در دوره کارشناسی همه دورس از جمله اقتصاد،جامعه شناسی ، حقوق ،رواشناسی ،مدیریت و... را می خوانند اما این به این مفهوم نیست در همه این رشته ها عمق دارند و می توانند در عمل و کار حرفه ای نیازهای مخاطبان متفاوت،پرتوقع با سطح دسترسی و سواد رسانه ای بالا را پاسخ بگویند و با رقیبان خود رقابت کنند .
3-خبرنگاران برای اثر گذاری و ماندن در فضای رقابتی حتی اگر بخواهند قادر نیستند با توجه به گسترده گی و پیچیدگی امور و موضوعات ، در همه رشته ها و موضوعات متخصص شوند و نیاز علاقمندان و نخبگان آن رشته ها را تامین کنند؛ بنابراین باید ضمن آشنایی با همه حوزه ها ، داشتن مهارت های چندگانه و آمادگی برای شکار سوژه های پیرامونی (حتی غیر مرتبط با حوزه کاری در صورت ضرورت)، در یک یا دو موضوع عمق و #مزیت نسبی داشته باشند.
4-توجه به مزیت نسبی هر خبرنگار و ایمان به کار تخصصی و سازماندهی رسانه در این جهت، شبکه ها و بخش های خبری را متمایز می کند و ضریب تاثیر و اعتماد و شانس ماندگاری آن را افزایش می دهد . برای تحقق این راهبرد بدیهی است اطلاعات خبرنگار در حوزه های کاری نه تنها نباید از بالاترین فرد آن حوزه کمتر نباشد بلکه برای ایفای نقش نظارتی خود و پیگیری و طرح سئوالات مردم باید بیشتر هم باشد
5-سطحی گرایی،عافیت طلبی، غلبه نگاه اداری،جذب و بکارگیری خبرنگاران ،دبیران و سردبیران و مدیران را در جایگاه حساس رسانه های ملی (خبرگزاری ها،صدا و سیما،مطبوعات و.. ) که با پول و سرمایه مردم اداره می شوند ، آسیب ونتیجه آن را ناکارامدی رسانه و به زیان مردم می دانم؛ قلیل بودن خبرنگاران و مدیران متخصص و جسور و متعهد و ... در رسانه ها موجب شده است وظایف همکاران حتی در حوزه های راهبردی و تخصصی در حد #اطلاع رسانی آن هم در بدترین شکل خود تقلیل یاید .
6-با تغییر در آرایش رسانه ای ،دسترسی مردم و ارتقای سطح سواد رسانه ای مخاطبان، خبرنگارا ن تخصصی دیروز ، خبرنگاران عمومی امروز هستند و نمی توانند قدرت مانور آنچنانی داشته باشند ؛وجود و تاکید بر مجری-کارشناس هم در راستای همین تغییرات است و حتی نباید به آن ها ، این مفهوم که بتوانند نیازهای عمومی مردم و رسانه را تامین کنند بسنده کرد مگر اینکه در یک حوزه خاص،کارشناس باشند نه مثل "مجری_کارشناس" در گفتگوی ویژه سابق که یک مجری، همه موضوعات سیاسی ،اقتصادی و فرهنگی را اجرا می کرد .👇
با تشکر مجدد از نکات ارزشمند سروران عزیز از جمله آقایان قربانی،اخوان ،مقدس زاده و دکتر مدقق نکات دیگری به استحضار می رسانم با این توضیح که بیشر دیدگاههای خود را مطرح می کنند تا با راهنمایی و انتقاد دوستان اشکالات احتمالی را پیدا و نظر خود را اصلاح کنم :
1-اینکه ذهن ما به تعبیر لوی اشتروس ناخودآگاه به تقابل سازی مثل شب و روز ،خام و پخته و... گرایش دارد طبیعی است،چیز بدی نیست که احتمالا گفته شود نباید خبرنگار عمومی و تخصصی داشته باشیم و این #کلیشه_ها ،آزادی عمل را محدود می کند و اجماعی روی این دوگانه ها نیست ؛ اتفاقا در این خصوص تا حدود زیادی اجماع وجود دارد و کسی منکر ضرورت تغییر#نگاه و فواید جذب ،تربیت و تقویت خبرنگارتخصصی و #اقدام_تخصصی و #اقتضایی در #ماموریت_های_خبرنگاران نیست .
2-این اصل که در ادبیات روزنامه نگاری تصریح می شود : روزنامه نگار باید اقیانوسی باشد حتی اگر یک بند انگشت عمق داشته است "، موید این است که خبرنگاران باید در همه حوزه ها اطلاعات و مهارت حداقلی داشته باشند . دقیقا به همین دلیل است که دانشجویان رشته های ارتباطات و روزنامه نگاری در دوره کارشناسی همه دورس از جمله اقتصاد،جامعه شناسی ، حقوق ،رواشناسی ،مدیریت و... را می خوانند اما این به این مفهوم نیست در همه این رشته ها عمق دارند و می توانند در عمل و کار حرفه ای نیازهای مخاطبان متفاوت،پرتوقع با سطح دسترسی و سواد رسانه ای بالا را پاسخ بگویند و با رقیبان خود رقابت کنند .
3-خبرنگاران برای اثر گذاری و ماندن در فضای رقابتی حتی اگر بخواهند قادر نیستند با توجه به گسترده گی و پیچیدگی امور و موضوعات ، در همه رشته ها و موضوعات متخصص شوند و نیاز علاقمندان و نخبگان آن رشته ها را تامین کنند؛ بنابراین باید ضمن آشنایی با همه حوزه ها ، داشتن مهارت های چندگانه و آمادگی برای شکار سوژه های پیرامونی (حتی غیر مرتبط با حوزه کاری در صورت ضرورت)، در یک یا دو موضوع عمق و #مزیت نسبی داشته باشند.
4-توجه به مزیت نسبی هر خبرنگار و ایمان به کار تخصصی و سازماندهی رسانه در این جهت، شبکه ها و بخش های خبری را متمایز می کند و ضریب تاثیر و اعتماد و شانس ماندگاری آن را افزایش می دهد . برای تحقق این راهبرد بدیهی است اطلاعات خبرنگار در حوزه های کاری نه تنها نباید از بالاترین فرد آن حوزه کمتر نباشد بلکه برای ایفای نقش نظارتی خود و پیگیری و طرح سئوالات مردم باید بیشتر هم باشد
5-سطحی گرایی،عافیت طلبی، غلبه نگاه اداری،جذب و بکارگیری خبرنگاران ،دبیران و سردبیران و مدیران را در جایگاه حساس رسانه های ملی (خبرگزاری ها،صدا و سیما،مطبوعات و.. ) که با پول و سرمایه مردم اداره می شوند ، آسیب ونتیجه آن را ناکارامدی رسانه و به زیان مردم می دانم؛ قلیل بودن خبرنگاران و مدیران متخصص و جسور و متعهد و ... در رسانه ها موجب شده است وظایف همکاران حتی در حوزه های راهبردی و تخصصی در حد #اطلاع رسانی آن هم در بدترین شکل خود تقلیل یاید .
6-با تغییر در آرایش رسانه ای ،دسترسی مردم و ارتقای سطح سواد رسانه ای مخاطبان، خبرنگارا ن تخصصی دیروز ، خبرنگاران عمومی امروز هستند و نمی توانند قدرت مانور آنچنانی داشته باشند ؛وجود و تاکید بر مجری-کارشناس هم در راستای همین تغییرات است و حتی نباید به آن ها ، این مفهوم که بتوانند نیازهای عمومی مردم و رسانه را تامین کنند بسنده کرد مگر اینکه در یک حوزه خاص،کارشناس باشند نه مثل "مجری_کارشناس" در گفتگوی ویژه سابق که یک مجری، همه موضوعات سیاسی ،اقتصادی و فرهنگی را اجرا می کرد .👇