🔹سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
🔴 بازی بحران
👤 نوید رئیسی
✍️ نظریه بازی و به‌طور خاص «بازی جوجه» ابزار مناسبی برای تحلیل موقعیتهای استراتژیکی که در آنها تصمیم‌های سران یک کشور در دوره بحران با انتخاب‌های سایر کشورها گره می‌خورد، فراهم می‌آورد.
✍️ سناریوی بازی جوجه برگرفته از رمان «شورشی بدون دلیل» است که در سال۱۹۵۵، نسخه‌ای سینمایی آن به نمایش درآمد. در این فیلم، دو نوجوان در رقابت برای رهبری یک دسته، با بیوک‌های بزرگ خود و با سرعت زیاد در یک مسیر مستقیم و هموار به سمت یکدیگر می‌راندند.
✍️ هدف هر دو این بود که با عدم‌انحراف از مسیر، شجاعت خود را به اثبات برسانند و از آزمون سرسختی، سربلند بیرون آیند. روشن است که تصمیم مشترک بر ایستادگی نتیجه‌ای فاجعه‌بار را برای هر دو راننده رقم می‌زد.
✍️ در نقطه مقابل، تسلیم شدن هر دو، گرچه با شرم ناشی از بزدلی همراه می‌شد، اما چیزی را تغییر نمی‌داد. درام اصلی اینجا بود که نوجوان سرسخت در شکوه شجاعت غرق می‌شد.
✍️ این سناریو به‌لحاظ استراتژیک تصویری از وضعیتی است که در آن هر بازیکن در تلاش برای تضمین بهترین نتیجه، باید پذیرای سطح بالایی از ریسک باشد.
✍️ در این بازی، هیچ‌یک از دو بازیکن استراتژی غالب ندارند و تنها تعادل متقارن، انتخاب ترکیبی تصادفی از سرسختی و خویشتن‌داری توسط هر دو بازیکن است.
✍️ با این حال، چنانچه یک عامل بیرونی بتواند بر باورها و انتظارات بازیکنان اثر بگذارد، مساله کاملا متفاوت می‌شود.
✍️ فرض کنید درست پیش از علامت حرکت، یکی از نوجوانان فرمان ماشین را دور بیندازد. نوجوان دوم به‌سرعت متوجه می‌شود که حالا بازیکن اول حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند از مسیر منحرف شود.
✍️ در اینجا، دیوانگی می‌تواند به‌عنوان یک مزیت عمل کند و موجب شود بازیکن «عقلانی» توجیهی برای سرسختی و به خطر انداختن خود نیابد.
✍️ استفاده از بازی جوجه برای مدل‌سازی وضعیت‌های استراتژیک واقعی، مشکل‌ساز است؛ چراکه در تقابل‌های دنیای واقعی به‌ندرت پیش می‌آید که دو طرف، گزینه‌های خود را به‌طور همزمان و مستقل از یکدیگر انتخاب کنند.
✍️ بر خلاف سناریوی ساده بازی جوجه، تقابل‌ها در دنیای واقعی اغلب ماهیتی پویا دارند و به جز احتمالا در انتهای زنجیره کنش‌ها و واکنش‌ها (جنگ نهایی)، به انتخاب میان همه یا هیچ محدود نمی‌شوند.
✍️ یک بازیکن عقلانی در بازی پویا تنها به پیامدهای فوری انتخاب‌های خود اهمیت نمی‌دهد، بلکه علاوه بر بروزرسانی دوره‌ای باورها و انتظارات خود، تاثیر انتخاب‌های خود بر حرکات‌های آتی را نیز در نظر می‌گیرد.
✍️ این موجب می‌شود تا انتخاب مکرر گزینه عقلانی‌ترِ خویشتن‌داری در سناریوی «شورشی بدون دلیل» چندان هم عقلانی به‌نظر نرسد.
✍️ تعهد به خویشتن‌داری، بازیکن را به یک هدف نرم برای قلدری تبدیل می‌کند و علاوه بر از میان بردن پرستیژ اجتماعی و سیاسی، او را در معرض آسیب‌های شدیدتر احتمالی آتی قرار می‌دهد.
✍️ آیا می‌توان انتظار داشت که همه بحران‌ها در نهایت در نقطه‌ای با خویشتن‌داری دوجانبه حل‌وفصل شوند؟ روشن است که پاسخ منفی است.
✍️ اجتناب از برخورد در یک بازی پویا به‌شدت با بزرگی مزایای نظامی و امنیتی تقابل، نسبت به هزینه‌های اجتماعی و سیاسی خویشتن‌داری مرتبط است.
✍️ بیش از این، در دنیای واقعی، نه تنها میزان سرسختی یا خویشتن‌داری طرف‌های درگیر در بحران، بلکه توانمندی تهاجمی نسبی آنها نیز می‌تواند با ابهام همراه باشد.
✍️ بیایید برای آخرین‌بار به سناریوی «شورشی بدون دلیل» بازگردیم. چنانچه یکی از دو بازیکن با یک ماشین سنگین و دیگری با یک سواری به سمت همدیگر حرکت کنند، انتخاب مکرر گزینه خویشتن‌داری یا تلاش برای تغییر قوانین بیرونی حاکم بر بازی، تنها توصیه معقول خواهد بود.
✍️ این شهود را می‌توان به وضعیت‌های پیچیده‌تر نیز گسترش داد. فرض کنید یکی از نوجوانان در خفا ماشین خود را تقویت یا با سوءاستفاده از غفلت رقیب، ماشین او را دست‌کاری کند. در این وضعیت، افزایش سطح تنش و تحریک احساسات رقیب نه مزیت دیوانگی، بلکه تله‌ای عقلانی برای دستیابی به پیروزی یا دست‌کم، تضعیف تا حد ممکن طرف مقابل است.
✍️ عدم برآورد صحیح ریسک‌های مرتبط با جنگ و دمیدن بر آتش انتظارات غیرواقعی، اشتباه محاسباتی استراتژیکی است که اغلب توسط سوگیری‌های ادراکی گروهی در تخمین بیش از حد احتمالات مطلوب یا نیاز شدید به حفظ وجهه در میان حامیان سیاسی داخلی و خارجی هدایت می‌شود.
✍️ تاریخ خون‌بار جنگهای جهانی و فروپاشی کشورهای بزرگ یادآوری می‌کند که خطا در تشخیص انگیزه‌های استراتژیک، می‌تواند منجر به تصمیم‌های فاجعه‌باری شود.
#دنیای_اقتصاد #بازی_بحران #نظریه_بازی #بازی_جوجه #جنگ #استراتژی #اشتباه_محاسباتی #خویشتن_داری
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔴 بازی بحران
👤 نوید رئیسی
✍️ نظریه بازی و به‌طور خاص «بازی جوجه» ابزار مناسبی برای تحلیل موقعیتهای استراتژیکی که در آنها تصمیم‌های سران یک کشور در دوره بحران با انتخاب‌های سایر کشورها گره می‌خورد، فراهم می‌آورد.
✍️ سناریوی بازی جوجه برگرفته از رمان «شورشی بدون دلیل» است که در سال۱۹۵۵، نسخه‌ای سینمایی آن به نمایش درآمد. در این فیلم، دو نوجوان در رقابت برای رهبری یک دسته، با بیوک‌های بزرگ خود و با سرعت زیاد در یک مسیر مستقیم و هموار به سمت یکدیگر می‌راندند.
✍️ هدف هر دو این بود که با عدم‌انحراف از مسیر، شجاعت خود را به اثبات برسانند و از آزمون سرسختی، سربلند بیرون آیند. روشن است که تصمیم مشترک بر ایستادگی نتیجه‌ای فاجعه‌بار را برای هر دو راننده رقم می‌زد.
✍️ در نقطه مقابل، تسلیم شدن هر دو، گرچه با شرم ناشی از بزدلی همراه می‌شد، اما چیزی را تغییر نمی‌داد. درام اصلی اینجا بود که نوجوان سرسخت در شکوه شجاعت غرق می‌شد.
✍️ این سناریو به‌لحاظ استراتژیک تصویری از وضعیتی است که در آن هر بازیکن در تلاش برای تضمین بهترین نتیجه، باید پذیرای سطح بالایی از ریسک باشد.
✍️ در این بازی، هیچ‌یک از دو بازیکن استراتژی غالب ندارند و تنها تعادل متقارن، انتخاب ترکیبی تصادفی از سرسختی و خویشتن‌داری توسط هر دو بازیکن است.
✍️ با این حال، چنانچه یک عامل بیرونی بتواند بر باورها و انتظارات بازیکنان اثر بگذارد، مساله کاملا متفاوت می‌شود.
✍️ فرض کنید درست پیش از علامت حرکت، یکی از نوجوانان فرمان ماشین را دور بیندازد. نوجوان دوم به‌سرعت متوجه می‌شود که حالا بازیکن اول حتی اگر بخواهد هم نمی‌تواند از مسیر منحرف شود.
✍️ در اینجا، دیوانگی می‌تواند به‌عنوان یک مزیت عمل کند و موجب شود بازیکن «عقلانی» توجیهی برای سرسختی و به خطر انداختن خود نیابد.
✍️ استفاده از بازی جوجه برای مدل‌سازی وضعیت‌های استراتژیک واقعی، مشکل‌ساز است؛ چراکه در تقابل‌های دنیای واقعی به‌ندرت پیش می‌آید که دو طرف، گزینه‌های خود را به‌طور همزمان و مستقل از یکدیگر انتخاب کنند.
✍️ بر خلاف سناریوی ساده بازی جوجه، تقابل‌ها در دنیای واقعی اغلب ماهیتی پویا دارند و به جز احتمالا در انتهای زنجیره کنش‌ها و واکنش‌ها (جنگ نهایی)، به انتخاب میان همه یا هیچ محدود نمی‌شوند.
✍️ یک بازیکن عقلانی در بازی پویا تنها به پیامدهای فوری انتخاب‌های خود اهمیت نمی‌دهد، بلکه علاوه بر بروزرسانی دوره‌ای باورها و انتظارات خود، تاثیر انتخاب‌های خود بر حرکات‌های آتی را نیز در نظر می‌گیرد.
✍️ این موجب می‌شود تا انتخاب مکرر گزینه عقلانی‌ترِ خویشتن‌داری در سناریوی «شورشی بدون دلیل» چندان هم عقلانی به‌نظر نرسد.
✍️ تعهد به خویشتن‌داری، بازیکن را به یک هدف نرم برای قلدری تبدیل می‌کند و علاوه بر از میان بردن پرستیژ اجتماعی و سیاسی، او را در معرض آسیب‌های شدیدتر احتمالی آتی قرار می‌دهد.
✍️ آیا می‌توان انتظار داشت که همه بحران‌ها در نهایت در نقطه‌ای با خویشتن‌داری دوجانبه حل‌وفصل شوند؟ روشن است که پاسخ منفی است.
✍️ اجتناب از برخورد در یک بازی پویا به‌شدت با بزرگی مزایای نظامی و امنیتی تقابل، نسبت به هزینه‌های اجتماعی و سیاسی خویشتن‌داری مرتبط است.
✍️ بیش از این، در دنیای واقعی، نه تنها میزان سرسختی یا خویشتن‌داری طرف‌های درگیر در بحران، بلکه توانمندی تهاجمی نسبی آنها نیز می‌تواند با ابهام همراه باشد.
✍️ بیایید برای آخرین‌بار به سناریوی «شورشی بدون دلیل» بازگردیم. چنانچه یکی از دو بازیکن با یک ماشین سنگین و دیگری با یک سواری به سمت همدیگر حرکت کنند، انتخاب مکرر گزینه خویشتن‌داری یا تلاش برای تغییر قوانین بیرونی حاکم بر بازی، تنها توصیه معقول خواهد بود.
✍️ این شهود را می‌توان به وضعیت‌های پیچیده‌تر نیز گسترش داد. فرض کنید یکی از نوجوانان در خفا ماشین خود را تقویت یا با سوءاستفاده از غفلت رقیب، ماشین او را دست‌کاری کند. در این وضعیت، افزایش سطح تنش و تحریک احساسات رقیب نه مزیت دیوانگی، بلکه تله‌ای عقلانی برای دستیابی به پیروزی یا دست‌کم، تضعیف تا حد ممکن طرف مقابل است.
✍️ عدم برآورد صحیح ریسک‌های مرتبط با جنگ و دمیدن بر آتش انتظارات غیرواقعی، اشتباه محاسباتی استراتژیکی است که اغلب توسط سوگیری‌های ادراکی گروهی در تخمین بیش از حد احتمالات مطلوب یا نیاز شدید به حفظ وجهه در میان حامیان سیاسی داخلی و خارجی هدایت می‌شود.
✍️ تاریخ خون‌بار جنگهای جهانی و فروپاشی کشورهای بزرگ یادآوری می‌کند که خطا در تشخیص انگیزه‌های استراتژیک، می‌تواند منجر به تصمیم‌های فاجعه‌باری شود.
#دنیای_اقتصاد #بازی_بحران #نظریه_بازی #بازی_جوجه #جنگ #استراتژی #اشتباه_محاسباتی #خویشتن_داری
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
این طولانی‌ترین جنگ اسرائیل و اعراب است / جنگ بی‌پایان؟
🔹«محمد شکیب حسن» یک کارمند دولتی فلسطینی، در ۱۲اکتبر پس از حمله هوایی اسرائیل به شهرش در شمال غزه، از خانه خود گریخت. او گفت: «ما فکر می‌کردیم حداکثر دو ماه طول می‌کشد و به خانه‌مان برمی‌گردیم.»
🔹در عوض، جنگ غزه یک سال به طول انجامید و هیچ پایانی برای آن متصور نیست. این طولانی‌ترین جنگ بین اسرائیلی‌ها و اعراب از زمان پایان درگیری است که مرزهای اسرائیل را در سال۱۹۴۹ تعیین کرد.
🔹اکنون یک جنگ گسترده‌تر و چندجانبه بین اسرائیل و متحدان منطقه‌ای حماس در حال رخ دادن است؛ اما هسته اصلی درگیری، نبرد اصلی بین حماس و اسرائیل و چالش دشوار پایان دادن به آن است.
🔹در این جنگ، اسرائیل از حیث داخلی به‌شدت آسیب دیده است. این درگیری اختلافات اجتماعی را تشدید کرده و بحث‌های تلخی را درباره اولویت دادن به نابودی حماس یا توافق برای آزادی گروگان‌ها به راه انداخته است.
🔹در خارج از اسرائیل، واکنش نظامی اسرائیل، اتهامات نسل‌کشی و جنایات جنگی و اعتراضات گسترده در ایالات متحده و فراتر از آن، را دامن زده است.
🔹جنگ غزه همچنین محدودیت‌های نفوذ آمریکا را برجسته کرده است؛ زیرا دولت بایدن نمی‌تواند یا نمی‌خواهد فشار لازم برای میانجی‌گری آتش بس را اعمال کند. واقعیت ملموس روی زمین این است که این جنگ میلیون‌ها نفر را آواره کرده است.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #اسرائیل #لبنان #غزه #جنگ
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹«محمد شکیب حسن» یک کارمند دولتی فلسطینی، در ۱۲اکتبر پس از حمله هوایی اسرائیل به شهرش در شمال غزه، از خانه خود گریخت. او گفت: «ما فکر می‌کردیم حداکثر دو ماه طول می‌کشد و به خانه‌مان برمی‌گردیم.»
🔹در عوض، جنگ غزه یک سال به طول انجامید و هیچ پایانی برای آن متصور نیست. این طولانی‌ترین جنگ بین اسرائیلی‌ها و اعراب از زمان پایان درگیری است که مرزهای اسرائیل را در سال۱۹۴۹ تعیین کرد.
🔹اکنون یک جنگ گسترده‌تر و چندجانبه بین اسرائیل و متحدان منطقه‌ای حماس در حال رخ دادن است؛ اما هسته اصلی درگیری، نبرد اصلی بین حماس و اسرائیل و چالش دشوار پایان دادن به آن است.
🔹در این جنگ، اسرائیل از حیث داخلی به‌شدت آسیب دیده است. این درگیری اختلافات اجتماعی را تشدید کرده و بحث‌های تلخی را درباره اولویت دادن به نابودی حماس یا توافق برای آزادی گروگان‌ها به راه انداخته است.
🔹در خارج از اسرائیل، واکنش نظامی اسرائیل، اتهامات نسل‌کشی و جنایات جنگی و اعتراضات گسترده در ایالات متحده و فراتر از آن، را دامن زده است.
🔹جنگ غزه همچنین محدودیت‌های نفوذ آمریکا را برجسته کرده است؛ زیرا دولت بایدن نمی‌تواند یا نمی‌خواهد فشار لازم برای میانجی‌گری آتش بس را اعمال کند. واقعیت ملموس روی زمین این است که این جنگ میلیون‌ها نفر را آواره کرده است.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #اسرائیل #لبنان #غزه #جنگ
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
جنگ نزدیک است؟
👤 دکتر هادی خسروشاهین
✍️ شواهد تاریخی بسیاری وجود دارد که در شکل‌دهی به جنگ ها اراده‌ای آگاهانه در پس وقایع خونین وجود نداشته؛ حتی بازیگر یا بازیگران آغازکننده جنگ اغلب تصور می‌کرده‌اند که اقداماتشان باعث تضمین صلح و ثبات می‌شود.
✍️ در بحران یک‌سال اخیر منطقه خاورمیانه همه بازیگران دخیل در تقلا بوده‌اند که از طریق برخی اقدامات نظامی، سیاسی و دیپلماتیک یا به بازدارندگی برسند یا آنچنان که خود می‌گویند بازدارندگی آسیب‌دیده را ترمیم و بازسازی کنند.
✍️ اما امروز منطقه در نقطه‌ای ایستاده که هیچ‌یک از این بازیگران به وضعیت بازدارندگی دست نیافته‌اند و دامنه جنگ نیز هر روز وسیع‌تر از قبل می‌شود.
✍️ در واقع بازیگران با استراتژی بازدارندگی، فرسنگ‌ها دور از صلح، وارد معمای امنیتی تدریجی و فزاینده هم شده‌اند.
✍️ در چنین وضعیتی بسیار طبیعی می‌نماید که هر انتخاب بازیگری در محیط راهبردی در تعارض با انتخاب‌های بازیگر دیگر قرار گیرد. این وضعیت بسیار بغرنج در روابط بین‌الملل را اصطلاحا مارپیچ می‌نامیم.
✍️ مارپیچ در واقع تداعی‌کننده شرایطی است که هر کنش تهاجمی یک بازیگر برای تحقق بازدارندگی و تامین امنیت با واکنش تهاجمی بازیگر دیگر مواجه می‌شود؛ آنچه به‌عنوان موتور محرک این دور باطل در نظر گرفته می‌شود، همان معمای امنیتی است.
✍️ مکانیسم و دینامیسم مارپیچ به‌گونه‌ای کار می‌کند که در آن شاهد تحقق پیشگویی‌های بازیگران از یکدیگر هستیم. یعنی اگر ادراک بازیگر الف بر این شکل گرفته است که بازیگر ب درصدد انجام اقدامات تهاجمی است و به همین دلیل هم استفاده از زور الزام‌آور در نظر گرفته می‌شود، چنین فرآیندی خود در عمل باعث تحقق پیشگویی بازیگر الف می‌شود.
✍️ چنین فرآیندهایی در مارپیچ را می‌توان تحت عنوان پیشگویی‌های متکی به خود و در مرحله بعد پیشگویی‌های خودتحقق‌بخش نام‌گذاری کرد. البته فرجام این دو مولفه نیز باعث شکل‌دهی به پدیده قدرت خودویرانگر می‌شود.
✍️ اسرائیل پس از ۷اکتبر تهدید حیاتی را ادراک کرد و حتی خود را در محاصره اهرم‌های منطقه‌ای ایران دید. چنین بازیگری برای تامین امنیت بی‌محابا وارد کنش‌های تهاجمی برای احیای بازدارندگی می‌شود.
✍️ اما در نقطه مقابل برای ایران نیز به‌دلیل تکرار سلسله حوادثی که منافع مستقیمش را مورد تهدید حیاتی قرار می‌دهد، خاطرات دوران نومحافظه‌کاران آمریکایی زنده شده است.
✍️ اسرائیل به‌عنوان بازیگر الف پس از ۷ اکتبر، عملیات حماس، حزب‌الله و انصارالله را به‌عنوان نشانه‌ای از الگوی تهاجمی ایران به‌عنوان بازیگر ب تلقی کرد؛ درحالی‌که دلایل و قرائن زیادی وجود داشت که تهران را در مقام بازیگر طرفدار حفظ وضع موجود با الگوهای دفاعی و نه تهاجمی قرار می‌داد.
✍️ حال درچنین وضعیتی، عبور از وضعیت بازدارندگی و ورود ناخواسته به مارپیچ با شیب تند بسیارطبیعی است.
✍️ البته فروغلتیدن در این مارپیچ می‌تواند بازیگران را وارد مسیر منازعات بی‌پایان کند و ریسک به‌وقوع پیوستن جنگ تمام‌عیار را به‌شدت افزایش دهد.
✍️ به همین دلیل باید تاکید کرد که خاورمیانه هم‌اکنون صرفا در وضعیت رفت و برگشت پاسخ‌های نظامی و امنیتی میان بازیگران قرار ندارد؛ این یک تقلیل‌گرایی محض و خطرناک است و البته فاقد عناصر لازم برای توضیح شرایط جدید.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #بازدارندگی #جنگ #اسرائیل #خاورمیانه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
جنگ نزدیک است؟
👤 دکتر هادی خسروشاهین
✍️ شواهد تاریخی بسیاری وجود دارد که در شکل‌دهی به جنگ ها اراده‌ای آگاهانه در پس وقایع خونین وجود نداشته؛ حتی بازیگر یا بازیگران آغازکننده جنگ اغلب تصور می‌کرده‌اند که اقداماتشان باعث تضمین صلح و ثبات می‌شود.
✍️ در بحران یک‌سال اخیر منطقه خاورمیانه همه بازیگران دخیل در تقلا بوده‌اند که از طریق برخی اقدامات نظامی، سیاسی و دیپلماتیک یا به بازدارندگی برسند یا آنچنان که خود می‌گویند بازدارندگی آسیب‌دیده را ترمیم و بازسازی کنند.
✍️ اما امروز منطقه در نقطه‌ای ایستاده که هیچ‌یک از این بازیگران به وضعیت بازدارندگی دست نیافته‌اند و دامنه جنگ نیز هر روز وسیع‌تر از قبل می‌شود.
✍️ در واقع بازیگران با استراتژی بازدارندگی، فرسنگ‌ها دور از صلح، وارد معمای امنیتی تدریجی و فزاینده هم شده‌اند.
✍️ در چنین وضعیتی بسیار طبیعی می‌نماید که هر انتخاب بازیگری در محیط راهبردی در تعارض با انتخاب‌های بازیگر دیگر قرار گیرد. این وضعیت بسیار بغرنج در روابط بین‌الملل را اصطلاحا مارپیچ می‌نامیم.
✍️ مارپیچ در واقع تداعی‌کننده شرایطی است که هر کنش تهاجمی یک بازیگر برای تحقق بازدارندگی و تامین امنیت با واکنش تهاجمی بازیگر دیگر مواجه می‌شود؛ آنچه به‌عنوان موتور محرک این دور باطل در نظر گرفته می‌شود، همان معمای امنیتی است.
✍️ مکانیسم و دینامیسم مارپیچ به‌گونه‌ای کار می‌کند که در آن شاهد تحقق پیشگویی‌های بازیگران از یکدیگر هستیم. یعنی اگر ادراک بازیگر الف بر این شکل گرفته است که بازیگر ب درصدد انجام اقدامات تهاجمی است و به همین دلیل هم استفاده از زور الزام‌آور در نظر گرفته می‌شود، چنین فرآیندی خود در عمل باعث تحقق پیشگویی بازیگر الف می‌شود.
✍️ چنین فرآیندهایی در مارپیچ را می‌توان تحت عنوان پیشگویی‌های متکی به خود و در مرحله بعد پیشگویی‌های خودتحقق‌بخش نام‌گذاری کرد. البته فرجام این دو مولفه نیز باعث شکل‌دهی به پدیده قدرت خودویرانگر می‌شود.
✍️ اسرائیل پس از ۷اکتبر تهدید حیاتی را ادراک کرد و حتی خود را در محاصره اهرم‌های منطقه‌ای ایران دید. چنین بازیگری برای تامین امنیت بی‌محابا وارد کنش‌های تهاجمی برای احیای بازدارندگی می‌شود.
✍️ اما در نقطه مقابل برای ایران نیز به‌دلیل تکرار سلسله حوادثی که منافع مستقیمش را مورد تهدید حیاتی قرار می‌دهد، خاطرات دوران نومحافظه‌کاران آمریکایی زنده شده است.
✍️ اسرائیل به‌عنوان بازیگر الف پس از ۷ اکتبر، عملیات حماس، حزب‌الله و انصارالله را به‌عنوان نشانه‌ای از الگوی تهاجمی ایران به‌عنوان بازیگر ب تلقی کرد؛ درحالی‌که دلایل و قرائن زیادی وجود داشت که تهران را در مقام بازیگر طرفدار حفظ وضع موجود با الگوهای دفاعی و نه تهاجمی قرار می‌داد.
✍️ حال درچنین وضعیتی، عبور از وضعیت بازدارندگی و ورود ناخواسته به مارپیچ با شیب تند بسیارطبیعی است.
✍️ البته فروغلتیدن در این مارپیچ می‌تواند بازیگران را وارد مسیر منازعات بی‌پایان کند و ریسک به‌وقوع پیوستن جنگ تمام‌عیار را به‌شدت افزایش دهد.
✍️ به همین دلیل باید تاکید کرد که خاورمیانه هم‌اکنون صرفا در وضعیت رفت و برگشت پاسخ‌های نظامی و امنیتی میان بازیگران قرار ندارد؛ این یک تقلیل‌گرایی محض و خطرناک است و البته فاقد عناصر لازم برای توضیح شرایط جدید.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #بازدارندگی #جنگ #اسرائیل #خاورمیانه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
.
🔴 معنای دیگر شکست بازدارندگی، آغاز وضعیت جنگی است
✍️ بخشی از سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
🔹خاورمیانه هم‌اکنون صرفا در وضعیت رفت و برگشت پاسخ‌های نظامی و امنیتی میان بازیگران قرار ندارد؛ این یک تقلیل‌گرایی محض و خطرناک است و البته فاقد عناصر لازم برای توضیح شرایط جدید.
🔹به همین دلیل شرح برخی ملاحظات برای برون‌رفت از این وضعیت ضروری به نظر می‌رسد:
۱- بازدارندگی و مارپیچ پیش و بیش از هرچیزی دو مفهوم نظری هستند که توسط اندیشمندان روابط بین‌الملل برای پیشگیری از جنگ ابداع شدند. پس باید به این دو مفهوم صرفا به مثابه ابزار نگریست و از تبدیل آنها به کلیشه‌ها و دگم‌های فکری و راهبردی خودداری کرد.
وقتی صاحبان یک نظریه خود بر شکست گاه و بی‌گاه نظریه‌شان در برخی برهه‌های تاریخی اذعان دارند؛ تلقی جزم‌اندیشانه و درجا زدن در این کلیشه صرفا بازیگران را از فهم تحولات پسابازدارندگی عاجز و به جنگ ویرانگر نزدیک‌تر می‌کند و هیچ عایدی دیگری نخواهد داشت.
۲- باید از جهان‌شمول و همه گیر کردن مفاهیم نظری به‌طور جدی خودداری کرد. به همین دلیل هم هست که اندیشمندان روابط بین‌الملل برای توضیح علل بروز جنگ‌ها در طول تاریخ یا از بازدارندگی استفاده کرده‌اند یا مارپیچ.
یعنی باید هرآن آمادگی داشت که با ابزار نظری جدید، تحولات را مورد پیگیری قرار داد. با مفروض گرفتن همین مساله است که مدعای من در این مقاله بر این قرار دارد که در چند ماه اخیر الگوی بازدارندگی فاقد مطلوبیت‌های لازم برای طرح‌ریزی‌های راهبردی و همین‌طور تحلیل حوادث است.
۳- جهان بازدارندگی و مارپیچ دو دنیای تقریبا متفاوت از یکدیگر هستند. در یکی مفروض این است که رقابت جزو ذاتی بازی قدرت در روابط بین‌الملل است و در دیگری رقابت نه به مثابه امر ذاتی بلکه به‌عنوان پیامد قرار گرفتن بازیگران در وضعیت معمای امنیتی در نظر گرفته می‌شود.
از همین رو در اولی بازی با حاصل جمع صفر خواهد بود و در دومی بازی با حاصل جمع مثبت. پس بسیار طبیعی است در یکی با مفروض گرفتن رقابت همیشگی، امکان همکاری کاملا از میان می‌رود و در دیگری همکاری به‌عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر برای پیشگیری از جنگ ویرانگر در نظر گرفته می‌شود.
۴- شیب مارپیچ شکل‌گرفته در منطقه استعداد بسیار زیادی دارد که هر آن به سوی تندی برود. اولین دلیلش میزبانی منطقه ما از «مجموعه منازعه منطقه‌ای» است.
بر همین اساس و با توجه به تجربیات سال‌های گذشته از جمله ظهور داعش می‌توان پیش‌بینی کرد که هرگونه ناامنی در لبنان بلافاصله به سوریه و عراق نیز سرایت پیدا می‌کند یا هرگونه آسیب‌پذیری امنیتی در ایران قابلیت اشاعه سریع به منطقه جنوب خلیج‌فارس را دارد.
این مساله می‌تواند سرعت تحولات در مارپیچ را به‌شدت افزایش دهد و دامنه نبرد اسرائیل و ایران را ناگهان تا کل منطقه خاورمیانه گسترش دهد.
۵- برای خروج منطقه از وضعیت مارپیچ در راستای مذاکرات «ترک یک» پیشنهاد می‌شود که شبه مجمع منطقه‌ای با حضور بازیگران متنفذ و ذی‌نفع در تحولات خاورمیانه تشکیل شود.
این شبه‌مجمع باید هم قدرت‌های فرامنطقه‌ای و هم قدرت‌های منطقه‌ای را دربرگیرد. تشکیل چنین شبه‌مجمعی وقتی ضروری‌تر می‌شود که تجربه ناکام آمریکا در محدودسازی تنش را در یک‌سال گذشته مرور کنیم.
گفت‌وگوهای پشت درهای بسته یا برقراری خط ارتباطی مستقیم با ایالات متحده نیز می‌تواند به مثابه مقوم اصل بنیادین بالا درآید.
این مسیر می‌تواند از طریق گفت‌وگوهای نیمه رسمی از طریق« ترک ۱.۵» نیز ادامه پیدا کند و تقویت شود. با این همه باید متذکر شد که در یک دید خوش‌بینانه هرگونه توافقی حتی توافق تهران و واشنگتن به قصد محدودسازی تنش اما بدون تاثیرگذاری بر ادراکات شکل گرفته بازیگران اصلی بحران از یکدیگر، بسیارناپایدار و شکننده خواهد بود.
🔹واقعیت این است که قرار گرفتن منطقه در وضعیت مارپیچ صرفا خروج از شرایط بازدارندگی نیست؛ در واقع معنای دیگر شکست بازدارندگی، آغاز وضعیت جنگی است. اینکه چنین نبردی به مسیر خود در مارپیچ تا یک جنگ تمام عیار ادامه خواهد داد یا دچار سکته‌های ناگهانی و حتی بازگشت به وضعیت بازدارندگی شود، به تحولات آینده بستگی خواهد داشت.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #بازدارندگی #جنگ #اسرائیل #خاورمیانه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔴 معنای دیگر شکست بازدارندگی، آغاز وضعیت جنگی است
✍️ بخشی از سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
🔹خاورمیانه هم‌اکنون صرفا در وضعیت رفت و برگشت پاسخ‌های نظامی و امنیتی میان بازیگران قرار ندارد؛ این یک تقلیل‌گرایی محض و خطرناک است و البته فاقد عناصر لازم برای توضیح شرایط جدید.
🔹به همین دلیل شرح برخی ملاحظات برای برون‌رفت از این وضعیت ضروری به نظر می‌رسد:
۱- بازدارندگی و مارپیچ پیش و بیش از هرچیزی دو مفهوم نظری هستند که توسط اندیشمندان روابط بین‌الملل برای پیشگیری از جنگ ابداع شدند. پس باید به این دو مفهوم صرفا به مثابه ابزار نگریست و از تبدیل آنها به کلیشه‌ها و دگم‌های فکری و راهبردی خودداری کرد.
وقتی صاحبان یک نظریه خود بر شکست گاه و بی‌گاه نظریه‌شان در برخی برهه‌های تاریخی اذعان دارند؛ تلقی جزم‌اندیشانه و درجا زدن در این کلیشه صرفا بازیگران را از فهم تحولات پسابازدارندگی عاجز و به جنگ ویرانگر نزدیک‌تر می‌کند و هیچ عایدی دیگری نخواهد داشت.
۲- باید از جهان‌شمول و همه گیر کردن مفاهیم نظری به‌طور جدی خودداری کرد. به همین دلیل هم هست که اندیشمندان روابط بین‌الملل برای توضیح علل بروز جنگ‌ها در طول تاریخ یا از بازدارندگی استفاده کرده‌اند یا مارپیچ.
یعنی باید هرآن آمادگی داشت که با ابزار نظری جدید، تحولات را مورد پیگیری قرار داد. با مفروض گرفتن همین مساله است که مدعای من در این مقاله بر این قرار دارد که در چند ماه اخیر الگوی بازدارندگی فاقد مطلوبیت‌های لازم برای طرح‌ریزی‌های راهبردی و همین‌طور تحلیل حوادث است.
۳- جهان بازدارندگی و مارپیچ دو دنیای تقریبا متفاوت از یکدیگر هستند. در یکی مفروض این است که رقابت جزو ذاتی بازی قدرت در روابط بین‌الملل است و در دیگری رقابت نه به مثابه امر ذاتی بلکه به‌عنوان پیامد قرار گرفتن بازیگران در وضعیت معمای امنیتی در نظر گرفته می‌شود.
از همین رو در اولی بازی با حاصل جمع صفر خواهد بود و در دومی بازی با حاصل جمع مثبت. پس بسیار طبیعی است در یکی با مفروض گرفتن رقابت همیشگی، امکان همکاری کاملا از میان می‌رود و در دیگری همکاری به‌عنوان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر برای پیشگیری از جنگ ویرانگر در نظر گرفته می‌شود.
۴- شیب مارپیچ شکل‌گرفته در منطقه استعداد بسیار زیادی دارد که هر آن به سوی تندی برود. اولین دلیلش میزبانی منطقه ما از «مجموعه منازعه منطقه‌ای» است.
بر همین اساس و با توجه به تجربیات سال‌های گذشته از جمله ظهور داعش می‌توان پیش‌بینی کرد که هرگونه ناامنی در لبنان بلافاصله به سوریه و عراق نیز سرایت پیدا می‌کند یا هرگونه آسیب‌پذیری امنیتی در ایران قابلیت اشاعه سریع به منطقه جنوب خلیج‌فارس را دارد.
این مساله می‌تواند سرعت تحولات در مارپیچ را به‌شدت افزایش دهد و دامنه نبرد اسرائیل و ایران را ناگهان تا کل منطقه خاورمیانه گسترش دهد.
۵- برای خروج منطقه از وضعیت مارپیچ در راستای مذاکرات «ترک یک» پیشنهاد می‌شود که شبه مجمع منطقه‌ای با حضور بازیگران متنفذ و ذی‌نفع در تحولات خاورمیانه تشکیل شود.
این شبه‌مجمع باید هم قدرت‌های فرامنطقه‌ای و هم قدرت‌های منطقه‌ای را دربرگیرد. تشکیل چنین شبه‌مجمعی وقتی ضروری‌تر می‌شود که تجربه ناکام آمریکا در محدودسازی تنش را در یک‌سال گذشته مرور کنیم.
گفت‌وگوهای پشت درهای بسته یا برقراری خط ارتباطی مستقیم با ایالات متحده نیز می‌تواند به مثابه مقوم اصل بنیادین بالا درآید.
این مسیر می‌تواند از طریق گفت‌وگوهای نیمه رسمی از طریق« ترک ۱.۵» نیز ادامه پیدا کند و تقویت شود. با این همه باید متذکر شد که در یک دید خوش‌بینانه هرگونه توافقی حتی توافق تهران و واشنگتن به قصد محدودسازی تنش اما بدون تاثیرگذاری بر ادراکات شکل گرفته بازیگران اصلی بحران از یکدیگر، بسیارناپایدار و شکننده خواهد بود.
🔹واقعیت این است که قرار گرفتن منطقه در وضعیت مارپیچ صرفا خروج از شرایط بازدارندگی نیست؛ در واقع معنای دیگر شکست بازدارندگی، آغاز وضعیت جنگی است. اینکه چنین نبردی به مسیر خود در مارپیچ تا یک جنگ تمام عیار ادامه خواهد داد یا دچار سکته‌های ناگهانی و حتی بازگشت به وضعیت بازدارندگی شود، به تحولات آینده بستگی خواهد داشت.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #بازدارندگی #جنگ #اسرائیل #خاورمیانه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹 سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد»:
جنگ و اقتصاد
👤 پویا جبل‌عاملی
✍️ تابستان ۱۱۰سال پیش، گلوله ای شلیک شد که هر چند ابتدا تصور می‌شد قربانی‌اش ولیعهد اتریش باشد، اما در نهایت منجر به مرگ قریب به ۲۰میلیون انسان در طول چهار سال شد.
✍️ شاید اگر کسی یک ماه قبل از آغاز جنگ، نگاهی به آرایش نیروها و پیوندهای خانوادگی میان دولت‌های سلطنتی اروپا می‌انداخت، احتمال یک جنگ دوطرفه را نیز کم می‌دید، اما توازن شکننده قوا میان کشورهای اروپایی و تصور برتری در ذهن حاکمان به‌گونه‌ای بود که تنها جرقه‌ای نیاز داشت تا بزرگ‌ترین جنگ در تاریخ بشر تا آن زمان رخ دهد.
✍️ اگر یکی از دو طرف مخاصمه قدرت برتر را در اروپا داشت و طرف مقابل به این برتری باور داشت، هیچ وقت جنگ جهانی اول رخ نمی‌داد.
✍️ دلیل جنگ دقیقا آن بود که اتحاد آلمان و اتریش-مجارستان می‌خواست نشان دهد که دست بالا را در اروپا دارد.
✍️ به روزگار خود برگردیم. هنوز گسل‌های زیادی برای یک درگیری عظیم در ابعاد آنچه مثلا ۱۱۰سال پیش اتفاق افتاد، وجود دارد.
✍️ اول آنکه با وجود روابط نزدیک دولت‌ها در شرق، هیچ اتحاد قوی میان آنها وجود ندارد؛ ضمن آنکه برخی از بازیگران مانند چین منافع گسترده‌ای با کشورهای غربی دارند.
✍️ دوم در صحنه تنشها نیز ما با یک تعادل شکننده مواجه نیستیم که ماشه جنگ گسترده را بچکاند اما کش‌وقوس‌های به‌وجودآمده در منطقه می‌تواند ما را درگیر یک تنش دوطرفه یا حتی منطقه‌ای کند.
✍️ عملکرد نیروهای نظامی و دیپلماتیک ما تاکنون برای جلوگیری از جنگ و در عین حال تضمین امنیت، عاقلانه و باتدبیر بوده است.
✍️ این مسوولیت اخلاقی کشورهای غربی است که سریع‌تر اسرائیل را به پذیرش آتش‌بس در لبنان و غزه بکشانند.
✍️ فارغ از آنکه تنش کنونی در نهایت به کدام‌سو حرکت کند، توجه به بازدارندگی از جنس مولفه‌های اقتصادی برای تکمیل پازل امنیت کشور در بلندمدت بسیار ضروری است.
✍️ همچنان‌که امروز به‌رغم تضاد آشکار با چین، غرب نیازمند تولیدات اقتصاد آنان است و همین نیاز باعث شده است سطح تنش تاکنون مدیریت شود، اقتصاد ایران هم باید چنان در زنجیره تامین جهانی جاخوش کند تا دیگران نتوانند در هر مساله ریز و درشتی، ادعای سرنخی از ما بیابند.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #جنگ #بازدارندگی #توان_نظامی #اتحاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
جنگ و اقتصاد
👤 پویا جبل‌عاملی
✍️ تابستان ۱۱۰سال پیش، گلوله ای شلیک شد که هر چند ابتدا تصور می‌شد قربانی‌اش ولیعهد اتریش باشد، اما در نهایت منجر به مرگ قریب به ۲۰میلیون انسان در طول چهار سال شد.
✍️ شاید اگر کسی یک ماه قبل از آغاز جنگ، نگاهی به آرایش نیروها و پیوندهای خانوادگی میان دولت‌های سلطنتی اروپا می‌انداخت، احتمال یک جنگ دوطرفه را نیز کم می‌دید، اما توازن شکننده قوا میان کشورهای اروپایی و تصور برتری در ذهن حاکمان به‌گونه‌ای بود که تنها جرقه‌ای نیاز داشت تا بزرگ‌ترین جنگ در تاریخ بشر تا آن زمان رخ دهد.
✍️ اگر یکی از دو طرف مخاصمه قدرت برتر را در اروپا داشت و طرف مقابل به این برتری باور داشت، هیچ وقت جنگ جهانی اول رخ نمی‌داد.
✍️ دلیل جنگ دقیقا آن بود که اتحاد آلمان و اتریش-مجارستان می‌خواست نشان دهد که دست بالا را در اروپا دارد.
✍️ به روزگار خود برگردیم. هنوز گسل‌های زیادی برای یک درگیری عظیم در ابعاد آنچه مثلا ۱۱۰سال پیش اتفاق افتاد، وجود دارد.
✍️ اول آنکه با وجود روابط نزدیک دولت‌ها در شرق، هیچ اتحاد قوی میان آنها وجود ندارد؛ ضمن آنکه برخی از بازیگران مانند چین منافع گسترده‌ای با کشورهای غربی دارند.
✍️ دوم در صحنه تنشها نیز ما با یک تعادل شکننده مواجه نیستیم که ماشه جنگ گسترده را بچکاند اما کش‌وقوس‌های به‌وجودآمده در منطقه می‌تواند ما را درگیر یک تنش دوطرفه یا حتی منطقه‌ای کند.
✍️ عملکرد نیروهای نظامی و دیپلماتیک ما تاکنون برای جلوگیری از جنگ و در عین حال تضمین امنیت، عاقلانه و باتدبیر بوده است.
✍️ این مسوولیت اخلاقی کشورهای غربی است که سریع‌تر اسرائیل را به پذیرش آتش‌بس در لبنان و غزه بکشانند.
✍️ فارغ از آنکه تنش کنونی در نهایت به کدام‌سو حرکت کند، توجه به بازدارندگی از جنس مولفه‌های اقتصادی برای تکمیل پازل امنیت کشور در بلندمدت بسیار ضروری است.
✍️ همچنان‌که امروز به‌رغم تضاد آشکار با چین، غرب نیازمند تولیدات اقتصاد آنان است و همین نیاز باعث شده است سطح تنش تاکنون مدیریت شود، اقتصاد ایران هم باید چنان در زنجیره تامین جهانی جاخوش کند تا دیگران نتوانند در هر مساله ریز و درشتی، ادعای سرنخی از ما بیابند.
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #جنگ #بازدارندگی #توان_نظامی #اتحاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
.
چرا اکنون «بازدارندگی از جنس مولفه‌های اقتصادی» ضروری است؟
🔹 بخشی از سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد» به قلم پویا جبل عاملی:
✍️ کش‌وقوس‌های به‌وجودآمده در منطقه می‌تواند ما را درگیر یک تنش دوطرفه یا حتی منطقه‌ای کند.
✍️ اما فارغ از آنکه تنش کنونی در نهایت به کدام‌سو حرکت کند، توجه به بازدارندگی از جنس مولفه‌های اقتصادی برای تکمیل پازل امنیت کشور در بلندمدت بسیار ضروری است.
✍️ همچنان‌که امروز به‌رغم تضاد آشکار با چین، غرب نیازمند تولیدات اقتصاد آنان است و همین نیاز باعث شده سطح تنش تاکنون مدیریت شود، اقتصاد ایران هم باید چنان در زنجیره تامین جهانی جاخوش کند تا دیگران نتوانند در هر مساله ریز و درشتی، ادعای سرنخی از ما بیابند.
✍️ برای آنکه تصویری داشته باشیم که ما در مقایسه با کشورهای همسایه در کجای اقتصاد جهانی قرار داریم به این آمار نگاه کنید؛ صادرات امارات متحده عربی طبق آخرین آمار بیش از ۴۵۰میلیارد دلار، عربستان حدود ۴۰۰میلیارد دلار، ترکیه بیش از ۲۵۰میلیارد دلار و کشور قطر با جمعیتی معادل یک‌سی‌ام ما بیش از دوبرابر ما صادرات دارد و در سال۲۰۲۳ قریب به ۱۰۰میلیارد دلار به اقتصاد جهانی کالا صادر کرده است.
✍️ ما چه مقدار دیگر باید از کشورهای همسایه خود عقب بیفتیم؟ اگر عربستان، ظرفیت، جمعیت، اقلیم و... ما را داشت، نمی‌توانست حداقل ۲۰برابر امروز ما صادرات ثبت کند؟
✍️ چرا چنین فاصله‌ای حادث شده است؟ چون برای ما توسعه، عجین شدن با اقتصاد جهانی و استفاده از اقتصاد برای بازدارندگی اولویت نبوده است.
✍️ اگر می‌خواهیم تغییری کنیم از همین جا باید شروع کنیم تا هم سطح امنیت را برای شهروندانمان بالا ببریم و هم به آنها رفاهی را که لیاقتشان است، ارزانی کنیم.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #جنگ #بازدارندگی #توان_نظامی #اتحاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
چرا اکنون «بازدارندگی از جنس مولفه‌های اقتصادی» ضروری است؟
🔹 بخشی از سرمقاله امروز «دنیای اقتصاد» به قلم پویا جبل عاملی:
✍️ کش‌وقوس‌های به‌وجودآمده در منطقه می‌تواند ما را درگیر یک تنش دوطرفه یا حتی منطقه‌ای کند.
✍️ اما فارغ از آنکه تنش کنونی در نهایت به کدام‌سو حرکت کند، توجه به بازدارندگی از جنس مولفه‌های اقتصادی برای تکمیل پازل امنیت کشور در بلندمدت بسیار ضروری است.
✍️ همچنان‌که امروز به‌رغم تضاد آشکار با چین، غرب نیازمند تولیدات اقتصاد آنان است و همین نیاز باعث شده سطح تنش تاکنون مدیریت شود، اقتصاد ایران هم باید چنان در زنجیره تامین جهانی جاخوش کند تا دیگران نتوانند در هر مساله ریز و درشتی، ادعای سرنخی از ما بیابند.
✍️ برای آنکه تصویری داشته باشیم که ما در مقایسه با کشورهای همسایه در کجای اقتصاد جهانی قرار داریم به این آمار نگاه کنید؛ صادرات امارات متحده عربی طبق آخرین آمار بیش از ۴۵۰میلیارد دلار، عربستان حدود ۴۰۰میلیارد دلار، ترکیه بیش از ۲۵۰میلیارد دلار و کشور قطر با جمعیتی معادل یک‌سی‌ام ما بیش از دوبرابر ما صادرات دارد و در سال۲۰۲۳ قریب به ۱۰۰میلیارد دلار به اقتصاد جهانی کالا صادر کرده است.
✍️ ما چه مقدار دیگر باید از کشورهای همسایه خود عقب بیفتیم؟ اگر عربستان، ظرفیت، جمعیت، اقلیم و... ما را داشت، نمی‌توانست حداقل ۲۰برابر امروز ما صادرات ثبت کند؟
✍️ چرا چنین فاصله‌ای حادث شده است؟ چون برای ما توسعه، عجین شدن با اقتصاد جهانی و استفاده از اقتصاد برای بازدارندگی اولویت نبوده است.
✍️ اگر می‌خواهیم تغییری کنیم از همین جا باید شروع کنیم تا هم سطح امنیت را برای شهروندانمان بالا ببریم و هم به آنها رفاهی را که لیاقتشان است، ارزانی کنیم.
🔗متن کامل سرمقاله
#دنیای_اقتصاد #سرمقاله #جنگ #بازدارندگی #توان_نظامی #اتحاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
جنگ‌ها تصادفی نیستند / سیاستمداران در خاورمیانه باید وارد بازی چانه‌زنی شوند
🔹فارن افرز نوشت: ترور یکی از رهبران ارشد حماس توسط اسرائیل در ماه ژوئیه در تهران، تهاجم اوکراین به روسیه در تابستان و مجموعه‌‌ای از رهگیری‌‌های هوایی و دریایی اخیر چین در دریای چین جنوبی این نگرانی را ایجاد کرده که درگیری‌‌های طولانی‌مدت ممکن است به جنگهای گسترده‌‌تری تبدیل شوند.
🔹در پی این تحریکات، تحلیلگران از افزایش خطر حوادث نظامی و سوءبرداشت‌های استراتژیک نگران هستند. آنها نگرانند که حوادثی از این دست می‌تواند تنشها را افزایش دهد و در زمانی که سیاستگذاران کنترل خود را از دست دهند، به جنگ‌‌هایی دچار شوند که قصد نداشته‌اند آن را آغاز کنند.
🔹همان‌طور که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در ماه اوت گفت، حملات در خاورمیانه خطر پیامدهای خطرناک را افزایش می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند و هیچ کس نمی‌تواند کاملا آن را کنترل کند اگرچه حوادث تحریک‌آمیز می‌توانند بحران‌ها را از نردبان تشدید بالا ببرند، اما جنگهای واقعا سهوی، نادر هستند.
🔹تاریخ نمونه‌‌های کمی از درگیری‌‌هایی را ارائه می‌کند که بدون مجوز سیاستگذاران رخ داده‌‌اند، و رهبران اغلب برای اجتناب از جنگ، به‌ویژه در موقعیتهای پرمخاطره، خویشتن‌داری می‌کنند.
🔹وقتی تنشها دولت‌ها را به لبه پرتگاه سوق می‌دهد، تصمیم‌گیرندگان باید یک بازی چانه زنی پرمخاطره انجام دهند و راه‌هایی را برای پیگیری اهداف خود و جلوگیری از آسیب‌های آینده و در عین حال اجتناب از جنگ شناسایی کنند. وحشت آنها درباره جنگ ناخواسته بی‌مورد است، ابزار مهار در دستانشان است.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #آمریکا #ایران #اسرائیل #تنش #جنگ
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹فارن افرز نوشت: ترور یکی از رهبران ارشد حماس توسط اسرائیل در ماه ژوئیه در تهران، تهاجم اوکراین به روسیه در تابستان و مجموعه‌‌ای از رهگیری‌‌های هوایی و دریایی اخیر چین در دریای چین جنوبی این نگرانی را ایجاد کرده که درگیری‌‌های طولانی‌مدت ممکن است به جنگهای گسترده‌‌تری تبدیل شوند.
🔹در پی این تحریکات، تحلیلگران از افزایش خطر حوادث نظامی و سوءبرداشت‌های استراتژیک نگران هستند. آنها نگرانند که حوادثی از این دست می‌تواند تنشها را افزایش دهد و در زمانی که سیاستگذاران کنترل خود را از دست دهند، به جنگ‌‌هایی دچار شوند که قصد نداشته‌اند آن را آغاز کنند.
🔹همان‌طور که آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده در ماه اوت گفت، حملات در خاورمیانه خطر پیامدهای خطرناک را افزایش می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند و هیچ کس نمی‌تواند کاملا آن را کنترل کند اگرچه حوادث تحریک‌آمیز می‌توانند بحران‌ها را از نردبان تشدید بالا ببرند، اما جنگهای واقعا سهوی، نادر هستند.
🔹تاریخ نمونه‌‌های کمی از درگیری‌‌هایی را ارائه می‌کند که بدون مجوز سیاستگذاران رخ داده‌‌اند، و رهبران اغلب برای اجتناب از جنگ، به‌ویژه در موقعیتهای پرمخاطره، خویشتن‌داری می‌کنند.
🔹وقتی تنشها دولت‌ها را به لبه پرتگاه سوق می‌دهد، تصمیم‌گیرندگان باید یک بازی چانه زنی پرمخاطره انجام دهند و راه‌هایی را برای پیگیری اهداف خود و جلوگیری از آسیب‌های آینده و در عین حال اجتناب از جنگ شناسایی کنند. وحشت آنها درباره جنگ ناخواسته بی‌مورد است، ابزار مهار در دستانشان است.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #آمریکا #ایران #اسرائیل #تنش #جنگ
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
پیش‌نیاز صلح و توسعه در خاورمیانه
🔹جنگ تنها جان انسانها را به خطر نمیاندازد؛ بلکه مال آنها را نیز به تاراج میبرد؛ حتی اگر از گلولهها در امان باشند.
🔹جنگ با ایجاد و تشدید فضای ریسک و همچنین نااطمینانی مانع سرمایه‌گذاری اقتصادی می‌شود. در نتیجه، فرار سرمایه و کندی یا حتی خوابیدن چرخ اقتصاد از اولین و کمترین هزینه‌های جنگ است.
🔹تمام ادعاهای علم اقتصاد و آن منحنیهای عرضه-تقاضا، همگی بر روی دوش یک غول بزرگ بنا شده است که آن غول نظم و امنیت است؛ نظم و امنیتی که از حقوق مالکیت دفاع می‌کند و اجرای قراردادها را تضمین می‌کند.
🔹لکن، با وقوع جنگ این غول بزرگ از هم میپاشد. بنابراین، در فضایی که حقوق مالکیت به رسمیت شناخته نمی‌شود و استحکام قراردادها به خطر افتاده، دیگر نمیتوان انتظار داشت امور اقتصادی آنچنان که انتظار میرفت، جلو برود.
✔️ حال با توجه به شرایط یک‌سال گذشته منطقه، «باشگاه اقتصاددانان» در پرونده امروز به بررسی آثار اقتصادی جنگ در یک‌سال اخیر پرداخته است👇
🔗اینجا بخوانید
#دنیای_اقتصاد #جنگ #اقتصاد #سرمایه_گذاری
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹جنگ تنها جان انسانها را به خطر نمیاندازد؛ بلکه مال آنها را نیز به تاراج میبرد؛ حتی اگر از گلولهها در امان باشند.
🔹جنگ با ایجاد و تشدید فضای ریسک و همچنین نااطمینانی مانع سرمایه‌گذاری اقتصادی می‌شود. در نتیجه، فرار سرمایه و کندی یا حتی خوابیدن چرخ اقتصاد از اولین و کمترین هزینه‌های جنگ است.
🔹تمام ادعاهای علم اقتصاد و آن منحنیهای عرضه-تقاضا، همگی بر روی دوش یک غول بزرگ بنا شده است که آن غول نظم و امنیت است؛ نظم و امنیتی که از حقوق مالکیت دفاع می‌کند و اجرای قراردادها را تضمین می‌کند.
🔹لکن، با وقوع جنگ این غول بزرگ از هم میپاشد. بنابراین، در فضایی که حقوق مالکیت به رسمیت شناخته نمی‌شود و استحکام قراردادها به خطر افتاده، دیگر نمیتوان انتظار داشت امور اقتصادی آنچنان که انتظار میرفت، جلو برود.
✔️ حال با توجه به شرایط یک‌سال گذشته منطقه، «باشگاه اقتصاددانان» در پرونده امروز به بررسی آثار اقتصادی جنگ در یک‌سال اخیر پرداخته است👇
🔗اینجا بخوانید
#دنیای_اقتصاد #جنگ #اقتصاد #سرمایه_گذاری
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
«صنعت تکنولوژی» اسرائیل چقدر در برابر جنگ مقاوم است؟
🔹بلافاصله پس از عملیات طوفان‌الاقصی در هفتم اکتبر سال گذشته، در حدود یک‌سوم از کارمندان شرکت اسرائیلی سازنده پهپادهای ارتباطی السایت(Elsight) برای شرکت در جنگ غزه فراخوانده شدند.
🔹در آن زمان موارد مشابه دیگری هم از خروج دسته‌جمعی کارکنان بخش تکنولوژی اسرائیل اتفاق افتاد؛ بخشی که بیش از نیمی از صادرات اسرائیل، یک‌پنجم تولید ناخالص داخلی و یک‌پنجم نیروهای ذخیره در نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) را تشکیل می‌دهد.
🔹در این شرایط صنعت تکنولوژی اسرائیل انعطاف زیادی داشته‌است. همزمان با آغاز جنگ، بودجه سرمایه‌گذاری خطرپذیر کاهش یافت و فصل پایانی سال ۲۰۲۳ بدترین فصل این صنعت در پنج سال اخیر بوده است.
🔹با این حال از آن زمان به بعد این میزان افزایش یافته و در فصل دوم سال جاری میلادی به ۴.۴ میلیارد دلار رسیده است. در واقع صنعت تکنولوژی اسرائیل با جنگ و درگیری عجین شده است.
🔹این صنعت از حملات کوچک‌تر در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ نسبتا جان سالم به در برد و آسیبی ندید و در سال گذشته میلادی هم بسیاری از شرکت‌های فعال در آن از رشد انفجاری بودجه دفاعی در داخل و خارج از مرزهای اسرائیل بهره بردند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #اسرائیل #جنگ #صنعت_تکنولوژی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹بلافاصله پس از عملیات طوفان‌الاقصی در هفتم اکتبر سال گذشته، در حدود یک‌سوم از کارمندان شرکت اسرائیلی سازنده پهپادهای ارتباطی السایت(Elsight) برای شرکت در جنگ غزه فراخوانده شدند.
🔹در آن زمان موارد مشابه دیگری هم از خروج دسته‌جمعی کارکنان بخش تکنولوژی اسرائیل اتفاق افتاد؛ بخشی که بیش از نیمی از صادرات اسرائیل، یک‌پنجم تولید ناخالص داخلی و یک‌پنجم نیروهای ذخیره در نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) را تشکیل می‌دهد.
🔹در این شرایط صنعت تکنولوژی اسرائیل انعطاف زیادی داشته‌است. همزمان با آغاز جنگ، بودجه سرمایه‌گذاری خطرپذیر کاهش یافت و فصل پایانی سال ۲۰۲۳ بدترین فصل این صنعت در پنج سال اخیر بوده است.
🔹با این حال از آن زمان به بعد این میزان افزایش یافته و در فصل دوم سال جاری میلادی به ۴.۴ میلیارد دلار رسیده است. در واقع صنعت تکنولوژی اسرائیل با جنگ و درگیری عجین شده است.
🔹این صنعت از حملات کوچک‌تر در سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ نسبتا جان سالم به در برد و آسیبی ندید و در سال گذشته میلادی هم بسیاری از شرکت‌های فعال در آن از رشد انفجاری بودجه دفاعی در داخل و خارج از مرزهای اسرائیل بهره بردند.
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #اسرائیل #جنگ #صنعت_تکنولوژی
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
تجارب به دست آمده تحریم و جنگ اقتصادی در قرن بیستم / جنگ اقتصادی با تحریم یکی نیست
🔹به‌رغم هزینه‌های پیدا و پنهان تحریم‌های غرب علیه روسیه، هیچ نشانه‌ای مبنی بر نزدیک بودن پایان جنگ اوکراین به چشم نمی‌خورد؛ موضوعی که کارآیی تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه را با اما و اگر مواجه می‌کند.
🔹برخی محققان به امکان کم‌اثر یا حتی بی‌اثر ساختن پیامدهای تحریم از سوی روسیه پرداخته‌اند در مقابل گروهی دیگر از محققان استدلال کرده‌اند که تحریم‌های غرب به‌طور فزاینده‌ای موثر واقع شده‌اند.
🔹پیشینه جنگ اقتصادی در عصر مدرن به قرن بیستم بازمی‌گردد. این گزارش، تجارب به دست آمده تحریم و جنگ اقتصادی در قرن بیستم را بررسی می‌کند.
🔹در دو جنگ جهانی، هدف از جنگ اقتصادی محدود کردن انتخاب‌های دشمن از طریق محدود کردن دسترسی آنها به منابع بود.
🔹جنگ اقتصادی (یا تحریم‌های «محدودکننده») به عنوان یک زیرمجموعه در موضوع گسترده‌تر تحریم‌های اقتصادی شناخته می‌شود.
🔹در هر دو جنگ جهانی، جنگ اقتصادی در کانون توجه بود، نه در حاشیه. این موضوع به تعیین اینکه چه نبردهایی انجام شوند و چه کسی آنها را ببرد، کمک کرد.
🔹در هر دو جنگ، جنگ اقتصادی اجتناب‌ناپذیر بود. در زمان جنگ، اقدامات اقتصادی و نظامی مکمل یکدیگر بودند، نه جایگزین.
🔹در زمان صلح، بدون آمادگی جنگی، تلاش‌ها برای محدود کردن دشمن با تحریم‌های اقتصادی منجر به تشدید خشونت می‌شد. این یک استدلال علیه تحریم‌ها نیست.
🔹در زمان صلح، تحریم‌های محدودکننده نمی‌توانند به تنهایی عمل کنند؛ آنها باید با بازدارندگی ترکیب شوند.
🔹در زمان جنگ، جنگ اقتصادی برنده نبردها نیست، اما به اینکه چه کسی در جنگ پیروز شود، یاری می‌کند...👇
🔗متن کامل گزارش
#دنیای_اقتصاد #تحریم #جنگ_اقتصادی #جنگ_جهانی #روسیه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
🔹به‌رغم هزینه‌های پیدا و پنهان تحریم‌های غرب علیه روسیه، هیچ نشانه‌ای مبنی بر نزدیک بودن پایان جنگ اوکراین به چشم نمی‌خورد؛ موضوعی که کارآیی تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه را با اما و اگر مواجه می‌کند.
🔹برخی محققان به امکان کم‌اثر یا حتی بی‌اثر ساختن پیامدهای تحریم از سوی روسیه پرداخته‌اند در مقابل گروهی دیگر از محققان استدلال کرده‌اند که تحریم‌های غرب به‌طور فزاینده‌ای موثر واقع شده‌اند.
🔹پیشینه جنگ اقتصادی در عصر مدرن به قرن بیستم بازمی‌گردد. این گزارش، تجارب به دست آمده تحریم و جنگ اقتصادی در قرن بیستم را بررسی می‌کند.
🔹در دو جنگ جهانی، هدف از جنگ اقتصادی محدود کردن انتخاب‌های دشمن از طریق محدود کردن دسترسی آنها به منابع بود.
🔹جنگ اقتصادی (یا تحریم‌های «محدودکننده») به عنوان یک زیرمجموعه در موضوع گسترده‌تر تحریم‌های اقتصادی شناخته می‌شود.
🔹در هر دو جنگ جهانی، جنگ اقتصادی در کانون توجه بود، نه در حاشیه. این موضوع به تعیین اینکه چه نبردهایی انجام شوند و چه کسی آنها را ببرد، کمک کرد.
🔹در هر دو جنگ، جنگ اقتصادی اجتناب‌ناپذیر بود. در زمان جنگ، اقدامات اقتصادی و نظامی مکمل یکدیگر بودند، نه جایگزین.
🔹در زمان صلح، بدون آمادگی جنگی، تلاش‌ها برای محدود کردن دشمن با تحریم‌های اقتصادی منجر به تشدید خشونت می‌شد. این یک استدلال علیه تحریم‌ها نیست.
🔹در زمان صلح، تحریم‌های محدودکننده نمی‌توانند به تنهایی عمل کنند؛ آنها باید با بازدارندگی ترکیب شوند.
🔹در زمان جنگ، جنگ اقتصادی برنده نبردها نیست، اما به اینکه چه کسی در جنگ پیروز شود، یاری می‌کند...👇
🔗متن کامل گزارش
#دنیای_اقتصاد #تحریم #جنگ_اقتصادی #جنگ_جهانی #روسیه
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com