.
🔴 سانسور در تاریخ‌نویسی / کدام وقایع در ۲۸مرداد دیده نمی‌شود؟
دکتر موسی غنی‌نژاد
🔹در اغلب کتاب‌‌‌ها و مقالاتی که ستایشگران محمد مصدق در خصوص کارنامه سیاسی وی و وقایع ۲۸ مرداد نوشته‌‌‌اند سانسور و هوچی‌‌‌گری نقش پررنگی دارد.
🔹البته این رویکرد در رفتار سیاسی و خاطره‌نویسی خودِ مصدق هم قابل مشاهده است و این را می‌‌‌توان به روشنی در جای جای نطق‌‌‌های سیاسی و نیز کتاب خاطرات وی مشاهده کرد.
🔹به نظر می‌‌‌رسد این سانسور و هوچی‌‌‌گری ریشه در تلاش برای لاپوشانی تناقض‌‌‌های آشکار در روایت مرسوم خودِ مصدق و ستایشگران وی از وقایع دارد.
🔹به عنوان مثال، در این نوشته‌‌‌ها کمتر اشاره‌‌‌ای به رسید فرمان عزل مصدق در نیمه شب ۲۵ مرداد۱۳۳۲ می‌‌‌شود؛ چراکه این رسید گواهی بر رفتار مردّد و پنهان‌‌‌کاری وی در فاصله ۲۵ تا ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ است.
🔹اکثریت قریب به اتفاق اعضای هیات دولت مصدق تا پس از سقوط دولت وی از این فرمان عزل خبر نداشتند.
🔹نه خود مصدق توضیح قانع‌‌‌کننده‌‌‌ای در این خصوص داده و نه ستایشگران وی؛ آنها بیشتر کوشیده‌‌‌اند این موضوع مهم را نادیده بگیرند یا بسیار کم اهمیت جلوه دهند.
🔹ستایشگران مصدق که او را مبارز مشروطه‌‌‌طلب معرفی می‌‌‌کنند هیچ‌گاه اشاره‌‌‌ای به این واقعیت تاریخی نمی‌‌‌کنند که چرا و چگونه در شرایطی که محمد علی شاه پس از به توپ بستن مجلس مشغول قلع و قمع مشروطه‌‌‌طلبان بود محمد مصدق به وساطت برادر ناتنی خود، حشمت‌‌‌الدوله والاتبار، به حضور شاه شرفیاب می‌‌‌شود و از او تذکره می‌‌‌گیرد تا برود در اروپا ادامه تحصیل دهد.
🔹چرا مورخان مصدقی اشاره‌‌‌ای به روابط دوستانه و نزدیک مصدق با کارگزاران دولت فخیمه انگلستان در ایران نمی‌‌‌کنند و او را مبارز ضد استعمار قَدَری می‌‌‌نمایانند که هر جا ممکن بود، سایه انگلیسی‌‌‌ها را با تیر می‌‌‌زد.
🔹ستایشگران مصدق که از شعبان جعفری معروف به شعبان بی‌‌‌مخ به عنوان ضدقهرمان وقایع ۲۸ مرداد یاد می‌‌‌کنند این واقعیت را که رئیس شهربانی کل کشور در دولت دکتر مصدق او را حقوق‌‌‌بگیر شهربانی کرد تا مخالفان دولت را سرکوب کند مسکوت می‌‌‌گذارند.
🔹من تمام شواهد و اسناد این سانسورها را در مقالات پیشین در روزنامه دنیای اقتصاد آورده‌‌‌ام ( مقاله ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ و ۲۷ اسفند ۱۴۰۰).
البته موارد بسیار بیشتر از اینهاست که برای اجتناب از اطاله کلام از نوشتن جزئیات آنها خودداری می‌‌‌کنم.
🔹یکی از مصداق‌‌‌های گویای این شیوه تاریخ‌‌‌نگاری، گرچه نه مهم‌‌‌ترین آنها، مقاله جناب احمدی تحت عنوان «سنت نامبارک اَنگ‌‌‌زنی» در روزنامه دنیای اقتصاد است (۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳) که در آن ارتباط مصدق با فدائیان اسلام را که من در مقاله مورد نقد ایشان به تفصیل آورده بودم کاملا سانسور کرده و به روی مبارک نیاورده است...
🔹انتقاد من از مصدق اساسا ناظر بر این واقعیت است که زمامداری دو سال و چهار ماهه وی به زیان منافع ملی ایران تمام شد و شاید بدتر از آن، تیشه به ریشه مشروطه‌‌‌خواهی و حکومت قانون در ایران زد و خواسته یا نا خواسته غرب‌‌‌ستیزی مرتجعانه‌‌‌ای را در کشور ما باب کرد که به یاری کمونیست‌‌‌های بی‌‌‌وطن عنوان پر طمطراق «آزادی‌‌‌خواهی ضد‌‌‌امپریالیستی» را به خود گرفت، در حالی‌‌‌که نه از آزادی‌‌‌خواهی حقیقی در آن خبری بود و نه مبارزه حقیقی با امپریالیسم...
✍️ادامه دارد
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #مصدق #28_مرداد #کودتا #غنی_نژاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
روزنامه دنیای اقتصاد
🔴 سانسور در تاریخ‌نویسی / کدام وقایع در ۲۸مرداد دیده نمی‌شود؟
دکتر موسی غنی‌نژاد
🔹در اغلب کتاب‌‌‌ها و مقالاتی که ستایشگران محمد مصدق در خصوص کارنامه سیاسی وی و وقایع ۲۸ مرداد نوشته‌‌‌اند سانسور و هوچی‌‌‌گری نقش پررنگی دارد.
🔹البته این رویکرد در رفتار سیاسی و خاطره‌نویسی خودِ مصدق هم قابل مشاهده است و این را می‌‌‌توان به روشنی در جای جای نطق‌‌‌های سیاسی و نیز کتاب خاطرات وی مشاهده کرد.
🔹به نظر می‌‌‌رسد این سانسور و هوچی‌‌‌گری ریشه در تلاش برای لاپوشانی تناقض‌‌‌های آشکار در روایت مرسوم خودِ مصدق و ستایشگران وی از وقایع دارد.
🔹به عنوان مثال، در این نوشته‌‌‌ها کمتر اشاره‌‌‌ای به رسید فرمان عزل مصدق در نیمه شب ۲۵ مرداد۱۳۳۲ می‌‌‌شود؛ چراکه این رسید گواهی بر رفتار مردّد و پنهان‌‌‌کاری وی در فاصله ۲۵ تا ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ است.
🔹اکثریت قریب به اتفاق اعضای هیات دولت مصدق تا پس از سقوط دولت وی از این فرمان عزل خبر نداشتند.
🔹نه خود مصدق توضیح قانع‌‌‌کننده‌‌‌ای در این خصوص داده و نه ستایشگران وی؛ آنها بیشتر کوشیده‌‌‌اند این موضوع مهم را نادیده بگیرند یا بسیار کم اهمیت جلوه دهند.
🔹ستایشگران مصدق که او را مبارز مشروطه‌‌‌طلب معرفی می‌‌‌کنند هیچ‌گاه اشاره‌‌‌ای به این واقعیت تاریخی نمی‌‌‌کنند که چرا و چگونه در شرایطی که محمد علی شاه پس از به توپ بستن مجلس مشغول قلع و قمع مشروطه‌‌‌طلبان بود محمد مصدق به وساطت برادر ناتنی خود، حشمت‌‌‌الدوله والاتبار، به حضور شاه شرفیاب می‌‌‌شود و از او تذکره می‌‌‌گیرد تا برود در اروپا ادامه تحصیل دهد.
🔹چرا مورخان مصدقی اشاره‌‌‌ای به روابط دوستانه و نزدیک مصدق با کارگزاران دولت فخیمه انگلستان در ایران نمی‌‌‌کنند و او را مبارز ضد استعمار قَدَری می‌‌‌نمایانند که هر جا ممکن بود، سایه انگلیسی‌‌‌ها را با تیر می‌‌‌زد.
🔹ستایشگران مصدق که از شعبان جعفری معروف به شعبان بی‌‌‌مخ به عنوان ضدقهرمان وقایع ۲۸ مرداد یاد می‌‌‌کنند این واقعیت را که رئیس شهربانی کل کشور در دولت دکتر مصدق او را حقوق‌‌‌بگیر شهربانی کرد تا مخالفان دولت را سرکوب کند مسکوت می‌‌‌گذارند.
🔹من تمام شواهد و اسناد این سانسورها را در مقالات پیشین در روزنامه دنیای اقتصاد آورده‌‌‌ام ( مقاله ۲۶ اسفند ۱۴۰۲ و ۲۷ اسفند ۱۴۰۰).
البته موارد بسیار بیشتر از اینهاست که برای اجتناب از اطاله کلام از نوشتن جزئیات آنها خودداری می‌‌‌کنم.
🔹یکی از مصداق‌‌‌های گویای این شیوه تاریخ‌‌‌نگاری، گرچه نه مهم‌‌‌ترین آنها، مقاله جناب احمدی تحت عنوان «سنت نامبارک اَنگ‌‌‌زنی» در روزنامه دنیای اقتصاد است (۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳) که در آن ارتباط مصدق با فدائیان اسلام را که من در مقاله مورد نقد ایشان به تفصیل آورده بودم کاملا سانسور کرده و به روی مبارک نیاورده است...
🔹انتقاد من از مصدق اساسا ناظر بر این واقعیت است که زمامداری دو سال و چهار ماهه وی به زیان منافع ملی ایران تمام شد و شاید بدتر از آن، تیشه به ریشه مشروطه‌‌‌خواهی و حکومت قانون در ایران زد و خواسته یا نا خواسته غرب‌‌‌ستیزی مرتجعانه‌‌‌ای را در کشور ما باب کرد که به یاری کمونیست‌‌‌های بی‌‌‌وطن عنوان پر طمطراق «آزادی‌‌‌خواهی ضد‌‌‌امپریالیستی» را به خود گرفت، در حالی‌‌‌که نه از آزادی‌‌‌خواهی حقیقی در آن خبری بود و نه مبارزه حقیقی با امپریالیسم...
✍️ادامه دارد
🔗متن کامل
#دنیای_اقتصاد #مصدق #28_مرداد #کودتا #غنی_نژاد
✅ کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد👇
@donyayeeghtesad_com
روزنامه دنیای اقتصاد