🔴 آینده نمی تواند ادامه‌ی گذشته باشد

✍ سعید درودی

👈 در دهه 90 به دلیل اعمال تحریم های گسترده و ناکارآمدی مدیریتی ، منابع طبیعی و منابع مالی کشور به طور بی رویه ای مورد استفاده قرارگرفت. شیوه ناصحیح بهره برداری از منابع طبیعی کشور باعث شد که در برخورداری از عناصر اولیه حیات یعنی آب و خاک و هوای سالم با مشکلات جدی مواجه باشیم. وضعیت منابع مالی کشور نیز به همین صورت است و کسری بودجه مزمن و طولانی منجر به تورم 40 تا 50 درصدی شده که در طول تاریخ ایران بی سابقه بوده است. کسری بودجه یعنی دولت ها بیش از منابع مالی که داشته اند خرج کرده اند. این خرچ کردن بدون پشتوانه مالی ، تورم 40 تا 50 درصدی را ایجاد کرده است. نتیجه این شده است که درآمد سرانه مردم بیش از 34 درصد کاهش یافته است و نرخ فقر به 8/28 درصد رسیده است این کاهش درآمد همراه با نرخ 40 تا 50 درصدی تورم در طول یک دهه باعث شده است که خانواده ها قادر به تامین مخارج معمولی زندگی شان نباشند. وقتی وضعیت کشور طوری باشد که افرادی را در شرایطی قرار دهد که در زندگی روزمره قادر به تامین حوایج ضروری و اولیه خود و خانوادشان نباشند تا زمانی که که این وضعیت تغییر نکند بحث سرمایه اجتماعی، همبستگی ملی و منافع عمومی که لازمه اجرای سیاستهای اصلاحی در اقتصاد و اجتماع است معنایی ندارد.

▪️ تا به حال همیشه شعار رفع فقر و ثبات بازار ارز و افزایش رشد اقتصادی داده شده است اما در مسایل داخلی و سیاست خارجی اهداف و برنامه هایی دنبال شده است که منجر به کاهش رشد اقتصادی، بالارفتن نرخ ارز و افزایش فقر در جامعه گردیده است . همیشه شعار داده شده که قرار است فقر ریشه کن شود ، درآمد عمومی و سطح اشتغال افزایش یابد و رونق اقتصادی ایجاد شود، اما توضیح داده نشده است که در وضعیت تحریم همه جانبه چگونه شرایط رونق و رشد اقتصادی فراهم می شود؟ و با تورم 40 تا 50 درصدی چگونه از فقر فزاینده جلوگیری شود ؟ در وضعیتی که عرضه ارز به دلیل عدم ارتباط منطقی اقتصادی با جهان کاهش یافته است چگونه در بازار ارز ثبات برقرار می شود ؟ الان در دنیا حدود 200 کشور وجود دارد اما تعداد شرکتهای بین المللی خیلی بزرگ که سهامداران آنها از ملیتهای مختلف هستند بیش از 500 شرکت است. این ارقام یعنی اینکه در دنیای امروز مرزهای اقتصادی بدون توجه به مرزهای سیاسی از بین رفته و فرصتهایی برای کشورهای مختلف ایجاد شده است تا بتوانند وضعیت درآمد عمومی خودشان را بهتر کنند.

🔺 تا به حال با خرج کردن از منابع طبیعی و منابع مالی کشور، نوعی حکمرانی برقرارشده که دیگر امکان تداوم آن نیست. مصرف از محل دارایی هایی که تجدید پذیر نیستند نه از محل سرمایه گذاری های جدید که مولد و تجدید پذیر هستند و پیشبرد یک نوع سیاست خارجی بدون توجه به نتایج اقتصادی آن در داخل کشور دیگر به راحتی و بدون تحمیل مشکلات عظیم اقتصادی و اجتماعی عملی نیست.

▪️ از طرفی در شرایط فعلی دیگر در سطح اداره جامعه رقابتی از نظر مواضع جناحی و سیاسی وجود ندارد و دیگر نمی شود به مردم اعلام کرد که اگر قوه مجریه در دست جناح مقابل نبود اوضاع مملکت درست می شد.

🔺 مشکلات فعلی کشور جز با سرمایه گذاری اعم از داخلی و خارجی رفع نمی شود. سرمایه گذاری چه توسط بخش خصوصی وچه دولتی و چه داخلی و خارجی یک پیش فرض کلی دارد و آن پیش بینی پذیری شرایط آینده است. زیرا سرمایه گذاری مجموعه اقداماتی است که در میان مدت و دراز مدت انجام می شود و ناشی از آینده نگری و پیش بینی فرصت ها است و با واسطه گری و سفته بازی که در داد و ستدهای موردی و مقطعی سودهای زیاد برای بازیگرانش و تخریب بسیار برای جامعه ایجاد می کند، تفاوت دارد .

▪️ پیش بینی پذیری نیز منوط به این است که وضعیت بسیار بد اقتصادی و اجتماعی کشور ثبات داشته باشد وگرنه در بی ثباتی و پیش بینی ناپذیری سیاست های داخلی و خارجی ، فقط مناسبات مربوط به سفته بازی و واسطه گری رشد می کند. در شرایط فعلی با افزایش سطح فقر در جامعه و توقف طولانی مدت رشد اقتصادی دیگر نمی شود همان شعارهای کلی رفع مشکلات اقتصادی و کاهش فقر را تکرار کرد اما سیاستها و شیوه حکمرانی را بر همان شیوه گذشته ادامه داد./🌐مجله ایران فردا



#سعید_درودی
#شعار_حل_فقر
https://bit.ly/3LemI2m



👈 👥💬🗣 رسانه دیده بان ایران باشید و این مطلب را بادوستان خود به اشتراک بگذارید
🇮🇷 https://t.iss.one/didehban_iran 🇮🇷