🔴 زنان در قاب خیابان
👈 تصاویری که این روزها از حضور زنان در خیابان ثبت می‌شود، فقط از جهت مستندنگاری رویدادها و کنش‌های اعتراضی‌ای که زنان در جامعه رقم می‌زنند و نقشی که در جریان مبارزات ایران دارند، اهمیت ندارد. بلکه از این جهت نیز مهم است که به‌عنوان مجموعه پرتره‌ای گاه‌شمارانه، لحظات تاریخ‌ساز از جریان تغییر چهره‌ی زنان را ماندگار می‌کند و نشان می‌دهد که چطور زنان از طریق دگرگونی در نحوه‌ی نمایش بدنشان، امکان بازنماییِ تازه و متفاوتی از خود را فراهم می‌آورند و در پی آن، طرح‌ها و اشکال نوظهوری از رهایی در آینده را پیشنهاد می‌دهند. در هر یک از این عکس‌ها یا فیلم‌های ثبت‌شده از زنان در خیابان با فوران مهارناشدنیِ سوژه‌‌ای سرکوب‌شده مواجه‌ایم که آن را به قابی تکان‌دهنده، الهام‌بخش و شورانگیز بدل می‌کند. سوژه‌ی زنانه‌ای که همواره به اندرونی رانده و از فضای بیرونی حذف شده است، حالا به خیابان قدم می‌گذارد و قابل‌مشاهده و دیدنی می‌شود. در این قاب‌ها شاهد خودنماییِ فیگوراتیو تن زنانه در محیط اطرافش هستیم که آگاهانه و عامدانه بدن خود را به نمایش می‌گذارد و دیگران را به تماشای خود فرامی‌خواند و فضای پیرامونش را تحت‌تأثیر حضورش دگرگون می‌کند. در این متن می‌کوشم تا توضیح دهم که چطور زنان به‌عنوان سوژه‌های خودآیین و خودبیانگر، نحوه‌ی بازنمایی از خویش را تحول می‌بخشند و با ارائه‌ی تصویری تازه و متفاوت از خود، چشم‌اندازی از ایرانِ پس از آزادی را ترسیم می‌کنند.
✍️ زنان به دو شکل رایج در حال بازپس‌گیری خیابان و فتح شهر و آزادسازی کشورند. یکی از طریق کنش‌های معترضانه‌ای که روند سلطه و سرکوب را برهم می‌زند، نظم مسلط و رایج را به آشوب می‌کشد و فضای محصور و محدود و ممنوعه را می‌شکند. دیگری به‌واسطه‌ی رفتارهای مقاومتیِ روزمره‌ای که سعی می‌کند حضور بدون حجاب در فضای عمومی را عادی نشان دهد و زن با پوشش دلخواهش را به‌عنوان بخشی ناگسستنی از فضای شهری جا بیندازد. آنها در اقدام اول، سلطه را از بین می‌برند و در اقدام بعدی آزادی را جایگزین آن می‌کنند.به همین دلیل جنبش «زن، زندگی، آزادی» چنین الهام‌بخش است. زیرا فقط در صدد تخریب و نفی و انکار نیست، بلکه هم‌زمان در پی ساختن و تحقق و اثبات است. با جسارت، تصویر تحمیلی از خود را فرومی‌پاشد و می‌گوید «آنچه تاکنون دیده‌ای، منِ واقعی نبودم»، و با شجاعت، تصویر دلخواه از خویش را به نمایش می‌گذارد و می‌گوید «آنچه اکنون می‌بینی، منِ واقعی هستم.»
✍️ خیابان دیگر قلمرو نظام قدرت نیست که با نظارت، کنترل، تجسس، تفتیش و گشت ارشاد، حد و اندازه‌ی حضور زن در خیابان را تعیین کند و شکل و نحوه‌ی پوشش او را فرمان دهد. اکنون شهر در تسخیر زنان است که روز به روز در آن پیشروی می‌کنند و خیابان‌های بیشتری را به تصاحب خود درمی‌آورند و شهر را از آنِ خود می‌کنند و این، مقدمه‌ای برای بازپس گرفتن وطن است. زنان به فاتحان باشکوه خیابان تبدیل شده‌اند اما پرفورمنس آزادیِ زنان در قاب خیابان، نگاه ناظران را به فضایی فراتر از محیط پیرامون زنان هدایت می‌کند و افق‌های گسترده‌تری را به رویشان می‌گشاید و دنیای آزاد بزرگ‌تری را نوید می‌دهد. جسارت زنان برای بازگشت به عرصه‌ای که از آن رانده شده‌اند و تلاش برای گشودن فضایی که در آن محصور شده‌اند، به تغییر محیط می‌انجامد و خیابان به‌عنوان بستر اجتماعی را متحول می‌کند و به آن شکل و معنای دگرگون‌شده‌ای می‌بخشد اما این گشودگیِ فضا فقط مختص زنان نیست. بلکه عرصه را برای آزادی همگان باز می‌کند و اجازه می‌دهد که هر کس سهمی از فضای رهاشده داشته باشد. زنان، خیابان‌ها را پس می‌گیرند اما نه فقط برای خودشان، بلکه برای کل مردم ایران./🌐نشر آسو
#زنان_فضای_شهری
#زن_زندگی_آزادی
👈 👥💬🗣 شما رسانه باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.iss.one/didehban_iran 🇮🇷
👈 تصاویری که این روزها از حضور زنان در خیابان ثبت می‌شود، فقط از جهت مستندنگاری رویدادها و کنش‌های اعتراضی‌ای که زنان در جامعه رقم می‌زنند و نقشی که در جریان مبارزات ایران دارند، اهمیت ندارد. بلکه از این جهت نیز مهم است که به‌عنوان مجموعه پرتره‌ای گاه‌شمارانه، لحظات تاریخ‌ساز از جریان تغییر چهره‌ی زنان را ماندگار می‌کند و نشان می‌دهد که چطور زنان از طریق دگرگونی در نحوه‌ی نمایش بدنشان، امکان بازنماییِ تازه و متفاوتی از خود را فراهم می‌آورند و در پی آن، طرح‌ها و اشکال نوظهوری از رهایی در آینده را پیشنهاد می‌دهند. در هر یک از این عکس‌ها یا فیلم‌های ثبت‌شده از زنان در خیابان با فوران مهارناشدنیِ سوژه‌‌ای سرکوب‌شده مواجه‌ایم که آن را به قابی تکان‌دهنده، الهام‌بخش و شورانگیز بدل می‌کند. سوژه‌ی زنانه‌ای که همواره به اندرونی رانده و از فضای بیرونی حذف شده است، حالا به خیابان قدم می‌گذارد و قابل‌مشاهده و دیدنی می‌شود. در این قاب‌ها شاهد خودنماییِ فیگوراتیو تن زنانه در محیط اطرافش هستیم که آگاهانه و عامدانه بدن خود را به نمایش می‌گذارد و دیگران را به تماشای خود فرامی‌خواند و فضای پیرامونش را تحت‌تأثیر حضورش دگرگون می‌کند. در این متن می‌کوشم تا توضیح دهم که چطور زنان به‌عنوان سوژه‌های خودآیین و خودبیانگر، نحوه‌ی بازنمایی از خویش را تحول می‌بخشند و با ارائه‌ی تصویری تازه و متفاوت از خود، چشم‌اندازی از ایرانِ پس از آزادی را ترسیم می‌کنند.
✍️ زنان به دو شکل رایج در حال بازپس‌گیری خیابان و فتح شهر و آزادسازی کشورند. یکی از طریق کنش‌های معترضانه‌ای که روند سلطه و سرکوب را برهم می‌زند، نظم مسلط و رایج را به آشوب می‌کشد و فضای محصور و محدود و ممنوعه را می‌شکند. دیگری به‌واسطه‌ی رفتارهای مقاومتیِ روزمره‌ای که سعی می‌کند حضور بدون حجاب در فضای عمومی را عادی نشان دهد و زن با پوشش دلخواهش را به‌عنوان بخشی ناگسستنی از فضای شهری جا بیندازد. آنها در اقدام اول، سلطه را از بین می‌برند و در اقدام بعدی آزادی را جایگزین آن می‌کنند.به همین دلیل جنبش «زن، زندگی، آزادی» چنین الهام‌بخش است. زیرا فقط در صدد تخریب و نفی و انکار نیست، بلکه هم‌زمان در پی ساختن و تحقق و اثبات است. با جسارت، تصویر تحمیلی از خود را فرومی‌پاشد و می‌گوید «آنچه تاکنون دیده‌ای، منِ واقعی نبودم»، و با شجاعت، تصویر دلخواه از خویش را به نمایش می‌گذارد و می‌گوید «آنچه اکنون می‌بینی، منِ واقعی هستم.»
✍️ خیابان دیگر قلمرو نظام قدرت نیست که با نظارت، کنترل، تجسس، تفتیش و گشت ارشاد، حد و اندازه‌ی حضور زن در خیابان را تعیین کند و شکل و نحوه‌ی پوشش او را فرمان دهد. اکنون شهر در تسخیر زنان است که روز به روز در آن پیشروی می‌کنند و خیابان‌های بیشتری را به تصاحب خود درمی‌آورند و شهر را از آنِ خود می‌کنند و این، مقدمه‌ای برای بازپس گرفتن وطن است. زنان به فاتحان باشکوه خیابان تبدیل شده‌اند اما پرفورمنس آزادیِ زنان در قاب خیابان، نگاه ناظران را به فضایی فراتر از محیط پیرامون زنان هدایت می‌کند و افق‌های گسترده‌تری را به رویشان می‌گشاید و دنیای آزاد بزرگ‌تری را نوید می‌دهد. جسارت زنان برای بازگشت به عرصه‌ای که از آن رانده شده‌اند و تلاش برای گشودن فضایی که در آن محصور شده‌اند، به تغییر محیط می‌انجامد و خیابان به‌عنوان بستر اجتماعی را متحول می‌کند و به آن شکل و معنای دگرگون‌شده‌ای می‌بخشد اما این گشودگیِ فضا فقط مختص زنان نیست. بلکه عرصه را برای آزادی همگان باز می‌کند و اجازه می‌دهد که هر کس سهمی از فضای رهاشده داشته باشد. زنان، خیابان‌ها را پس می‌گیرند اما نه فقط برای خودشان، بلکه برای کل مردم ایران./🌐نشر آسو
#زنان_فضای_شهری
#زن_زندگی_آزادی
👈 👥💬🗣 شما رسانه باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 https://t.iss.one/didehban_iran 🇮🇷
Telegraph
زنان در قاب خیابان
تصاویری که این روزها از حضور زنان در خیابان ثبت می‌شود، فقط از جهت مستندنگاری رویدادها و کنش‌های اعتراضی‌ای که زنان در جامعه رقم می‌زنند و نقشی که در جریان مبارزات ایران دارند، اهمیت ندارد. بلکه از این جهت نیز مهم است که به‌عنوان مجموعه پرتره‌ای گاه‌شمارانه،…
❤️ شهر دوستدار زن
🖍تینا غزنوی
✔️جنسیت در شهرسازی
به صورت تئوری وقتی راجع به «شهر» صحبت می‌کنیم، آن را بستری قابل دسترس برای عموم می‌دانیم. شهر جایی است که مردان و زنان از تمام سنین می‌توانند از فرصت‌ها و تسهیلات متنوع موجود در آن به‌طور برابر و بدون هیچ تبعیضی استفاده کنند.
اگر عناصر و اجزای تشکیل‌دهنده شهر را مرور کنیم؛ پیاده‌راه‌ها را از ذهن بگذرانیم شاید بگوییم طراحی پیاده‌رو که دیگر جنسیت نمی‌شناسد؛ پیاده‌رو مسیری است که عابرین پیاده چه مرد و چه زن با آسودگی خاطر از اینکه خودرویی به آنها اصابت نکند از آن عبور می‌کنند. وسایل حمل و نقل عمومی هم که هر دوی مردان و زنان را از نقطه A در شهر به نقطه B منتقل می‌کنند. توالت‌های عمومی هم قسمت مردانه دارند و هم قسمت زنانه! پارک‌های محلی هم که امکان استفاده از فضای سبز و هوای پاک را برای مرد و زن فراهم می‌کنند! بسیاری مثال دیگر را مرور می‌کنیم و می‌گوییم: «طراحی شهری زنانه» دیگر چیست؟
✅توزیع ناعادلانه امکانات شهری
وقتی با نگاه جنسیتی به شهرسازی و کیفیت تسهیلات ارائه شده از سوی شهرسازان برای شهروندان مرد و زن توجه کنیم، شاهد ناعدالتی‌هایی خواهیم بود. بسیاری از شهرهایی که در آنها زندگی می‌کنیم بستر آسوده و امن برای حضور زنان را فراهم نمی‌کنند.
🟣یکی از دلایل آن معطوف به مسئولین شهری است که عموماً مردان هستند. آنها با وجود دانش شهرسازی که دارند به‌طور عمیق راجع به نیازهای زنان در شهر اطلاع ندارند. طبیعی است که نتیجه طراحی آنها امکانات شهری مورد نیاز زنان را به‌طور کامل تأمین نکند.
بخش اعظم مردان در جوامع شاغل هستند و از محیط شهری بیشتر برای دستیابی به محل کار خود استفاده می‌کنند. اکثر آنها یکبار موقع رفتن به محل کار خود و یکبار هنگام بازگشتن از آن در محیط شهر حضور دارند! در بازه زمانی که در محل کار خود هستند، بی اطلاعند که زنان جهت انجام خریدهای روزمره با چرخ دستی به سوپرمارکت و بازار تره‌بار می‌روند. زنان صاحب نوزاد در بیرون از خانه لازم است نوزاد خود را در بخشی از مسیر روی کالسکه همراه خود ببرند. آنها فرزندان خود را راهی مدرسه می‌کنند و از مدرسه برمی‌گردانند و.... بنابراین پیاده‌راهی که صرفاً یک مسیر باریک برای عبور و مرور باشد پاسخگوی نیاز آنها نیست. پیاده‌راه با کف‌سازی فرسوده مناسب راندن کالسکه و چرخ دستی نیست.
وسایل حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس‌های تندرو بخش اعظم ظرفیت خود را به مردان اختصاص داده‌اند و ظرفیت بخش خانم‌ها کمتر است. این در حالی است که بیشتر کاربران آنها در طول روز خانم‌ها هستند. پارک‌های محلی هرچند با پوشش گیاهی متراکم به زیبایی محیط پیرامون افزوده‌اند، ولی عدم تأمین دید کافی به بیرون پارک باعث ایجاد نقاط خلوت می‌شود که پیغام بازدارنده و ناامن بودن برای حضور زنان در پارک دارد. عدم وجود نورپردازی کافی در خیابان‌ها و محلات خلوت در شب‌هنگام که جای خود دارد!
✔️شهر ناکارآمد برای زنان
دغدغه‌های ذکرشده شاید ساده به نظر برسد ولی باید بدانیم زنان در شهرها بابت طراحی و برنامه‌ریزی شهری نامناسب جریمه‌های غیرنقدی سنگینی پرداخت می‌کنند.
برخی جریمه‌هایی که شهروندان زن و دختر به دلیل حضور در بعضی فضاهای عمومی شهری می‌پردازند شامل خشونت، آزار جنسی، فرصت‌های شغلی محدود و قدرت ناکافی در تصمیم‌گیری‌ها و عدم وجود امکان مشارکت آنها در امور شهرسازی است.
یکی از راه‌کارهای طراحی شهر همه‌شمول و «دوستدار زن» توزیع عادلانه تسهیلات شهری مثل توالت‌های عمومی است.
🟢چرا وقتی تعداد ساکنین زن در یک شهر تقریباً برابر با مردان است تعداد توالت‌های عمومی زنانه، کمتر از مردانه است؟
جالب است بدانید یک زن از سه زن در دنیا امکان استفاده از توالت امن و کافی را ندارد. طبق تحقیقات زنان 6 بار بیش از مردان در شهر در صف توالت می‌مانند.
📌شما زنان علاوه‌بر عدم دسترسی به توالت عمومی امن و کافی؛ اگر برای تعویض پوشاک نوزاد خود یا شیر دادن به او، در بیرون از منزل، جایی مناسب پیدا نمی‌کنید؛ اگر مکان امن و بدون حضور مزاحم برای دیدار با دوستانتان در شهرتان نیست یا کم است، اگرخیابان‌های شهرتان ساخته شده برای خودرو هستند و پیاده‌راه‌ها باریک و نامناسب برای قدم زدن و دارای موانع متعدد برای راندن کالسکه کودک هستند؛ یا اگر زیرساخت‌های شهری مناسب برای دوچرخه‌سواری و ورزش جهت تأمین سلامتیتان در شهر تعبیه نشده است؛
باید واقف باشید که تصمیم‌گیران شهر شما از نیازهای زنان آگاه نیستند و زنان نقش مؤثری در طراحی، ساخت و اداره شهرتان نداشته‌اند.
#امنیت_زنان
#معماری_فمینیستی
#زنان_فضای_شهری
📌ادامه مطلب
👈👥💬🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 @didehban_iran 🇮🇷
🖍تینا غزنوی
✔️جنسیت در شهرسازی
به صورت تئوری وقتی راجع به «شهر» صحبت می‌کنیم، آن را بستری قابل دسترس برای عموم می‌دانیم. شهر جایی است که مردان و زنان از تمام سنین می‌توانند از فرصت‌ها و تسهیلات متنوع موجود در آن به‌طور برابر و بدون هیچ تبعیضی استفاده کنند.
اگر عناصر و اجزای تشکیل‌دهنده شهر را مرور کنیم؛ پیاده‌راه‌ها را از ذهن بگذرانیم شاید بگوییم طراحی پیاده‌رو که دیگر جنسیت نمی‌شناسد؛ پیاده‌رو مسیری است که عابرین پیاده چه مرد و چه زن با آسودگی خاطر از اینکه خودرویی به آنها اصابت نکند از آن عبور می‌کنند. وسایل حمل و نقل عمومی هم که هر دوی مردان و زنان را از نقطه A در شهر به نقطه B منتقل می‌کنند. توالت‌های عمومی هم قسمت مردانه دارند و هم قسمت زنانه! پارک‌های محلی هم که امکان استفاده از فضای سبز و هوای پاک را برای مرد و زن فراهم می‌کنند! بسیاری مثال دیگر را مرور می‌کنیم و می‌گوییم: «طراحی شهری زنانه» دیگر چیست؟
✅توزیع ناعادلانه امکانات شهری
وقتی با نگاه جنسیتی به شهرسازی و کیفیت تسهیلات ارائه شده از سوی شهرسازان برای شهروندان مرد و زن توجه کنیم، شاهد ناعدالتی‌هایی خواهیم بود. بسیاری از شهرهایی که در آنها زندگی می‌کنیم بستر آسوده و امن برای حضور زنان را فراهم نمی‌کنند.
🟣یکی از دلایل آن معطوف به مسئولین شهری است که عموماً مردان هستند. آنها با وجود دانش شهرسازی که دارند به‌طور عمیق راجع به نیازهای زنان در شهر اطلاع ندارند. طبیعی است که نتیجه طراحی آنها امکانات شهری مورد نیاز زنان را به‌طور کامل تأمین نکند.
بخش اعظم مردان در جوامع شاغل هستند و از محیط شهری بیشتر برای دستیابی به محل کار خود استفاده می‌کنند. اکثر آنها یکبار موقع رفتن به محل کار خود و یکبار هنگام بازگشتن از آن در محیط شهر حضور دارند! در بازه زمانی که در محل کار خود هستند، بی اطلاعند که زنان جهت انجام خریدهای روزمره با چرخ دستی به سوپرمارکت و بازار تره‌بار می‌روند. زنان صاحب نوزاد در بیرون از خانه لازم است نوزاد خود را در بخشی از مسیر روی کالسکه همراه خود ببرند. آنها فرزندان خود را راهی مدرسه می‌کنند و از مدرسه برمی‌گردانند و.... بنابراین پیاده‌راهی که صرفاً یک مسیر باریک برای عبور و مرور باشد پاسخگوی نیاز آنها نیست. پیاده‌راه با کف‌سازی فرسوده مناسب راندن کالسکه و چرخ دستی نیست.
وسایل حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس‌های تندرو بخش اعظم ظرفیت خود را به مردان اختصاص داده‌اند و ظرفیت بخش خانم‌ها کمتر است. این در حالی است که بیشتر کاربران آنها در طول روز خانم‌ها هستند. پارک‌های محلی هرچند با پوشش گیاهی متراکم به زیبایی محیط پیرامون افزوده‌اند، ولی عدم تأمین دید کافی به بیرون پارک باعث ایجاد نقاط خلوت می‌شود که پیغام بازدارنده و ناامن بودن برای حضور زنان در پارک دارد. عدم وجود نورپردازی کافی در خیابان‌ها و محلات خلوت در شب‌هنگام که جای خود دارد!
✔️شهر ناکارآمد برای زنان
دغدغه‌های ذکرشده شاید ساده به نظر برسد ولی باید بدانیم زنان در شهرها بابت طراحی و برنامه‌ریزی شهری نامناسب جریمه‌های غیرنقدی سنگینی پرداخت می‌کنند.
برخی جریمه‌هایی که شهروندان زن و دختر به دلیل حضور در بعضی فضاهای عمومی شهری می‌پردازند شامل خشونت، آزار جنسی، فرصت‌های شغلی محدود و قدرت ناکافی در تصمیم‌گیری‌ها و عدم وجود امکان مشارکت آنها در امور شهرسازی است.
یکی از راه‌کارهای طراحی شهر همه‌شمول و «دوستدار زن» توزیع عادلانه تسهیلات شهری مثل توالت‌های عمومی است.
🟢چرا وقتی تعداد ساکنین زن در یک شهر تقریباً برابر با مردان است تعداد توالت‌های عمومی زنانه، کمتر از مردانه است؟
جالب است بدانید یک زن از سه زن در دنیا امکان استفاده از توالت امن و کافی را ندارد. طبق تحقیقات زنان 6 بار بیش از مردان در شهر در صف توالت می‌مانند.
📌شما زنان علاوه‌بر عدم دسترسی به توالت عمومی امن و کافی؛ اگر برای تعویض پوشاک نوزاد خود یا شیر دادن به او، در بیرون از منزل، جایی مناسب پیدا نمی‌کنید؛ اگر مکان امن و بدون حضور مزاحم برای دیدار با دوستانتان در شهرتان نیست یا کم است، اگرخیابان‌های شهرتان ساخته شده برای خودرو هستند و پیاده‌راه‌ها باریک و نامناسب برای قدم زدن و دارای موانع متعدد برای راندن کالسکه کودک هستند؛ یا اگر زیرساخت‌های شهری مناسب برای دوچرخه‌سواری و ورزش جهت تأمین سلامتیتان در شهر تعبیه نشده است؛
باید واقف باشید که تصمیم‌گیران شهر شما از نیازهای زنان آگاه نیستند و زنان نقش مؤثری در طراحی، ساخت و اداره شهرتان نداشته‌اند.
#امنیت_زنان
#معماری_فمینیستی
#زنان_فضای_شهری
📌ادامه مطلب
👈👥💬🗣 رسانه ما باشید
دیده بان ایران، رسانه مستقل ایرانیان
🇮🇷 @didehban_iran 🇮🇷
Telegraph
📝شهر دوستدار زن
🔖جامعه‌شناسی زن روز 🔹جنسیت در شهرسازی به صورت تئوری وقتی راجع به «شهر» صحبت می‌کنیم، آن را بستری قابل دسترس برای عموم می‌دانیم. شهر جایی است که مردان و زنان از تمام سنین می‌توانند از فرصت‌ها و تسهیلات متنوع موجود در آن به‌طور برابر و بدون هیچ تبعیضی استفاده…