👆👆👆عصر امروز در زادگاه حسین پناهی، شاعر محبوبی که گفته بود: به بهشت نمی روم، اگر مادرم آنجا نباشد! کوشیدم تا برای مردم عزیز دهدشت شرح دهم که طبیعت همان مادر ماست و اگر می خواهیم به بهشت برویم، باید نگاه مان را به این مادر مهربان تغییر دهیم.
#دهدشت
@darvishnameh

محیط زیستی ترین شرط برای آغاز یک زندگی مشترک!
در کرمانشاه اتفاق افتاد ...
درود بر شیوا و سعید عزیز و آرزوی پایداری این پیوند مقدس ...⚘🌱⚘
@darvishnameh

🌺🌼سبزترین شرط ازدواج در ایران!🌼🌺

چندسالی است که خبرهایی از رسم و آیین هایی جدید در مراسم ازدواج زوج های محیط زیستی به گوش می رسد؛ اینکه زوجی تصمیم گرفته اند برای تضمین پایداری پیوندشان، به جای قربانی کردن و ریختن خون یک حیوان، نهالی بکارند و یا مهریه هایی محیط زیستی به جای سکه های مرسوم طلا را ضامن پیوند زناشویی شان تعیین کردند ...
اما اینک از کرمانشاه خبر می رسد که بنیانگذاران مدرسه طبیعت کیکم، شیوا و سعید سلیمانی عزیز، آغازین روز زندگی مشترک خویش را با کاشت ۱۳۰۵ نهال شروع کردند!
درختانی چون ارغوان، سنجد وحشی، بید وحشی و سیاه تلو در حاشیه رودخانه‌ی آهوران در جنوب کرمانشاه در روز دوم اردیبهشت ماه جاری، همزمان با روز جهانی زمین توسط شاه داماد و خانواده ایشان کاشته شدند تا عروس خانم موافقت کند و بدین ترتیب، محیط زیستی ترین ازدواج تاریخ ایران به وقوع پیوندد. جالب تر اما شاید چرایی و راز و رمز انتخاب عدد ۱۳۰۵ است!
عددی به نشانه احترام به اسکندر فیروز؛ بنیانگذار سازمان حفاظت محیط زیست که در نهم مرداد ۱۳۰۵ شمسی در شیراز به دنیا آمده است و ایرانیان قدرشناس و دوستدار محیط زیست امسال نودمین سالروز تولد این مرد بزرگ و یگانه را - همزمان با روز جهانی محیط بان - جشن خواهند گرفت.
بیاییم همه با بیشترین انرژی ممکن برای دوام بقا و پایداری این سبزترین پیوند ایرانی دعا کنیم.
آمین.

#سبزترین_پیوند

@darvishnameh

همه آنچه دیروز در رهگیری بیم ها و امیدهای محیط زیستی ادبیات ایران و نقد مکتب نوسازی در سالن اندیشه گذشت ... دکتر کاوه فرهادی را فیلسوفی شجاع و فرهیخته یافتم که می تواند آشکارا وزن اردوگاه محیط زیستی ها را در مواجهه با طرفداران غلبه تفکر سازه ای در مدیریت آب، افزایش دهد. با گوش جان به سخنانش گوش دهید:
#کاوه_فرهادی
@darvishnameh
👇👇👇

@darvishnameh

✳️میترا حجار از سه شنبه ها می گوید!✳️

آفرین بر هنرمندانی که مسوولیتهای شهروندی خود را آگاهانه و سزاوارانه انجام می دهند و با تغییر رفتار و حرکتهای عینی، عملا نشان می دهند که حراست از موهبتهای طبیعی در شمار ارزشهای غیرقابل معامله زندگی شان قرار دارد.
اینک پس از هانا کامکار، میترا حجار هم آشکارا اعلام کرد که به حامیان پویش مردمی سه شنبه های بدون خودرو پیوسته است.
دست مریزاد.

https://www.aparat.com/v/GMu2V

۱۴.۳ تریلیون دلار در سال ۲۰۱۵ هزینه اقتصادی خشونت در جهان بوده است! در حالی که با یک صدم این رقم می توانستیم مساله فقر و بحران های محیط زیستی را ریشه کن کنیم!
@darvishnameh

@darvishnameh

🌲عجیب ترین شکایت تاریخ!🌲

روایت دکتر محمد متینی زاده از شکایت درخت را شاید بد نباشد روزی یکبار دوره کنیم! نه؟

"شکایت درخت"

شکایتم
از آهکِ خاک نیست
و نه از نوک زدن دارکوب
و نه از گرم شدن زمین
و نه از گاوی که
به خوردن سرشاخه ‌ای از من
راضیست
دردم از اندیشه ‌ایست که
نخبگی ‌ام را
با دو ژنِ حرص و بلاهت
به بی ‌مایه ‌گی فروخته است

#بی_خبرتر_از_یک_رؤیا

@matinizadehmohammad

🔴آقای چیت چیان عزیز!🔴
لطفا به پیمانکارهای خود بگویید: این رسم طبیعت داری نیست!
غلاف ها یا پوسته کابلهای برق رها شده در ارتفاعات آزادبر - جاده چالوس. ۹۵/۲/۲۷.
@darvishnameh

ويلم الكساندر، پادشاه هلند در حال دوچرخه‌سواري با يك دوچرخه برقي.
به زودی در این باره یادداشتی منتشر خواهم کرد ...

#سه_شنبه_های_بدون_خودرو

@darvishnameh

✅خبری خوش برای حامیان سه‌شنبه‌ها!✅

در بیستمین سه‌شنبه‌ای که گروهی از ایرانیان طبیعت‌دوست به دعوت محمد بختیاری از اراک، کوشیدند تا سه‌شنبه‌ها از خودروهای شخصی خود استفاده نکنند، می‌خواهم توجه شما مخاطبین عزیز درویش‌نامه را به مقاله‌ای جلب کنم که اخیراً در روزنامه پرشمارگان و معتبر استاندارد آن‌لاین چاپ وین منتشر شده و توسط یکی از هموطنان عزیز مقیم آن کشور در اختیارم قرار گرفته است.

🚲نویسنده استاندارد آن‌لاین در گزارش خود می‌نویسد: این‌روزها از هر پنج دوچرخه‌اي كه در اتريش به فروش مي‌رسد، دست‌کم يكي برقی است و انتظار مي‌رود فروش دوچرخه‌های برقی همچنان با استقبال بیشتر مردم همراه باشد. این درحالی است که در گذشته، افرادی که از دوچرخه برای رفت و آمدهای خود سود می‌بردند، آدم‌هایی کهنه‌پرست خطاب می‌شدند و به ویژه چنین رویکردی در بین نسل جوان جذابیتی نداشت. اما امروز خريداران دوچرخه بيشتر از قشر جوان بوده و طرفدار نمونه برقي آن هستند كه با باتري‌هاي قابل شارژ كار مي‌كند. دلايل اين گرايش را مي‌توان در مزاياي دوچرخه‌هاي برقي در مقايسه با دوچرخه‌هاي سنتي جست؛ از جمله اينكه رفت و آمد با دوچرخه‌هاي برقي حتي در باد و باران یا سربالایی‌ها كه معمولا ركاب زدن با دوچرخه‌هاي سنتي را مشكل‌تر مي‌كند، بدون مانع انجام مي‌شود و نياز به مصرف نيروي بيشتر ندارد و خسته‌كننده نيست؛ همچنين آنها كه براي رفتن به سر كار كت و شلوار و لباس رسمي مي‌پوشند – مانند پادشاه هلند که عکسش را در پست قبلی منتشر کردم- عرق‌ريزان به مقصد نخواهند رسيد. از جهتي هم شبكه خطوط ويژه دوچرخه‌سواري در شهرها به مرور با كيفيت بهتر ساخته و گسترده‌تر مي‌شوند كه خود موجب تشويق مردم به استفاده بيشتر از دوچرخه و رفت و آمد كمتر با وسايل نقليه عمومي است.
قابل ذكر است كه تعدادي از ايستگاه‌هاي يكي از قديمي‌ترين خطوط مترو شهر وين از چند روز پيش براي مدت پنج ماه در دست تعمير خواهد بود و به همين دلیل در طول اين مدت قطار در اين ايستگاه‌ها نخواهد ايستاد. شهرداري وين هم اعلام کرده براي مردم در اين مسير علاوه بر اتوبوس، ایستگاه‌هایی براي پارك دوچرخه‌هاي شخصي، چك‌آپ آنها و قرض گرفتن مجاني دوچرخه، از جمله از نوع برقي آن برقرار كرده است.
شایان توجه آنکه در سال گذشته، به رغم قيمت نسبتا بالاي دوچرخه‌هاي برقي (بين ٢ تا ٣هزار يورو) تعداد آنها از ٣٩٠ هزار به 770 هزار افزایش یافت. افزون بر آن، بخش گردشگري اتريش كه سالهاست تور با دوچرخه را با موفقيت به گردشگران عرضه مي‌كند، اینک مدتی است استفاده از دوچرخه‌هاي برقي را جز اصلي برنامه خود قرار داده و اميدوار است كه از اين پس توجه بيشتري را به خود جلب كند.

✅هموطن عزیز من!
همانطور که می‌بینید، کاهش استفاده از خودرو شخصی اینک در اروپا می‌رود که به نشانه‌ای از تشخص و درک والاتر از زیستبومی تلقی شود که یگانه خانه مشترک همه ماست. خوشبختانه هفته گذشته با مدیران مرکز بهینه‌سازی مصرف انرژی در معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری، جلسه مفیدی داشتم و ایشان قول دادند، به زودی شرایطی فراهم کنند تا دوچرخه‌های برقی و هیبرید که با قیمت حدود 2.6 میلیون تومان در ایران عرضه می‌شود، برای آن گروه از حامیان واقعی پویش سه‌شنبه‌های بدون خودرو که متعهد می‌شوند از خودرو شخصی خود استفاده نکنند، با 1.6 میلیون تخفیف، به قیمت یک میلیون تومان عرضه خواهد شد.
منتظر انتشار جزییات بیشتر باشید.
و البته تا آن زمان، لطفا خبر پویش سه‌شنبه‌های بدون خودرو را تا آنجا که می‌توانید با دوستان و همکاران و بستگان خود به اشتراک نهید.
قدردان همراهی‌ها و هم‌افزایی‌های شما هستم.

#سه_شنبه_های_بدون_خودرو
#من_شهر_دوچرخه

@darvishnameh

وقتی که در بیستمین #سه‌_شنبه_بدون_خودرو، نونهالان یک مهدکودک، رانندگان خودروهای شخصی در خیابانهای شهرکرد را شرمنده کردند!
منتظر دیدن فیلمش در پست بعدی باشید:
@darvishnameh
👇👇👇

@IRANtwtCAR

این بانوی ایرانی در مشهد مقدس، تصمیم گرفته تا سه شنبه ها با دوچرخه به محل کار خود برود.
دست مریزاد ...

#سه‌_شنبه_‌های_بدون_خودرو

@darvishnameh

ساعت ۱۹:۳۰ پنج شنبه در سینما فلسطین تهران، مشتاقان اسکندر فیروز، مه لقا ملاح و رخشان بنی اعتماد در جشنواره بین المللی فیلم سبز به هم می رسند! این تاریخ را به دوستان تان اطلاع دهید.
@darvishnameh

https://mohammaddarvish.com/desert/archives/10326

سندرم بتنیسم! یادداشتی در مهار بیابان زایی به مناسبت ۲۹ اردیبهشت، روز ملی محافظت از رودخانه ها در برابر سدهای بزرگ.

@darvishnameh

🔴به سندرم بتنیسم پایان دهیم!🔴

9 سال پیش در چنین روزی، یعنی 29 اردیبهشت 1387 برای نخستین‌بار همایشی در تالار شهریاران جوان تهران برگزار شد با عنوان: «سدهای بزرگ؛ پیامدها و جایگزین‌ها»؛ همایشی که در آن کسی قرار نبود بر خلاف رسم رایج تا آن زمان به ستایش سدسازی و سردارسازی در حوزه سازندگی به بهانه‌ی ساخت این جرثومه‌های سیمان‌اندود و پهن‌پیکر بپردازد. محتوای ارایه شده در آن همایش، سر و صدای فراوانی در محافل رسانه‌ای مستقل به راه انداخت و نه‌تنها روز ملی حمایت از رودخانه‌ها در برابر سدهای بزرگ را بنیان نهاد؛ که موجی را سبب شد تا در نهایت منجر به ارسال نامه‌ای از سوی گروهی از اساتید دانشگاه صنعتی اصفهان در زمستان 1388 به مقام معظم رهبری شود که در آن از پیامدهای ویرانگر سدسازی در ایران به شدت ابراز نگرانی شده بود. مقام رهبری هم در پاسخ به درخواست نخبگان کشور، به رییس جمهور وقت دستور دادند تا با دقت نظر و به شایستگی به ابراز نگرانی اساتید پاسخ داده شود.
و امسال، نهمین سالی است که این روز ملی در ایران گرامی داشته می‌شود؛ روزی که البته در دنیا قدمتی بیشتر داشته و سابقه آن به 14 مارس 1998، یعنی حدود 18 سال پیش می‌رسد. این که چرا سازه‌ای که به ادعای سازندگانش قرار بوده تا آب را مدیریت و تنظیم کند، خود به مهم‌ترین عامل مرگ رودخانه‌ها تبدیل شده، حکایت تلخی است که نشان می‌دهد: بشر مدرن امروز، بسیار کمتر از بشر سنتی دیروز از قوانین حاکم بر طبیعت سردرمی‌آورد و یا آن که در برابرش کرنش می‌کند. راستی چرا باید از رودخانه‌ها در برابر سدهای بزرگ حمایت کرد؟ و چرا جهانیان، دو بار در سال، یکی در 14 ماه مارس (24 اسفند) و دیگری در آخرین یکشنبه سپتامبر، حرمت رودخانه‌ها را در زمین گرامی داشته و می‌کوشند تا مردم و رهبران جهان را از وخامت شرایطی که بر این رگ‌های بی رنگ زمین حاکم است، آگاه سازند.
مخالفت‌ها در برابر سدسازی به جایی در جهان رسیده که متأسفانه اگر هفته‌ای دو فعال محیط زیست توسط مافیای طبیعت‌ستیز در جهان به قتل می‌رسد، سهم قابل توجهی از این قتل‌ها، مانند قتل خانم برتا کاسرس در هندوراس، ریشه در قدرت افیونی آب‌سالاران سازه محور دارد.
حقیقت داستان آن است که حال رودخانه‌ها تقریباً در هیچ نقطه‌ای از کره زمین خوب نیست؛ اغلب آنها هم از نظر کمی و هم از نظر کیفی با چالش‌ها و تهدیدهای جدی مواجه شده‌اند؛ دیگر کمتر رودخانه‌ای را می‌توان سراغ گرفت که آب گوارایش از سراب تا پایاب ادامه یافته و به دریا و اقیانوس‌ها برسند. رودخانه‌ها، یکی از مهم‌ترین بسترها برای حفظ و پایداری از تنوع زیستی موجودات آبزی به شمار می‌روند. هنگامی که این رگ‌های راهبردی حیات در کره زمین، از وضعیت مطلوبی برخوردار نباشند، یعنی بخش بزرگی از زیگونگی حیات؛ از کتابچه‌ی بی‌رقیب و یکتای آفرینش با تهدیدی مرگبار روبرو شده است. برای همین است که در طول نیم قرن گذشته نسل بین 30 تا 50 درصد از آبزیان آب شیرین برای همیشه منقرض شده است که یکی از مهم‌ترین دلایلش، علاوه بر کاهش کیفیت آب و صید بی‌رویه، ساخت سدهای متعدد مخزنی در مسیر رودخانه‌هاست که سبب گسست بوم‌شناختی و ایجاد خلل در فرآیند تخم ریزی ماهی‌ها را فراهم آورده است.
در عین حال، نباید فراموش کنیم که سدسازی و طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای، دلیل وخامت شرایط بوم‌شناختی در ایران و بسیاری از نقاط جهان نیست! بلکه ابزاری در دست مبتلایان به نوعی سندرم خطرناک موسوم به «سندرم بتنیسم» یا همان طرفداران مدیریت سازه‌ای و طراحان برنامه‌ها و آرمان‌های توسعه در کشورهایی است که آفرینندگانش، بویی از فهم اکولوژیک نبرده و بر این پندار غلط پای می‌فشارند که می‌توانند با تکیه بر قدرت سخت‌افزاری و فناورانه‌ی بشری به جنگ قوانین طبیعت رفته و آن را به نفع نسل خود تغییر داد. شاهد مدعای فوق، بحران دریاچه پریشان یا زریوار یا دشت طوس یا ... است که ربطی به سدسازی ندارد، بلکه قربانی انتخاب آرمان غلط، یعنی دستیابی به خودکفایی در کشاورزی به هر قیمتی شدند؛ آن هم نوعی از کشاورزی که ظاهرا کسی نمی‌خواهد یا نمی‌تواند برای ارتقای نرم‌افزاری و بهبود راندمان‌های آن تلاش کند! چرا؟
حاصل این نگاه خطرناک، مصیبت‌هایی است که گریبان ما را در ارومیه، بختگان، گتوند و خوزستان، داریان، زاینده رود و گاوخونی، میناب، جازموریان و هامون گرفته است و متأسفانه بیم آن می‌رود تا با تکرار نشانی‌های غلط، استان‌هایی چون چهارمحال و بختیاری، کردستان، کهگیلویه و بویراحمد و لرستان هم، همان فرجام تلخ را تجربه کنند.
آیا نسل هوشمند امروز اجازه تکرار آن خطاهای نابخشودنی را می‌دهد؟
شاید پاسخ به این پرسش در آیین‌های دهمین سالگرد روز ملی حفاظت از رودخانه‌ها در برابر سدهای بزرگ در 29 اردیبهشت 1396، آسان‌تر باشد! نه؟

#روز_ملی_محافظت_رودخانه_ها_در_برابر_سدهای_بزرگ

@darvishnameh

این روزها همه قلیان ها را به گلدان بدل می کنند! شما چطور؟

هفته ملی بدون دخانیات (4 تا 10 خردادماه)

@darvishnameh