🇮🇷: @darvishnameh

🔴ماجرای تلخ #پلنگ_هیرکان و #خرس_ترجنلی را چگونه باید آسیب شناسی کرد؟!🔴

1⃣ سه رخداد تلخ در پس مرگ دلخراش #توله_خرس در جوار #پارک_ملی_گلستان، قابل تامل و رهگیری است که برخورد منطقی، غیرجانبدارانه و شفاف سازمان حفاظت محیط زیست می تواند هر سه چالش را به فرصتی تاریخی برای احیای اعتماد ملی آسیب دیده در این حوزه بدل کند.

2⃣ در عین حال از یک پژواک مثبت نباید به سادگی گذشت، قدردانی سزاوارانه عالی ترین مقام سازمان حفاظت محیط زیست از #خبرگزاری_تسنیم برای انجام تکالیف دقیق و حرفه ای خویش به عنوان #رکن_چهارم_دموکراسی، می تواند نقطه عطفی تاریخی در این حوزه به شمار آمده و دیگر خبرنگاران و رسانه ها را هم تشویق به اطلاع رسانی درست، حرفه ای و بی طرفانه کند.

3⃣ همه چیز را تازه ترین یادداشتم شرح داده ام:

👇
https://instagram.com/p/BZwdwL2H0VD

🔴جنگل‌شدن خطر ندارد آقای داننده!🔴

🇮🇷: @darvishnameh

1⃣ اخیراً یادداشتی به قلم #مصطفی_داننده با عنوان: "خطر جنگل‌شدنِ جامعه را جدی بگیریم"، بسیار سروصدا کرده و تقریباً در اغلب گروه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و حتی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها در حال دست به دست شدن و انتشار است.

2⃣ جانِ کلام نویسنده در این یادداشتِ زنهاردهنده و تامل‌برانگیز آن است که چرا مهرورزی‌، پاک‌دستی، مسوولیت‌پذیری و عشق به وطن دارد فدای منفعت‌طلبی‌های فردی و آزمندی‌های وطن‌برباد‌ده شده و آنهایی بیشتر قربانی می‌شوند که از قضا به مبانی اخلاقی بیشتر پایبند بوده و کوشیده‌اند برای کمک به پول ملی از فشارهای کاذب به اقتصاد پرهیز کنند.

3⃣ البته "داننده" حرف حساب زده و هشداری بایسته را طرح کرده است، اما تصویری که از شرایط امروز جامعه ارایه کرده، از قضا هیچ ربطی به جنگل ندارد! والله #قانون_جنگل شرف دارد به قانونی که اینک در اغلب رفتارهای آدم‌زمینی‌ها حکمیت می‌کند. خطرِ اصلی از قضا جنگل‌شدن نیست! بلکه دورشدن از جنگل و طبیعت و به زیرپانهادنِ آموزه‌های محیط‌زیستی و قانون #داد_و_دهش است. خطر اصلی این است که سازمان حفاظت محیط‌زیست به جای حمایت از مکتب تربیتی #مدارس_طبیعت که می‌کوشد نسلی را تربیت کند که از قضا دریابند: "من هستم، چون ما هستیم" - و دچارِ بسیاری از لکنتهای به تصویرکشیده توسط مصطفی داننده نشود - فرمان تعطیلی مدرسه طبیعت #پردیسان را صادر می‌کند.

4⃣ خلاصه اینکه آقای داننده عزیز! این دورشدن از جنگل و طبیعت و اصل خویش است که امروز بحران آفریده و نه جنگل‌شدنِ جامعه! نگوییم: جغد شوم، روباه مکار، کفتار پیر، خفاش شب و الاغ نفهم. نشانه سقوط اخلاقی یک جامعه همانا زمانی مشهود می‌شود که دیگر کسی دلش برای آب خوردن یک کبوتر، سیراب‌شدن یک سپیدار، خرامیدنِ یک یوز و سوختن جنگل نمی‌لرزد و آدم‌بدهای جامعه با صفت‌هایی حیوانی خطاب شوند. حرمت طبیعت و زیستمندانش را سزاوارانه‌تر پاس داریم، به ویژه در زمانه‌ای که در راس سازمان متولی طبیعت ایران، مردی نشسته که تمامی ملاحظات محیط‌زیستی را به سخره گرفته است؛ مردی که نسل امروز و آینده ایران هرگز جنایت‌های او در حق طبیعت مظلوم وطن و کودکانی که از لذت حضور در مدارس طبیعت محروم شدند را نخواهد بخشید.

https://t.iss.one/mostafadanandeh/789