🔻مشکل مدیریت آب در ایران ربطی به آسمان ندارد؛ متهم را پشت میزهای قدرت بجویید!🔻
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ به طور متوسط و به شهادت آمارهای شرکت مدیریت منابع آب ایران، میانگین توان آب قابل استحصال کشور در یک دوره درازمدت پنجاه و دوساله حدود یکصد میلیارد مترمکعب است. از این مقدار فقط هشت الی هشت و نیم درصد می‌تواند نیاز آب شرب یک‌سال ایرانیان را تامین کند. یعنی کمتر از یک‌هفتم آبی که در مخازن سدهای ایران ذخیره می‌شود به فرض آنکه از مخازن آب زیرزمینی اصلاً در هیچ شهری استفاده نشود - که می‌شود - کافی است تا ایرانیان را دیگر از هیولایی به نام تشنگی نترسانیم.
2️⃣ پس اگر اینک در خوزستان با رخدادی به نام شورش آبی روبرو شده‌ایم، در بروجن بیش از شصت روستا را با تانکر آبرسانی می‌کنیم و در گیلان برای جبران کمبود آب شرب مردم به قطع رویشگاه‌های جنگلی و ساخت سدهای بزرگ مخزنی روی آورده‌ایم؛ این نه به دلیل کمبود ریزش‌های آسمانی که به دلیل کمبود خرد، وجدان و فهم‌بوم‌شناختی در مدیریت آبی سرزمین است.
3️⃣ هیچ از خود پرسیده‌ایم که چرا مردم در خراسان جنوبی به اندازه خوزستان از کمبود آب خشمگین نیستند؟ پاسخ این است که آنها درک می‌کنند که در خراسان آبی نیست که بخواهند توزیع کنند، اما در خوزستانی که کارون، دز، کرخه، زهره، مارون و بهمن‌شیر را دارد؛ در خوزستانی که یک‌سوم منابع آب سطحی ایران در آن جاری است، چرا باید مردم در چنین فلاکتی اسیر و گرفتار باشند؟
4️⃣ آری ... مشکل ما با دعا و نماز باران یا با غلبه تفکر سازه‌ای در یزد، اصفهان، خراسان، سمنان، خوزستان، کرمان، ارومیه، فارس، قم و ... حل نخواهد شد؛ وقتی که بلد نیستیم از آب موجود به درستی استفاده کنیم؛ وقتی که ضایعات در بخش کشاورزی ما چندبرابر حد استاندارد است؛ وقتی که با صادرات آب مجازی فکر می‌کنیم می‌شود پول پایدار تولید کرد؛ وقتی که عرضه ترمیم لوله‌های فرسوده شبکه شرب شهری را نداریم و سی‌درصد آب را به هدر می‌دهیم و وقتی هنوز به بیست‌درصد اهداف برنامه‌های پنج‌ساله چهارم تا ششم نرسیده و اغلب شهرهای ما فاقد تصفیه‌خانه و توان بازچرخانی آب هستند. ما کفران نعمت کرده و خواهیم کرد تا زمانی که به جای پخمه‌ها از نخبه‌ها استفاده نکنیم و به جای کلنگ مدیریتی با مدیریت کلنگی روزگار بگذرانیم. این شاید آخرین هشدار برای آنهایی باشد در دورن حاکمیت که هنوز اعتبار و وقار ایران و توجه به حقوق ملی برایشان مهم است.
#پخمه_پروری_یعنی_نخبه_کشی
#خشکسالی_مدیریتی
#مدیریت_کلنگی
#کلنگ_مدیریتی
#حقابه_تالابها_مقدم_بر_کشاورزی_و_شرب
#راه_نجات_هورالعظیم_جازموریان_گاوخونی_و_ارومیه_چیست
#چگونه_ایران_را_تاب_آور_کنیم
https://www.instagram.com/p/CRbUw-slEIV/?utm_medium=copy_link
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ به طور متوسط و به شهادت آمارهای شرکت مدیریت منابع آب ایران، میانگین توان آب قابل استحصال کشور در یک دوره درازمدت پنجاه و دوساله حدود یکصد میلیارد مترمکعب است. از این مقدار فقط هشت الی هشت و نیم درصد می‌تواند نیاز آب شرب یک‌سال ایرانیان را تامین کند. یعنی کمتر از یک‌هفتم آبی که در مخازن سدهای ایران ذخیره می‌شود به فرض آنکه از مخازن آب زیرزمینی اصلاً در هیچ شهری استفاده نشود - که می‌شود - کافی است تا ایرانیان را دیگر از هیولایی به نام تشنگی نترسانیم.
2️⃣ پس اگر اینک در خوزستان با رخدادی به نام شورش آبی روبرو شده‌ایم، در بروجن بیش از شصت روستا را با تانکر آبرسانی می‌کنیم و در گیلان برای جبران کمبود آب شرب مردم به قطع رویشگاه‌های جنگلی و ساخت سدهای بزرگ مخزنی روی آورده‌ایم؛ این نه به دلیل کمبود ریزش‌های آسمانی که به دلیل کمبود خرد، وجدان و فهم‌بوم‌شناختی در مدیریت آبی سرزمین است.
3️⃣ هیچ از خود پرسیده‌ایم که چرا مردم در خراسان جنوبی به اندازه خوزستان از کمبود آب خشمگین نیستند؟ پاسخ این است که آنها درک می‌کنند که در خراسان آبی نیست که بخواهند توزیع کنند، اما در خوزستانی که کارون، دز، کرخه، زهره، مارون و بهمن‌شیر را دارد؛ در خوزستانی که یک‌سوم منابع آب سطحی ایران در آن جاری است، چرا باید مردم در چنین فلاکتی اسیر و گرفتار باشند؟
4️⃣ آری ... مشکل ما با دعا و نماز باران یا با غلبه تفکر سازه‌ای در یزد، اصفهان، خراسان، سمنان، خوزستان، کرمان، ارومیه، فارس، قم و ... حل نخواهد شد؛ وقتی که بلد نیستیم از آب موجود به درستی استفاده کنیم؛ وقتی که ضایعات در بخش کشاورزی ما چندبرابر حد استاندارد است؛ وقتی که با صادرات آب مجازی فکر می‌کنیم می‌شود پول پایدار تولید کرد؛ وقتی که عرضه ترمیم لوله‌های فرسوده شبکه شرب شهری را نداریم و سی‌درصد آب را به هدر می‌دهیم و وقتی هنوز به بیست‌درصد اهداف برنامه‌های پنج‌ساله چهارم تا ششم نرسیده و اغلب شهرهای ما فاقد تصفیه‌خانه و توان بازچرخانی آب هستند. ما کفران نعمت کرده و خواهیم کرد تا زمانی که به جای پخمه‌ها از نخبه‌ها استفاده نکنیم و به جای کلنگ مدیریتی با مدیریت کلنگی روزگار بگذرانیم. این شاید آخرین هشدار برای آنهایی باشد در دورن حاکمیت که هنوز اعتبار و وقار ایران و توجه به حقوق ملی برایشان مهم است.
#پخمه_پروری_یعنی_نخبه_کشی
#خشکسالی_مدیریتی
#مدیریت_کلنگی
#کلنگ_مدیریتی
#حقابه_تالابها_مقدم_بر_کشاورزی_و_شرب
#راه_نجات_هورالعظیم_جازموریان_گاوخونی_و_ارومیه_چیست
#چگونه_ایران_را_تاب_آور_کنیم
https://www.instagram.com/p/CRbUw-slEIV/?utm_medium=copy_link
🔻نفت، ترکیه، کشاورزی، سد کرخه و طرح‌های انتقال آب هورالعظیم را خشک کرد!🔻
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ در این گفتگوی ده دقیقه‌ای که حانیه احمدی، خبرنگار روزنامه اینترنتی فراز با نگارنده انجام داده است، کوشیده‌ام تا همه مولفه‌هایی که منجر به بروز بحران امروز در هورالعظیم شده را تبیین و چرایی‌اش را تحلیل کنم.
2️⃣ به طور خلاصه این جنایت پنج متهم اصلی دارد که به ترتیب اهمیت عبارتند از: نفت، ترکیه، کشاورزی، سد کرخه و طرح‌های انتقال آب.
3️⃣ خبر بد این است که چشم‌انداز آینده هور درصورت اجرای طرح‌های انتقال آب مصوب جدید در سرشاخه‌های کرخه، سیمره و کشکان تیره و تارتر از امروز خواهد بود.
4️⃣ راهکار نجات هورالعظیم آن است که دیواره‌ها و جاده‌هایی که هور را در بخش ایرانی به پنج حوضچه تقسیم کرده‌اند، کاملاً برداشته شوند. دولت موظف است به جای کشت‌های آب‌بر چون برنج و نیشکر، کشت‌های جایگزین با ارزش افزوده درخور و آب‌بری کمتر چون کنجد را معرفی و حمایت کند. هور باید به صورت یک هویت منسجم در کنوانسیون جهانی رامسر ثبت شود و نه فقط بخش عراقی آن. هور برای تاب‌آوری، نیاز به پنج میلیاردمتر مکعب حقابه دارد که حدود دو سوم آن را باید کشورهای ترکیه، سوریه و عراق تضمین دهند و بقیه از کرخه تامین شود. تامین این حقابه، مقدم بر نیاز کشاورزی، نفت و صنعت؛ فقط به نفع تاب‌آوری دوباره خوزستان نیست. به نفع همه مردم ایران و منطقه است.
5️⃣ باید علیه تفکر خطرناکی که می‌گوید: چرا باید این آب شیرین را در یک پهنه تالابی هدر دهیم، در حالیکه می‌توان با آن به رونق کشاورزی و صنعت در بالادست هور در استان‌های خوزستان، ایلام، لرستان و ... اقدام کرد، قاطعانه ایستاد. وگرنه مهم‌ترین عامل پایداری خوزستان نابود شده و ترکش‌های مهاجرت مردم از خوزستان، دامن همه استان‌های ایران را لکه‌دار خواهد کرد.
6️⃣ یادمان باشد: نوع بهره‌ای که حاکمیت ایران در نظام اقتصادی کنونی‌اش از آب می‌برد، درست مثل سنگفرش‌کردن معابر عمومی با بقایای تخت جمشید است! جایگاه آب را از یک ارزش زیستی و غیرقابل معامله به یک کالای اقتصادی تنزل ندهیم. برای تولید پول پایدار، آب‌فروشی را متوقف کرده و مجال بروز خلاقیت در تولید محصولات ثانویه را فراهم کنیم.
#هور_را_قربانی_برنج_نکنیم
#هور_را_قربانی_نفت_نکنیم
#آب_را_قربانی_صادرات_نفتی_و_غیرنفتی_نکنیم
#راه_نجات_هورالعظیم
#حانیه_احمدی
#روزنامه_اینترنتی_فراز
@farazdaily
https://www.instagram.com/tv/CSB-siZlf2d/?utm_medium=copy_link
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ در این گفتگوی ده دقیقه‌ای که حانیه احمدی، خبرنگار روزنامه اینترنتی فراز با نگارنده انجام داده است، کوشیده‌ام تا همه مولفه‌هایی که منجر به بروز بحران امروز در هورالعظیم شده را تبیین و چرایی‌اش را تحلیل کنم.
2️⃣ به طور خلاصه این جنایت پنج متهم اصلی دارد که به ترتیب اهمیت عبارتند از: نفت، ترکیه، کشاورزی، سد کرخه و طرح‌های انتقال آب.
3️⃣ خبر بد این است که چشم‌انداز آینده هور درصورت اجرای طرح‌های انتقال آب مصوب جدید در سرشاخه‌های کرخه، سیمره و کشکان تیره و تارتر از امروز خواهد بود.
4️⃣ راهکار نجات هورالعظیم آن است که دیواره‌ها و جاده‌هایی که هور را در بخش ایرانی به پنج حوضچه تقسیم کرده‌اند، کاملاً برداشته شوند. دولت موظف است به جای کشت‌های آب‌بر چون برنج و نیشکر، کشت‌های جایگزین با ارزش افزوده درخور و آب‌بری کمتر چون کنجد را معرفی و حمایت کند. هور باید به صورت یک هویت منسجم در کنوانسیون جهانی رامسر ثبت شود و نه فقط بخش عراقی آن. هور برای تاب‌آوری، نیاز به پنج میلیاردمتر مکعب حقابه دارد که حدود دو سوم آن را باید کشورهای ترکیه، سوریه و عراق تضمین دهند و بقیه از کرخه تامین شود. تامین این حقابه، مقدم بر نیاز کشاورزی، نفت و صنعت؛ فقط به نفع تاب‌آوری دوباره خوزستان نیست. به نفع همه مردم ایران و منطقه است.
5️⃣ باید علیه تفکر خطرناکی که می‌گوید: چرا باید این آب شیرین را در یک پهنه تالابی هدر دهیم، در حالیکه می‌توان با آن به رونق کشاورزی و صنعت در بالادست هور در استان‌های خوزستان، ایلام، لرستان و ... اقدام کرد، قاطعانه ایستاد. وگرنه مهم‌ترین عامل پایداری خوزستان نابود شده و ترکش‌های مهاجرت مردم از خوزستان، دامن همه استان‌های ایران را لکه‌دار خواهد کرد.
6️⃣ یادمان باشد: نوع بهره‌ای که حاکمیت ایران در نظام اقتصادی کنونی‌اش از آب می‌برد، درست مثل سنگفرش‌کردن معابر عمومی با بقایای تخت جمشید است! جایگاه آب را از یک ارزش زیستی و غیرقابل معامله به یک کالای اقتصادی تنزل ندهیم. برای تولید پول پایدار، آب‌فروشی را متوقف کرده و مجال بروز خلاقیت در تولید محصولات ثانویه را فراهم کنیم.
#هور_را_قربانی_برنج_نکنیم
#هور_را_قربانی_نفت_نکنیم
#آب_را_قربانی_صادرات_نفتی_و_غیرنفتی_نکنیم
#راه_نجات_هورالعظیم
#حانیه_احمدی
#روزنامه_اینترنتی_فراز
@farazdaily
https://www.instagram.com/tv/CSB-siZlf2d/?utm_medium=copy_link