@darvishnameh
🔴وقتی دوچرخه، گاردین را به جان دیلی میل می اندازد!
تيتر روزنامه #ديلي_ميل توجهم را جلب كرد: "مسير ديوانه وار #دوچرخه"؛ در كنار آن عكسي از يك #دوچرخه_سوار در مسير دوچرخه اي كه تنها با يك شكاف از مسير خودروها فاصله دارد. نخستين فكري كه به مغزم رسيد اين بود كه: چه خوب، ديلي ميل عاقبت با اين مسئله كه كمبود مسيرهاي دوچرخه ديوانگي ست، موافقت كرد. حس لذت بخشي بود، اگرچه بعيد به نظر مي رسيد. اما بعد از آن، تيتر كوتاهتر در زير را خواندم و قلبم فروريخت: "لكه ننگ جديدي كه #بريتانيا را فلج مي كند." قلبم به دليل اين يادداشت بيمارگونه در يك روزنامه ملي فرو نريخت- اين را مي شد انتظار داشت- بلكه به دليلي ديگر. اين نمونه ای است براي گونه اي از خبرنگاري كه پرشي از دريچه اينترنت به رسانه هاي گروهي داشته است و بوسيله آن حقيقت مطلب در پشت تأثيري كه نحوه بازگو كردن مطلب بجا مي گذارد، پنهان مي شود. اين پديده جديد نيست و بخوبي ثبت شده است. اما هنوز هم موجب افسردگي است. بطور مثال در نمونه بالا كه در روزنامه ديلي ميل تشريح شده، از مسيرهاي دوچرخه به عنوان دليلي براي ازدحام خودروها و راه بندان و در نتيجه آلودگي هوا در شهرهاي بريتانيا نام برده مي شوند! من در آغاز در لندن از جانب گروههاي رانندگان تاكسي آنرا مشاهده كردم كه از ساخت نخستين مسيرهاي جداگانه دوچرخه با طراحي مناسب براي پايتخت، خشمگين بودند و بعد از جانب يك گروه كوچك كه پويشي در مخالفت با نقشه هايي براي گسترش اين مسيرها براه انداخته اند. بنا به ادعاي مضحك آنها، مسيرهاي دوچرخه سبب شده اند تا لندن راكد شده و در نتيجه در دود مه حاصل از هزاران خودرو ايستاده در راه بندان، خفه شود. اين مسيرها تهديد بزرگي هستند و مي بايست دوباره به خيابان تبديل شوند. اين مطالب حاشيه اي تا بحال از جانب عده معدودي با يك اكانت در توئيتر و وقت زياد منتشر مي شد. اما اكنون يك روزنامه اين ايده را بدست گرفته. در اين مقاله ادعا مي شود كه مسيرهاي دوچرخه كه از لندن آغاز شده، مي روند تا سبب هرج و مرج و راه بندان در مناطقي مانند منچستر، كُرن وال، گلاستر و #كمبريج شوند. اين ادعاها آن اندازه احمقانه هستند كه تصميم داشتم نسبت به آنها بي اعتنا بمانم. اما اين عقيده هم وجود دارد كه مي گويد با چنين افسانه هايي مي بايست مقابله كرد، پيش از آنكه پراكنده شوند.
در اينجا من خود را بر روي شرايط لندن كه بهتر از هر جا آنرا مي شناسم و ازدحام ترافيكش دلايل متفاوتي دارد، تمركز مي دهم.
بياييد از اينجا آغاز كنيم كه ايده مسيرهاي دوچرخه در لندن، بدليل آنكه تنها در ساعات شلوغي از آنها استفاده مي شود، بي مصرف هستند. هر دو مسير جديد از زمان ساخت تاكنون بنا به گفته شبكه حمل و نقل لندن موجب شده اند تا استفاده از آنها ٦٠٪ افزايش پيدا كند، در بخشي از آن (Blackfriars Bridge) به هنگام شلوغي ترافيك حتي تا ٧٠٪ . اين معمولا نقطه اي است كه مخالفان مسيرهاي دوچرخه از آن عكس مي گيرند و آنرا در توييتر انتشار مي دهند؛ عكسي از يك مسير خالي از دوچرخه، البته در نيمه شب!
مسيرهاي دوچرخه نامبرده مسيرهاي رفت و آمدي هستند كه مانند بسياري خيابانها، از آنها در ساعات اوج ترافيك استفاده مي شود؛ در بخشي از مسير روزانه من حتي تا آن حد كه در پشت چراغ قرمز مي توان صفهاي طولاني از دوچرخه ها را مشاهده كرد. و البته در ساعات ديگري ترافيك سبكتر است، اما من بخاطر نمي آورم كه در هيچ ساعتي از روز در اين مسير تنها دوچرخه سوار بوده باشم. از جهتي ديگر بسياري پياده روها در نزديكي من اغلب بجز ساعات معيني از روز بدون استفاده مي مانند. شايد كه ديلي ميل فكر مي كند كه مي بايست آنها را هم به خودروها اختصاص داد. به عقيده پل توهاي، مدير اجرايي گروه پويش دوچرخه سواران انگلستان، بدون يك شبكه مناسب براي دوچرخه سواري بي خطر، مردم از راههاي موجود تنها براي رفت و آمد مستقيم (بين خانه و محل كار) و نه كلا براي دوچرخه سواري هر روزه، استفاده مي كنند: "اگر كسي بخواهد صف دوچرخه ها را در ساعات مختلف روز مشاهده كند، شايد كه مي بايست به كمبريج و يا #هلند برود، آنجا كه مسيرهاي مناسب با كيفيت خوب در مناطق مسكوني وجود دارند."
بنظر مي رسد كه ترافيك در لندن به مرور بدتر مي شود و نه تنها براي خودروها و كاميون ها، بلكه هم براي مسافران اتوبوس. و البته ترافيك آهسته با خود #آلودگي_هواي بيشتري بهمراه مي آورد. آيا واقعا مسيرهاي دوچرخه در اين ارتباط يك نقش كليدي بازي مي كنند؟ مسيرهاي مطمئن دوچرخه- با سنگ جدول خيابان كه مانع ورود خودروها به اين مسير مي شوند- تنها ٣٪ از فضاي خيابانهاي پايتخت را بخود اختصاص مي دهند. در ديگر شهرهاي بريتانيا اين رقم بسيار كمتر است و در بعضي مناطق حتي به صفر مي رسد. با چنين مقدار ناچيزي چگونه مي توان ترافيك را مسدود كرد؟
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴وقتی دوچرخه، گاردین را به جان دیلی میل می اندازد!
تيتر روزنامه #ديلي_ميل توجهم را جلب كرد: "مسير ديوانه وار #دوچرخه"؛ در كنار آن عكسي از يك #دوچرخه_سوار در مسير دوچرخه اي كه تنها با يك شكاف از مسير خودروها فاصله دارد. نخستين فكري كه به مغزم رسيد اين بود كه: چه خوب، ديلي ميل عاقبت با اين مسئله كه كمبود مسيرهاي دوچرخه ديوانگي ست، موافقت كرد. حس لذت بخشي بود، اگرچه بعيد به نظر مي رسيد. اما بعد از آن، تيتر كوتاهتر در زير را خواندم و قلبم فروريخت: "لكه ننگ جديدي كه #بريتانيا را فلج مي كند." قلبم به دليل اين يادداشت بيمارگونه در يك روزنامه ملي فرو نريخت- اين را مي شد انتظار داشت- بلكه به دليلي ديگر. اين نمونه ای است براي گونه اي از خبرنگاري كه پرشي از دريچه اينترنت به رسانه هاي گروهي داشته است و بوسيله آن حقيقت مطلب در پشت تأثيري كه نحوه بازگو كردن مطلب بجا مي گذارد، پنهان مي شود. اين پديده جديد نيست و بخوبي ثبت شده است. اما هنوز هم موجب افسردگي است. بطور مثال در نمونه بالا كه در روزنامه ديلي ميل تشريح شده، از مسيرهاي دوچرخه به عنوان دليلي براي ازدحام خودروها و راه بندان و در نتيجه آلودگي هوا در شهرهاي بريتانيا نام برده مي شوند! من در آغاز در لندن از جانب گروههاي رانندگان تاكسي آنرا مشاهده كردم كه از ساخت نخستين مسيرهاي جداگانه دوچرخه با طراحي مناسب براي پايتخت، خشمگين بودند و بعد از جانب يك گروه كوچك كه پويشي در مخالفت با نقشه هايي براي گسترش اين مسيرها براه انداخته اند. بنا به ادعاي مضحك آنها، مسيرهاي دوچرخه سبب شده اند تا لندن راكد شده و در نتيجه در دود مه حاصل از هزاران خودرو ايستاده در راه بندان، خفه شود. اين مسيرها تهديد بزرگي هستند و مي بايست دوباره به خيابان تبديل شوند. اين مطالب حاشيه اي تا بحال از جانب عده معدودي با يك اكانت در توئيتر و وقت زياد منتشر مي شد. اما اكنون يك روزنامه اين ايده را بدست گرفته. در اين مقاله ادعا مي شود كه مسيرهاي دوچرخه كه از لندن آغاز شده، مي روند تا سبب هرج و مرج و راه بندان در مناطقي مانند منچستر، كُرن وال، گلاستر و #كمبريج شوند. اين ادعاها آن اندازه احمقانه هستند كه تصميم داشتم نسبت به آنها بي اعتنا بمانم. اما اين عقيده هم وجود دارد كه مي گويد با چنين افسانه هايي مي بايست مقابله كرد، پيش از آنكه پراكنده شوند.
در اينجا من خود را بر روي شرايط لندن كه بهتر از هر جا آنرا مي شناسم و ازدحام ترافيكش دلايل متفاوتي دارد، تمركز مي دهم.
بياييد از اينجا آغاز كنيم كه ايده مسيرهاي دوچرخه در لندن، بدليل آنكه تنها در ساعات شلوغي از آنها استفاده مي شود، بي مصرف هستند. هر دو مسير جديد از زمان ساخت تاكنون بنا به گفته شبكه حمل و نقل لندن موجب شده اند تا استفاده از آنها ٦٠٪ افزايش پيدا كند، در بخشي از آن (Blackfriars Bridge) به هنگام شلوغي ترافيك حتي تا ٧٠٪ . اين معمولا نقطه اي است كه مخالفان مسيرهاي دوچرخه از آن عكس مي گيرند و آنرا در توييتر انتشار مي دهند؛ عكسي از يك مسير خالي از دوچرخه، البته در نيمه شب!
مسيرهاي دوچرخه نامبرده مسيرهاي رفت و آمدي هستند كه مانند بسياري خيابانها، از آنها در ساعات اوج ترافيك استفاده مي شود؛ در بخشي از مسير روزانه من حتي تا آن حد كه در پشت چراغ قرمز مي توان صفهاي طولاني از دوچرخه ها را مشاهده كرد. و البته در ساعات ديگري ترافيك سبكتر است، اما من بخاطر نمي آورم كه در هيچ ساعتي از روز در اين مسير تنها دوچرخه سوار بوده باشم. از جهتي ديگر بسياري پياده روها در نزديكي من اغلب بجز ساعات معيني از روز بدون استفاده مي مانند. شايد كه ديلي ميل فكر مي كند كه مي بايست آنها را هم به خودروها اختصاص داد. به عقيده پل توهاي، مدير اجرايي گروه پويش دوچرخه سواران انگلستان، بدون يك شبكه مناسب براي دوچرخه سواري بي خطر، مردم از راههاي موجود تنها براي رفت و آمد مستقيم (بين خانه و محل كار) و نه كلا براي دوچرخه سواري هر روزه، استفاده مي كنند: "اگر كسي بخواهد صف دوچرخه ها را در ساعات مختلف روز مشاهده كند، شايد كه مي بايست به كمبريج و يا #هلند برود، آنجا كه مسيرهاي مناسب با كيفيت خوب در مناطق مسكوني وجود دارند."
بنظر مي رسد كه ترافيك در لندن به مرور بدتر مي شود و نه تنها براي خودروها و كاميون ها، بلكه هم براي مسافران اتوبوس. و البته ترافيك آهسته با خود #آلودگي_هواي بيشتري بهمراه مي آورد. آيا واقعا مسيرهاي دوچرخه در اين ارتباط يك نقش كليدي بازي مي كنند؟ مسيرهاي مطمئن دوچرخه- با سنگ جدول خيابان كه مانع ورود خودروها به اين مسير مي شوند- تنها ٣٪ از فضاي خيابانهاي پايتخت را بخود اختصاص مي دهند. در ديگر شهرهاي بريتانيا اين رقم بسيار كمتر است و در بعضي مناطق حتي به صفر مي رسد. با چنين مقدار ناچيزي چگونه مي توان ترافيك را مسدود كرد؟
ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴چرا #خطر_مرگ برای #۳۰۰_میلیون_کودک را جدی نمی گیریم؟!🔴
بنا به پژوهشهای جديدِ #يونيسف، ٣٠٠ ميليون كودك در دنيا در مناطقي با #آلودگي_هواي_شديد زندگي مي كنند؛ آنجا كه دودهاي سمي #شش_بار بالاتر از حد مجاز است. اين پژوهش كه داده هاي خود را از طريق ماهواره ها بدست آورده، مجموعه اي است از محاسبات جهاني كه نشان مي دهد ٩٠٪ از كودكان دنيا- #٢_ميلياردنفر- در نقاطي به سر مي برند كه آلودگي هوا از حد مجاز تعيين شده از سوی #سازمان_بهداشت_جهاني بیشتر است. يونيسف هشدار مي دهد كه مقدار آلودگي هوا موجب مرگ زودرس ٦٠٠ هزار كودك در دنيا مي شود - بيش از مجموع تلفات ناشی از بيماري مالاريا و ايدز!
يونيسف در اين زمينه هشدار مي دهد: كودكان در برابر آلودگي هوا بسيار حساستر هستند و از اين طريق به سلامتي، به ويژه به #رشد_مغزي آنها آسيب وارد مي شود و به همين دلیل، از همه ملتهاي دنيا مي خواهد تا در نشست اقليمي كه ماه آينده در #مراكش برگزار مي شود شركت كرده و هر چه زودتر براي قطع #سوختهاي_فسيلي اقدام كنند.
آنتوني لِيك، مدير اجرايي يونيسف مي گويد: "درجه خطر براي زندگي در مناطقي با آلودگي هوا بسيار بالاست. هيچ جامعه اي اجازه آن را ندارد كه نسبت به اين معضل بي توجه بماند. وقتي كه ما از كيفيت هوا محافظت كنيم، از كودكان خود محافظت كرده ايم. این هر دو، نكات اساسي آينده ما هستند." بنا به گفته سازمان بهداشت جهاني، آلودگي هوا #بزرگترين_خطر_محيط زیستي براي سلامتي محسوب مي شود كه سالانه ٨٪ هم افزايش مي یابد و شرايط را وخيم تر می سازد. مرگ بيش از ٣ ميليون نفر هر سال- به طور متوسط هر شش دقيقه يكنفر- از نتايج آن است و با توجه به رشد سريع شهرها انتظار مي رود كه اين رقم تا سال ٢٠٥٠ دو برابر شود. علاوه بر اين آلودگي هوا در مكانهاي سرپوشيده، بيش از همه به دليل استفاده از چوب و يا مدفوع جانوري به عنوان سوخت، موجب مرگ #سه_ميليون نفر ديگر مي شود.
گزارش يونيسف بر شرايط كودكان تأكيد مي كند كه در مقايسه با بزرگسالان، به دليل تنفس سريعتر و نفوذپذيري غشاء دستگاه تنفسي شان در برابر ذرات آلاينده معلق در معرض خطر بزرگتري قرار دارند. اين ذرات نيز مي توانند از غشاء مغز عبور كنند كه باز براي كودكان به دليل مقاومت كمتر، به معناي آسيب به رشد ذهني و در نتيجه چشم انداز آينده آنهاست. حتي كودكاني كه هنوز به دنيا نيامده اند، از راه دستگاه تنفسي #زنان_باردار تحت تأثير آسيب ناشي از آلودگي هوا قرار دارند.
بنا به بررسي پژوهشي يونيسف با استفاده از داده هايي كه از طريق ماهواره ها بدست آمده اند، از ٣٠٠ ميليون كودكي كه در هواي ۶ برابر آلوده تر از حدمجاز زندگی می کنند، ٢٢٠ ميليون از آنها در #جنوب_آسيا به سر مي برند، آنجا كه بسياري از شهرهاي #هندوستان از بزرگترين نقاط آلوده در دنيا به شمار مي روند. ٧٠ ميليون كودك ديگر در شرق آسيا، بيشتر از همه در #چين، در هواي سمي زندگي مي كنند. اما بيشترين شمار از اين كودكان را كلا #آفريقا- با رقمي بالغ بر ٥٢٠ ميليون- شامل مي شود. بحران آلودگي هوا در كشورهايي با درآمد كم و متوسط بيشتر است، آنجا كه ٩٨٪ از شهرها محدوديت هاي سازمان بهداشت جهاني را در اين زمينه رعايت نمي كنند، اما اين نكته اي است كه شامل نيم بيشتري از شهرهاي كشورهاي مرفه نيز مي شود! در اروپا، ١٢٠ ميليون كودك در مناطقي زندگي مي كنند كه آلودگي هوا در آنجا از حد مجاز بين المللي عبور مي كند و ٢٠ ميليون در مناطقي كه آلودگي هوا بيش از دو برابر حد تعيين شده است.
خانم پني وود، پزشك و مدير بنياد بيماريهاي دستگاه تنفسي #بريتانيا، ابراز می دارد كه "در انگلستان، ما مي دانيم كه سلامتي كودكان هر روز به دليل آلودگي بيش از حد هوا در بسياري از شهرها، در معرض خطر قرار مي گيرد. حداقل ٣٠٠٠ مدرسه در چنين نقاطي قرار دارند. تعداد كمي از اين مدارس در اطراف خود داراي مونيتورهايي هستند كه آلودگي هوا را مي سنجد. اكنون زمان آن براي دولت فرا رسيده تا با صدور يك قانون جديد براي هواي پاك و براي حفظ سلامتي ما با مشكل آلودگي هواي مدرن مقابله كند."
يونيسف از همه كشورها خواسته تا با كاهش سوختهاي فسيلي كه از آنها در نيروگاهها و براي خودروها استفاده مي شود، براي از ميان بردن آلودگي هوا اقدام كنند. اين عملكرد در سالهاي اخير در چين نتايج مثبتی دربر داشته. مبارزه با آلودگي هوا همچنين در كاهش هزينه های درمانی بسيار موثر است: بنا به گفته #بانك_جهاني ضررهاي ناشي از آلودگي هوا در دنيا بيش از #٥_تريليون_دلار در سال است.
يونيسف همچنين پيشنهاد مي كند تا با روشهايي مانند دور نگاه داشتن مدارس از خيابانهای پرتردد و كارخانه ها و استفاده از اجاقهاي مناسب آشپزی، كودكان كمتر در معرض خطر قرارگیرند.
https://www.theguardian.com/environment/2016/oct/31/300-million-children-live-in-areas-with-extreme-air-pollution-data-reveals
🔴چرا #خطر_مرگ برای #۳۰۰_میلیون_کودک را جدی نمی گیریم؟!🔴
بنا به پژوهشهای جديدِ #يونيسف، ٣٠٠ ميليون كودك در دنيا در مناطقي با #آلودگي_هواي_شديد زندگي مي كنند؛ آنجا كه دودهاي سمي #شش_بار بالاتر از حد مجاز است. اين پژوهش كه داده هاي خود را از طريق ماهواره ها بدست آورده، مجموعه اي است از محاسبات جهاني كه نشان مي دهد ٩٠٪ از كودكان دنيا- #٢_ميلياردنفر- در نقاطي به سر مي برند كه آلودگي هوا از حد مجاز تعيين شده از سوی #سازمان_بهداشت_جهاني بیشتر است. يونيسف هشدار مي دهد كه مقدار آلودگي هوا موجب مرگ زودرس ٦٠٠ هزار كودك در دنيا مي شود - بيش از مجموع تلفات ناشی از بيماري مالاريا و ايدز!
يونيسف در اين زمينه هشدار مي دهد: كودكان در برابر آلودگي هوا بسيار حساستر هستند و از اين طريق به سلامتي، به ويژه به #رشد_مغزي آنها آسيب وارد مي شود و به همين دلیل، از همه ملتهاي دنيا مي خواهد تا در نشست اقليمي كه ماه آينده در #مراكش برگزار مي شود شركت كرده و هر چه زودتر براي قطع #سوختهاي_فسيلي اقدام كنند.
آنتوني لِيك، مدير اجرايي يونيسف مي گويد: "درجه خطر براي زندگي در مناطقي با آلودگي هوا بسيار بالاست. هيچ جامعه اي اجازه آن را ندارد كه نسبت به اين معضل بي توجه بماند. وقتي كه ما از كيفيت هوا محافظت كنيم، از كودكان خود محافظت كرده ايم. این هر دو، نكات اساسي آينده ما هستند." بنا به گفته سازمان بهداشت جهاني، آلودگي هوا #بزرگترين_خطر_محيط زیستي براي سلامتي محسوب مي شود كه سالانه ٨٪ هم افزايش مي یابد و شرايط را وخيم تر می سازد. مرگ بيش از ٣ ميليون نفر هر سال- به طور متوسط هر شش دقيقه يكنفر- از نتايج آن است و با توجه به رشد سريع شهرها انتظار مي رود كه اين رقم تا سال ٢٠٥٠ دو برابر شود. علاوه بر اين آلودگي هوا در مكانهاي سرپوشيده، بيش از همه به دليل استفاده از چوب و يا مدفوع جانوري به عنوان سوخت، موجب مرگ #سه_ميليون نفر ديگر مي شود.
گزارش يونيسف بر شرايط كودكان تأكيد مي كند كه در مقايسه با بزرگسالان، به دليل تنفس سريعتر و نفوذپذيري غشاء دستگاه تنفسي شان در برابر ذرات آلاينده معلق در معرض خطر بزرگتري قرار دارند. اين ذرات نيز مي توانند از غشاء مغز عبور كنند كه باز براي كودكان به دليل مقاومت كمتر، به معناي آسيب به رشد ذهني و در نتيجه چشم انداز آينده آنهاست. حتي كودكاني كه هنوز به دنيا نيامده اند، از راه دستگاه تنفسي #زنان_باردار تحت تأثير آسيب ناشي از آلودگي هوا قرار دارند.
بنا به بررسي پژوهشي يونيسف با استفاده از داده هايي كه از طريق ماهواره ها بدست آمده اند، از ٣٠٠ ميليون كودكي كه در هواي ۶ برابر آلوده تر از حدمجاز زندگی می کنند، ٢٢٠ ميليون از آنها در #جنوب_آسيا به سر مي برند، آنجا كه بسياري از شهرهاي #هندوستان از بزرگترين نقاط آلوده در دنيا به شمار مي روند. ٧٠ ميليون كودك ديگر در شرق آسيا، بيشتر از همه در #چين، در هواي سمي زندگي مي كنند. اما بيشترين شمار از اين كودكان را كلا #آفريقا- با رقمي بالغ بر ٥٢٠ ميليون- شامل مي شود. بحران آلودگي هوا در كشورهايي با درآمد كم و متوسط بيشتر است، آنجا كه ٩٨٪ از شهرها محدوديت هاي سازمان بهداشت جهاني را در اين زمينه رعايت نمي كنند، اما اين نكته اي است كه شامل نيم بيشتري از شهرهاي كشورهاي مرفه نيز مي شود! در اروپا، ١٢٠ ميليون كودك در مناطقي زندگي مي كنند كه آلودگي هوا در آنجا از حد مجاز بين المللي عبور مي كند و ٢٠ ميليون در مناطقي كه آلودگي هوا بيش از دو برابر حد تعيين شده است.
خانم پني وود، پزشك و مدير بنياد بيماريهاي دستگاه تنفسي #بريتانيا، ابراز می دارد كه "در انگلستان، ما مي دانيم كه سلامتي كودكان هر روز به دليل آلودگي بيش از حد هوا در بسياري از شهرها، در معرض خطر قرار مي گيرد. حداقل ٣٠٠٠ مدرسه در چنين نقاطي قرار دارند. تعداد كمي از اين مدارس در اطراف خود داراي مونيتورهايي هستند كه آلودگي هوا را مي سنجد. اكنون زمان آن براي دولت فرا رسيده تا با صدور يك قانون جديد براي هواي پاك و براي حفظ سلامتي ما با مشكل آلودگي هواي مدرن مقابله كند."
يونيسف از همه كشورها خواسته تا با كاهش سوختهاي فسيلي كه از آنها در نيروگاهها و براي خودروها استفاده مي شود، براي از ميان بردن آلودگي هوا اقدام كنند. اين عملكرد در سالهاي اخير در چين نتايج مثبتی دربر داشته. مبارزه با آلودگي هوا همچنين در كاهش هزينه های درمانی بسيار موثر است: بنا به گفته #بانك_جهاني ضررهاي ناشي از آلودگي هوا در دنيا بيش از #٥_تريليون_دلار در سال است.
يونيسف همچنين پيشنهاد مي كند تا با روشهايي مانند دور نگاه داشتن مدارس از خيابانهای پرتردد و كارخانه ها و استفاده از اجاقهاي مناسب آشپزی، كودكان كمتر در معرض خطر قرارگیرند.
https://www.theguardian.com/environment/2016/oct/31/300-million-children-live-in-areas-with-extreme-air-pollution-data-reveals
the Guardian
300 million children live in areas with extreme air pollution, data reveals
Global study reveals huge number of children breathing toxic fumes more than six times over safe limits, while billions are affected by air pollution that exceeds guidelines