🟢 یادداشتی به قلم معاون سابق جهاد کشاورزی درباره آینده کشاورزی در ایران! 🟢
📚 @darvishnameh
1️⃣ امروز ۲۳ آبان سال ۱۴۰۳ در جلسه سخنرانی آقای مهندس عباس کشاورز در گروه کشاورزی فرهنگستان علوم بودم. سخنرانی تحت عنوان " ناترازی و مصرف آب در کشاورزی: آسیب شناسی و امکان سنجی برون‌رفت" بود. در این جلسه ضمن مرور وضعیت تولیدات کشاورزی در ۳۰ سال اخیر و اشاره به افزایش سطح زیر کشت در این دوره، به کاهش آب تجدید پذیر به حدود ۱۰۳ میلیارد متر مکعب اشاره شد. ضمنا آقای مهندس کشاورز پیش بینی کرد که تا ده سال آینده سهم آب کشاورزی بیش از ۴۰ میلیارد متر مکعب بیشتر نیست.
2️⃣ پس از شنیدن این سخنرانی خوب، به نظرم رسید موارد زیر که حاصل تجربیات ۵ دهه اخیر، مطالعات و تجربیات حاصل از تدوین سند امنیت غذایی، تدوین سند اخلاق کشاورزی و غذا و تدوین تاریخ شفاهی کشاورزی در صد سال اخیر است را بنویسم. شاید کسی خواند، شاید کسی شنید و شاید جایی مورد نقد یا استفاده قرار گرفت:
نخست آنکه:
به قول نویسنده کتاب تاریخ ایران نوین، ایران کشوری است که سه پنجم آن بارندگی لازم برای انجام کشاورزی را ندارد و تمدن ایران از نیز از معدود تمدن هایی است که به دلیل استفاده از فناوری قنات، عمدتا وابسته به آب زیر زمینی می باشد.
دوم:
ایران تا حدود دهه ۱۳۵۰ با سه راهبرد ایجاد قنات، زندگی به دنبال آب( زندگی عشایری)، و الگوی مصرف کم آب بر، خود را با اقلیم سازگار می کرد.
سوم:
از دهه ۱۳۵۰ به بعد با استفاده نادرست از دو فناوری جدید سد سازی و حفر چاه‌های عمیق، آب های سطحی و زیر زمینی خود را دچار مشکل کرد. به این معنی که با ایجاد سد به کاهش رواناب و تبخیر دامن زد و با حفر چاه‌های عمیق نیز بسیاری از قنات ها را نابود و باعث فرو نشست های امروزی شد.
چهارم:
اگر امروز نتوانیم راهبرد مشخصی برای سازگاری با اقلیم داشته باشیم، در آینده هم تمدن را و هم کشاورزی را از بین خواهیم برد.
پنجم و آخر:
برای برون رفت از این معضل پنج راهبرد زیر پیشنهاد می شود:
الف) اصلاح الگوی تولید در فضای باز از طریق توسعه محصولات پاییزه، توسعه محصولات کم آب بر، محدود کردن محصولات پر آب بر، توسعه کشاورزی حفاظتی و کاهش خلا عملکرد ( افزایش بهروری)
ب) توسعه کشاورزی در فضای بسته
ج) کاهش تلفات و ضایعات
د) اصلاح الگوی مصرف
ه) اصلاح الگوی تجارت از طریق جلو‌گیری از صادرات محصولات پر آب بر،
اسکندر زند
#راه_نجات_کشاورزی
#محمد_درویش
📚 @darvishnameh
1️⃣ امروز ۲۳ آبان سال ۱۴۰۳ در جلسه سخنرانی آقای مهندس عباس کشاورز در گروه کشاورزی فرهنگستان علوم بودم. سخنرانی تحت عنوان " ناترازی و مصرف آب در کشاورزی: آسیب شناسی و امکان سنجی برون‌رفت" بود. در این جلسه ضمن مرور وضعیت تولیدات کشاورزی در ۳۰ سال اخیر و اشاره به افزایش سطح زیر کشت در این دوره، به کاهش آب تجدید پذیر به حدود ۱۰۳ میلیارد متر مکعب اشاره شد. ضمنا آقای مهندس کشاورز پیش بینی کرد که تا ده سال آینده سهم آب کشاورزی بیش از ۴۰ میلیارد متر مکعب بیشتر نیست.
2️⃣ پس از شنیدن این سخنرانی خوب، به نظرم رسید موارد زیر که حاصل تجربیات ۵ دهه اخیر، مطالعات و تجربیات حاصل از تدوین سند امنیت غذایی، تدوین سند اخلاق کشاورزی و غذا و تدوین تاریخ شفاهی کشاورزی در صد سال اخیر است را بنویسم. شاید کسی خواند، شاید کسی شنید و شاید جایی مورد نقد یا استفاده قرار گرفت:
نخست آنکه:
به قول نویسنده کتاب تاریخ ایران نوین، ایران کشوری است که سه پنجم آن بارندگی لازم برای انجام کشاورزی را ندارد و تمدن ایران از نیز از معدود تمدن هایی است که به دلیل استفاده از فناوری قنات، عمدتا وابسته به آب زیر زمینی می باشد.
دوم:
ایران تا حدود دهه ۱۳۵۰ با سه راهبرد ایجاد قنات، زندگی به دنبال آب( زندگی عشایری)، و الگوی مصرف کم آب بر، خود را با اقلیم سازگار می کرد.
سوم:
از دهه ۱۳۵۰ به بعد با استفاده نادرست از دو فناوری جدید سد سازی و حفر چاه‌های عمیق، آب های سطحی و زیر زمینی خود را دچار مشکل کرد. به این معنی که با ایجاد سد به کاهش رواناب و تبخیر دامن زد و با حفر چاه‌های عمیق نیز بسیاری از قنات ها را نابود و باعث فرو نشست های امروزی شد.
چهارم:
اگر امروز نتوانیم راهبرد مشخصی برای سازگاری با اقلیم داشته باشیم، در آینده هم تمدن را و هم کشاورزی را از بین خواهیم برد.
پنجم و آخر:
برای برون رفت از این معضل پنج راهبرد زیر پیشنهاد می شود:
الف) اصلاح الگوی تولید در فضای باز از طریق توسعه محصولات پاییزه، توسعه محصولات کم آب بر، محدود کردن محصولات پر آب بر، توسعه کشاورزی حفاظتی و کاهش خلا عملکرد ( افزایش بهروری)
ب) توسعه کشاورزی در فضای بسته
ج) کاهش تلفات و ضایعات
د) اصلاح الگوی مصرف
ه) اصلاح الگوی تجارت از طریق جلو‌گیری از صادرات محصولات پر آب بر،
اسکندر زند
#راه_نجات_کشاورزی
#محمد_درویش