🟢 روایت مهدی عباسی از آخرین شبِ کافه تاریخ؛ سوم مهر ۱۴۰۳ 🟢

📚 @darvishnameh

✍️ این ویدئو را دوست دارم برای نازنین مردی که گوشه‌ی تصویر می بینید. از وطن گفتن و خواندن کنار او حالِ دیگری دارد. محمد درویش برای من، خودِ میهن پرستی و وطن دوستیِ معاصر است. نگاهش صلح است و مهر ورزی. از او‌ بسیار آموختم و باور دارم که وجودِ امثال درویش ها، برایِ این سرزمینِِ همیشه دردمند برکت است. امید، امید و هزار بارِ دیگر امید، در زندگی و زیستِ او موج می زند و می‌شود امیدوار بود که ایرانِ دردمندِ ما، کنارش می تواند سایه‌ی امنیت بر سر داشته باشد. کاش می شد به وفور از او‌ تکثیر کرد. این سعادت رو داشتم که در دوره‌ی کنشگری اجتماعی که به همت ایشان برگزار شد حضور داشته باشم و این فرصت رو مدیونِ دوستِ نازنینم، رویا جانِ ایمانی هستم و تمام قد از او سپاسگزارم. فصلِ مشترکِ تمام هم دوره ای ها و محمد درویش در این دوره‌ی عمیقا ارزشمند، ایران بود و چه چیزی از این عزیزتر که ساعت ها نظاره گر فضایی باشی که تمامِ اتمسفرش، ایران است. بیش باد.

پ‌ن:

اجرایی که می بینید و می‌شنوید، اجرایی بداهه از قطعه‌ی «نامه به وطن» است با شعری از سید اشرف الدین حسینی و موسیقیِ آندرانیک که سال ها پیش، داریوش اقبالی نازنین، به زیبایی تمام اجرایش کرده. سپاسگزارم از لطف و همراهی دوست و برادر عزیزم همایون آرام فر عزیز و هنرمند برای نوازندگی پیانو.

https://t.iss.one/darvishnameh/12831

#ایران
#خاک_همیشه_دردمند
#محمد_درویش
#مهدی_عباسی
#نامه_به_وطن
#داریوش_اقبالی
#بی_تفاوت_نباشیم