محمد درویش

🟢 شرط رستگاری در ساختمان! 🟢 📚 @darvishnameh ✍️ آنچه که می‌تواند از آلام محیط‌زیست در اثر ساختمان‌سازی بکاهد، نساختن نیست؛ درست ساختن است! اینکه بتوان معمارانی را پرورش داد که برایشان مهم‌تر از تصاحب سودِ بیشتر در کسب و کارشان، برکت سرزمین باشد و اولویت را…

♦️بازخوردها از ماجرای بنای پایدار!

به قلم یک معمار: افروز هوشنگ

درود بر مرد کوشا و نازنین ایران،

«شرط رستگاری در ساختمان»

جناب درویش عزیز نخست آن‌که چه عنوان زیبا و قابل تأملی و دو دیگر آن‌که به نکته‌های کلیدی در متن اشاره کرده بودید. البته براین‌باورم قبل از پرورشِ معمارانی که اصل راستی و درستی را مبنای کار قرار دهند، پرورش انسان‌هایی است که این اصلْ، اصلِ وجودیِ آن‌ها شود. متأسفانه همان‌طور که به‌درستی اشاره کردید درحال‌حاضر برای معماران ساختمان یک قلک است. قلکی که تا جا داشته باشد باید از مصالح پر شود. فرقی هم نمی‌کند زمین و زمینه چیست. فقط این قلک باید پر و پیمان باشد که حقِ دلالی بیشتری در جیبِ معمار سرازیر شود.

درست ساختن از درست طراحی کردن در دفاتر معماری و دیگر حوزه‌ها شروع می‌شود. درست ساختن زمانی عملی می‌شود که در ابتدای پروژه چشم‌اندازِ کاملاً روشن از انتهای پروژه داشته باشیم و بر این اساس طراحی خود را آغاز کنیم و این‌همه به مدیریت یکپارچه بین همۀ حوزه‌ها وابسته است. من هم‌واره به شوخی [و البته کاملاً جدی] به دوستان معمار می‌گویم شما بگویید فایل خود را چگونه ذخیره می‌کنید که من هم به شما بگویم آینده ایران چگونه است.

ما باید به ساختمان به شکل یک پیکر منسجم و یکپارچه بنگریم تا بتوانیم در پایان ساخت به مدیریتِ بهره‌برداریِ پایدار برسیم و طول عمر ساختمان را افزایش دهیم. این پیکر منسجم و یکپارچه بی‌گمان می‌بایست در قامت یک پایگاه داده تصور شود که بدین‌گونه توانسته باشیم پایِ مدیریت دارایی‎ها یا همان Asset Management را در ساختمان باز کنیم. این نگرش و بینش است که باید تغییر کند. تغییری به‌سویِ شناخت تجربۀ زیستی و تاریخیِ ما و کیستی و کجاییِ ما با بهره‌گیری از فناوری‌هایِ نوین. بنابراین در این نقطه اخلاق نو با فناوری نو باید هم‌سو و هم‌ساز شوند.

وضعیت طراحی و ساخت اسفبار و دردناک است و در شهر خودم اصفهان به وضوح آن را می‌بینم و زجر می‌کشم. انجمن معماران و نظام مهندسی هم تنها و تنها در پی همان نکتۀ مورد اشاره شما هستند، سود! زد و بند با تولیدکنندگان مصالح و برپاییِ showroom و دور هم جمع‌شدن و به افتخار تخریب یک شهر برای هم کف‌زدن.

در پایان تمام قد آمادگی خود را برای بهتر پیش بردن این رسالت برای رسیدن به آن رستگاری اعلام می‌دارم و در حد بضاعتم و سوادم که چندان نیست در خدمت شما هستم. این امر باید نهادینه شود و با ارتباطات و اعتباری که شما دارید بیش‌ازپیش به این موضوع خوشبین هستم. ایده‌های بسیار خوب و کم‌هزینه و فنی را همین الان به‌راحتی می‌توان پیاده‌سازی کرد که در فرصتی مناسب می‌توانیم در مورد آن‌ها صحبت کنیم.

امیدوارم عشق به سرزمین زمینه‌سازِ عزم و اراده‌ای شود برای راستی و درستی.

۱۹ دی ۱۴۰۳
اصفهان

#افروز_هوشنگ

3.2K views14:59

محمد درویش

🟢 ما در کجای جهان ایستاده‌ایم؟ 🟢 📚 @darvishnameh به بهانه رویداد عصر شنبه - اول دیماه ۱۴۰۳ - در تبریز؛ رونمایی از کتاب سپیده‌دمان جهان متفکر ✍️ همه قصه شاید به ۴۸۱ سال پیش بازگردد؛ به روزی که نیکلاس کوپرنیک پایان یکی از توهم‌های پرآوازه بشریت را رقم زد…

⭐️

بریده‌هایی از کتاب «سپیده‌دمان جهان متفکر» اثر مارسلو گلیزر با برگردان فرهاد دیرنگ به انتخاب افروز هوشنگ _ ۱

🔖 @darvishnameh

1️⃣ بیایید گذشته خود را بیش از حد رُمانتیک نکنیم. در درازنای همین گذشته‌ها، ما شاهد آن بودیم که چگونه قبایل مختلف بر سر تصرّف سرزمین و قدرت با دیگر قبایل به دشمنی برخاستند، همان‌طور که امروزه نیز چنین می‌کنیم و رنج و خون‌ریزیِ بسیاری را برای هم‌نوعان خود به ارمغان می‌آوریم. آن‌چه در این میان فرق کرده آن است که جنگ و خون‌ریزی را مؤثرتر و با خشونتی بیش‌تر انجام می‌دهیم. برخلاف ما، نیاکان‌مان دست‌کم پیوندی مقدس را پاس داشته بودند: پیوند با زمین.

2️⃣ از نگاه آنان، طبیعت قلمروی سپندا بود و جریان حیات در جهان و پایش اسرار درون آن به‌واسطۀ روح طبیعت ممکن می‌شد، در طول هزاران سال، فرهنگ‌های گوناگون بومی در سرتاسر جهان این سنت را ارج می‌نهادند و یکپارچگی تمامی اشکال حیات را محترم می‌شمردند. آن‌ها همواره بر این حقیقت آگاه بودند که انسان هیچ برتری ویژه‌ای بر طبیعت ندارد، بلکه صرفاً بخشی از یک حیات در هم تنیده است، و نیز می‌دانستند که هستی انسان به‌شدت شکننده و آسیب‌پذیر است و به نیروهایی که خارج از کنترل اوست، وابسته می‌باشد.

3️⃣نیاکان ما همواره از این موضوع آگاه بودند که این سیّاره و حیات موجود در آن در حقیقت پدیده‌ای واحد و منسجم هستند. ولی شوربختانه ما نوادگان امروزین آن‌ها، تمامی این حقایق را به دست فراموشی سپرده‌اند.

#سپیده_دمان_جهان_متفکر
#مارسلو_گلیزر
#فرهاد_دیرنگ
#افروز_هوشنگ
#محمد_درویش

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

3.4K viewsedited 07:32

محمد درویش

⭐️بریده‌هایی از کتاب «سپیده‌دمان جهان متفکر» اثر مارسلو گلیزر با برگردان فرهاد دیرنگ به انتخاب افروز هوشنگ _ ۱ 🔖 @darvishnameh 1️⃣ بیایید گذشته خود را بیش از حد رُمانتیک نکنیم. در درازنای همین گذشته‌ها، ما شاهد آن بودیم که چگونه قبایل مختلف بر سر تصرّف سرزمین…

⭐️

بریده‌هایی از کتاب «سپیده‌دمان جهان متفکر» اثر مارسلو گلیزر با برگردان فرهاد دیرنگ ، به انتخاب افروز هوشنگ - ۲

🔖@darvishnameh

1️⃣روایت پساکوپرنیکی که من در این کتاب ارائه خواهم کرد، ارزشمند و کمیاب بودن سیّاره ما را به‌عنوان تنها گنج درخشان کیهانی که هماره در جوش و خروش است، بازگو می‌کند. این داستان، ما و تمامی حیات را به یک باکتری که حدود سه میلیارد سال پیش در زمین اولیه زندگی می‌کرد، پیوند می‌دهد و حکایتی است که نگاهش به انبوهی از جهان‌های کهکشانی ما است تا نشان دهد که حیات شناخته‌شده بر روی زمین چقدر نایاب بوده و فراتر از آن شکل هوشمند آن قادر است برای شناخت سرآغاز کیهانی خود، فن‌آوری لازم را کشف و به آن دست یابد.

2️⃣من به‌جای این عبارت ملال‌آور که: «هر چه بیش‌تر درباره جهان بدانیم، پیوند کم‌تری بین خود و آن می‌یابیم»، معتقدم که «هر چه بیش‌تر درباره جهان بدانیم، ارتباط عمیق‌تری را میان خود و آن کشف خواهیم کرد». ما در این دیدگاه، به کلیّت سیّاره زمین نظر می‌کنیم و آن را به چشم سیّاره‌ای می‌نگریم که آکنده از حیات است و در عین‌حال، گونه‌ای از حیات در آن وجود دارد که به تاریخ گذشته خود آگاه بوده و قادر است آن را روایت نماید.

3️⃣ما انسان‌ها تنها موجودات انسانی جهان هستیم، و نگاه انسانی ما به جهان صرفاً به ما تعلق دارد. بدون ما، حتی کائنات هم از وجود خود خبر نداشتند. این داستان، حکایتی است که منحصراً ما، آن را نقل می‌کنیم و هیچ موجود هوشمند دیگری نیست که داستان کائنات را به شیوه ما بسراید. از راه صدای ما است که زمان در حافظه کیهان جای گرفته و فضا به صحنه‌ای بدل گردید که در آن، ماده به ایفای نقش‌های شگفت‌انگیزی می‌پردازد. از دلِ سروده‌های ما بوده که حکایت شکل‌گیری و دگرگونی ستاره‌ها و موجودات زنده نقل شدند. و به‌واسطه صدای ما است که جهان نغمه آفرینش خود را شروع به سرودن کرده است.

4️⃣بدون این زیست‌کره، هیچ «ما»یی وجود نخواهد داشت. و بدون ما، این زیست‌کره هم از وجود خود بی‌خبر خواهد ماند و هیچ آوایی از آن به گوش‌ها نخواهد رسید. آن روایت مکانیکی که گذشته ما را شکل داده است، می‌باید جای خود را به روایت زیست‌محوری پساکوپرنیکی و به تجدید پیوند معنوی ما با زمین و حیات بدهد تا این سیّاره بار دیگر شکوه سحرآمیز خود را بازیابد. ما تنها در صورتی می‌توانیم موفق باشیم که همدیگر را به‌عنوان یک تبار یگانه و یک قبیله انسانی ببینیم و فقط با این اعتقاد می‌توانیم آینده مشترک خود را در بر بگیریم که بیش از آن‌چه تا کنون بوده‌ایم باید با همدیگر باشیم.

#سپیده_دمان_جهان_متفکر
#مارسلو_گلیزر
#فرهاد_دیرنگ
#افروز_هوشنگ
#محمد_درویش

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

2.4K views17:56

محمد درویش

⭐️بریده‌هایی از کتاب «سپیده‌دمان جهان متفکر» اثر مارسلو گلیزر با برگردان فرهاد دیرنگ ، به انتخاب افروز هوشنگ - ۲ 🔖@darvishnameh 1️⃣روایت پساکوپرنیکی که من در این کتاب ارائه خواهم کرد، ارزشمند و کمیاب بودن سیّاره ما را به‌عنوان تنها گنج درخشان کیهانی که هماره…

⭐️

بریده‌هایی از کتاب «سپیده‌دمان جهان متفکر» اثر مارسلو گلیزر با برگردان فرهاد دیرنگ؛ به انتخاب افروز هوشنگ - ۳

🔖 @darvishnameh

1️⃣امروزه و تقریباً پنج قرن پس از مرگ کوپرنیک، پیام جدیدی را از ستارگان دریافت می‌کنیم؛ نگرش کوپرنیکی به جهان را باید کنار گذاشت. زمان آن فرا رسیده که جهان‌بینی پساکوپرنیکی را جایگزین آن نماییم. نگرشی که قادر است در تلفیق با دانش و اندیشه‌های بینافرهنگی، تغییری عمیق برای بشریت ایجاد نماید، تغییری که می‌تواند به آینده جمعی ما سمت و سو دهد. اگر خواهان این دگرگونی هستیم، بایستی روایت کنونی خود از زمین - که آن را صرفاً سیّاره‌ای معمولی می‌داند - کنار گذاشته و آن را به چشم سیّاره‌ای نایاب که حیات ما را پناه داده، بنگریم.

2️⃣فعلاً و در این گوشه کوچک از جهان، ما تنها گونه‌ای هستیم که قادر به فهم این حقیقت می‌باشیم. تقریباً پس از چهار میلیارد سال تکامل، ظهور ما در این سیّاره، نشان از طلوع یک عصر نوین کیهانی دارد؛ عصر شناخت و آگاهی. عصر جهانی اندیشمند.

3️⃣علم و آگاهی به این موضوع و درونی کردن معنا و مفهوم عمیق آن، به معنی کسب حس جدیدی از یک هدف جمعی است که از ما می‌خواهد رابطه خود با این سیّاره زنده را از حالت سوءاستفاده و بهره‌برداری صِرف - توأم با غفلت - به احترام و قدرشناسی متقابل تغییر دهیم. ما هستمندهای زنده‌ای هستیم که قادریم داستان مختص به خود را بسراییم. داستانی که قرار است بعدها اتفاق بیافتد و آینده پروژه تمدنی ما، همگی در گرو آن می‌باشد.

#سپیده_دمان_جهان_متفکر
#مارسلو_گلیزر
#فرهاد_دیرنگ
#افروز_هوشنگ
#محمد_درویش

Please open Telegram to view this post

VIEW IN TELEGRAM

2.8K viewsedited 14:54

About

Blog

Apps

Platform