💧💲 نقش آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران: بیکاری یا ورشکستگی آبی؟
📝کاوه مدنی
▫️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می‌یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
▫️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در غیاب بخش‌های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می‌شود.
▫️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می‌خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی‌افتد.
▫️هیچ کس نمی‌تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می‌تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش‌های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
▫️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران‌های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت‌های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می‌دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
▫️بنابراین در حالی که دست اندرکاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش‌های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل‌های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
▫️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش‌های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می‌رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
▫️در نتیجه رفته رفته منابع ته می‌کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیادتر می‌شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می‌خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه‌ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
💢کانال مشارکت برای آب💢
🆔🔜 @Participateforwater
📝کاوه مدنی
▫️بیش از نود درصد آب در ایران به بخش کشاورزی اختصاص می‌یابد. دغدغه مندان #آب از نیاز به تعطیلی یا کوچک شدن بخش #کشاورزی در ایران سخن می گویند و در مقابل دغدغه مندان #غذا بر ضرورت استمرار کشاورزی برای تأمین #امنیت_غذایی تأکید می کنند. آنچه کمتر از آن سخن به میان می آید، نقش #آب در اقتصاد اجتماعی و سیاسی ایران است.
▫️در #اقتصاد معیوب ایران، بخش کشاورزی تأمین کننده شغل برای بخش قابل توجهی از جمعیت است. به عبارت دیگر، در غیاب بخش‌های قوی صنعت و خدمات، از آب (و #خاک) کشور برای #اشتغال_زایی استفاده می‌شود.
▫️در این وضعیت، ایران مانند فرد تنبلی است که کسب و کار درست و حسابی ندارد اما ارث زیادی به او رسیده است. در نبود درآمد، این فرد برای امرار معاش، مال و اموال به ارث رسیده را می فروشد و به قولی از جیب می‌خورد و تا زمانی که آه در بساطش مانده و مالی برای فروش دارد برای ایجاد کسب و کاری مناسب و پایدار به تکاپو نمی‌افتد.
▫️هیچ کس نمی‌تواند منکر نیاز کشور به تأمین امنیت غذایی (نه #خودکفایی_غذایی) باشد. اما در حالی که ایران می‌تواند با کشاورزان کمتر، آب کمتر و سطح زیر کشت کمتر محصول بیشتر تولید کند، کوچک کردن بخش کشاورزی به منزله افزایش #بیکاری در قشر آسیب پذیر و بیکار شدن تعداد زیادی کشاورز در کشور است که فرصت های شغلی جایگزین در بخش‌های #خدمات و #صنعت در انتظار آنها نخواهد بود.
▫️بیکاری قشر آسیب پذیر اقتصادی، مهاجرت، تنش و بحران‌های اجتماعی و امنیتی را به دنبال خواهد داشت. پس تا زمانی که فرصت‌های شغلی جایگزین برای کشاورزان موجود نیست، سیاستمداران ادامه روند موجود را ترجیح می‌دهند که روندی مغایر با اصول #توسعه_پایدار است و نابودی آب و خاک و #محیط_زیست و در نتیجه آن بدتر شدن وضعیت اقتصادی و معیشتی کشاورزان و سایر اقشار را به دنبال خواهد داشت.
▫️بنابراین در حالی که دست اندرکاران همچنان در صدد پیدا کردن راهکارهای حل مشکل #ورشکستگی_آبی ایران در بخش‌های آب و کشاورزی هستند و مخالفان و موافقان اصلاح کشاورزی درگیر بحث تقابل آب و غذا هستند، ریشه ها و راه حل‌های اصلی حل مشکل آب کشور در حوزه آب و کشاورزی نیستند.
▫️مادامی که اقتصاد کشور تنها به #نفت وابسته بماند و بخش‌های صنعت و خدمات گسترش نیابد، ایران از جیب خواهد خورد. آب و خاک و منابع طبیعی و محیط زیستی و #نفت و #گاز که از اجدادمان به ارث رسیده فروش می‌رود و فدای اقتصاد می شود تا مملکت بتواند سرپا بماند.
▫️در نتیجه رفته رفته منابع ته می‌کشند و سرزمین نابود خواهد شد و به همراه آن بیکاران و فقیران زیادتر می‌شوند و شاید وقتی کفگیرها بر ته دیگ می‌خورد، دیگر برای اصلاح مدل اقتصادی کشور خیلی دیر شده باشد. بله، #اصلاح آب و کشاورزی ایران بدون درمان ریشه‌ای اقتصاد آن، به نوعی آب در هاون کوفتن است!
#ورشکستگی_آب #بحران_آب
💢کانال مشارکت برای آب💢
🆔🔜 @Participateforwater
⁉️💧پس از #سیل
دستور کار سیاست‌گذار برای کاهش عوارض سیل اخیر چیست؟
سهم سیل در تعداد حوادث طبیعی فاجعه آفرین ۱۱۶ سال گذشته بیش از ۸۸ مورد بوده که حدود ۹ میلیارد دلار خسارت به بار آورده است. این همه حادثه و این همه خسارت جانی و مالی در طول یک قرن گذشته چرخه یادگیری ضعیفی داشته و مردم و سیاستمداران همواره غافل گیر شده‌اند.
سیل غارتگری که در نوروز ۹۸ نیمی از ایران را درنوردید، پس از برجا گذاشتن خسارت‌های مالی و جانی فراوان، کم‌کم در حال فروکش کردن است، اما به اعتقاد جامعه‌شناسان و اقتصاددانان، عواقب اجتماعی و اقتصادی آن تا سال‌ها ادامه خواهد داشت. سیل اخیر #حفره‌های_حکمرانی ما به ویژه در غفلت از دو #ابرچالش_آب_و_محیط‌زیست را عیان کرد و نشان داد با وجودی که ما همواره در معرض این حوادث قرار داریم، هیچ نشانه‌ای دال بر اینکه سیاست‌گذاران از حوادث قبل درس گرفته و از انباشت تجربه برای حوادث آینده بهره بگیرند، وجود ندارد. سیاستمداران ما از یک سو در سیاستگذاری دچار غفلت تاریخی هستند و از سوی دیگر در مواجهه مستقیم با بلایای طبیعی جز تصمیم‌های زیان بار چیزی بروز نمی‌دهند.
سیل اخیر باعث شد متوجه شویم کشور فاقد متخصص و نیروی تربیت‌شده برای #مدیریت و یکپارچه کردن سیستم‌های امدادرسانی است. متوجه شدیم #اعتماد_مردم به نهادهای رسمی امدادرسان و خیریه‌های دولتی و بخش عمومی به شدت خدشه‌دار شده و نیاز به بازسازی دارد. سیل اخیر پرده از ضعف سیاستگذاری و حفره‌های حکمرانی هم برداشت و نشان داد در سال‌های گذشته چقدر نسبت به دو ابرچالش آب و محیط زیست بی‌تفاوت بوده‌ایم.
نیم قرن است که دولت‌ها عملا سیاستگذاری برای آب و محیط زیست را کنار گذاشته‌اند و این بی‌توجهی امروز تبدیل به بحران شده است. به دلیل #فقدان_سیاستگذاری است که محیط زیست در نیم قرن گذشته به شدت آسیب دیده و به همان شدت در حال آسیب رساندن است. همین طور به دلیل فقدان سیاستگذاری اقتصادی بوده که در #تله_مصرف مسرفانه منابع گیر کرده‌ایم و امکان #اصلاح_ساختاری نداریم.
سیل اخیر خسارت‌های زیادی به زیرساخت‌ها، امکانات و سرمایه‌های انسانی وارد کرده و در خیلی از مناطق همه دارایی‌های حیاتی یک منطقه را از بین برده است. در خیلی از مناطق زیرساخت‌های شهری و روستایی، خطوط انتقال آب، گاز و برق تقریباً از بین رفته و ده‌ها واحد اقتصادی به‌شدت آسیب دیده‌اند. در نتیجه این خرابی‌ها هزاران فرصت شغلی از بین رفته و بیکاری و فقر در مناطق سیل زده تشدید خواهد شد.
همه این نتایج در نهایت می‌تواند شکاف میان سیاستمداران و مردم را تشدید کند که ترمیم آن بسیار مشکل خواهد بود. قطعا ما نیاز به سیاستگذاری صحیح برای به حداقل رساندن نتایج و عوارض سیل اخیر داریم و در عین حال ساختار سیاسی باید تهدیدهای سیل را به #فرصت تبدیل کند. اکنون سوال این است که چگونه می‌شود عوارض منفی سیل را به حداقل رساند و از تهدیدها فرصت ساخت؟/تجارت فردا
💢کانال شفافیت برای آب💢
🆔 @Transparencyforwater
دستور کار سیاست‌گذار برای کاهش عوارض سیل اخیر چیست؟
سهم سیل در تعداد حوادث طبیعی فاجعه آفرین ۱۱۶ سال گذشته بیش از ۸۸ مورد بوده که حدود ۹ میلیارد دلار خسارت به بار آورده است. این همه حادثه و این همه خسارت جانی و مالی در طول یک قرن گذشته چرخه یادگیری ضعیفی داشته و مردم و سیاستمداران همواره غافل گیر شده‌اند.
سیل غارتگری که در نوروز ۹۸ نیمی از ایران را درنوردید، پس از برجا گذاشتن خسارت‌های مالی و جانی فراوان، کم‌کم در حال فروکش کردن است، اما به اعتقاد جامعه‌شناسان و اقتصاددانان، عواقب اجتماعی و اقتصادی آن تا سال‌ها ادامه خواهد داشت. سیل اخیر #حفره‌های_حکمرانی ما به ویژه در غفلت از دو #ابرچالش_آب_و_محیط‌زیست را عیان کرد و نشان داد با وجودی که ما همواره در معرض این حوادث قرار داریم، هیچ نشانه‌ای دال بر اینکه سیاست‌گذاران از حوادث قبل درس گرفته و از انباشت تجربه برای حوادث آینده بهره بگیرند، وجود ندارد. سیاستمداران ما از یک سو در سیاستگذاری دچار غفلت تاریخی هستند و از سوی دیگر در مواجهه مستقیم با بلایای طبیعی جز تصمیم‌های زیان بار چیزی بروز نمی‌دهند.
سیل اخیر باعث شد متوجه شویم کشور فاقد متخصص و نیروی تربیت‌شده برای #مدیریت و یکپارچه کردن سیستم‌های امدادرسانی است. متوجه شدیم #اعتماد_مردم به نهادهای رسمی امدادرسان و خیریه‌های دولتی و بخش عمومی به شدت خدشه‌دار شده و نیاز به بازسازی دارد. سیل اخیر پرده از ضعف سیاستگذاری و حفره‌های حکمرانی هم برداشت و نشان داد در سال‌های گذشته چقدر نسبت به دو ابرچالش آب و محیط زیست بی‌تفاوت بوده‌ایم.
نیم قرن است که دولت‌ها عملا سیاستگذاری برای آب و محیط زیست را کنار گذاشته‌اند و این بی‌توجهی امروز تبدیل به بحران شده است. به دلیل #فقدان_سیاستگذاری است که محیط زیست در نیم قرن گذشته به شدت آسیب دیده و به همان شدت در حال آسیب رساندن است. همین طور به دلیل فقدان سیاستگذاری اقتصادی بوده که در #تله_مصرف مسرفانه منابع گیر کرده‌ایم و امکان #اصلاح_ساختاری نداریم.
سیل اخیر خسارت‌های زیادی به زیرساخت‌ها، امکانات و سرمایه‌های انسانی وارد کرده و در خیلی از مناطق همه دارایی‌های حیاتی یک منطقه را از بین برده است. در خیلی از مناطق زیرساخت‌های شهری و روستایی، خطوط انتقال آب، گاز و برق تقریباً از بین رفته و ده‌ها واحد اقتصادی به‌شدت آسیب دیده‌اند. در نتیجه این خرابی‌ها هزاران فرصت شغلی از بین رفته و بیکاری و فقر در مناطق سیل زده تشدید خواهد شد.
همه این نتایج در نهایت می‌تواند شکاف میان سیاستمداران و مردم را تشدید کند که ترمیم آن بسیار مشکل خواهد بود. قطعا ما نیاز به سیاستگذاری صحیح برای به حداقل رساندن نتایج و عوارض سیل اخیر داریم و در عین حال ساختار سیاسی باید تهدیدهای سیل را به #فرصت تبدیل کند. اکنون سوال این است که چگونه می‌شود عوارض منفی سیل را به حداقل رساند و از تهدیدها فرصت ساخت؟/تجارت فردا
💢کانال شفافیت برای آب💢
🆔 @Transparencyforwater