♦️چرا استعفا کردم؟!♦️

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ چندی پیش خبرنگاران گروه تلویزیونی #کوچیتا‌ گفتگوی مفصلی با نگارنده داشتند که بخش‌هایی از آن را اینجا و در چند بخش منتشر می‌کنم.

2️⃣ اینکه اهل کجا هستم و چرا به محیط‌زیست علاقه‌مند شدم و چرا نخستین انتخابم برای ورود به دانشگاه، رشته مهندسی مرتع و آبخیزداری دانشگاه تهران بود؟

3️⃣ اینکه چرا اجازه دادیم چاه‌هایی که خون زمین را می‌مکند به تدریج جایگزین کاریزهایی شوند که شیر زمین را می‌دوشیدند؟

4️⃣ اینکه در بخش تحقیقات بیابان چه می‌کنم و چگونه علاقه‌مند شدم تا وبلاگی با عنوان مهار بیابان‌زایی را منتشر کنم؟ و چرا آن وبلاگ دقیقاً در زمانی که توفیقی جهانی یافت، در ایران فیلتر شد؟!

5️⃣ اینکه چرا در اول آبان سال نود و شش، از ادامه خدمت در سازمان حفاظت محیط‌زیست استعفا دادم و چرا تشخیصم این بود که با #عیسی_کلانتری نمی‌توان کار کرد؟

6️⃣ و اینکه چرا محیط‌بان‌ها به اعدام محکوم می‌شوند و چرا پس از نیم‌قرن، سرانجام و متاسفانه نتوانستیم مرحوم محیط‌بان افضلی را از اعدام نجات دهیم؟

#گفتگو_با_محمد_درویش
#کوچیتا_تی‌_وی
#تراریخته
#مدرسه_طبیعت
#چرا_مهار_بیابانزایی_فیلتر_شد

https://instagram.com/p/CEL7kCMFAlS/?igshid=1kk7beu0iirn1

مرهمی بر سرطان وطن

https://t.iss.one/oaktreeloverbikers/928

گرچه دیدەبانی جنگل های بلوط و درخت داری، مٲموریت اصلی ماست ولی تٲسف زاست اگر بگوییم مٲموران تخریب و دزدان طبیعت، چنان در دالان های قدرت، ورود کرده اند که هر تلاش و ایثار و حتی بذل مال و جانِ بلوطبانان را در هژمونی طمع و زیاده خواهی خود و اعوان قدرت شان، بر باد می دهند تا جایی که هر سال مان، در حسرت سال گذشته و موجودی سابق، تلخ و گزنده می شود!

این اما، پایان رسالت ما نیست و چون تاگور معتقدیم:
"آنکه نهالی می کارد و می داند که در سایه آن، استراحت نمی کند، حداقل فهم معنای زندگی را شروع کرده است"

لذا، مٲیوس نشده و همچنان پرشور، ره می پوییم و با آموزش طبیعت دوستی، طبیعت یارانی می پروریم که در خشکسالی خِرد ساختاری، مرهمی می شوند بر زخم عمیق وطن و در سرزمین معنای زندگی، پیشتازی می کنند..

این را خود نمی گوییم که سرد و گرم چشیدگان روزگار و جهان دیدگان به نام و متخصصان روان درمان وطن،شهادت می دهند.

اینجا و در این تصویر نمونه، یکی از اساتید به نام کشور-دکتر صاحبی-، از همت دو فارغ التحصیل زنگ های مهارت آموزی و مهربانی، آشتی و گفتگو با طبیعت بنیاد توسعه صلح و مهربانی و بلوطبانان پا به رکاب، در یکی از روستاهای نقطه صفر مرزی سردشت، گزارش می دهد و همه را به حمایت از پروژه سبز نهال پروری و درخت داری نسل جدید ساکنان زاگروس فرا می خواند.

پروژه ای که طی آن، فقط دو جوان روستایی با تجربه کولبر دانش آموزی، مسیری پیموده اند که کمتر متولی ای، از عهده اش برآمده است.
این پروژه، نوعی کارآفرینی اجتماعی در نقاط آسیب دیده کشور است که چنانچه حمایت شود، قطع یقین، روزگاران بهتر از امروز را برای وطن رقم می زند.

فقط کافی است متولیان، شرکت ها و کنشگران به گاه ببینند و به وقت حمایت کنند.
فردا روشن است چون امروز ما در فهم معنای زندگی، غور کرده ایم. پس همراه شوید که این زخم دیرینه و این سرطان تحمیلی، درمان شدنی است.
اگر قصد حمایت و همراهی داشتید، دایرکت اعلام کنید تا بلکه، اتفاقات میمون و مبارک، زودتر رقم خورند.
🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#مهربانی_های_کوچک
#مدرسه_طبیعت
#روستاهای_صفر_مرزی
#کارآفرینی_اجتماعی
#بازدید_نهالستان_صلح_آموزان
#دکتر_علی_صاحبی

@thebetterchoice
@oaktreeloverbikers
@sopskf