سردشت،
قربانی تاریخی دشواره جنگ و نامهربانی، منادی صلح جهانی
https://t.iss.one/Sopskf/6239
چشم که گشودیم خود را در لایه های درهم تنیده پیاز جنگ و دشواره نامهربانی، یافتیم که نتیجه اش، عُمری جاری کردن سیل اشک از چشمان بود!
گویند پیاز، استرلیزه می کند و ویروس های محیطی را از بین می برد و شاید به همین دلیل هم باشد که به گاه سرماخوردگی احدی در خانه، توصیه می شود که پیازی قارچ شود و هر تکه اش در گوشه ای ازمنزل کار گذاشته شود!
جنگ نیز به زعم جمع ما صلح سازان، چنین خاصیتی دارد و یا نه بهتراست بگوییم چنین تصوری از جنگ بر ما تحمیل شده است چه اینکه، با هر جنگی، چنان اشک از چشمان مان سرازیر می شود که وجودمان، از پاره های سُربی، فشنگ های جنگی، بمب های شیمیایی و خردل های عصب کُش، پالوده می شود و همان در مسیری سوق مان می دهد که صلح را با تمام مؤلفه های مثبتش، دو دستی و چند و یکصد و بیست هزاری ضرب در دو بچسبیم!
این روزها، اما نه فصل و ماه، بلکه هر هفته و هر روز، ما بهانه ای برای پالوده شدن داریم چه اینکه از لحظه بیرون جستن مان از رختخواب و کنار زدن لحاف و پتو تا وقت افتادن و از هوش رفتن و خزیدن مجدد در لای پتو، هزار و یک بهانه برای ریختن اشک و پالوده شدن مکرر داریم چه اینکه هر حضور، نظر، کنش و تعامل و ارتباط مان خود جنگی است و کنار زدن لایه ای از پیاز که اشک را از چشم سرازیر و جان را از جهان بدن، خارج می کند!
این اما موهبتی بی بدیل است که ما شهروندان این جغرافیای جن زده را چنان سخت جان و پالوده کرده که برای حفظ بنیان های صلح و حمایت از پروژه های صلح ساز، هر هزینه ای را بدون درنگ بپذیریم!
امروزه ما به نقطه ای از جهان زیست خود، رسیده ایم که بدون درنگ و توقف و تفکر، صلح را و مذاکره و گفتگوی پیشران را نه تنها برای خود، بلکه برای همه جهان می طلبیم چرا که وقوف یافته ایم که جنگ ها، منبعی و کانی برای جوشش اشک باقی نگذاشته اند و چنانچه چون مصیبت نازل شده بر شهر و جغرافیا و تاریخ این شهر، جایی و جغرافیایی و جانی دیگر تهدید شود، قطع یقین، عدم امکان تراوش اشک های پالوده گر، سبب دق مرگ شدن ساکنان جغرافیای جنگ نوین خواهد شد، نخواهد شد؟!
پس جنگ را، خشونت را و تانک، تفنگ، خمپاره، جت و بمب و خوشه خوشه سُرب را متوقف کنید که دیگر اشکی برای پالوده شدن نداریم و صدالبته چنان پالایش شده ایم که جز تنی و چندی، نایی برای ریختن اشک نداریم و البته که کان اشک را هم دیگر باقی نداریم، داریم؟
این روزه، ما در هر برزنی که سراغ گیریم، بذری، نامی و نمادی از صلح بر آن می نشانیم و می پاشیم تا بلکه و بلکه کمی زندگی روی خوش نشان دهد ...
ای که دستت می رسد، تو هم کاری کن که جنگ، گورش را گم کند و دگر بیش از‌این جان و جهان زیست مشترک را لایه لایه در محنت و رنج و مرگ، نپیچد!
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#نامهربانیهای_بزرگ
#دشواره_جنگ
#فلسطین_اسراییل
#سازمان_ملل_متحد
#جناب_گوترش
#ضرورت_آتش_بس
#صلح
@sopskf
قربانی تاریخی دشواره جنگ و نامهربانی، منادی صلح جهانی
https://t.iss.one/Sopskf/6239
چشم که گشودیم خود را در لایه های درهم تنیده پیاز جنگ و دشواره نامهربانی، یافتیم که نتیجه اش، عُمری جاری کردن سیل اشک از چشمان بود!
گویند پیاز، استرلیزه می کند و ویروس های محیطی را از بین می برد و شاید به همین دلیل هم باشد که به گاه سرماخوردگی احدی در خانه، توصیه می شود که پیازی قارچ شود و هر تکه اش در گوشه ای ازمنزل کار گذاشته شود!
جنگ نیز به زعم جمع ما صلح سازان، چنین خاصیتی دارد و یا نه بهتراست بگوییم چنین تصوری از جنگ بر ما تحمیل شده است چه اینکه، با هر جنگی، چنان اشک از چشمان مان سرازیر می شود که وجودمان، از پاره های سُربی، فشنگ های جنگی، بمب های شیمیایی و خردل های عصب کُش، پالوده می شود و همان در مسیری سوق مان می دهد که صلح را با تمام مؤلفه های مثبتش، دو دستی و چند و یکصد و بیست هزاری ضرب در دو بچسبیم!
این روزها، اما نه فصل و ماه، بلکه هر هفته و هر روز، ما بهانه ای برای پالوده شدن داریم چه اینکه از لحظه بیرون جستن مان از رختخواب و کنار زدن لحاف و پتو تا وقت افتادن و از هوش رفتن و خزیدن مجدد در لای پتو، هزار و یک بهانه برای ریختن اشک و پالوده شدن مکرر داریم چه اینکه هر حضور، نظر، کنش و تعامل و ارتباط مان خود جنگی است و کنار زدن لایه ای از پیاز که اشک را از چشم سرازیر و جان را از جهان بدن، خارج می کند!
این اما موهبتی بی بدیل است که ما شهروندان این جغرافیای جن زده را چنان سخت جان و پالوده کرده که برای حفظ بنیان های صلح و حمایت از پروژه های صلح ساز، هر هزینه ای را بدون درنگ بپذیریم!
امروزه ما به نقطه ای از جهان زیست خود، رسیده ایم که بدون درنگ و توقف و تفکر، صلح را و مذاکره و گفتگوی پیشران را نه تنها برای خود، بلکه برای همه جهان می طلبیم چرا که وقوف یافته ایم که جنگ ها، منبعی و کانی برای جوشش اشک باقی نگذاشته اند و چنانچه چون مصیبت نازل شده بر شهر و جغرافیا و تاریخ این شهر، جایی و جغرافیایی و جانی دیگر تهدید شود، قطع یقین، عدم امکان تراوش اشک های پالوده گر، سبب دق مرگ شدن ساکنان جغرافیای جنگ نوین خواهد شد، نخواهد شد؟!
پس جنگ را، خشونت را و تانک، تفنگ، خمپاره، جت و بمب و خوشه خوشه سُرب را متوقف کنید که دیگر اشکی برای پالوده شدن نداریم و صدالبته چنان پالایش شده ایم که جز تنی و چندی، نایی برای ریختن اشک نداریم و البته که کان اشک را هم دیگر باقی نداریم، داریم؟
این روزه، ما در هر برزنی که سراغ گیریم، بذری، نامی و نمادی از صلح بر آن می نشانیم و می پاشیم تا بلکه و بلکه کمی زندگی روی خوش نشان دهد ...
ای که دستت می رسد، تو هم کاری کن که جنگ، گورش را گم کند و دگر بیش از‌این جان و جهان زیست مشترک را لایه لایه در محنت و رنج و مرگ، نپیچد!
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#نامهربانیهای_بزرگ
#دشواره_جنگ
#فلسطین_اسراییل
#سازمان_ملل_متحد
#جناب_گوترش
#ضرورت_آتش_بس
#صلح
@sopskf
Telegram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک
سردشت، قربانی دشواره جنگ و نامهربانی، منادی صلح جهانی...
@sopskf
@sopskf