ادامه داستان یک و دو زندگی در شهر صلح و مهربانی

لینک بخش اول:

https://t.iss.one/Sopskf/6145


(بخش دوم:👇)
---
ادامه بخش اول...

...امروز، سی ام شهریورماه مصادف با بیست و یکم سپتامبر، روز جهانی صلح است و خوبست آن داستان و این مؤخره روایت نگار، مورد امعان نظر سازمان ها و نهادهای ملی و بین المللی قرار گیرد تا بلکه تفاوت ها از خانه تا خیابان و از اوضاع کبوتران صلح در آشیانه شان بر بالکُن ساختمان های شهر تا اوضاع پرندگان، خزندگان و جوندگان و... در جنگل های مدفون در دود و حریق و نیز حال شهروندان این شهر بر زین دوچرخه تا آرامستان شهدا، خارستان معابر قاچاق جوانه برِ صلحِ روس ها و گورستان اقیانوس ها، هویدا، تحلیل و ارزیابی شود...

امروز روز جهانی صلح است و جوانان این شهر و مادران و پدران جگرسوخته و خمیده پشت، نیازمند توجه مادرانه متولیان ایران بانوی اند و چه بسا، تداوم این کوچ اجباری و مهاجرت تحمیلی جوانان، و روزگاران نابسامان جنگل و زاب و بلوط، فرداهای صلح این جغرافیا را در سراشیبی سقوط ناخواسته، سوق دهد..

باید که ذهن را تکانی داد و آشیانه و لانه دیگری را چون آسودگی و رفاه طلبیده خود، محترم داشت...


🌹❤🌹
#بنیاد_توسعە_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#روز_جهانی_صلح
#داستان_یک_زندگی
#همزیستی_مسالمت_آمیز
#تعمیر_کانال_کولر
#کبوتر_مادر
#آشیانه_امید
#صلح_سازی
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
#خیابان_ملت
#کوی_آشتی
#کوچه_همدلی
#دو_زندگی
@sopskf

صلح ارزانی جهان باد

نگرش مان صلح منظری، منش مان صلح ورزی و کُنش مان صلح سازی بوده و هست چه اینکه خود، طعم تلخ جنگ، بی خانمانی، زخم و بمباران هوایی و شیمیایی را چشیده ایم و می دانیم که همه برای هیچ است و این پوچ مغزان اند که چنین مردمان را به جان هم می اندازاند!

جنگ چه کودک ایرانی، عراقی، افغانستانی، پاکستانی، یمنی، سوری، ترکیه ای، کوردستانی، اوکراینی، روهینگیایی، فلسطینی را بکشد و چه خواب ناز کودک اسراییلی و اروپایی و آمریکایی بستاند، مبغوض ماست و صلح چه باخود و چه با دیگری و طبیعت، آمال و چشم انداز ماست...

صلح ارزانی جهان زیست مشترک باد...

#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#سردشت
#صلح
#ضرورت_روزگار
#قله_هزار
#کرمان
@sopskf

سردشت،
قربانی تاریخی دشواره جنگ و نامهربانی، منادی صلح جهانی

https://t.iss.one/Sopskf/6239


چشم که گشودیم خود را در لایه های درهم تنیده پیاز جنگ و دشواره نامهربانی، یافتیم که نتیجه اش، عُمری جاری کردن سیل اشک از چشمان بود!

گویند پیاز، استرلیزه می کند و ویروس های محیطی را از بین می برد و شاید به همین دلیل هم باشد که به گاه سرماخوردگی احدی در خانه، توصیه می شود که پیازی قارچ شود و هر تکه اش در گوشه ای ازمنزل کار گذاشته شود!

جنگ نیز به زعم جمع ما صلح سازان، چنین خاصیتی دارد و یا نه بهتراست بگوییم چنین تصوری از جنگ بر ما تحمیل شده است چه اینکه، با هر جنگی، چنان اشک از چشمان مان سرازیر می شود که وجودمان، از پاره های سُربی، فشنگ های جنگی، بمب های شیمیایی و خردل های عصب کُش، پالوده می شود و همان در مسیری سوق مان می دهد که صلح را با تمام مؤلفه های مثبتش، دو دستی و چند و یکصد و بیست هزاری ضرب در دو بچسبیم!

این روزها، اما نه فصل و ماه، بلکه هر هفته و هر روز، ما بهانه ای برای پالوده شدن داریم چه اینکه از لحظه بیرون جستن مان از رختخواب و کنار زدن لحاف و پتو تا وقت افتادن و از هوش رفتن و خزیدن مجدد در لای پتو، هزار و یک بهانه برای ریختن اشک و پالوده شدن مکرر داریم چه اینکه هر حضور، نظر، کنش و تعامل و ارتباط مان خود جنگی است و کنار زدن لایه ای از پیاز که اشک را از چشم سرازیر و جان را از جهان بدن، خارج می کند!

این اما موهبتی بی بدیل است که ما شهروندان این جغرافیای جن زده را چنان سخت جان و پالوده کرده که برای حفظ بنیان های صلح و حمایت از پروژه های صلح ساز، هر هزینه ای را بدون درنگ بپذیریم!

امروزه ما به نقطه ای از جهان زیست خود، رسیده ایم که بدون درنگ و توقف و تفکر، صلح را و مذاکره و گفتگوی پیشران را نه تنها برای خود، بلکه برای همه جهان می طلبیم چرا که وقوف یافته ایم که جنگ ها، منبعی و کانی برای جوشش اشک باقی نگذاشته اند و چنانچه چون مصیبت نازل شده بر شهر و جغرافیا و تاریخ این شهر، جایی و جغرافیایی و جانی دیگر تهدید شود، قطع یقین، عدم امکان تراوش اشک های پالوده گر، سبب دق مرگ شدن ساکنان جغرافیای جنگ نوین خواهد شد، نخواهد شد؟!

پس جنگ را، خشونت را و تانک، تفنگ، خمپاره، جت و بمب و خوشه خوشه سُرب را متوقف کنید که دیگر اشکی برای پالوده شدن نداریم و صدالبته چنان پالایش شده ایم که جز تنی و چندی، نایی برای ریختن اشک نداریم و البته که کان اشک را هم دیگر باقی نداریم، داریم؟

این روزه، ما در هر برزنی که سراغ گیریم، بذری، نامی و نمادی از صلح بر آن می نشانیم و می پاشیم تا بلکه و بلکه کمی زندگی روی خوش نشان دهد ...

ای که دستت می رسد، تو هم کاری کن که جنگ، گورش را گم کند و دگر بیش از‌این جان و جهان زیست مشترک را لایه لایه در محنت و رنج و مرگ، نپیچد!

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#نامهربانیهای_بزرگ
#دشواره_جنگ
#فلسطین_اسراییل
#سازمان_ملل_متحد
#جناب_گوترش
#ضرورت_آتش_بس
#صلح
@sopskf

دکتر هیرش امینی، چهره علمی و فرهیخته دیار صلح و مهربانی...

از عزم راسخش در طی کردن مدارج علمی و نیز امید وافرش به شکست بیماری سرطانش می گوید...

ایمان داریم که این استواری در مسیر و تقابل با مرگ تحمیلی، نتیجه بخش است حتی اگر نشاء بذر امیدی در کالبد نیمه جان وطن باشد...

دعا می کنیم، امیدواران، امیدشان به گشایشی معجزه آسا، پیوند خورد و تجارب زیسته شان، گشایشگر مسیرهای صعب و دشوار دیگر...
---
+صفحه دکتر هیرش امینی در اینستاگرام
https://www.instagram.com/reel/CzV548fORqx/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعە_صلح_و_مهربانی
#نامهربانیهای_بزرگ
#فرهیختگان_دانشگاهی
#مهربانی_های_بزرگ
#خروج_از_چرخه_مرگ
#صلح_سازی
#سردشت
#شهر_صلح_و_مهربانی
@sopskf

تجربه ای ناب در مسیر صلح سازی

https://t.iss.one/Sopskf/6365


✍️رئوف آذری

تو پای به راه در نه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
(عطار)

دیوید شوارتز در بخش سیزده کتاب جادوی فکر بزرگ، دومین قانون رهبری را چنین معرفی می کند:
"چه روشی برای مدیریت این مسٲله، انسانی ترین روش است؟"
و در توضیح این قانون، مصادیقی ذکر می کند و نهایت می نویسد:"... انسان باشید"
(صص ۲۹۹ الی٣٠۵)

دو دهه قبل و قبل تر نیز، شاید جغرافیا تحمیل یا والده الهام بخش، جمع ترغیب و محتمل رنج مکرر، در مسیری سوقم داد که خود جز آنچه در کُنش والدین یا حوادث و رنج پیرامونی ام یافته بودم، چیز شاخصی از آن نمی دانستم!

اما هرچه پیش رفتم و زمان را قربانی فهم عمیق کردم، دقیق تر در مسیر رهنمون شدم و هرچه  بیشتر و بیشتر آموختم بر قانون ششم مولانا که هاکان منگوج، از لابه لای متون استحصال کرده، وقوف بیشتری یافتم، آنجا که با مطلعِ "زیبایی یک گُل، در بذر آن است و زیبایی انسان، از خوبی و مهربانی قلبش نشٲت می گیرد"آغازیده است و با مؤخره "
هر لحظه، تخم نیكی بکار، اگر نکاشتی نمی توانی چیزی برداشت کنی و فراموش مکن راه آنهایی که در قلب خود، خوبی جمع کرده اند، همیشه باز خواهد بود"
(صص ۶٣الی۶٨)

مسیر انتخابی ام، کنشگری صلح و محیط زیست شد و رسالت و مٲموریت  الهام شده در مسیر نیز نشاء بذر مهربانی و پرورش جوانه صلح...
و ره چه یار شد که هر رفتنم را بی پُرس و جوی آدرس، چونی باید رفتن می آموخت!

رفتم و گام زدم و ره پیمودم و نکو فهمیدم که مهربانی زبان مشترک جهانیان باید می بود که بی ترجمه فهمیدنی است و همدلی دین مشترکی که بی مرزبندی، انسان ها را حول محور نکوی انسانیت، تجمیع می کند.

این چند ساله آخر مٲموریت شغلی را که پشت سرگذاشته و رهاتر از گذشته در دیروزِ فعالیت مدنی، امدادی و صلح سازی ام می نگرم و راه رفته را می کاوم، عجیب در مطلع این یادداشت و بیت شعر آن شیخ نیشابوری، غور می کنم که می گفت:" تو پای در ره نه و هیچ مپرس، خود راه گویدت که چون باید رفت"

شایدیکی از مصادیق این چراغ فراه راه، کسب نگرشی دُرُست تر به مفاد تعادل در روابط و تعامل در مناسبات بود که اگر به آن، صبر بر رنج هم اضافه کنیم، به سیبل و هدف نزدیک تر شویم.

هر چه جلوتر رفتیم بر جغرافیای درد مشترک و مسایل دامنگیر همسنگ نزدیکتر شدیم و بیشتر فهمیدیم که تنها مٲخذ مشترک راهبری حل معمای مسایل پیش روی وطن، "روش انسانی" و" کوچک، زیباست" می باشد و همانست که می تواند یخ امنیت چندوجهی را البته با لحاظ کردن تبرای از خطاهای دهگانه شناختی، آب و اقیانوس هم فهمی، همدلی و مهربانی را به برای  به آب انداختن قایق زندگی، به جریان اندازد...

همان بذر و ره نیکی بود که نشاء شد و پیموده شد و ره نمود و به نمود..

🌹❤️🌹

#تعادل
#تعامل
#روش_انسانی
#صلح
#مهربانی
#امنیت_چندوجهی

@sopskf

جنگ درون و خشونت برون صدامیان و مٲموریت ما
https://t.iss.one/Sopskf/6383

✍️رئوف آذری

هفده سال از اعدام یکی از خشونت ورزترین دیکتاتورهای تاریخ گذشت.

آثاری که دوران کودکی و رخدادها و وقایع آن دوران، بر روح وروان تا جهان آدمی می گذارند، در هیچ دوره تاریخی دیگر زدودنی نیست گرچه تعدیل شدنی و کاستنی باشد!

بسیار با خود کلنجار می روم که در دوران کودکی تا نوجوانی و جوانی صدام و صدامیان نوعی چه اتفاق و رخدادهایی به وقوع پیوسته که چنین قسی القلب شان می کند و فجایعی چون سردشت، حلبچه و انفال را خلق می کنند؟!

صدام ها و هیتلرها و نتانیاهوها، می آیند و می کُشند و می روند اما آنچه از فجایع شان باقی می ماند، هولناک است چه اینکه اینان عجیب در تکثیر نسل خود، حتی در جبهه مقابل توفیق نصیب می برند و تٲسف زاست اگر که بگوییم عقده های فروخورده، رنج های تحمیلی، زخم های عمیق، نوامیس دریده، خون های ریخته شده و جان های ستانده شده، همگی به صورت قارچی در تکثیر سلول دیکتاتور خود را نشان می دهند!

دیکتاتورها، تکثیر می شوند و قارچی هم تکثیر می شوند اما یادمان باشد که طبیعت روزگار و خصلت زندگی و تقدیر یزدان بر آنست که همین دنیا را به دار مکافاتی برای دیکتاتورها تبدیل می کند و تا امروز کمتر صدام و صدام نوعی بوده که از این سرای فانی به سلامت عبور کرده باشد و به فجیع ترین شیوه یا رذیل ترین رخداد، تقاص پس نداده باشد و نسلی و نسل هایی از نزدیکان پس ازخود را نیز شرمنده و روسیاه روزگار و تاریخ نکرده باشد!

باید که امید داشت که دستان قهار یزدان و لطف کم مثالش، ظالم و مظلوم را به حال خود رها نخواهد کرد اما همیشه گفته اند، از تو حرکت و از خدا برکت..

اگر می خواهیم صدام و هیتلر و هم کیشان شان در وجود ما نیز تکثیر نشوند، لازم و واجب است که هر شب، اواخر شب، تصاویر آن جلادان و فاجعه آفرینان تاریخ را و ویژه صحنه های آخر زندگی شان را پیش چشم خود مرور کنیم و لقمان گفتنی،
تعهد کنیم از هر آنچه سبب پسماند خشونت در روح و روان و جهان کودکان می شود و سپس در اعمال و کردار خشونت ورزان نمود یافته، بروز کرده و می کند، پرهیز کنیم که متقابل صلح نیز، این ظرفیت را دارد که از ناصلحی ها، برخاستنی، آموختنی و تکثیر شدنی باشد ...

همچنان که مردمان هیروشیما، سردشت و حلبچه این چند دهه، چنین کردند:

نسل شیمیایی چشیده و فاجعه دیده، پس از روزگارانی زیست در شوکِ زخم، رنج و درد تنهایی، دوباره چون ققنوسی از دل رنج برخاستند و از سرِ فهم عمیق با عهدی وثیق، عزم کردند تا از خانه تا خیابان و از مدرسه تا معبد ومسجد و دانشگاه، عشق به خود، همنوع و دیگری و طبیعت نهادینه کنند و مرزهای دگر تحمیل باور تک ساحتی و تک منظری را وانهند، در تعمیق فهم جهان های خود و دیگری همت گمارند و مرزهای تهدید و اختلاف و تفاوت را به سمت ارتباط و تعامل و موهبت تنوع و حق بر زندگی و صلح جابجا کنند و...

همانست که امروز گرچه در آغاز راهند اما شعار " من و ما، طعم تلخ جنگ، فاجعه، تبعیض، تنهایی و زخم خردل و شیمیایی چشیدیم، شما و آنها نباید بچشید و بچشند"

و همان نیز موجب شد تابلوی مظلوم نمایی از پیشانی شهر بردارند و عنوان شهر صلح و مهربانی و پایتخت آشتی اختیار کنند.

اکنون رسالت همگانی است تا در خلق تصاویر و گفتمان مهرافزا و نیز بازنمایی نمادها و نمودهای صلح گستر، نهایت همت معمول دارند تا فرصت تکثیر صدام و هیتلر و نتانیاهوهای فاجعه آفرین را برای همیشه از ساحت زیست هموندانه زیستمندان جهان بستانند...
باشد که روزگاران بهتر از امروز نیز بیافرینیم..

___
*کنشگر صلح و محیط زیست
🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#فجایع_بزرگ
#صدام
#هیتلر
#رفتن_رذیلانه
#فرصت_بازآفرینی
#همت_همدلانه
#صلح_گستری
@sopskf

چالش نهالی برای عزیزی
و
جوانه های صلح و مهربانی سردشت در سنندج...
https://t.iss.one/oaktree_loverbikers/1231?single


بلوطبانان پا به رکاب، برای حضور در نشست تخصصی رد پای آب در جامعه مصرفی مدرن و رونمایی از کتابی با همین نام از هوکسترا و ترجمه دکترصلاح ویسی و وریا لطفی دعوت بودند.

از طرفی #یونس و #بهروز دو جوان روستایی نقاط صفر مرزی که به توصیه مشاور، از کولبر-دانش آموزی فاصله گرفته و با مهارت آموزی در کلاس های مهربانی، آشتی و گفت و گوی مدارس الگویی، از عادت مرسوم هم ولایتی های خود در تخریب محیط زیست و قتل و عام بلوط ها، فاصله گرفته و این سال ها خود به پرورش چندین هزار جوانه بلوط صلح و مهربانی، مشغول شده بودند، منتظر دست مهری بودند تا بر سر تلاش و رنجی که در پرورش شش هزار نهال متحمل شده بودند، کشیده شود!

آن سوتر، استاد، برادر و دوست فرهیخته مان، #دکتر_محمدخانی از پینجوین(شهر یادگیرنده)، فرکانس لطف و مهربانی اش را با کاشت نهالی برای راهبر و تسهیلگر بلوطبانان و جمعی از اساتید به نام وطن در قالب چالش نهالی برای عزیزی، ارسال کرده و پاسخی درخور می طلبید که گرچه در تهران و خانه اندیشمندان، پاسخ داده شد اما به قدر انتظار نبود!

قرار بود راهبر بلوطبانان و رییس کمیته محیط زیستی کرسی سلامت اجتماعی یونسکو-#مهندس_محمد_درویش هم باشد و جمعی از اساتید و فرهیختگان و فعالان دگر نیز

آن سوتر، سردشت مدعی برند صلح و مهربانی و شهر صلح!

باید که ایده ای بروز می کرد، پرداخت می شد و در سنندج جان می گرفت که الحق رییس دانشگاه، معاون اجتماعی و فرهنگی و نیز رییس و اساتید و عوامل دانشکده منابع طبیعی و انجمن های علمی، محیط زیستی و معماری بزرگوارانه پای کارآمدند و متولیان فضای سبز سنگ تمام گذاشتند که ردپای دکتر صلاح ویسی عزیز ودانشجویانش، بیش از همه مشهود بود..

حال نیاز بود در پاسخ به چالش، در پی عزیزی کاوش می کردیم تا نهالی به نامش غرس کنیم  که در نهایت به رقمی معادل یکصد و بیست و دو شهید بمباران شیمیایی رسیدیم و بنا براین شد که جوانه های پرورش یافته یونس و بهروز را خریداری و به سنندج و دانشگاه کردستان، حمل کنیم که چنین اتفاق افتاد و روز موعود فرار رسید.

همه آمده بودند از رییس و معاونان و مدیران دانشکده ها تا دانشجویان و اساتید و اعضای انجمن های علمی و ویژه تر نیز فعالان محیط زیست چند استان و اساتید و فرهیختگان سردشتی مقیم سنندج و کودکانی از جنس الماس...

دکتر ویسی دست به فرمان شد،
دکتر مولانی استارت زد
و دکتر قادرزاده، یار شد
و مهندس درویش، نقشه راه ریخت تا حرکتی جان گیرد که قطار عزیزان را نه در دلِ خاک که بر روح خاک سوار کند.

وچنین شد که
۱۲۲
جوانه  صلح و مهربانیِ سردشت، در زمین محوطه دانشکده منابع طبیعی
دانشگاه کردستان، با دستان مبارک مشارکت کنندگان غرس شدند و در شهرک دانشگاهی سنندج و در قلب دانشگاه کردستان و همسایه دانشکده منابع طبیعی، جوانه های صلح و مهربانی کاشت شدند تا بلکه، بلوطبانان پا به رکاب؛
با دستانی پُر در نشست تخصصی ردپای آب که بناست آب های پنهان، مجازی، سبز، آبی و خاکستری را تعقیب کنند و به چرخه طبیعت بازگردانند، شرکت کرده
و
همزمان نیز یونس و بهروز،
به کارآفرینی اجتماعی شان دلخوش و امیدوار شده
و چالش نهالی برای عزیزی،
به نام شهدای بمباران شیمیایی-عزیزترینی که رفتند تا ما بمانیم-، تداومی مبارک را شاهد باشد و شخصیت های شخیص حاضر در رویداد رونمایی نیز نفسی چاق کنند...

و مبارک روزی شد که در دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه کردستان، پرچم سبز سردشتیان صلح آفرین و نیز بلوطبانان پابه رکاب، چالشگران نهالی برای عزیزی و نیز قلم به دستان ردپای آب و البته دانش سبز منظر و دانشگاهی صلح گستر با هم به اهتزاز در آمد
و پیام شگرفِ
#نه_به_جنگ،
نه به ژینوساید و اکوساید
و بله به تفاهم، #صلح و طبیعت بانی و جنگل داری
را  در دل زمانه ی پرآشوب به جهان، مخابره کرد...

تا بادا چنین بادا...🙏

🌳❤️🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#رد_پای_آب
#چالش_نهالی_برای_عزیزی
#همت_همدلانه
#فرصت_بازآفرینی
#جوانه_بلوط_صلح_و_مهربانی
#سردشت
#پینجوین
#جوانرود
#سنندج
#کردستان
#زاگروس
#ایران
#جهان
@oaktree_loverbikers

تاب آوری کارآفرینان اجتماعی
و
پژوهش های دانشگاهی

https://t.iss.one/Sopskf/6418


امروز سی ام دیماه،
افتخار داشتیم بعد از مدت ها، جمال مان به دیدار دانشگاه صنعتی شریف منور گردد و چه نکو هم به جلسه دفاعیه از پایان نامه ای دعوت بودیم که قبل تر مبحث کارآفرینی اجتماعی بنیاد توسعه صلح و مهربانی را جزو یکی از کیس های مصاحبه میدانی خود انتخاب کرده بود.

#مریم_توکلی، پژوهشگری از دیار شیراز بود که طی تلاش چندین ماهه اش برای تدوین پایان نامه ای با عنوان" بررسی عوامل موثر بر حضور تا‌ب‌آورانه‌ی کارآفرینان اجتماعی  در فضای ناپایدار ایران"
با بیست و هشت کارآفرین برتر ایران [به نسبت مساوی ترکیب جنسیتی] مصاحبه های بلند ترتیب داده بود و حدود دویست منبع و مرجع مکتوب را تورق کرده بود تا نسبت به شناسایی عوامل مؤثر تاب آوری کارآفرینان،
وقوف لازم پیدا کند که الحق و با اذعان جمع اساتید داور و راهنما و مشاور و نیز کارآفرینان و فعالان ان جی اویی حوزه کارآفرینی، حق مطلب را ادا کرده و همان نیز توفیق کسب درجه عالی را علی رغم سخت گیری و سئوالات پی در پی اساتید داور در پی داشت.

تسلط مثال زدنی این شایسته دختر وطن در ارایه و بر موضوع و زوایای پنهان مسٲله پژوهشی و اشاره به عمیق ترین لایه های مؤثر بر  توان تاب آوری کارآفرینان در این سرزمین و پاسخ مستدل به سئوالات داوران قابل تقدیر بود که شکر خدا، محصولش هم ارایه یک الگوی بدیع در این حوزه و نیز رهنمودهایی ارزنده برای محققین بعدی و صدالبته تجمیع کارآفرینانی از جای جای وطن در کنار اساتید دانشگاه و دانشجویان و نیز فعالان ان جی اویی شاخص بود.

بنیاد توسعه صلح و مهربانی،
و ویژه کنشگران صلح و محیط زیست اش،
خوش اقبال اند که تلاش های یک دهه و اندی شان،
موجد تحقیق و پژوهش شایستگان وطن و ویژه دانشجویان دانشکده اقتصاد و مدیریت دانشگاه صنعتی شریف شده است ودر این راه،
مدیونیم به لطف همکاران عزیز و هموندان شایسته و صدالبته دانش آموزان، کودکان و نوجوانان و جوانان چهار روستای الگویی کارآفرینی اجتماعی نقاط صفر مرزی سردشت و البته خانه امکان که امیدواریم همواره بهترین ها، نصیب آنان و نیز جمع پژوهشگران شایسته میهن و اساتید رهگشای شان باشد.

جا دارد از همین پنجره مجازی، از همه پژوهشگران و اساتید برجسته دانشگاهی بطلبیم که محورهای #صلح، #محیط_زیست و #کارآفرینی_اجتماعی را در رٲس اولویت های پژوهشی مورد مداقه قرار دهند، بلکه آسیب شناسی های میدانی و راهکار محور ملهم از دانش بومی، بتواند گشودگی بیشتری در زیست ایمن، همدلانه و صلح منظر این جغرافیا بیافریند.
 

چه اینکه؛
دالایی لاما، جایی گفته بود:

سیاره ما دیگر نیازی به آدم‌های موفق ندارد.
این سیاره به‌شدت نیازمند افراد «صلح‌جو»، «درمانگر»، «ناجی» «قصه‌گو» و «عاشق» است. "

امید که امثال نازنین دخترانی دردشناس و درمانگر و صلح جو، چون مریم ها در این جغرافیا و در مراکز علمی و پژوهشی ما بیش‌از پیش تکثیر شوند..

تبریک به مریم و اساتید راهنما، مشاور و داورش و نیز خانواده و جمع هموندانش...


ظهرگاه سی ام دیماه ۱۴۰۲-دانشگاه شریف
---
🌹❤️🌹
@sopskf

بُرشی ازگزارش کلاسی مهارت آموزان صلح در زنگ ئاشتی:آشتی


به مناسبت سی ام ژانویه،
روز جهانی عدم خشونت و آموزش صلح در مدرسه ...


🌍 زنگ ئاشتی:آشتی،
عنوان کلاسی ابتکاری است که از ابتدای دهه ۹۰ شمسی لغایت سال ۱۴۰۰ به مدت حدود یک دهه، توسط هم بنیانگذار بنیاد توسعه صلح و مهربانی در روستاهای نقاط صفر مرزی،
در چند مدرسه الگویی شهرستان سردشت-شهر صلح و مهربانی-

در ساحت های چندگانه اجرایی شد و منتج به نتایج درخور و قابلی در کنترل خشونت جامعه دانش آموزی، توسعه دید و نگرش آنان، اهتمام شان به محیط زیست و حفاظت و تلاش برای ژینایی طبیعت شد و نتایج آن با پارامترهای پژوهشی مستند و در اولین کنفرانس بین المللی صلح پژوهی به صورت سخنرانی ارایه و ماحصل ارایه نیز در ژورنال تخصصی به چاپ رسید...

پ.ن:
بیست ثانیه به حرمت تلاش صلح سازان درنگ و صبوری پیشه کنید تا به گزارش شاهو و ثنا برسید...🙏

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#کودکان_نوجوانان_جوانان
#همت_عالی
#صلح_ورزی
#روزجهانی_آموزش_صلح_درمدرسه
#سردشت

@sopskf

بێڵندانا...

https://t.iss.one/Sopskf/6481


#Beln_Dana

مهندس محمد درویش گفتنی؛
"بهانه های سرکردن زمستان"...

+مراسمی بازآفرینی شده از دل سنت و عرف مناطق کوردنشین به نماد پایان فصل سردی، دشواری،سختی و امید به فرداهای خوب..

این مراسم که به فحوای پاروها و برف روب ها را زمین گذاشتیم، در روستاهای مناطق کوردنشین و در دل بهمن ماه، برگزار می شد، نوید روزهای آفتابی و بهاری با خود می آورد و همان امید به فرداهای نکو، مردم را شاد و سرزنده در دل زمستان، کنار هم نگه می داشت!

بسیاری اوقات که این عُرف و سنت مردمان دیرین را می کاویم، فلسفه ای عمیق در لایه های تصمیم خردمندان آن روزگاران، هویدا می گردد که رهگشای روزگاران سخت امروز هم هست.

چه پاندمی های کُشنده ی جان، سونامی های گزنده ی روان و چه سرطان های خزنده در باور و البته زلزله ها و سیلاب ها و طوفان و گردبادهای مخرب محیط زیست جمعی و طبیعت پیرامونی را با ابزار خرد و همین بهانه آفرینی های عبور از بحران، مهار کرده، سپری نموده و پشت سر گذاشته اند!

اکنون که چون کنشگری پُرمدعا در حوزه صلح و محیط زیست، وقتی در استراتژی گزینی های صلح منظر و البته طبیعت نگر و نگهدار دیروزی ها می نگریم، آفرین می فرستیم بر کاربست این سطح از خِرد و آن وزن فهم عمیق شان...

فقط اگر دو نمونه یکی با فحوای صلح و دیگری با پس زمینه حفاظت از محیط زیست را مصداقی ذکر کنیم، محتمل شما مخاطب گرانسنگ هم همراه و هم نظر شوید:

صلح و مهربانی:
آب ها، چه جوی های منشعب از‌ چشمه های اصلی و رودخانه ها و چه کاریز و قنات، میراب داشته اند که میراب ها، با تقسیم بندی دقیق آب، سهم هر کس را متناسب با زمین تعیین می کرده و در طول ایام، مدیریت می کردند، بدون اینکه کمترین اعتراضی به دنبال داشته باشد!

نکته ای صلح منظرتر اینکه؛

همیشه نقاط آفتابگیر روستا و ویژه کنار مساجد و چشمه ها، محل تلاقی مردمان در روستا بوده تا در آن نقطه، گره های کور دل یا اخبار روز را همرسانی کنند که همان از حجم بار دل و ذهن می کاست و به نوعی برای اکثریت، فرصت گفتگوی همدلانه و تخلیه ضروری ذهن هم میسور بوده است..

حتی برای بانوان، چشمه ها[با نام بومی قۆتان یا کۆتان]، محل تبادل اخبار روز، تضارب آراء بانوان و گفتگوها و درد و دل ها بوده که بهم پیوستگی های بسیاری ایجاد می کرد.

محیط زیست:
شکار در فصل و فصولی از سال، به طور کلی ممنوع بوده و برای شکار نیز اخلاق ویژه ای حاکمیت عُرفی داشته است.

برخی درختان و قسمی از جنگل ها باعناوین و اسامی ویژه از جمله درخت مقدس یا جنگل آرامستان و زیارتگاه، همواره از گزند تخریب و دستبرد و... مبرا بوده اند...

بێڵندانا هم نوعی واکنش خردمندانه، برای حفظ امید و تزریق شادی و ارتقای همزیستی همدلانه بوده که نیازمند حتی ثبت در مواریث فرهنگی، تمدنی، سنتی و عرفی است که امیدواریم متولیان میراث فرهنگی شهرستان، استان و کشور به این امر مهم، همت گمارند..

🌹❤️🌹
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#میراث_سنتی
#بێڵندانا
#سردشت
#بیوران
#صلح
#محیط_زیست

@sopskf

@hamrokhpub

🔆 گروه روندهای فکری مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه با همراهی انتشارات همرخ و انجمن مطالعات صلح ایران برگزار می کند:

امکان و امتناع صلح در ایران امروز

به همراه رونمایی از کتاب: صلح ایرانی؛ در جستجوی مسیرهای صلح در ایران امروز

🔆 با حضور و مباحثه:

نعمت‌الله فاضلی / استاد بازنشسته پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

فرشاد مومنی / استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی

سیمین کاظمی/ پزشک و جامعه شناس

محمد درویش/ پژوهشگر ارشد محیط‌زیست

ماندانا تیشه یار/ عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و رئیس انجمن مطالعات صلح ایران

مختار نوری/ پژوهشگر و مدیر گروه روندهای فکری مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه

زمان: دو‌شنبه ۷ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ تا ۱۹

🏛️ مکان ؛ بلوار کشاورز ، خیابان نادری ، پلاک هشت ، پژوهشکده مطالعات پیشرفته خاورمیانه

📚 @darvishnameh

#صلح_ایرانی
#سخنرانی_محمد_درویش