📷 نشست علمی جنگ و صلح در ادبیات کودکان

🔹موضوع گفتگو: تجربه زیسته

🗓 دوشنبه 30 بهمن 1402

💢انجمن مطالعات صلح ایران💢


@sociologyofislamiccountries20

قبل تر خبر داده بودیم که بناست شبی از شب های بخارا را به لطف استاد علی دهباشی-آن یک تنه، یک وزارت-، به #بلوط، اختصاص دهیم و کمی از بلوط و مهربانی هایش، نامهربانی ها و بحران دامنگیرش و نیز راهبردها و راهکارها برای فردای سلامتی اش، سخن گوییم...

اینک، در پیشا این رویداد مهم و معتبر، سعی داریم از زبان شما مخاطب عزیز، بلوط را توصیف کنیم...


اگر بلوط دوست هستید و چون ما عاشق بلوط و استواری اش، ذیل همین پست👇 کامنت بزنید و بلوط را در یک کلمه، جمله یا پاراگراف، توصیف کنید.

سعی شود کاربست واژگان با واقعیت بلوط و اثر و عظمتش سازگار باشد و نه کم بگذاریم و نه بیش که حقیقت، آسیب نبیند...

🌳❤🚴
#بلوطبانان_پا_به_رکاب
#شب_بلوط
#بلوط_نمایی
@oaktree_loverbikers

🔲⭕️پروژه جاودانگی شما چیست؟
مجتبی لشکربلوکی

انسان تا سال ۲۰۴۵ به مرز جاودانگی و نامیرایی می رسد. این ادعا یا دست کم امیدی است که دیمیتری ایتسکوف دارد. هر چقدر موضوع جاودانگی و نامیرایی انسان دور از ذهن به نظر می رسد. اما از نظر تئوری، جاودانگی حداقل برای دیمیتری ایتسکوف غیرممکن نیست. دیمیتری ایتسکوف کیست؟ یک بیزنس من جوان، نیکوکار و میلیاردر روسی است. او ایده جاودانگی را دنبال می کند. چگونه؟ ایجاد سیستم‌های روباتیک پیشرفته، رابط‌های مغز و کامپیوتر و بدن‌های مصنوعی با هدف انتقال آگاهی و اطلاعات مغز یک انسان به مغز و بدنی مصنوعی است.
اگر نخواهیم خیلی پیچیده صحبت کنیم؛ او می خواهد یک بدن ماشینی رباتیک درست کند. همچنین می خواهد آگاهی، حافظه و هوشمندی را از مغز انسان به ربات منتقل کند. او امیدوار است تا با انتقال یک کپی روباتیک از بدن انسان و انتقال هوشیاری و آگاهی مغز انسان به آن جسم روباتیک بتواند زندگی پس از مرگ را برای انسان فراهم نموده و او را جاودانه نماید.

این اولین تلاش بشریت است؟ قطعا نه! تلاش انسان برای جاودانه شدن و نامیرایی از آغاز بشریت با ما بوده است.
پروفسور ارنست بکر، انسان شناس فرهنگی آمریکایی، استاد دانشگاه های برکلی، سایمون فریزر و چند دانشگاه دیگر کتابی دارد به نام انکار مرگ که در سال 1973 با رویکرد روانشناسی و فلسفی به چگونگی واکنش مردم به مرگ می پردازد. او می گوید بیشتر کارهای ما آدم ها برای نادیده گرفتن یا اجتناب از مرگ است!
او معتقد است تقریباً هر کاری که ما انسان‌ها انجام می‌دهیم ناشی از ترس ما از مردن است. او ادعا می‌کند که این وحشت باعث می‌شود ما در «پروژه‌های جاودانگی» شرکت کنیم، فعالیت‌هایی که با هدف تأمین «بودن همیشگی» ما در جهان است.
پروژه جاودانگی چیست؟ بکر آن را اینگونه توصیف می کند: کاری که در آن ما چیزی را ایجاد می‌کنیم یا بخشی از آن می‌شویم که احساس می‌کنیم بیشتر از خود ما روی زمین باقی خواهد ماند. با انجام این کار، احساس می کنیم که در مقایسه با بدن فیزیکی که در نهایت می میرد، بخشی از چیزی ابدی می شویم که هرگز نمی میرد.
پروژه جاودانگی می تواند ریشه فرزندآوری، خلق اثر هنری، ثروت اندوزی، ساختن امپراطوری و تقرییا هر کار دیگر مهم ما باشد!
خب تا اینجا فهمیدیم که همه ما دانسته و نادانسته، خواسته و ناخواسته درگیر پروژه جاودانگی هستیم. این را اینجا نگاه دارید. دوباره برمی گردیم!

عموم ادیان آسمانی جهان، یک تصویر آرمانی از سرنوشت بشریت ارایه کرده اند. جایی که منجی موعودی می آید که هر کدام از ادیان نام آن را به زبان خود چیزی گذاشته اند اما انگار فصل مشترک آنان این است که فردی آسمانی که جان جهان است می آید و انسان دوباره از نو تعریف می شوند و زمین به آسمان وصل می شود. خدا آنچنان نزدیک می شود که گویی در ما نفس می کشد. آیا ما آن روز خواهیم بود؟ جسماً شاید باشیم شاید هم نه! اما اگر از منظر پروژه جاودانگی نگاه کنیم می توانیم آن روز آن جا باشیم.

بگذارید یک مثال ساده و پیش پا افتاده را با هم مرور کنیم: من امروز ۱۰۰ کتاب خوب برای کودکان یک منطقه محروم می فرستم، یک کودک یک کتاب را می خواند و زندگی اش متحول می شود (یک سال بعد). او بعدها می شود یک تاجر موفق (سی سال بعد)، سپس او خیریه ای تاسیس می کند (چهل سال بعد)، خیریه او باعث می شود که ده ها دختر از تن فروشی، ده ها پسر از شرافت فروشی نجات پیدا کنند (پنجاه سال بعد). یکی از ان دختران می شود معلم مدرسه ای و برای بچه های مدرسه الهام بخش است (شصت سال بعد) و ... من آن روز مرده ام. تمام سلول های بدنم تجزیه شده اند و به خاک تبدیل شده اند اما من همان خانم معلمی هستم که عاشقانه درس می دهد. همان کودکی دبستانی هستم که بعدها تبدیل می شوم به یک پزشک شرافتمند که نیمی از زمانش را صرف درمان رایگان می کند. همان نوجوان دبیرستانی هستم که فرصت می کند شعر بگوید و دنیا را رنگی تر کند. دقت کنید که صحبت از تناسخ و بازگشت به دنیا در قالب دیگری نمی کنم بلکه صحبت از جاودانه شدن و نامیرایی است به واسطه نیکویی و دانایی و زیبایی.

☑️⭕️تجویز راهبردی
اگر اینگونه بنگریم لازم نیست که در دوران ظهور آن ابرانسان حضور فیزیکی داشته باشیم. فقط کافیست که «پروژه های درست، مهم و متعالی» انتخاب کنیم و بگذاریم هستی این چرخه نیکوکاری را ادامه بدهد و ما را به انتهای جهان پیوند دهد!
حالا که از پروفسور بکر صحبت کردیم بعد نیست که به پایان زندگی او اشاره کنیم: زندگی بکر مارس ۱۹۷۴ در سن ۴۹ سالگی به پایان رسید، جالب است که فقط دو ماه پس از مرگش، جایزه بسیار معتبر پولیتزر را برای ادبیات غیرداستانی عمومی دریافت کرد. برای دیمیتری ایتسکوف آرزوی موفقیت می کنیم اما یادمان باشد چه چیزی را می خواهیم جاودانه کنیم!

https://t.iss.one/Dr_Lashkarbolouki

‍ ‍ ‍ ووتەکانی د. محمدخانی
بابەت:
زمانی دایکی، زبان مادری

شوێن: ریکخراوی ئازادبوون  شاری سلێمانی


بەروار : 28-11-402

۴۲دقیقه

زبان :کوردی

@mohammadkhnimohyedin

ڕۆژی جیهانی زمانی دایک و پیرۆز‌کردن لە هەموو گەلان...

دەربازبوونە لە تووندئاژاوەیی، بیرتەسکی و شوونیزمی هاوچەرخ...

@sopskf

کۆڕێک بۆ بۆنەیەک

https://t.iss.one/Sopskf/6531


ئەمڕۆ  بە هەوڵی ڕێکخراوی سەردەم، کۆڕێکی بە پێز بۆ بەرزڕاگرتنی ڕۆژی جیهانی زمانی دایک بەڕێوە چوو...

گەرچی، پێشتر  بەڕێوەبەران داوای کورتە وتاریان لێکردبووم، بەڵام وتم؛
"پێم باشە، گوێدێر بم و زۆرتر فێر بم"

لە کۆتا خوولەکان،
داوای گشتی خرایە ڕوو و هەستامە سەرپێ و دوای ڕێز و سپاس بۆ بەڕێوەبەران و مامۆستاکان و فێرخوازانی زمانی کووردی، چەند خاڵم  ئاماژە پێکرد:

۱. ڕۆژی جیهانی زمانی دایک،
ڕۆژی گشت زمان و زاڕاوەکانی جیهانە و پێوەندی دار نی یە بە یەک و دوان زمان و نەتەوە!
هەر بەم بۆچوونە،
گرینگە کە ئێمە لەم کۆڕە[تابڵۆکە چاو لێ بکەن]، پیرۆزباییمان کردوە لە هەموو گەلانی دونیا

۲.با بزانین کاتێک باس لە زمان دەکەیێن، ئەو خاڵەگرینگە بەرچاو بگرین کە زمان، تەنیا زمانی سەر نییە کە پەیام و دەنگ و هزری کەسێک و گەلێک دەگەینیتە بەرانبەر و گەلانیتر..
با هۆشمان بێت،
زمانی پۆشتن و جل و بەرگی ئێمە،
زمانی ئەندامانی تری جەستەی مرۆڤ و گەلەکان،
زمانی ئاستی خوێندنەوە،
ژینی ژیاری،
شۆفێری،
حەق خوازی،
خوو و خدە و ڕەوشتی ئێمەش،
قسە دەکات و کاریگەرتریشە...


۳.زمانی دلۆڤانی، ئاشتی و ئاشتیخوازی، یەکێک لە گرینگترین زمانەکانی سەردەمە کە کاریگەری خۆی لەم ڕۆژگارە سەلماندووە!

تکایە با ئەم زمانە،
زۆرتر بخەینە گەڕ و ببینە پێشەنگ بۆ پێناسەکردنی شار و گەل و نیشتمان بە نیشتمانی دڵۆڤانی و ئاشتیخوازی...



✍️ڕەئووف ئازەری
۲ی ڕەشەمێ ی ۲۷۲۳ی کوردی

مراسم اختتامیهٔ جایزهٔ دوسالانهٔ مؤسسهٔ دکتر مجتبی معین عصر روز دوشنبه ۳۰ بهمن در محل این مؤسسه و با شرکت جمعی از فعالان اجتماعی و سازمان‌های غیرانتفاعی برگزار شد.
https://t.iss.one/CASRA_NGO/136?single
در این جایزه پروژه‌های اجتماعی و ابتکارات مدنی سازمان‌ها و تشکل‌ها در دو بخش مستندسازی و نوآوری مورد ارزیابی قرار می‌گیرند.

حل مسائل اجتماعی در شرایط کنونی نیازمند راه‌حل‌های نوآورانه از سوی گروه‌ها و تشکل‌هاست. از سوی دیگر، ضعف سازمان‌های مدنی در مدیریت دانش و مستندسازی باعث شده است ابتکارات فعلی هم نتوانند به پتانسیل خود در اثرگذاری برسند، ترویج، نقد و بسط داده شوند. «جایزهٔ معین» به‌عنوان یک راهکار جمعی برای مواجه شدن با این مسئله طراحی شده است.

در یک رویکرد ترویجی، دبیرخانهٔ این جایزه هر دو سال و طی یک فراخوان بلندمدت، پروژه و ابتکارات جامعهٔ مدنی را جمع‌آوری می‌کند. ترغیب گروه‌های اجتماع‌محور و تشکل‌های داوطلبانه به مستند کردن فعالیت‌های خود به بهبود مؤثر و تدریجی این تشکل‌ها و تقویت فرایند «مستندسازی» منجر می‌شود.

در این دوره از جایزه ۳۰ پروژه‌ٔ اجتماعی از نقاط مختلف کشور مانند سنندج، زاهدان، اردبیل، سرپل ذهاب، یزد، تهران و … به دست دبیرخانه رسیده است

به‌عقیدهٔ «ناصر نوربخش»، دبیر اجرایی این جایزه، رویکرد آموزشی و توان‌افزایی هم می‌تواند در این زمینه مؤثر باشد. به همین دلیل، فعالان و مدیران تمام پروژه‌های شرکت‌کننده در این جایزه از مشاوره در طول فرایند برگزاری بهره می‌گیرند و همچنین فرصت شرکت در مجموعهٔ کارگاه‌های آموزشی در حوزه‌هایی مانند اهمیت تحلیل داده برای سازمان‌های مردم‌نهاد، و راه‌های استفاده از مدیریت دانش و هوش مصنوعی برای آنها فراهم می‌شود. در این دوره از جایزه ۳۰ پروژه‌ٔ اجتماعی از نقاط مختلف کشور مانند سنندج، زاهدان، اردبیل، سرپل ذهاب، یزد، تهران و … به دست دبیرخانه رسیده است.

بُعد دیگری که در جایزهٔ معین مورد توجه قرار می‌گیرد، «نوآوری» است. کسانی با تشکل‌های اجتماعی و مؤسسات نیکوکاری فعالیت کرده باشند، می‌دانند که خستگی و ملال از رویکردهای تکراری از یک‌سو و اصرار بر روش‌های خیرانه که قدرت تغییر شرایط را ندارند، از سوی دیگر باعث کاهش مشارکت جوانان و به‌ویژه اعضا جوامع محلی در این پروژه‌ها می‌شود. مصطفی معین، رئیس هیئت‌مدیرهٔ مؤسسهٔ معین، در سخن‌هایش از اهمیت تلاش درونی جامعهٔ مدنی برای ایجاد امید اجتماعی و همچنین ترویج کار جمعی به‌جای راه‌های فردی و رویکردهای از بالا به پایین سخن گفت. او فرهنگ کار داوطلبانه را در کشور ضعیف توصیف کرد. اما پرسشی که به‌نظر می‌رسد، این است که چرا وضع نامطلوب است؟ و سازمان‌های باتجربهٔ جامعه مدنی نسبت به آن چه مسئولیتی دارند؟

اما فعالانی که از پروژه‌های آنها در مراسم اختتامیه تقدیر شد، پر از امیدهای جمعی و واقع‌گرا هستند. یکی از تاب‌آوری فعالان مدنی در آموزش در نقاط مرزی کردستان می‌گفت، یکی برای توان‌افزایی کودکان دارای معلولیت فیلم مشارکتی ساخته بود، گروهی فرایند مدرسه‌سازی در روستاهای بلوچستان را با مشارکت و نظردهی خود اعضای محلی پیش برده بودند و دیگری برای تأمین مالی جمعی پلتفرمی طراحی کرده بود. گروهی آموزش را برای معلمان مدارس دولتی مناطق حاشیه‌ای فراهم کرده بودند و گروه دیگر پلتفرم‌های یادگیری آنلاین حوزهٔ تکنولوژی و آموزش فناوری به عشایر را هدف گرفته بودند.

«فیروزه صابر» که به نمایندگی از تیم داوری متشکل از «پیام روشنفکر»، «مروئه وامقی»، «سیامک زند رضوی» و او سخن می‌گفت، فرایند داوری را شامل جلسه‌های همفکری و تعیین شاخص‌های مستندسازی و نوآوری، و سپس جلسه‌های امتیازدهی و جمع‌بندی توصیف کرد.

در پایان مراسم جایزه، سه پروژهٔ برگزیده در هر بخش مستندسازی و نوآوری اعلام شدند. همچنین هیئت داوران سه پروژه را نیز شایسته تقدیر دانستند. در آینده کتابچه‌ای در معرفی این پروژه‌ها توسط مؤسسهٔ معین منتشر خواهد شد.

سه پروژه‌ٔ برتر بخش مستندسازی : «دورهٔ راهبری پداگوژیک« (مؤسسهٔ پداگو-اهرم)، «پروژهٔ یادگیری برای همه» (مجتمع آموزشی-نیکوکاری رعد) و «ساخت دبیرستان دختران اردیبهشت توتان» (مؤسسهٔ توسعهٔ پایدار اردیبهشت)

سه پروژه‌ٔ برتر بخش نوآوری: «افزایش قابلیت‌های کودکان ساکن در مرکز خیریهٔ یاوران معلولین نارمک از طریق ابزار ویدئوی مشارکتی» (مؤسسهٔ اندیشهٔ انسان‌شهر)، «کارخانهٔ تولید محتوای استودیو نیک‌سو» (مرکز فرهنگ نیکوکاری مؤسسهٔ خیر ماندگار)، «پلتفرم تأمین مالی جمعی ایفا» (انجمن حمایت از توسعهٔ مناطق محروم)

سه پروژه‌ٔ برتر بخش شایستهٔ تقدیر: «کافهٔ فروشگاه گیل بانو» (مؤسسهٔ ایزدوستان شمال)، «پروژهٔ تک‌یار» (مؤسسهٔ تک‎یار)، «آموزش صلح و صلح‌سازی» (بنیاد توسعهٔ صلح و مهربانی)
باز نشر:
روابط عمومی
❇️انجمن ترویج فرهنگ مسئولیت اجتماعی
🆔 https://t.iss.one/CASRA_NGO