Forwarded from محمد درویش
⚘سمیرا اصغری؛ فقط یک دختر ورزشکار اهل کشور افغانستان نیست!⚘
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ دیروز در سالن پرشکوه بسکتبال المپیک ژاپن، در جریان رقابت ایران و چک فقط صدای فارسی یک زن شنیده می‌شد که از روی سکوی تماشاگران و با لهجه شیرین افغانستانی - دری - قهرمانان ایرانی را تشویق می‌کرد ...
2️⃣ راستش این خبر آنقدر خوشحالم کرد که تا لحظه نگارش همین یادبرگ، یادم نبود که اصلاً نتیجه بازی چه شد!
3️⃣ در میدان ایران البته در جدالی تنگاتنگ و با اختلافی اندک بازی را به چک باخت، اما در بیرون از میدان، همین حادثه به ظاهر کوچک شاید سبب شود تا ایرانیان خاطره این بازی بسکتبال در المپیک بیست بیست ژاپن را هرگز از یاد نبرده و به نیکویی از آن یاد کنند.
4️⃣ من اگر جای مسوول ورزش ایران بودم، سزاوارانه از سمیرا قدردانی کرده و او را شهروند افتخاری ایران می‌نامیدم.
5️⃣ فایده المپیک و فلسفه وجودی‌اش شاید همین باشد؛ اینکه جایی در این دنیا نمایندگان شایسته همه جهانیان، فارغ از مرزهای سیاسی و تعصبات دینی/نژادی/جنسیتی دور هم جمع شده و سرود همدلی سردهند ...
6️⃣ کاش ورزش را تا این حد آغشته به سیاست نمی‌کردیم؛ کاش کیمیا علیزاده هم می‌توانست در کنار سمیرا از ورزشکاران ایرانی حمایت کند و تلویزیون ایران چهره‌اش را سانسور نمی‌کرد ... کاش با هم مهربان‌تر می‌بودیم و کاش بیشتر از قبل به شهروندان کشور افغانستان که اینک مهمان ما هستند، احترام نهیم و دوست‌شان بداریم.
7️⃣ شک ندارم که سمیرا یک جا در گذشته‌ای دور یا نزدیک از یک یا چند ایرانی رفتاری شایسته و حمایت‌گرانه دیده؛ رفتاری که سبب شده اینک آن عشق را سخاوتمندانه و قدرشناسانه تلافی کند ...
8️⃣ بیاییم بی‌منت حواس‌مان به دیگری باشد؛ کسی چه می‌داند، شاید رفتار نیکوی امروز ما، سمیرا اصغری یا شیراحمد تاجیک دیگری در آینده بیافریند و بشود دلیلِ حالِ خوبِ امروز یا فردای ما! نه؟
9️⃣ در روزگارانی که حال مردم اصلاً خوب نیست به هزار و یک دلیل که همه شما خوب می‌دانید؛ همین یک دلیل، همین یک سمیرا کافی است تا به قول وحشی بافقی عزیز: دلیل خوشحالی جانِ غمینِ من شود ... 💞
#سمیرا_اصغری
#شیراحمد_تاجیک
#کیمیا_علیزاده
#وحشی_بافقی
#المپیک_ژاپن
#دلیل_حال_خوب_هم_باشیم
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#افغانستان_عزیز
#آدم_حسابی_جهان
https://www.instagram.com/p/CRzFwz_hbTk/?utm_medium=copy_link
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ دیروز در سالن پرشکوه بسکتبال المپیک ژاپن، در جریان رقابت ایران و چک فقط صدای فارسی یک زن شنیده می‌شد که از روی سکوی تماشاگران و با لهجه شیرین افغانستانی - دری - قهرمانان ایرانی را تشویق می‌کرد ...
2️⃣ راستش این خبر آنقدر خوشحالم کرد که تا لحظه نگارش همین یادبرگ، یادم نبود که اصلاً نتیجه بازی چه شد!
3️⃣ در میدان ایران البته در جدالی تنگاتنگ و با اختلافی اندک بازی را به چک باخت، اما در بیرون از میدان، همین حادثه به ظاهر کوچک شاید سبب شود تا ایرانیان خاطره این بازی بسکتبال در المپیک بیست بیست ژاپن را هرگز از یاد نبرده و به نیکویی از آن یاد کنند.
4️⃣ من اگر جای مسوول ورزش ایران بودم، سزاوارانه از سمیرا قدردانی کرده و او را شهروند افتخاری ایران می‌نامیدم.
5️⃣ فایده المپیک و فلسفه وجودی‌اش شاید همین باشد؛ اینکه جایی در این دنیا نمایندگان شایسته همه جهانیان، فارغ از مرزهای سیاسی و تعصبات دینی/نژادی/جنسیتی دور هم جمع شده و سرود همدلی سردهند ...
6️⃣ کاش ورزش را تا این حد آغشته به سیاست نمی‌کردیم؛ کاش کیمیا علیزاده هم می‌توانست در کنار سمیرا از ورزشکاران ایرانی حمایت کند و تلویزیون ایران چهره‌اش را سانسور نمی‌کرد ... کاش با هم مهربان‌تر می‌بودیم و کاش بیشتر از قبل به شهروندان کشور افغانستان که اینک مهمان ما هستند، احترام نهیم و دوست‌شان بداریم.
7️⃣ شک ندارم که سمیرا یک جا در گذشته‌ای دور یا نزدیک از یک یا چند ایرانی رفتاری شایسته و حمایت‌گرانه دیده؛ رفتاری که سبب شده اینک آن عشق را سخاوتمندانه و قدرشناسانه تلافی کند ...
8️⃣ بیاییم بی‌منت حواس‌مان به دیگری باشد؛ کسی چه می‌داند، شاید رفتار نیکوی امروز ما، سمیرا اصغری یا شیراحمد تاجیک دیگری در آینده بیافریند و بشود دلیلِ حالِ خوبِ امروز یا فردای ما! نه؟
9️⃣ در روزگارانی که حال مردم اصلاً خوب نیست به هزار و یک دلیل که همه شما خوب می‌دانید؛ همین یک دلیل، همین یک سمیرا کافی است تا به قول وحشی بافقی عزیز: دلیل خوشحالی جانِ غمینِ من شود ... 💞
#سمیرا_اصغری
#شیراحمد_تاجیک
#کیمیا_علیزاده
#وحشی_بافقی
#المپیک_ژاپن
#دلیل_حال_خوب_هم_باشیم
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#افغانستان_عزیز
#آدم_حسابی_جهان
https://www.instagram.com/p/CRzFwz_hbTk/?utm_medium=copy_link
چاه بلای خاورمیانه و سطل آب حیات بخش آن
#رئوف_آذری*
حدود نیم قرن زندگی در بخشی از جغرافیای خاورمیانه و آن هم در کشوری چون ایران و در نقطه صفر مرزی آن که زمانی حدود و‌ثغور رژیم بعث بود، همزادی و همزیستی با جنگ است و بازی با شعله های آتش!
چشیدن طعم تلخ آوارگی و‌پناهندگی در آغازین سال های زندگی در کنار زیستی ناهمسنگ در منطقه ای آلوده به تعصبات قومی-نژادی و مذهبی، سیاسی و‌جناحی و از همه کشنده تر، هژمونی نگاه امنیتی، تبعیض و بی عدالتی و ... والاتر از آن، تجربه ی تحصیل در سیستمی ایدئولوژی زده،زنگ زده و‌سیاست زده، و صدالبته تدریس، مشاوره،مدیریت در آن سیستم از عمونی تا عالی و کنشگری در حوزه مدنی و امدادگری در بحران، ده ها و صدهای تابلوی همسنگ تجربه ی امروز #احمد_مسعود و #پنجشیر را در ذهنم حک کرده است و‌همان هم این لحظاتم را به شدت، در همذات پنداری، همدردی وهمدلی با ایشان و چند همسنگرش، فرو برده است..
جغرافیای خاورمیانه را در همه ی این سال ها، چون چاه بلایی دیده ام که ابرقدرت ها در راستای منافع ایدئولوگ یا اکومیک(اصطلاح خودساخته همسنگ مکتب اقتصادی)، هر روز بر عمق آن افزوده اند و هر وجب پیش روی شان، را سطلی از خاک و گِل سرد و خشن طالبانی-بوکوحرامی-داعشی و باز طالبانی حاصل آورده اند و نابخشودنی این که، این محصول برساخته را ناجوانمردانه، بر سر و روی اسلام ناب و مسلمانان خالص، آوار کرده اند که امروزه به لطف رسانه، گرچه چندی مدهوش شدیم اما این روزها، عمیق دریافته ایم که بازی گردانان بزرگ، چه سان، خرمن حریق شان، شعله ی شفافیت محصول داد و پرده ها برافتاد!
مخلص کلام؛
گرچه زیستن در چاه بلایا، سختی های خاص خود دارد اما تاب آوری، مدارا و خشونت پرهیزی در آن، روزگاری را نوید خواهد داد که؛#سطل_آب_حیات_بخشِ آن، فوران کند و پلشتی ها و پلیدی ها وناخالصی ها را بشوید و ناپاکی ها را بزداید..
آن روز گرچه دور، ولی نزدیک است،نیست؟!
#مهرورزان، مترصداند پنج شیر دره بلایا را کشف کنند و به مدد طناب تشعشع نور افتاده در دل چاه، سطل حیاتبخش آب، در پس سطل سطل طالب وطالبان شان بالا آورند و‌این پهن گیتی خواب رفته را، جُرعه ای هوشیاری و‌هشداری و حیاتی تاریخی هدیه دهند...
این اراده ها را دست کم نگیرید که صبح ظفر، نزدیک است، نیست؟
https://t.iss.one/Sopskf/5207
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#خاورمیانه
#افغانستان
#چاه_بلایا
#سطل_آب
#حیاتبخش_جهان_ساز
---
*فعال صلح و‌مهربانی، کنشگر سواد رسانه ای
#رئوف_آذری*
حدود نیم قرن زندگی در بخشی از جغرافیای خاورمیانه و آن هم در کشوری چون ایران و در نقطه صفر مرزی آن که زمانی حدود و‌ثغور رژیم بعث بود، همزادی و همزیستی با جنگ است و بازی با شعله های آتش!
چشیدن طعم تلخ آوارگی و‌پناهندگی در آغازین سال های زندگی در کنار زیستی ناهمسنگ در منطقه ای آلوده به تعصبات قومی-نژادی و مذهبی، سیاسی و‌جناحی و از همه کشنده تر، هژمونی نگاه امنیتی، تبعیض و بی عدالتی و ... والاتر از آن، تجربه ی تحصیل در سیستمی ایدئولوژی زده،زنگ زده و‌سیاست زده، و صدالبته تدریس، مشاوره،مدیریت در آن سیستم از عمونی تا عالی و کنشگری در حوزه مدنی و امدادگری در بحران، ده ها و صدهای تابلوی همسنگ تجربه ی امروز #احمد_مسعود و #پنجشیر را در ذهنم حک کرده است و‌همان هم این لحظاتم را به شدت، در همذات پنداری، همدردی وهمدلی با ایشان و چند همسنگرش، فرو برده است..
جغرافیای خاورمیانه را در همه ی این سال ها، چون چاه بلایی دیده ام که ابرقدرت ها در راستای منافع ایدئولوگ یا اکومیک(اصطلاح خودساخته همسنگ مکتب اقتصادی)، هر روز بر عمق آن افزوده اند و هر وجب پیش روی شان، را سطلی از خاک و گِل سرد و خشن طالبانی-بوکوحرامی-داعشی و باز طالبانی حاصل آورده اند و نابخشودنی این که، این محصول برساخته را ناجوانمردانه، بر سر و روی اسلام ناب و مسلمانان خالص، آوار کرده اند که امروزه به لطف رسانه، گرچه چندی مدهوش شدیم اما این روزها، عمیق دریافته ایم که بازی گردانان بزرگ، چه سان، خرمن حریق شان، شعله ی شفافیت محصول داد و پرده ها برافتاد!
مخلص کلام؛
گرچه زیستن در چاه بلایا، سختی های خاص خود دارد اما تاب آوری، مدارا و خشونت پرهیزی در آن، روزگاری را نوید خواهد داد که؛#سطل_آب_حیات_بخشِ آن، فوران کند و پلشتی ها و پلیدی ها وناخالصی ها را بشوید و ناپاکی ها را بزداید..
آن روز گرچه دور، ولی نزدیک است،نیست؟!
#مهرورزان، مترصداند پنج شیر دره بلایا را کشف کنند و به مدد طناب تشعشع نور افتاده در دل چاه، سطل حیاتبخش آب، در پس سطل سطل طالب وطالبان شان بالا آورند و‌این پهن گیتی خواب رفته را، جُرعه ای هوشیاری و‌هشداری و حیاتی تاریخی هدیه دهند...
این اراده ها را دست کم نگیرید که صبح ظفر، نزدیک است، نیست؟
https://t.iss.one/Sopskf/5207
#بنیاد_توسعه_صلح_و_مهربانی
#مهربانی_های_کوچک
#خاورمیانه
#افغانستان
#چاه_بلایا
#سطل_آب
#حیاتبخش_جهان_ساز
---
*فعال صلح و‌مهربانی، کنشگر سواد رسانه ای
Telegram
بنیاد توسعه صلح و مهربانی های کوچک
Forwarded from روزنوشت‌های احسان محمدی
◾️زندگی ایرانی وسط جنگ اوکراین!
✍️ احسان محمدی
◾️آدم عاقل روز جمعه لش می‌کند، عین گربه بدنش را توی رختخواب کش می‌دهد، بعد بلند می‌شود اُملتی به بدن می‌زند، با پیژامه گُل‌گُلی روی مبل ولو می‌شود، شاید هم با دوستانش قرار بگذارد و برود چرخی بزند.
کوهی، قُل‌قُلی با قلیان، قر دادنی با «روم زوم کنی؛ بوم بوم کنه قلبم… مثلا هی لج کنی! راه کج کنی از من!»، دور هم جمع شدنی، خنده‌های رها ... زندگی معمولی همین است.
◾️اما ما در جغرافیای ناامن زاده شده‌ایم. یکی توئیت کرده بود: «آوارگی» توی خون ماست. زیر بمباران از #آبادان آواره شدیم، بعد از جنگ #کویت بودیم، صدام حمله کرد آواره شدیم، الان پسرم #اوکراین هست و اونجا آواره شده!
ما کریه بودن دندان‌های سیاه جنگ را می‌فهمیم. با استخوان‌هایمان.
◼️چند سال پیش وقتی دوستانی از جامعه جهانی می‌خواستند به داد ما برسد نوشتم «هیچ‌کس را جز خودمان نداریم، مطلقاً هیچ‌کس!» گفتند پس حقوق بشر و سازمان ملل و اینا چیه؟ ماجرای #افغانستان و حالا اوکراین نشان داد که در این جهان شلوغ هر کس به «منافع» خودش نگاه می‌کند، خیلی دیگر ناراحت بشوند یک «ابراز نگرانی» از خودشان در می‌کنند و می‌گویند «ما کنار مردم اوکراین هستیم». خسته نشید کدخداهای جهان!
◾️وقتی منافعی وجود نداشته باشد کسی دیوانه نیست با خرس روسی گلاویز بشود. اسم حمله هم می‌شود «عملیات ویژه» یا دعوای خانوادگی بین تعدادی ولادیمیر، ایوان، ماکسیم و الکساندر توی برف‌ها و آخرش روی هم را می‌بوسند که «بیا ودکا بزن رفیق! فراموش کن»
◾️اوکراین را با دو فوتبالیست یعنی آقا #شوچنکو و آندری یارملنکو می‌شناختم و #سرگئی_بوبکا (قهرمان پرش با نیزه) و دو تیم دیناموکیف و شاختار دونتسک. سرچ کردم دیدم کلی بوکسور معروف دارند، سیاستمدارانی مثل برژنف و تروتسکی، موزیسین، خواننده و حتی بازیگر فیلم‌های خاکبرسری.
◾️یک کشور ۴۵میلیونی که بعد از متلاشی شدن شوروی، دو دستی تسلیحات هسته‌ایش را تقدیم روسیه کرد.
من هم دوست دارم مثل کتاب‌های شعر، بزرگترین جنگ بشر، جنگ «لب و دندان» باشد و آدم‌ها با «بوسه» از هم انتقام بگیرند و «اسیر» آغوش هم بشوند اما تحولات دنیا نشان می‌دهد که بدون قدرت نظامی هر لحظه ممکن است خورده شوید. تضمینی هست که همین روسیه که ادای رفیق‌ها را در می‌آورد هوس حمله به ایران نکند؟
◾️به عنوان کسی که زندگی خودش و خانواده‌اش در جنگ متلاشی شده از هر جنگی در هر کجای دنیا بیزارم، از #یمن و #سوریه و #فلسطین گرفته تا #اوکراین و #سومالی و #افغانستان و ... تحت هیچ عنوانی مدافع تجاوز نشویم، خط‌کشی نکنیم، اجازه ندهیم اعتقادات سیاسی توجیه‌گر خشونت جنگ شود.
◾️گرچه #پوتین برای این اعتراض‌ها تَره خرد نمی‌کند ولی دلم می‌خواهد برای دلِ خراب خودمان هم شده یک تظاهرات «مردمی» -بدون بلندگوهای رسمی- شکل می‌دادیم، به خیابان می‌رفتیم و علیه جنگ فریاد می‌زدیم.
نسل‌های بعد حتی باور نمی‌کنند راهپیمایی برای #صلح هم بدون مجوز دولتی آزاد نبود.
🖋 @ehsanmohammadi95
✍️ احسان محمدی
◾️آدم عاقل روز جمعه لش می‌کند، عین گربه بدنش را توی رختخواب کش می‌دهد، بعد بلند می‌شود اُملتی به بدن می‌زند، با پیژامه گُل‌گُلی روی مبل ولو می‌شود، شاید هم با دوستانش قرار بگذارد و برود چرخی بزند.
کوهی، قُل‌قُلی با قلیان، قر دادنی با «روم زوم کنی؛ بوم بوم کنه قلبم… مثلا هی لج کنی! راه کج کنی از من!»، دور هم جمع شدنی، خنده‌های رها ... زندگی معمولی همین است.
◾️اما ما در جغرافیای ناامن زاده شده‌ایم. یکی توئیت کرده بود: «آوارگی» توی خون ماست. زیر بمباران از #آبادان آواره شدیم، بعد از جنگ #کویت بودیم، صدام حمله کرد آواره شدیم، الان پسرم #اوکراین هست و اونجا آواره شده!
ما کریه بودن دندان‌های سیاه جنگ را می‌فهمیم. با استخوان‌هایمان.
◼️چند سال پیش وقتی دوستانی از جامعه جهانی می‌خواستند به داد ما برسد نوشتم «هیچ‌کس را جز خودمان نداریم، مطلقاً هیچ‌کس!» گفتند پس حقوق بشر و سازمان ملل و اینا چیه؟ ماجرای #افغانستان و حالا اوکراین نشان داد که در این جهان شلوغ هر کس به «منافع» خودش نگاه می‌کند، خیلی دیگر ناراحت بشوند یک «ابراز نگرانی» از خودشان در می‌کنند و می‌گویند «ما کنار مردم اوکراین هستیم». خسته نشید کدخداهای جهان!
◾️وقتی منافعی وجود نداشته باشد کسی دیوانه نیست با خرس روسی گلاویز بشود. اسم حمله هم می‌شود «عملیات ویژه» یا دعوای خانوادگی بین تعدادی ولادیمیر، ایوان، ماکسیم و الکساندر توی برف‌ها و آخرش روی هم را می‌بوسند که «بیا ودکا بزن رفیق! فراموش کن»
◾️اوکراین را با دو فوتبالیست یعنی آقا #شوچنکو و آندری یارملنکو می‌شناختم و #سرگئی_بوبکا (قهرمان پرش با نیزه) و دو تیم دیناموکیف و شاختار دونتسک. سرچ کردم دیدم کلی بوکسور معروف دارند، سیاستمدارانی مثل برژنف و تروتسکی، موزیسین، خواننده و حتی بازیگر فیلم‌های خاکبرسری.
◾️یک کشور ۴۵میلیونی که بعد از متلاشی شدن شوروی، دو دستی تسلیحات هسته‌ایش را تقدیم روسیه کرد.
من هم دوست دارم مثل کتاب‌های شعر، بزرگترین جنگ بشر، جنگ «لب و دندان» باشد و آدم‌ها با «بوسه» از هم انتقام بگیرند و «اسیر» آغوش هم بشوند اما تحولات دنیا نشان می‌دهد که بدون قدرت نظامی هر لحظه ممکن است خورده شوید. تضمینی هست که همین روسیه که ادای رفیق‌ها را در می‌آورد هوس حمله به ایران نکند؟
◾️به عنوان کسی که زندگی خودش و خانواده‌اش در جنگ متلاشی شده از هر جنگی در هر کجای دنیا بیزارم، از #یمن و #سوریه و #فلسطین گرفته تا #اوکراین و #سومالی و #افغانستان و ... تحت هیچ عنوانی مدافع تجاوز نشویم، خط‌کشی نکنیم، اجازه ندهیم اعتقادات سیاسی توجیه‌گر خشونت جنگ شود.
◾️گرچه #پوتین برای این اعتراض‌ها تَره خرد نمی‌کند ولی دلم می‌خواهد برای دلِ خراب خودمان هم شده یک تظاهرات «مردمی» -بدون بلندگوهای رسمی- شکل می‌دادیم، به خیابان می‌رفتیم و علیه جنگ فریاد می‌زدیم.
نسل‌های بعد حتی باور نمی‌کنند راهپیمایی برای #صلح هم بدون مجوز دولتی آزاد نبود.
🖋 @ehsanmohammadi95