Forwarded from محمد درویش
🔻علیه بی‌تفاوتی، بی‌تفاوت نمانیم!🔻
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ سالهاست که یک نجوای آشنا پرتکرار شنیده می‌شود: اینکه ولش کن بابا! کاری از دست من و تو ساخته نیست، خانه از پای‌بست ویران است، کسی حرف ما را نمی‌شنود و اگه خیلی پاپیچشون بشی، ممکنه سرتو هم بکنند زیر آب یا اتوبوست بره ته دره ...
2️⃣ این روزها حتی این نجواها پرطنین‌تر هم بگوش می‌رسد و خواسته یا ناخواسته موجی از وندالیسم جامعه را فراگرفته است. این رفتار البته شاید برای بخش‌هایی از نهادهای امنیتی که دنبال فراغت و دردسر کمتر هم می‌گردند، خوب هم باشد و ناخواسته تقویت هم شود، اما واقعیت این است که با تقویت بی‌تفاوتی نسبت به دردهای جامعه و فقط خود را و منافع خود را دیدن، یک گام به فروپاشی و آفرینش شکاف‌های ژرف‌تر اجتماعی نزدیک‌تر می‌شویم.
3️⃣ جامعه تاب‌آور، برخوردار از مردمی است که حتی اگر با نحوه مدیریت کلان سرزمینش زاویه هم دارد، اما عشقش به سرزمین را در پای کدورت یا نفرتش از حاکمیت ذبح نمی‌کند.
4️⃣ آنچه که ایران را ایران کرده و سبب شده تا پرچمدارِ حرکت‌های گروهی یاریگرانه و دگریارانه چون واره و کاریز باشد و خیرخیزی، مهم‌ترین خیزشِ اجتماعی این مردم بماند، همین دوری‌جستن از بی‌تفاوتی و کاربست رفتار و تفکری است که می‌گوید: من هستم، چون ما هستیم؛ چون این سرزمین هست؛ چون دماوند، کارون، زاینده‌رود، هلیل‌رود و زاب هست ...
5️⃣ برای همین است که به سهم خود از شاهکار یکصد و سی و هفت‌ثانیه‌ای نازنین چیت‌ساز در مقام کارگردان و تیم همراهش قدردانی می‌کنم و برای این تیم و این تفکر بهترین‌ها را آرزو دارم که طریق کنشگری و حرکت در مسیر دانایی جمعی را در کوتاه‌ترین، جذاب‌ترین و موثرترین شکل تصویری‌اش نمایش دادند.
6️⃣ یادمان باشد از کلیدواژه‌هایی که ما را دعوت به تسلیم و ناامیدی محض می‌کنند، فاصله گرفته و بدانیم تا وقتی در این مملکت سرمایه‌های انسانی، عشق، یاریگری و امید هست، خانه هرگز از پای‌بست ویران نخواهد شد.
7️⃣ پندهایی نظیر تصنیف مشهور عارف قزوینی: "خوابند وکیلان و خرابند وزیران؛ بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ؛ ما را نگذارند به یک خانه ویران؛ یا رب بستان داد فقیران ز امیران" به نظرم بیشتر از آنکه شورآفرین و کنشگرانه باشد، بر طبل تسلیم و بی‌تفاوتی و انتظار برای ورود یک قهرمان می‌کوبد تا بیاید و دادِ ما را از ظالم بگیرد؛ در حالیکه قهرمان، ملتی است که هرگز بی‌تفاوت نشده و عمیقاً درک کرده که مهم، نفسِ حرکت است و نه مقصد که اغلب چیزی نیست، جز توهمِ مسافری در راه مانده.
#سندروم_بی_تفاوتی
#نازنین_چیت_ساز
#محدثه_پیرهادی
#محمد_درویش
https://www.instagram.com/tv/CUHYySLFctG/?utm_medium=copy_link
🇮🇷 @darvishnameh
1️⃣ سالهاست که یک نجوای آشنا پرتکرار شنیده می‌شود: اینکه ولش کن بابا! کاری از دست من و تو ساخته نیست، خانه از پای‌بست ویران است، کسی حرف ما را نمی‌شنود و اگه خیلی پاپیچشون بشی، ممکنه سرتو هم بکنند زیر آب یا اتوبوست بره ته دره ...
2️⃣ این روزها حتی این نجواها پرطنین‌تر هم بگوش می‌رسد و خواسته یا ناخواسته موجی از وندالیسم جامعه را فراگرفته است. این رفتار البته شاید برای بخش‌هایی از نهادهای امنیتی که دنبال فراغت و دردسر کمتر هم می‌گردند، خوب هم باشد و ناخواسته تقویت هم شود، اما واقعیت این است که با تقویت بی‌تفاوتی نسبت به دردهای جامعه و فقط خود را و منافع خود را دیدن، یک گام به فروپاشی و آفرینش شکاف‌های ژرف‌تر اجتماعی نزدیک‌تر می‌شویم.
3️⃣ جامعه تاب‌آور، برخوردار از مردمی است که حتی اگر با نحوه مدیریت کلان سرزمینش زاویه هم دارد، اما عشقش به سرزمین را در پای کدورت یا نفرتش از حاکمیت ذبح نمی‌کند.
4️⃣ آنچه که ایران را ایران کرده و سبب شده تا پرچمدارِ حرکت‌های گروهی یاریگرانه و دگریارانه چون واره و کاریز باشد و خیرخیزی، مهم‌ترین خیزشِ اجتماعی این مردم بماند، همین دوری‌جستن از بی‌تفاوتی و کاربست رفتار و تفکری است که می‌گوید: من هستم، چون ما هستیم؛ چون این سرزمین هست؛ چون دماوند، کارون، زاینده‌رود، هلیل‌رود و زاب هست ...
5️⃣ برای همین است که به سهم خود از شاهکار یکصد و سی و هفت‌ثانیه‌ای نازنین چیت‌ساز در مقام کارگردان و تیم همراهش قدردانی می‌کنم و برای این تیم و این تفکر بهترین‌ها را آرزو دارم که طریق کنشگری و حرکت در مسیر دانایی جمعی را در کوتاه‌ترین، جذاب‌ترین و موثرترین شکل تصویری‌اش نمایش دادند.
6️⃣ یادمان باشد از کلیدواژه‌هایی که ما را دعوت به تسلیم و ناامیدی محض می‌کنند، فاصله گرفته و بدانیم تا وقتی در این مملکت سرمایه‌های انسانی، عشق، یاریگری و امید هست، خانه هرگز از پای‌بست ویران نخواهد شد.
7️⃣ پندهایی نظیر تصنیف مشهور عارف قزوینی: "خوابند وکیلان و خرابند وزیران؛ بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ؛ ما را نگذارند به یک خانه ویران؛ یا رب بستان داد فقیران ز امیران" به نظرم بیشتر از آنکه شورآفرین و کنشگرانه باشد، بر طبل تسلیم و بی‌تفاوتی و انتظار برای ورود یک قهرمان می‌کوبد تا بیاید و دادِ ما را از ظالم بگیرد؛ در حالیکه قهرمان، ملتی است که هرگز بی‌تفاوت نشده و عمیقاً درک کرده که مهم، نفسِ حرکت است و نه مقصد که اغلب چیزی نیست، جز توهمِ مسافری در راه مانده.
#سندروم_بی_تفاوتی
#نازنین_چیت_ساز
#محدثه_پیرهادی
#محمد_درویش
https://www.instagram.com/tv/CUHYySLFctG/?utm_medium=copy_link