ساداکو، دُرنای کاغذی و صلح
رئوف آذری*

احتمال دارد، بسیاری داستان زندگی #ساداکوی_ژاپنی، آن کودک بازمانده از پس حادثه بمباران اتمی هیروشیما را شنیده یا خوانده اید. او که در سال ۱۹۴۳ متولد شد و در سال ۱۹۴۵ مواد رادیواکتیو، به بیماری لوسمی مبتلایش ساخت و گلبول های سفید خونش روز به روز افزایش یافت تا در لابه لای دُرناهای کاغذی اش که قرار بود،ناجی اش باشند، جان سپرد...
(داستانش را می توانید در گوگل سرچ کنید یا مخلصش را اینجا در تلگرام حجم بخوانید👇

@haajm)

ساداکو رفت اما #درناهای_کاغذی او، تا #نیومکزیکو (محل ساخت تسلیحات هسته ای) بال زدند و کودکان آن سامان را چنان شوری بخشیدند که تا با ارایه نامه ای به شورای شهر
santa fe
خواستار تاسیس بنای یادبود ساداکو و درناهایش شوند و چنین نیز شد... داستان ساداکو را یادآوردیم تا گفته باشیم:
" اراده های انسانی، والایند و اگر شکل گیرند، تا نسل ها، پیشران خواهند بود"
اما باور هم داریم:

"که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوژ"

چه خوبست این شعر مولانا شیخ جلال الدین را سرلوحه امور زندگی کنیم که #صلح و #زندگی_مسالمت_آمیز، تنها و تنها در پی اراده های #صلح_گستر و مهرزای تک تک شهروندان امروزی، تحقق خواهد یافت و ضروریست که از #امروز، برای فردای روشن مان، همتی کنیم... .👇

"اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز
به شب فراق سوزان تو چو شمع باش تا روز

تو مخالفت همی‌کش تو موافقت همی‌کن
چو لباس تو درانند تو لباس وصل می‌دوز

به موافقت بیابد تن و جان سماع جانی
ز رباب و دف و سرنا و ز مطربان درآموز

به میان بیست مطرب چو یکی زند مخالف
همه گم کننده ره را چو ستیزه شد قلاوز

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر
که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوژ"

#مولانا

@sopskf
----
*فعال صلح و مهربانی


https://www.instagram.com/p/BrfGAGUFevH/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=irvdm51r03oc