‍ 🌹کمپین مهربانی های کوچک🌹
#نمونه_ ۱۸۱
رئوف آذری،ایده پرداز و مدیرکمپین
@Raoufazari
--- #اسفند_ماه_۹۵🔸(یادی ۲باره)

🌹یادی مجدد از مهربانی بزرگ🌹

نیمه بهمن ۹۵ بود که گزارشی از بزرگ مهربان #پرستاری در همین کمپین نگاشتیم و #مهربانی_بزرگ ایشان را پاس داشتیم.

امروز خسته و کوفته از سفر که بازگشتم در اولین حضورم در فضای مجازی با پیام یک عزیز مهربان همواره در بستربیماری خوابیده مواجه شدم که چنین نگاشته بود:
" کاک رئوف گیان امروز بیماریم وارد سال چهارم شد😭

امروز دقیقا روزی است که مهربانی #پرستار_دلسوزم کاک #رحمت_عباسپور در حق این حقیر وارد سال سوم شد.

پارسال در #بهمن_ماه منعکس کننده #مهربانی این بزرگوار در #کمپین بودید.

دوست داشتم امسال نیز با #تراوش_قلم _زیبای تان از طرف ما متتی زیبا و درخور این مهربانی بزرگ تقدیم کمپین و کاک رحمت نمایید..."

ایشان اضافه کرده بودند:

" #کاک_رحمت هنوز هم میاد هرروز سِرُم و #آمپول #تزریق_می کند هرروز #مهربان_تر و #خوش_روتر از دیروز!🌹

ازسال ۱۳۹۰تا حال ۸ مرتبه جراحی و۶۴ مرتبه #شیمی_درمانی و #پرتو_درمانی شده ام که کاک رحمت از زمان شروع مهربانی شان تا این تاریخ #۶۰۰_سرم و حدود #۲۴۰۰_آمپول تزریق کرده اند..."🌹👏🌹

وی همچنین خطاب به اعضای کمپین مهربانی های کوچک هم نگاشته بودند:

"مراتب تشکر خویش از بزرگواران کمپین و خاصه شخص شما ومردم سردشت وکاک رحمت دارم."
در نهایت؛ التماس دعای خیر نیز کرده بودند:

"التماس #دعای_خیر دارم.
برایم دعا کنید سایر #مراحل_درمانی و #شیمی_درمانی را هم به #سلامتی تمام کنم."

حال من بودم و متنی سراسر احساس و شعور و وفا🌹

🍏احساس دَین در قبال یک مهربانی بزرگ
🍏شعور درک مهربانی

🍏وفای به مهربانی مهربانان

چه می توانستم بنگارم، جز اینکه بنویسم:

🕕عمر در گذر ثانیه ها، رو به نقصان دارد!
خوشا آنکه قدر این ثانیه داند و نغمه خویش، خوش خواند و رود🌹

و چه خوش صدا #نغمه_سرایی کرده است، آن #مهربان_پرستار_سردشتی که #سه_سال پی در پی بدون هیچ چشمداشتی، همچنان سرِوقت، طمعِ #تخصص را پیش پای #دل، قربانی کرده و می کند تا روز به روز بر وسعت #قلب_مهربان شان فزاید👏

اوست آن که؛
#قدر_لحظه_ها داند و #توشه از #آمپول و #تزریق فراهم آورد نه امروز بلکه #بازپسین_روزش را...

سپاس چند و چندباره مهربان_پرستار_سردشتی #رحمت_عباسپور عزیز و همه آن #مهربانان_سردشتی را اعم از دست بر جیب های سخاوت و ملبس به لباس فرشتگان را 🌹🌹🌹

و اما یک نکته آن بیمار همواره در بستر خوابیده نیز؛
بدان که مردان بزرگ تاریخ، همواره رنج و سختی درازدامن متقبل و متحمل شده اند و لختی ننالیده اند!
ننال و ببال که شاید خداوند رگه هایی از بزرگی در جمع خانوادگی تان، سراغ دارد و ما و شما هنوز نمی دانیم...
باش چون گذشته مقاوم که خلقت در #کبد_و_رنج، خود حکمت ها دارد...

سپاس تحمل درد #مهربان_بیمار سقزی سردشت نشین، #فریدون_محمدزاده عزیز، آن بزرگ #قاری و #حافظ_قرآن و خانواده اش را...

دعا می کنیم خداوند مهرورز، مهربانی مهربان رحمت عزیز را، مرهم همیشگی درد درازدامن تان گرداند...
🌹🌹🌹

#کمپین_مهربانی_های_کوچک
#رئوف_آذری
#مهربان_پرستار
#رحمت_عباسپور
-----
شما نیز به جمع ما بپیوندید تا مهربانی های تان را ماندگار کنید👇
https://t.iss.one/joinchat/AAAAADwcjLGWfyVvmh8gEw

✍️دیپلماسی سفیر بریتانیا با جوجه کباب و سفیر ژاپن با غزل حافظ!

محمدرضا اسلامی

🔵 دیپلماسی سفیر بریتانیا درباره «جوجه کباب، کوبیده و شمال» در‌سطح وسیعی در کشور دیده شد. اکنون بی مناسبت نیست که این هوشمندی انگلیسی مقایسه شود با دیپلماسی سفیر ژاپن در تهران!

بجای جوجه کباب و کوبیده، چهار ماه پیش و نزدیک به ساعات تحویل سال نو ایرانی، سفیر ژاپن در تهران چند بیت از غزل #حافظ و رباعیات خیام را به فارسی و در کنار سفره هفت سین (همراه با موسیقی ژاپنی) خواند.
«چقدر شباهت و چقدر تفاوت» در دیپلماسی عمومی این دو سفیر هست؟!

🔵 بریتانیا و ژاپن هر دو کشورهایی «جزیره ای» هستند. هر دو کشور دسترسی خاکی/زمینی به سرزمینهای پیرامونشان ندارند. بزرگان هر دو کشور در طول اعصار، سودای دیدنِ سرزمینهای دیگر را داشته اند، و شدیدا در اندیشه آنچه که در «بیرون از جزیره» می گذرد!
حتی مساحت هر دو کشور نیز تقریبا نزدیک به هم است:
☑️مساحت ژاپن: 377,975 کیلومتر مربع
☑️مساحت بریتانیا: 242,495 کیلومتر مربع
(مساحت "مفید" ژاپن به دلیل کوهستانهای بسیار تقریبا حدود بریتانیا می شود)

مردمان هر دو سرزمین، دارای روحیه به شدت حساس (Sensetive و اهل توجه به جزئیات) هستند و بزرگان هردو کشور از قدیم به شدت به فکر عُلو و تعالیِ سرزمینشان بوده اند!

اما به رغم همه این «تشابه» ها، قدری به تفاوت ویدیوی سفیر بریتانیا با این ویدئوی سفیر ژاپن🔻 بپردازیم.

1️⃣- سفیر ژاپن، به همان سیاق روحیه دقیق و کمالگرای ژاپنی (Perfectionism) همّت بلند صرف می کند، زجر زیاد متحمل می شود و غزل حافظ و رباعی خیام را می آموزد. آنقدر تلاش مصروف کرده که حتی تلفظ یک کلمه از غزل دشوار حافظ را هم اشتباه نخواند! اما سفیر بریتانیا کوبیده سر سیخ زدن و جوجه پختن آموخته!

2️⃣- این دو رفتار، فقط تفاوت‌های دو دیپلماسی را نشان نمی دهد بلکه تفاوتهای دو زیست مختلف را نشان می دهد. زیرکی بریتانیایی در برابر تلاشگری ژاپنی.

3️⃣- اساسا هدف از دیپلماسی ژاپنی اطلاع‌رسانی «هست» ولی تحت تأثیر قرار دادن افکار عمومی دیگر کشورها «نیست». عملا ژاپنی ها پذیرفته اند که روابط شان با دیگران پیرامون کالا/محصول تعریف می شود و لذا حضورشان در دیگر سرزمینهای بیرون «جزیره» بیشتر حضوری اقتصادی است تا فرهنگی/سیاسی.

(برای مثال صفحه توئیتر سفیر بریتانیا در تهران ۳۲هزار عضو دارد ولی صفحه توئیتر سفارت ژاپن در تهران ۷هزار عضو دارد! صفحه اینستاگرام شبکه NHK کلا ۳۳۰هزار عضو دارد ولی اینستاگرام BBC حدود ۲۶ میلیون عضو دارد)

4️⃣- سفیر بریتانیا می کوشد تا کوبیده زدن بیاموزد ولی سفیر ژاپن می کوشد تا غزل حافظ و ابیات خیام فراگیرد. بدون شک برای ارتباط با ذهن «توده» ها، اولی و برای ارتباط با ذهن خواص، «دومی» کارآمد است!

5️⃣- هر کدام از اینها کار خودشان را می کنند ولی مسئله اینجاست که «تو» در چه حالی؟ احوال سفرای سرزمین تو چگونه است؟ سوال اساسی اینجاست که سفرای ایران در دیگر سرزمینها، چقدر انگلیسی را روان و سلیس صحبت می کنند؟ و علاوه بر زبان انگلیسی، چند نفر از سفرای ما توان سخن گفتن به زبان سوم (زبان کشور محل ماموریت) را دارا هستند؟

بدون شک آن سفیری که بتواند با جامعه هنرمندان، سینماگران، سیاستمدارانِ یک کشور، با زبان خودشان صحبت کند، سطح متفاوتی از «عملکرد» را داراست.

6️⃣- کیفیت اتفاقی نیست! چه آن سفیر جوجه کبابی و چه این سفیرِ ادیب و غزل دان، هر یک کار خود را به نحو احسن انجام می دهند. مهم این است که امروز از خود بپرسیم: دیپلماسی ما در دیگر کشورها (مثلا ژاپن یا بریتانیا) چقدر توان برقراری ارتباط با توده مردم، یا خواص را داشته است؟

7️⃣- سوال بالا را به نحو دیگری بخوانیم:
در یکی از پهناورترین سرزمینهایی که «انسان» بر روی آن زیست دارد (و حسب اتفاق اقتصادش نیز بزرگترین اقتصاد دنیاست) ما نه سفیر جوجه کبابی داریم و نه سفیر ادیبِ غزل خوان.
پس چگونه و چطور انتظار داریم که با جوانان و خواص آن سرزمین ارتباط برقرار کنیم؟!
اگر آمریکا سرزمینی است که از همه ی اقوام و ملل دنیا در آن زیست می کنند، پس چطور ما هیچ سفیری در آن سرزمین نداریم؟ چگونه است که پذیرفته ایم که «رسانه» ای برای «رساندن» حرفمان به «انسان» آن سرزمین پهناور نداشته باشیم؟ چطور اجازه می دهیم که دیگر کشورها بهترین و باهوش ترین مردان و زنان شان را در قالب سفرای جوجه کبابی یا ادیب/متخصص به ایالات متحده گسیل کنند و بعد ما منتظر بایستیم که ذهن جوان نخبه آمریکایی (که اصالت هندی، چینی، اروپایی و… داراست) بی هیچ دلیل/تلاش به سمت سرزمین ایران، فرهنگ و اقتصاد ایرانی متمایل شود؟
مردان و زنان هوشمند ما برای گفتگو با مردمان آن سوی عالم چه می کنند؟ هیچ؟

کیفیت اتفاقی نیست. کیفیت در امر دیپلماسی نیز اتفاقی نیست.


🌐t.iss.one/solseghalam

#مناسبتها
#مهارتهای_زندگی
۱۶ نوامبر برابر با ۲۶ آبان ماه روز جهانی #صبر یا #بردباری است
آنچه مهم است این است که تاب بیاوریم. و صبر کنیم تا به چشم خود ببینیم که استعداد بی همتای انسان در اوج تلاش و کوشش، چگونه یک پایان غم انگیز را به پیروزی عظیم و یک وضعیت بحرانی را به فتحی پیروزمندانه بدل می‌کند.
#ویکتور_فرانکل

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
#حافظ

#مهارتهای_اجتماعی
#مهرگان_حامی_کودکان_درحال_تحصیل
@mehrgaan